Normaal zou ik hier niet echt een topic over maken, maar onder het motto Q helpen levendiger te maken. Alvast mijn excuses als het een beetje van de hak op de tak springt, maar ik ben niet zo rechtlijnig in denken.
Ik ben zo'n beetje 100% introvert, en ik ben op m'n gelukkigst als ik een hele zomer op m'n eentje kan doorbrengen, ook al verveel ik me dan gigantisch hard (oh seventeenth of september, you’re so far away). Nu heb ik over de voorbije twee jaar op hogeschool op de een of andere vage manier zowaar vrienden opgeschaard die ik even gewoon ga afkorten als N, K, E, W, en B. [oké, ik noem hen vrienden en ik ben vrij zeker dat N mij ook als een vriend beschouwt, maar voor hetzelfde geld ben ik voor sommige anderen gewoon zo’n vaag aanhangseltje dat ze tolereren], en met die vrienden (buiten K) heb ik nu een tabletop roleplaying groepje. Hoewel ik zelf het gevoel heb dat ik daar niet zo specifiek veel aan bijdraag, vind ik het wel enorm leuk om te doen. Nu zijn de meeste van die personen ook niet zo extreem extrovert (maar genoeg waardoor conversaties verder gaan zonder dat ik veel inbreng moet hebben en dat vind ik geweldig) en niet zo conversatienodige personen, om het even zo te zeggen. Maar één van hen, N, heeft zelf al aangegeven dat als we volgend jaar allemaal een andere richting op gaan, hij toch wel conversatie en zo verder nodig heeft. En ik kan me niet zo goed meer herinneren (want dat was tegen één uur ‘s nachts) wat de rest daarop toen zei, maar ik dacht wel dat enkele personen het met hem eens waren.
En dit zou geen probleem zijn, als ik niet zo introvert zou zijn. Want ik heb er zelf absoluut geen probleem mee om één keer in het jaar bijvoorbeeld af te spreken om elkaar wat te updaten, en dat dat alles zou zijn, maar waar waarschijnlijk de rest van hen niet zo voldoende mee heeft. Wat niet bepaald voldoende is voor N, die bijvoorbeeld ook aan het begin van de vakantie wél de moeite nam om me berichten te sturen over zijn werkdag etcetera. Dat is wat uitgedoofd want a) ik ben sociaal incapabel en ik antwoord pas een uur later omdat ik zelfs over de kortste berichten meer dan een half uur twijfel of ik ze wel zou sturen, of er niets is waar die persoon aanstoot aan kan geven, b) ik geen conversatie kan dragen. Er is een reden waarom al mijn facebook messenger gesprekken eindigen met een bericht naar mij, waar ik gewoon niets logsich qua antwoord op kan bedenken.
En like, ik wil die hele groep absoluut niet kwijtraken. Zeker N niet, want zonder N zou ik waarschijnlijk nooit echt vrienden zijn geworden met B, E, K en W, want N is diegene die op vrienden vlak heel sterk het initiatief heeft genomen. Maar help, ik ben zo slecht in extroverten. Ik ben letterlijk al twee uur aan het twijfelen gewoon om N een eigenlijk heel relevante link te sturen, gewoon omdat ik denk dat ik hem a) ga storen, en b) dat hij geërgerd gaat zijn want het is tabletop fanmerch en ik om de een of andere manier schrik heb dat hij het verschrikkelijk gaat vinden. :’). Oh ja, leuk hoor hersenen.
Duuuussss. Heeft er iemand tips om ergens meer extrovert te worden, of toch jezelf over die “help ik moet converseren en ik ben hier totaal niet spontaan in” drempel te helpen?
[ bericht aangepast op 25 juli 2018 - 13:46 ]
Ex astris, sciencia