• Mutant University
    when worlds collide

    Jaren lang is er gevochten om de jongeren van Xavier's Academy for Gifted Youngsters een plekje te geven op een van de universiteiten van Amerika. Na lang lobbyen stemde de University of Michigan in 1983 toe om enkele goede studenten per jaar toe te laten. In het begin was er enorm veel weerstand, zowel van medestudenten als van docenten. Over de jaren is dit minder geworden, en werden er ook steeds meer mutanten toegelaten tot de universiteit.
    Deze dagen hebben de mutanten twee eigen studentenhuizen en nemen deel aan het grootste deel van alle sociale en sportieve gebeurtenissen aan de universiteit. Ze zijn enkel nog uitgesloten van het worstelen, door een voorval enkele jaren geleden. Ondanks dat ze inmiddels redelijk mengen met de normale studenten, trekken de jongeren toch liever samen op, gezien lang nog niet iedereen vrede heeft met het bestaan van mutanten. Tolerantie betekent namelijk zeker niet altijd acceptatie.
    De dames komen bijna automatisch terecht in Delta Iota Epsilon Nu en heren in Sigma Kappa Omicron Tau, behalve als ze bij een ander huis door de ontgroening komen, wat in de regel nooit gebeurt.
    Delta Iota Epsilon Nu
    Het huis van de dames staat aan de oostzijde van de campus aan de rand van de botanische tuinen.
    Elk lid moet ten aller tijden haar kettinkje dragen met daaraan een kleine fenix, een eerbetoon aan Jean Grey. Op feestjes dragen ze allemaal een roze das met rode veren erop. Ook heeft elk lid een blauwe sweater met in gele letters hun naam voor op en ΔΙΕΝ boven het logo van de universiteit achterop.
    Elke dame slaapt op een simpele kamer met twee bedden, twee bureaus, en twee kasten. Verder mogen ze hun helft zelf inrichten, maar niet te overdreven, gezien ze de kamer ALTIJD met een kamergenoot delen. Er is een gezamenlijke keuken, woonkamer, en eetkamer. Er zijn in totaal 5 badkamers in het huis. Er is een groot balkon aanwezig dat uitkijkt over de botanische tuinen. Ook houd Oscar altijd een oogje in het zeil.

    Sigma Kappa Omicron Tau
    Het huis van de heren ligt aan de rivier die de noordelijke campus van de andere delen van de campus scheidt.
    De heren dragen standaard een blauwe das met rode strepen, al dan niet los om hun nek of als riem door de lusjes van hun broek. Ook heeft elk lid een blauwe sweater met in gele letters hun naam voor op en ΣΚΟΤ boven het logo van de universiteit achterop.
    Elke jongen heeft een eigen kamertje met een bed, bureau, kast, en koelkastje. De muren mogen niet geschilderd worden, en er mogen geen gaten in gemaakt worden, maar wat extra meubilair, voor zover het op de krappe kamers past, mag wel worden meegenomen. Er is een gezamenlijke keuken, woonkamer, eetkamer, en mancave. Er zijn 5 badkamers, al is er een omgebouwd tot een kamer met enkel een grote jacuzzi.




    • Rollen •
    • Chase Benjamin Roger • Flight • Archeology • Salem • 1.3
    • Jesse Benjamin Ferguson • Illusion Projection • Medicine • IrisWestAllen • 1.1
    • Rhett Faraday • Pherokinesis • Bio Engineering • CaIIiope • 1.2
    • Winston Puck Atni • Invisibility • Biology • Necessity • 1.5
    • Jason Leonard Renfield • Energy Plasmoids • Music & Sounddesign • Salem • 1.5
    • Connor Volkov • Lycanthropy • Architecture •IrisWestAllen • 1.5
    • Alexander Nicholas Tennison • Aerokinesis • Studie • CarIyIe • 1.6
    • Name • Mutation • Study • User • .

    • Mara Lacroix • Pain Reducement • Management • Necessity • 1.2
    • Alexis Bennet • Pyrokinesis • Forensics • Munis • 1.4
    • Nala Thalon • Cryokinesis • Photography • Melpomene • 1.3
    • Alison Delilah Brooke • Omnilingualism • Foreign Languages • WrittenWords • 1.6
    • Lyra Cardais • Hyperresonance • Art History • CaIIiope • 1.6
    • Sora Cardais • Hypnotic Song • Evenement Management • Melpomene • 1.6
    • Melody Rose Porter • Weather Manipulation • Dermatology • Sombre • 1.6
    • Name • Mutation • Major • User • .

    • Regels •
    • Minimaal 300 woorden.
    • Q Huisregels gelden hier.
    • OOC in het praattopic. Geen ruzies en weer respectvol naar elkaar toe.
    • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, vrienden hebben soms ruzie met elkaar, dingen gaan vaak fout en lopen niet hoe je wil, krachten putten je uit, en NIEMAND is oppermachtig.
    • Geen Mary Sue's, ook geen te sterke krachten/mutaties
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post
    • IrisWestAllen maakt nieuwe topics aan.

    • Het Begin •
    15:00 • Woensdag 19 December • -3 graden • Grauw met natte sneeuw en ijzel. Er is een waarschuwing om op te passen op de weg.
    Ondanks de hoop van velen, is de rust nog altijd niet teruggekeerd. De diehard anti-mutanten groep blijft erg uitgesproken met hun mening, en er wordt maar weinig mee gedaan, behalve dat ze de graffiti van tijd tot tijd van de twee studentenhuizen komen verwijderen. Dit alles heeft ook voor een scheiding gezorgd onder de mutanten zelf:
    Een groep is overtuigd van de hoop dat de haatzaaiers slechts een kleine minderheid zijn, en mutanten en mensen zij aan zij kunnen leven en elkaars levens kunnen verrijken.
    Een andere groep is zeker dat mensen en mutanten nooit samen zullen kunnen leven, en de haat en angst van mensen zal winnen over de hoop op samenhorigheid.
    Nu is het bijna Kerst, maar een sfeer van gezelligheid en familie hangt er niet in de twee huizen, die beiden tot op het bot verdeeld zijn over dit dilemma. Beste vrienden staan lijnrecht tegenover elkaar, liefdes zijn verscheurt, en er zijn hier en daar al kleine fysieke vechtpartijen geweest. De spanningen zijn op dit moment groter bij de mutanten onderling dan met hun tegenstanders.
    Vanavond zou het jaarlijkse kerstdiner en Secret Santa zijn, voor het feest op vrijdag, en voor iedereen verdwijnt voor Kerst. Nu is maar de vraag of iedereen in de stemming is om Secret Santa te vieren. Je zou namelijk maar het loodje hebben van iemand, die je net heeft uitgemaakt voor bloedverrader of terrorist. Een ding is zeker, dit is waarschijnlijk een Kerst om niet meer te vergeten.
    15:00 • Zaterdag 1 September • 27 graden • Zonnig met een licht briesje en enkele schapenwolkjes
    De start van het academiejaar staat weer voor de deur. De eerstejaars zitten middenin hun ontgroening, maar de ouderejaars hebben enkel oog voor een ding: Ford's Ball. Het grootste feest van het jaar. Vroeger was het nog echt een bal, maar inmiddels is het uitgegroeid tot een groot studentenfeest in een van de talloze verlaten en vervallen fabriekshallen van Ford in Detroit. De drank vloeit er altijd rijkelijk, de muziek staat luid, en elk jaar ontstaan hier ook de beste verhalen. Dus bereid je voor, trek je beste feestkleding aan, en leg een goede bodem, want vanavond is weer een nacht voor de geschiedenisboeken.

    22:00 • Zaterdag 1 September • 25 graden • Een zwoele zomeravond met een heldere hemel en een bijna volle maan
    Ford's Ball is inmiddels begonnen en ook de studenten van ΔΙΕΝ en ΣΚΟΤ komen aan bij de oude Ford fabriekshallen in Detroit. De meeste studenten hebben vervoer geregeld, of komen lopend vanaf de campus. Dit is een feest wat niemand wil missen. De drank vloeit rijkelijk, de muziek staat luid, en de lichten zijn al van verre te zien door de gebroken ramen en gescheurde muren van de fabriekshallen. Ook vannacht zal de aanleiding zijn van vele verhalen en geruchten, en heel veel gênante momenten later in het jaar. Iedereen heeft er zin in en heeft zich opgedoft voor een van de grootste feesten van het jaar. Laat de nacht maar komen!
    Pas alleen op dat je niet zelf het onderwerp wordt van een gerucht, waar of niet, want daar kom je niet zo snel vanaf.

    18:00 • Vrijdag 12 October • 14 graden • Regenachtig met veel bewolking en een snijdende wind vanuit het noorden.
    Het is enkele weken na het incident van Ford's Ball. Het is door de universiteit afgeschreven aan technische problemen, maar toch hebben de mutanten de wind van voren gekregen door velen van hun medestudenten. Waar het eerst best okay leek te gaan op de universiteit, is de sfeer nu toch wat grimmiger, en durft de anti-mutanten beweging zich openlijk uit te laten over wat zij er wel niet van vinden. De groep bestond eerst uit enkele studenten, maar het heeft na het bal een flinke aanhang gekregen. De gemiddelde student heeft het wat laten gaan, zeker met de belofte van een groot feest de week voor Kerst om het goed te maken, maar er zijn er toch velen die het de studenten van ΔΙΕΝ en ΣΚΟΤ persoonlijk aan rekenen, wat hun leven op de campus niet makkelijker maakt. De universiteit heeft meerder publieke statements gemaakt over het niet tolereren van haat en dat de mutanten niet de oorzaak zijn van het einde van Ford's Ball, maar intussen gebeurt er weinig om de haat op de campus zelf te verbannen.


    [ bericht aangepast op 28 maart 2019 - 17:58 ]


    Bowties were never Cooler

    Connor
    25 • Architecture & Urban Planning • Lycanthropy • I believe that there's good in people's hearts • Outside • Alone

    Het was echt chaos geweest de laatste tijd en ik snapte er helemaal niets van. Ik kon me niet voorstellen dat mensen zich konden scharen achter denkbeelden die voor zoveel dode mensen en mutanten hadden gezorgd. Daarbij snapte ik niet hoe iemand kon denken dat ze beter waren dan anderen, als ze precies hetzelfde deden als de andere groep, of zelfs erger. Tuurlijk was het naar om vervolgd te worden om wie je was, maar onderdrukking was altijd maar tijdelijk als je naar de geschiedenis keek. Geweld verlengde het alleen maar, omdat je hen dan hielp met hun retoriek van angst, dat we gevaarlijk waren en moesten worden afgeschoten of als dieren in kooien moesten leven.
    Met een zucht sloot ik de deur van mijn studentenhuis achter me. De sfeer die daar, en eigenlijk overal, hing was verschrikkelijk. Buiten was de sfeer niet beter. Het was grauw en de natte sneeuw voelde steenkoud op mijn oren. Ik had geen capuchon, want die voelde naar aan mijn oren, dus al snel hingen mijn krullen in natte strengen om mijn hoofd, en waren mijn oren beter zichtbaar dan normaal. Ik begon maar gewoon doelloos hard te lopen. Ik had geen idee waar ik naartoe ging of hoe lang ik weg zou blijven. Het liefst rende ik helemaal naar huis. Mijn jeugd was niet altijd makkelijk geweest, maar het was een stuk beter dan wat er hier allemaal gaande was. Ik rende maar en rende maar, in de hoop even alles te vergeten en achter me te laten, maar super effectief was het niet. Vooral niet omdat ik overal posters zag hangen en hier en daar ook mensen hoorde praten. Het was verschrikkelijk om zelfs dit moment van rust niet te hebben. Mensen zaten vol van goedheid, daar geloofde ik heilig in, maar waarom mensen daar niet naar leefde, in plaats van naar angst, egoisme, en macht, was voor mij een raadsel. Misschien was ik daarvoor te veel een beest. Ik wist het allemaal niet meer. Ik bleef rennen tot ik in het niemandsland tussen de campus en de stad uitkwam. Hier was het even echt stil, op het vallen van de natte sneeuw na. Zonder na te denken liet ik me op het gras langs de weg vallen en staarde naar de hemel. De natte sneeuw bleef vallen, maar het maakte me weinig uit. Ik had eindelijk een heel klein beetje rust in mijn wezen, en dat had al veel te lang op zich laten wachten.


    Bowties were never Cooler

    Jesse
    23 • Geneeskunde • Illusion Projection • Peace is an illusion • ΔΙΕΝ House • Chase

    Ik was met mijn gedachten half bij het koken, en half op zoek naar een plekje in mijn brein om toch mezelf terug te vinden. Het was heel moeilijk om in al deze chaos mezelf volledig trouw te blijven. Ik wist wat ik zelf voelde, maar om dit uit elkaar te houden van wat mensen wilden dat ik dacht en voelde, was soms lastig. Het enige wat nog niet was aangetast, waren mijn herinneringen. Hier kon ik dan ook op terugvallen, zelfs al waren de meesten verre van gelukkig. Ik wisselde tussen de echte wereld en mijn herinneringen, tot ik een bekende stem hoorde. Mijn ogen werden nu pas weer hun eigen kleur en mijn hoofd schoot als dat van een schichtig konijntje zijn kant op. Het was Chase. Hij was altijd al een heel goede vriend van me geweest, maar de huidige spanningen probeerden toch als een wig tussen ons te komen. Ik wilde hem echt niet verliezen als vriend, maar het voelde alsof ik mijn eigen verleden ontkende als ik toegaf aan de mensen die zeiden dat vrede mogelijk was. Ik wilde nog altijd helpen en helen, zowel mens als mutant, maar dat betekende niet dat ik erin geloofde dat we samen konden leven. Tuurlijk had ik moeite met de ideeen dat mensen onderworpen moesten worden en dat we ze pijn moesten doen om onze vrijheid te verkrijgen. Het enige was dat ik ook wist dat vrijheid nooit was verkegen zonder bloedvergiet, niet echt. Het was gewoon heel lastig en ik wilde er niet aan denken, maar keer op keer werd ik ertoe gedwongen. Hopelijk vanavond niet, maar die kans was heel erg klein. De tijd die ik tot dan met Chase door kon brengen, koesterde ik nu al. "Hi" zei ik zacht, voor ik begon te denken over wat hij kon doen. Ik had het meeste al gedaan, want en goede voorbereiding is 3/4 van het werk, zeker als je voor een letterlijk, of in dit geval figuurlijk, weeshuis moest koken. Ik schoof hem uiteindelijk twee kisten bakbananen zijn kant op samen met een snijplank en een groot mes. "Leef je uit." zei ik, voor ik vlug weer in de pannen begon te roeren. Intussen begon ik ook het stuk vlees uit de oven te ruiken. Ik wist dat lang niet iedereen hier vlees had, en had voor hun mijn best gedaan genoeg en lekker vegetarisch te koken, maar kerst zonder lechón asado en de bijbehorende chicharrones kon echt niet. "Heb jij trouwens nog een gerecht wat je graag op tafel ziet verschijnen? Ik heb echt mijn best gedaan met het vegetarische eten, maar no saber a qué santo encomendarse... ik weet het niet meer." rolde over mijn lippen. Ik pakte twee mokken en liep naar de koelkast, om daar de twee vol te schenken met coquito. Ik gaf er een aan mijn vriend en nam de ander mee naar het vrije krukje bij het fornuis. "De laatste weken heb ik echt andar de cabeza... zonder hoofd rondgelopen. Waarom moet dit nu allemaal weer?"Ik zuchtte nogmaals en nam een grote slok van het romige alcoholische drankje. Ik dronk eigenlijk niet veel zeker niet tijdens het koken, maar het voelde gepast, en daarbij was het nu vooral nog wachten, roeren, en straks afmaken van dingen. Wat betekende dat Chase straks mocht helpen met een boel dingen frituren, waaronder de bakbananen die ik hem had toegeschoven. Ondanks dat ik graag alleen kookte, was dit wel makkelijk, dan kon hij het vegetarische eten in een grote pan met zonnebloemolie frituren, en dan frituurde ik vlees en vis in dierlijk vet wat ik nog over had. Toch was dat nu niet waar ik aan dacht, het enige waar ik aan kon denken was het verliezen van een van mijn beste vrienden aan een situatie waar we beiden nooit om hadden gevraagd.



    Bowties were never Cooler