Doorpakken of overdoen? - School

Gegroet zeer gewaardeerde medemenschen, I am in need of some advice.
Maar je borst maar nat, want hier komt de langste zielepieten-story van het jaar.
(Kidding, zo zielig ben ik nou ook weer niet. Maar lang is ie wel.)



Ik ben Madelon, 22 jaartjes jong, momenteel nog tweedejaars student lerarenopleiding Engels. Ik sta op het punt om mijn tweede jaar opnieuw te doen, omdat ik het niet redde soort van geen drol uitvoerde afgelopen jaar. Maar hier is nogal wat aan vooraf gegaan.
Mijn HAVO-tijd heb ik mezelf door een rottijd heen gesleept. Ik heb gedealt met depressie en automutilatie maar met de hulp van (familie)-therapie en cursussen ben ik toch geslaagd (godzijdank) en ben ik naar het HBO gegaan. Journalistiek, om precies te zijn. De reden voor deze keus? 'Het is een brede basis en iets in de media leek me wel leuk.' Het idee was leuk, de uitvoering wat minder. In dat eerste jaar kreeg ik een relatie met een jongen, laat ik hem Tim noemen. Tim had een depressie, en een zware ook, maar ik was er heilig van overtuigd dat ik hem daar als reddende engel wel uit kon helpen. Niet dus. Ik ging er praktisch zelf aan onderdoor tot mijn ouders en tussen sprongen en ik geforceerd de relatie moest verbreken. Ik had welgeteld 15 van de 60 punten van mijn jaar gehaald dus die mocht ik overdoen. Dit tweede jaar dacht ik alles wel te kunnen, maar dat lukte niet en ik moest van de opleiding af met 35 van de 60 punten en 2 jaar studiebeurs en reisproduct verspild.
Na deze domper begon ik fris aan een nieuwe opleiding, de lerarenopleiding Engels, ook aan Windesheim. Dit jaar zou ik meteen stage moeten lopen, maar die kwam maar niet en kwam maar niet, en uiteindelijk heb ik welgeteld 3 dagen stage gelopen. Niet echt een goede basis qua ervaring, toch? Either way- met heel veel moeite heb ik mijn eerste jaar op het nippertje gehaald, door me de laatste 3 weken helemaal de pleuris te werken en het werk van praktisch een heel jaar in te halen. But, it paid off. Ik mocht mijn tweede jaar in, mits ik dat jaar mijn BSA zou halen. 'Dus', dacht Maddie, 'ik hoef alleen maar mijn BSA te halen en de voorwaarden voor mijn tweede stage? Eitje!' Op zich was dat het ook wel. Alleen had ik niet ingecalculeerd dat ik mijn tweedejaars stage niet zou halen. Misschien door gebrek aan ervaring, mogelijkheden om theorie in de praktijk toe te passen, doorzettingsvermogen of communicatievaardigheden, hoogstwaarschijnlijk een combinatie van alles. Ik heb dus èn heel weinig punten gehaald naast de verplichte onderdelen, èn mijn stage niet gehaald.
Nu heb ik vandaag een eindgesprek gehad met mijn slb'er (studieloopbaanbegeleider). Zij raadde mij aan mijn tweede jaar gewoon over te doen, mijn tweedejaars stage te doen in mijn eerste semester als de 'reguliere' tweedejaars op hun 'stay abroad' aka buitenlandstage zijn (dat hoef ik gelukkig niet te doen, dus daar mis ik niks), en als zij beginnen met hun tweedejaars stage, dat ik mijn derdejaars stage ga doen. Ook kan ik tussendoor misschien wat courses van het derde jaar meepakken. Hierdoor zou ik dan weer een voordeel hebben in het derde jaar.
Dit klonk mij prima in de oren, maar, oblivious en onpraktisch als ik ben, had ik er niet echt over nagedacht wat dit voor financiële problemen met zich meebrengt. Ik had maar 4 jaar stufi, en 5 jaar reisproduct. Hier kwam mijn vader mee toen ik thuiskwam. Hij werd praktisch boos toen ik hem dit uitlegde. Hij stelde voor dat ik mijn tweedejaars stage in semester 1/2 van jaar drie kan doen in plaats van een minor, dan heb ik, volgens hem, genoeg tijd om mijn achterstallige werk in te halen plus mijn stage af te ronden. Daarna zou ik meteen doorgaan met mijn derdejaars stage en reguliere lessen volgen. Voordeel zou zijn dat ik een jaar minder hoef te lenen voor mijn opleiding en vervoer moet regelen van en naar school, want OV is simpelweg niet te betalen.
Ik heb het nog niet overlegd met mijn slb'er, maar ik weet niet wat ik hiermee aan moet. Als ik zou proberen door te gaan naar jaar 3, krijg ik het idee dat ik op mijn tenen moet gaan lopen om maar mee te kunnen komen met de rest. Ik zou me dan uit de naad moeten werken om alles te halen en mijn minor in jaar 4 doen. Voordeel is wel dat ik een jaar korter hoef te lenen en simpelweg ook eerder klaar ben met mijn studie.
Als ik mijn tweede jaar overdoe, kan ik rustig aan gewoon opnieuw beginnen en met een voorsprong aan jaar 3 beginnen. Begrijp me niet verkeerd, dit is echt niet de keuze dat ik achterover kan leunen, maar is het allemaal een stuk overzichtelijker. Het is niet dat ik niks heb gedaan, maar ik loop wel pittig ver achter en dat extra jaartje ervaring en structuur, klinkt mij niet slecht in de oren. Nadeel is wel dat ik zal moeten lenen en een jaar langer thuis moet wonen, terwijl ik echt op kamers wil, maar wat momenteel financieel niet te realiseren is.

Als je het tot het einde hebt gelezen, gefeliciteerd!
Ik hoop dat jullie me kunnen helpen of misschien tips of advies kunnen geven.

[ bericht aangepast op 27 juni 2018 - 23:11 ]

---

What’s tasty in Busan?

^ Wat hierboven gezegd wordt is helemaal waar. Zelf zit ik nu in het derde jaar van mijn studie en ik had dus in principe dit jaar mijn bul kunnen bemachtigen voor het WO, maar ik ben dus naar Amerika gegaan en heb mijn scriptie een halfjaar vooruit geschoven. Eerst vond ik het heel jammer, maar het was echt de beste optie omdat ik anders niet naar Amerika had moeten gaan óf mijn scriptie daar had moeten schrijven. Ja, ik heb een hogere schuld (ik woon op kamers aan de andere kant van het land), maar daar kom ik wel overheen. (:

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

Burke schreef:

Ik heb zelf ervaring met jaren opdoen doen / studievertraging, en ik kan het je eigenlijk alleen maar aanraden. Ja, ik heb nu ook een hogere schuld dan de gemiddelde student, maar ik heb mezelf niet helemaal naar de tering gewerkt op m'n studie (dit zagen m'n ouders na een aantal breakdowns gelukkig ook in).

Misschien kan je eerst een gesprek met je moeder voeren en daarna met je vader? Het klinkt alsof hij wat 'feller' is?

‘Feller’ is, een goed gekozen woord. Hij kan nogal doorslaan in zijn mening en is niet zoals ik en mijn moeder emotioneel, maar juist heel realistisch en daardoor soms wat ongenuanceerd. Hij wil uiteindelijk het beste voor mij maar lijkt soms te vergeten dat ik ondertussen ook 22 ben en prima eigen keuzes kan maken. En afstuderen zonder studieschuld is toch al van tafel want ik heb al 4 jaar gestudeerd nu. En als ik alles zo lees, vind ik het best een geruststellende gedachte dat ik zeker niet de enige ben, en dat het ook niet het einde van de wereld is.

---

What’s tasty in Busan?

TAEGl schreef:
(...)

‘Feller’ is, een goed gekozen woord. Hij kan nogal doorslaan in zijn mening en is niet zoals ik en mijn moeder emotioneel, maar juist heel realistisch en daardoor soms wat ongenuanceerd. Hij wil uiteindelijk het beste voor mij maar lijkt soms te vergeten dat ik ondertussen ook 22 ben en prima eigen keuzes kan maken. En afstuderen zonder studieschuld is toch al van tafel want ik heb al 4 jaar gestudeerd nu. En als ik alles zo lees, vind ik het best een geruststellende gedachte dat ik zeker niet de enige ben, en dat het ook niet het einde van de wereld is.

---

•

Je bent echt niet de enige! Ik gok de minstens de helft van mijn studiegenoten die dus ook in 2015 zijn begonnen dit jaar nog niet afstuderen, door eigen schuld, andere omstandigheden, twee studies of wat voor reden dan ook. Het is heel normaal en je bent zeker niet in je eentje.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

Gosh iedereen, thanks for the kind words
Momenteel is de issue; waar sta je? Als ik een goed overzicht heb van wat ik precies nog moet inhalen kan ik volgens m’n ouders een beter gegronde keuze maken om over te doen of door te gaan. Stel nou dat het meevalt wat je nog moet doen en spijt krijgt dat je heb daar over hebt gedaan? Maar ik best wel bang wat daar uit gaat komen. Ik heb echt weinig punten gehaald :’) Plus was Anna zegt! Goed punt! Ik ga echt bar weinig leren als ik alles er nu geforceerd doorheen ga beuken om ‘alles maar af te krijgen’ en de kennis die ik dan laat liggen heb ik hard nodig voor mijn derdejaars stage.

---

What’s tasty in Busan?

TAEGl schreef:
Gosh iedereen, thanks for the kind words
Momenteel is de issue; waar sta je? Als ik een goed overzicht heb van wat ik precies nog moet inhalen kan ik volgens m’n ouders een beter gegronde keuze maken om over te doen of door te gaan. Stel nou dat het meevalt wat je nog moet doen en spijt krijgt dat je heb daar over hebt gedaan? Maar ik best wel bang wat daar uit gaat komen. Ik heb echt weinig punten gehaald :’) Plus was Anna zegt! Goed punt! Ik ga echt bar weinig leren als ik alles er nu geforceerd doorheen ga beuken om ‘alles maar af te krijgen’ en de kennis die ik dan laat liggen heb ik hard nodig voor mijn derdejaars stage.

---

•

Ik zou er voor kiezen om het tweede jaar over te doen. Die basis is gewoon heel belangrijk. Ik zit met een vergelijkbare situatie. Ik ben eerstejaars op een hbo en heb door omstandigheden een heel semester gemist. Ik heb toen samen met school gekeken en het was mogelijk om het eerste jaar nog te halen, maar dan zou ik super hard moeten werken en ik had dat semester met een reden gemist, dus dat was niet het beste plan. Ik heb ervoor gekozen om te stoppen en volgend jaar gewoon opnieuw te beginnen. Want juist die basis is (in elk geval bij mijn opleiding) heel belangrijk.

---

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Hey!
Ik zou zelf het advies van je slb'er opvolgen.
Ik ben zelf ook bezig met een leerkrachtenopleiding (tweede jaar half) dus ik weet wat het is met die stages enzo. (Ik studeer wel in BE)
Ik heb omwille van omstandigheden mijn stage niet opgenomen (hier in BE moet je eerste jaar nog geen stage doen, maar pas in de tweede. Iig dat heb ik niet opgenomen, waardoor ik nu dus volgend jaar pas stage doe en iik dus volgend jaar half met vakken van het tweede jaar zit en half het derde jaar). Ik doe dus swso ook de opleiding van 3 jaar in 4 jaren. Ik heb zelf ook al vaak bij de trajectbegeleiding gezeten en ik stel voor dat je je best aan hun adviezen houdt. Zij kennen de opleiding en zij weten wat doenbaar is qua spreiding. Zij zien ook waar je problemen mee hebt qua vakken, dus zij weten wat haalbaar is om te doen samen en wat niet. Neem zeker ook eens contact op met docenten van vakken (bijv. Engels) als je opvolgvakken hebt. Want soms zegt de begeleiding wel qua studiepunten dat het haalbaar is, maar vinden docenten het soms niet echt haalbaar. Iig klopt het wel vaak over de hele lijn.
Ik zeg ook gewoon het advies van de slbér te volgen omdat zij weten hoe je het beste een traject opstelt. Anders heb je wss uuroverlappingen etc, en dat is echt niet doenbaar. Chaos is echt een killer van studievoortgang.
Verder: laat je hoofd niet hangen omwille van die stage. Ik weet dat als ik nu stage zou gelopen hebben, dat ik ook niet geslaagd zou zijn. Het ding is dat je er meteen in gegooid wordt en je niet echt tijd hebt om vaardigheden op te doen. en dan wordt je al meteen beoordeeld. Het is echt niet erg om die stage eens over te moeten doen.
Ik zou iig niet stoppen met je opleiding als je het echt leuk vind. Als ik zo luister naar je verhaal is dat echt totaal niet dramatisch. Je realiseert je ook dat je iets harder moet werken volgend jaar, dus als je dat doet dan komt dat gewoon helemaal goed.

---

A to the Z

Ik zit aardig in dezelfde situatie, met het feit dat ik 3 jaar stufi heb verspild aan ziek zijn en die krijg ik niet meer terug. Dus dat wordt nog wat. Maar geld moet nooit boven je geluk gaan dus mijn advies is om gewoon je tijd te nemen en zorgen over geld die zijn letterlijk niet voor nu. Dat kun je straks met een goede baan als lerares wel opvangen.

[ bericht aangepast op 28 juni 2018 - 14:04 ]

---

Als ik een dichter was dan was ik dichter bij je.

AIght, ik heb geprobeerd met mijn moeder er over te praten. Met de nadruk op proberen, want er valt geen normaal gesprek met haar te voeren. Het begon beneden, waar ze meteen vroeg of ik wel met school bezig was. Ik zei: 'ja, ik ben een overzicht aan het maken van alles wat ik nu nog moet doen.'
'Ja, want ik denk dat je gewoon alles in moet leveren van dit jaar.'
'Wacht, voor wanneer?'
'Voor volgend jaar begint.'
'Mam, dat heeft geen nut. Het zijn gecombineerde punten en ik krijg mijn credits pas als ik de tentamens ook heb gehaald en dat heb ik niet.'
'Jezus, Lon, maar je hebt toch wel iets gedaan?'
'Ja! Maar niet genoeg-'
'Maar volgens mij heb jij je keuze allang gemaakt en wil je gewoon weer je jaar overdoen, heb je zometeen 4 jaar helemaal niks uitgevoerd.'
Hierna ben ik logischerwijs naar boven gegaan. Laten kwam mam boven en begon me even jankend te vertellen dat ze me voor me schaamde, omdat ze tegen haar vriendinnen al heel vrolijk had verteld dat ik over was, en ze nu moet vertellen dat ik mijn jaar over ga doen. Ik verzocht haar vriendelijk doch dringend hierna mijn kamer te verlaten.
Ik wéét dondersgoed dat ik niet veel heb gedaan afgelopen jaar. En mijn moeder schroomt ook niet om me dat duidelijk te maken iedere keer dat ik zeg dat ik volgend jaar beter mijn best ga doen en mijn jaar gewoon ga halen. Ze hecht ook niet veel waarde aan Quizlet en het advies wat ik hier krijg, aangezien ze denkt dat dit toch maar een fictieve wereld is met neppe vrienden. Ok dan.

---

What’s tasty in Busan?

TAEGl schreef:
AIght, ik heb geprobeerd met mijn moeder er over te praten. Met de nadruk op proberen, want er valt geen normaal gesprek met haar te voeren. Het begon beneden, waar ze meteen vroeg of ik wel met school bezig was. Ik zei: 'ja, ik ben een overzicht aan het maken van alles wat ik nu nog moet doen.'
'Ja, want ik denk dat je gewoon alles in moet leveren van dit jaar.'
'Wacht, voor wanneer?'
'Voor volgend jaar begint.'
'Mam, dat heeft geen nut. Het zijn gecombineerde punten en ik krijg mijn credits pas als ik de tentamens ook heb gehaald en dat heb ik niet.'
'Jezus, Lon, maar je hebt toch wel iets gedaan?'
'Ja! Maar niet genoeg-'
'Maar volgens mij heb jij je keuze allang gemaakt en wil je gewoon weer je jaar overdoen, heb je zometeen 4 jaar helemaal niks uitgevoerd.'
Hierna ben ik logischerwijs naar boven gegaan. Laten kwam mam boven en begon me even jankend te vertellen dat ze me voor me schaamde, omdat ze tegen haar vriendinnen al heel vrolijk had verteld dat ik over was, en ze nu moet vertellen dat ik mijn jaar over ga doen. Ik verzocht haar vriendelijk doch dringend hierna mijn kamer te verlaten.
Ik wéét dondersgoed dat ik niet veel heb gedaan afgelopen jaar. En mijn moeder schroomt ook niet om me dat duidelijk te maken iedere keer dat ik zeg dat ik volgend jaar beter mijn best ga doen en mijn jaar gewoon ga halen. Ze hecht ook niet veel waarde aan Quizlet en het advies wat ik hier krijg, aangezien ze denkt dat dit toch maar een fictieve wereld is met neppe vrienden. Ok dan.

---

•

Wat naar, zeg. Wat een klotesituatie.
Dit zijn momenten dat ouders hun eigen gevoel over een situatie even opzij moeten zetten om te bedenken hoe het voor hun kinderen voelt. Het is voor haar niet leuk, natuurlijk, maar alsof jij het wel leuk vindt om je in deze situatie te bevinden. Je weet dat je dingen achteraf anders had moeten doen, maar het is niet alsof je daar nu nog iets aan kunt veranderen.
Ouders zijn soms moeilijke wezens.

---

look at the stars, look how they shine for you;

Jeetje, dat vind ik best wel een kutreactie, als ik heel erg eerlijk ben. Ze wil inderdaad vast het beste voor je, maar ze moet zich ook indenken dat het voor jou ook wel leuk moet blijven. Ja, het kost minder als je straks doorgaat naar je derde jaar en je studie evengoed in vier jaar afrondt, maar dat betekent niet dat het leven er per se leuker van wordt. Je bent jong, je hebt tijd genoeg. en je moet ook een beetje van deze jaren kunnen genieten.

Ik zou voor jezelf (en voor je ouders) een plan opstellen met gewoon kort opgeschreven wat jij precies wilt. Laat ze ook weten dat je, als je je tweede jaar overdoet, een voorsprong kan opbouwen voor het jaar erna en dat uiteindelijk alles wel op z'n pootjes terecht komt.

Je moeder had niet moeten zeggen dat ze zich voor je schaamt, dat is gewoon lomp.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

JufAnk schreef:
Jeetje, dat vind ik best wel een kutreactie, als ik heel erg eerlijk ben. Ze wil inderdaad vast het beste voor je, maar ze moet zich ook indenken dat het voor jou ook wel leuk moet blijven. Ja, het kost minder als je straks doorgaat naar je derde jaar en je studie evengoed in vier jaar afrondt, maar dat betekent niet dat het leven er per se leuker van wordt. Je bent jong, je hebt tijd genoeg. en je moet ook een beetje van deze jaren kunnen genieten.

Ik zou voor jezelf (en voor je ouders) een plan opstellen met gewoon kort opgeschreven wat jij precies wilt. Laat ze ook weten dat je, als je je tweede jaar overdoet, een voorsprong kan opbouwen voor het jaar erna en dat uiteindelijk alles wel op z'n pootjes terecht komt.

Je moeder had niet moeten zeggen dat ze zich voor je schaamt, dat is gewoon lomp.

Ja, dit. Maak een concreet plan voor jezelf en voor je ouders, zodat je kunt laten zien dat je een plan hebt en dat je weet wat je doet. Je kunt ze betere argumenten geven en laten zien dat je verdorie geen kind meer bent.

---

look at the stars, look how they shine for you;

Ik zou zeggen: Je kunt beter nu even rustig aan doen, dan dat je alsnog straks het derde moet overdoen. Stel je voor dat je door gaat pakken en dat je dan in je derde uiteindelijk tegen jezelf aanloopt? Dan zit je alsnog met de gebakken peren, en moet je misschien alsnog langzamer aandoen. En ik denk dat je verder van huis bent als je straks jezelf te ver over je grenzen werkt, dan dat je nu even de optie kiest om even rustig aan te doen.

Ik ben ook vertraagd in mijn studie, en het is het beste wat ik ooit gedaan heb. Ja, ik ben mijn studie nu wel echt een keertje zat. Maar ik had het toen echt nodig om te vertragen en om te kijken naar mijn eigen gezondheid. Hbo (en studentenleven) kan soms erg zwaar zijn (':


Btw, lenen van de duo is desondanks de beste optie om te lenen, het heeft de minst mogelijke rente, waardoor het best meevalt hoeveel je daarvan over je studie moet betalen. Ik doe al onderhand vijf jaar over de pabo (Ook vanwege persoonlijke redenen), maar ik zet gewoon voort in mijn eigen tempo. Je moet straks bedenken dat je na de hbo een baan krijgt en het zo kan gaan terugbetalen. Dat gaat geloof ik met een redelijk bedrag per maand, zodat je naast dat bedrag ook gewoon goed voor jezelf kan zorgen. Het wordt bepaald aan de hand van wat je gaat verdienen.

Edit: Ik lees net die reactie hierboven over het gesprek met je moeder. En dan denk ik echt: Oké...
Wat een vervelend rot gesprek voor je. Toch, je moet kijken naar wat jij wilt. En niet wat je ouders willen. Ik zou zeggen, ga niet je eigen grenzen over. Op je tenen lopen op een studie is echt niet prettig.
Dat ze zich zou schamen is haar eigen schuld, had ze dat maar niet moeten vertellen. En waarom zou je je schamen als je dochter niet overgaat? Het is niet dat ze faalt, ofzo. Het is zelfs een hele reële beslissing.-Sorry, dat is wat ik er eerlijk over dacht (':

[ bericht aangepast op 28 juni 2018 - 18:01 ]

---

It's never gonna happen, Guys.