[RPG • 150] LOSER CLUB • SPEELTOPIC - Speeltopics

''If you hang around with losers you become a loser.''

WELCOME TO

''To be a good loser is to learn how to win.''

Rule number one, we don’t talk about Loser club We volgen in deze rpg de laatste jaars studenten van Westmore High (New York). Wanneer één van de populairste jongens uit de put word geholpen met zijn punten besluit hij één ding te doen voor de Losers die hem geholpen hebben en besluit hen allemaal samen te stoppen in de ‘Loser club’. De meeste ‘losers’ kennen elkaar wel, sommige zijn beste vrienden andere zijn onbekenden van elkaar, maar allen hebben ze iets gemeen. Ze zijn de underdogs en hebben de populairste jongen van Westmore geholpen de afgelopen jaren. Hierdoor sluit hij dan ook een deal met hen. Ze krijgen een maand workshops/tips/styling van enkele populaire kids van de school zodat ze op het eind van de maand niet meer als losers aanzien kunnen worden. Echter is er toch veel werk aan de winkel om deze losers naar wat doenbaars om te toveren. W e are proud student of blue white E verybody counts here at our school S laying the others is what we do right T oghetter we will make you look like a fool M ONGOOSES take out your claw O oooooooh R eady ! E at those enemys raw ! GO WESTMORE GO ! TRUST NO PLAYER — FEAR NO BITCH.

''Even magic shouldn't help to make the ugliest bitch pretty.''

WESTMORE SCHOOL RULES
Iedereen hoort aanwezig te zijn op school. Zo niet dan moet de student een medisch attest indienen op school
Twee keer te laat is strafstudie, Drie keer te laat is werkstraf na school.
Geen kauwgom toegestaan, word je gesnapt krijg je een werkstraf na school. ( Kauwgomschrappen)
Het downloaden van illigale software, virussen of onreine filmpjes resulteert in strafstudie
Het gebruik van alcohol, sigaretten of drugs binnen de schoolmuren word niet getolereerd.
Het dragen van de blauw witte schoolkleuren tijdens activiteiten is verplicht
Gedraag je tegenover medestudenten en docenten, deel liefde geen haat

.

---

---

PRAATTOPIC2

Het is woensdag middag 2 Mei wat betekend dat de laatste 2 maanden van het schooljaar nu ingaan. De klonk telt nu 4:45 PM wat betekend dat de losers over een kwartiertje verwacht worden in de kleedkamers van de Westmore Mongooses, aka de jongenskleedkamer. Het lokaal is momenteel nog leeg, naast een strategiebord waar er in een lelijk handschrift (die sommige misschien kunnen herkennen als het handschrift van Nathan) LOSERCLUB op geschreven staat. Het is een mooie zonnige dag verder, de ijszaak niet ver van school draait volle toeren en ook het schoolplein zit vol met genietende studenten. Woensdag is namelijk geen club dag dus iedereen is vrij om te doen wat/hij zij wil al mogen ze niet verder dan het stad ingaan en moeten ze voor 8PM terug op school zijn.

[ bericht aangepast op 14 mei 2018 - 18:22 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ik glimlach als hij vraagt wie volgens mij de titel had verdient, nadat hij mijn aanbod voor een ijsje heeft afgewezen. Jocks zijn ook allemaal hetzelfde wordt mij nu weer bewezen. Een enkele seconde bedenk ik me dat dit misschien de enige keer is dat één van de populaire jongens tegen me praat, als ik niet ervoor zorg dat ik een indruk achterlaat. Maar hoe laat je indruk achter op een jock? "Clyde," zeg ik en ik trek één van mijn wenkbrauwen op. "Er was weinig ruimte om looks ook mee te laten tellen in de beoordeling, anders had ik misschien een ander oordeel getrokken." Met een kleine glimlach ga ik weer achter mijn laptop zitten. Met nadruk op misschien. Waarschijnlijk niet. Looks kunnen me bagger weinig schelen. Als iemand talent heeft, of intellect dan worden ze op één of andere manier vanzelf al een stuk aantrekkelijker. Ik schuif mijn zonnebril omhoog, zodat deze in mijn roze haren terecht komt en ik trek één van mijn mondhoeken omhoog. "Maar als je ooit besluit dat een... gunst," bij het woord gunst laat ik kort een glimlach rond mijn lippen spelen, "nog niet zo slecht klinkt hoef je het alleen maar te zeggen." Ik laat mijn ogen over hem glijden -ugh- en richt mijn blik daarna op mijn laptop. "Gunsten komen in vele vormen." Met nadruk op het woord veel. Waarvaan veel dingen ook absoluut nooit zullen gebeuren. "Maar in ieder geval veel plezier met ijs halen, ik wou dat ik iemand had die zo galant was," zeg ik nog, voor ik mijn voeten op het bankje zet en verder ga met editten.

---

We've lived in the shadows for far too long.

• 18 • Normal Student • With Nathan •

In een lichte haastige pas loop ik door de lange hal heen om naar buiten te gaan, terwijl ik ondertussen mijn tas wil openen om daaruit een mijn portemonnee te pakken. Echter is het niet mijn portemonnee wat in mijn zicht verschijnt, maar aan knalroze knuffeltje die overduidelijk getekend was door het vele spelen. Zachtjes mopper ik op een liefdevolle manier als ik het ding met een lachje probeer te laten verdwijnen op de bodem van mijn tas zodat andere, nieuwsgierige ogen hem niet zouden opvallen. Zoey was altijd van mening dat ik iets van haar mee moest nemen als ik terug naar het schoolterrein ging. Een keer had de kleine dreumes het zelfs voor elkaar gekregen om haar schaap in mijn tas te verstoppen, waardoor ik laat op de avond alsnog naar huis moest omdat de kleine meid niet zonder het ding kon slapen. Vermoedelijk was dat dan ook de reden geweest dat ze nu maar besloten had om stiekem andere dingen in mijn schooltas te verstoppen. Een zachte lach vormt zich op mijn lippen als ik het niet kan helpen om de knuffel even tegen mijn neus aan te houden, waardoor ik de geur van mijn kleine meid tot me neem.
      Ik had hierdoor niet in de gaten dat iemand me tegemoet kwam, waardoor ik geheel in mijn onoplettendheid tegen diegene aanbots. “Oh — oef,” rolt er over mijn lippen heen, waardoor het knuffeltje uit mijn handen valt en ik zo snel als ik kan het ding van de grond af raap. Wat moesten de mensen wel niet denken als ze hem zagen? “Sorry, ik had je niet gezien,” zeg ik dan, nog altijd niet kijkende naar tegen wie ik aangeknald was. Wanneer ik echter wel op kijk trekken mijn mondhoeken zich op tot een kleine glimlach. Een korte opluchting glijdt door me heen als ik Nathan zie staan. “Nathan!” begroet ik de jongen dan ook een stuk vrolijker en poog alsnog de knuffel in mijn hand diep in mijn tas te verstoppen. “Ik — eh, was op weg om een ijsje te gaan halen en kon mijn portemonnee niet zo gauw vinden.”

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Tempered asshole sweetheart - 18 - With the partner in crime and beat up bastard.

'My self esteem has two levels: - I'm a worthless piece of shit who deserves no love. - Bow down before me bitches I'm your king.'

Mijn broer leek de geïmproviseerde achtbaan rit op de bureaustoel van onze vader wel wat te vinden. Helaas voor hem was ik al snel genoodzaakt te stoppen. "Zachtere stop had wel gemogen." Ik rolde met mijn ogen. 'Jij hebt ook altijd wat te zeiken.' zuchtte ik maar had nog altijd dezelfde speelse grijns rond mijn lippen. Eenmaal buiten wist ik al snel mijn sigaretten te vinden en was ik ook zo lief mijn broer er een aan te bieden. Wat was ik toch een goede broer. "ah zo." was het antwoord op mijn prachtig roze aansteker waarop ik hem in zijn zij porde. "Woah woah, easy pretty. Met het ijs bedoel je zeker 10 bollen, no way daar trap ik niet nog eens in." Betrapt. Ik trok even een pruillipje en wachtte tot Ronnie klaar was met mijn aansteker om hem vervolgens uit zijn handen te trekken. "Ik betaal je enkel een waterijsje onder de 3 euro, als je wat beters wil mag je zelf opleggen." Weer rolde ik met mijn ogen. 'Crisis, broer?' vroeg ik met opgetrokken wenkbrauwen alvorens ik nu ook mijn sigaret aan stak. Voor ik überhaupt de kans kreeg verder te zeuren over het ijs was Ronnie al weer afgeleid. Ik volgde zijn blik en zag nu waar hij naar keek. Een in elkaar getrapt hoopje ellende op de grond. Ik zuchtte zacht en schudde mijn hoofd. 'Gewoon laten liggen, Ronnie. Hij heeft het waarschijnlijk dubbel en dwars verdient.' zei ik en wilde mijn broer alweer meetrekken aan zijn arm. Echter liet Ronnie dit niet toe en de goedzak die hij was wilde hij dat stuk verdriet ook nog helpen. Het was maar goed dat ik mijn peuk niet in mijn mond had, want deze was er spontaan uitgevallen. Ik keek Ronnie met open mond aan en moest vervolgens flink op de binnenkant van mijn wang kauwen om me maar in te houden. 'Ja joh, neem hem lekker mee.' bracht ik geïrriteerd uit. 'Misschien kunnen we na afloop ook nog even naar de speeltuin. Nodigen we Fanning ook uit, als we toch bezig zijn.' zei ik mokkend en sloeg mijn armen weer over elkaar. Ik en Izno lagen elkaar niet echt. En met niet echt bedoel ik absoluut niet. Ik heb Izno altijd maar een vies, eng ventje gevonden en krijg de rillingen als ik te lang naar hem kijk. Echt de perfecte persoon om mee te nemen om een ijsje te gaan halen, toch. Ik stak mijn peuk tussen mijn lippen en liep naar de jongen toe om vervolgens naast hem neer te hurken. Ik trok hem aan zijn shirt iets omhoog waardoor ik zijn verwondingen beter kon bekijken. Ik haalde mijn schouders op en keek Ronnie weer aan. 'Niks ernstigs, dus pak je dokterstas met goede bedoelingen maar weer in.' mompelde ik en liet de jongen weer tegen de muur vallen. Ik leek wel een middelbare vrouw in de overgang hoe prikkelbaar ik was. Waar ik dacht dat ik lekker een ijsje ging eten met mijn broer, werd het nu ineens een of ander liefdadigheids gebeuren. Ik was alweer van plan verder te lopen maar Ronnie dacht hier nog altijd anders over. Ik sloeg mijn ogen ten hemel en zuchtte voor de zoveelste keer. 'Je gaat hem echt niet achterlaten he?' vroeg ik. Het leek wel of Ronnie een zwerfkat had gevonden en er geen afstand van wilde doen. 'Ugh, fine.' mompelde ik chagrijnig. 'Maar alleen omdat ik mijn ijsje wil, welke je nu zéker voor mij mag gaan betalen. Waterijsje onder de drie euro of niet.' zei ik en keek mijn broer nu weer met een lichte grijns aan. Als hij hem dan toch niet achter ging laten konden we maar beter opschieten, hoefde ik ook minder tijd met die gozer door te brengen.

[ bericht aangepast op 19 mei 2018 - 15:18 ]

---

How far is far

---

The comic book geek - 17 - With the loserclub

Wat was ik blij Evan te zien. Wat dit ook voor moest stellen, zolang Evan er bij was zou ik het wel aankunnen. Ik glimlachte naar Taylor na haar begroeting. Na mijn vraag werd er door Joseph naar het bord gewezen, waar hetzelfde lelijke handschrift op te zien was als op de brief die iedereen hier gekregen had. Ik knikte kort. Duidelijk. "Het voelt oprecht alsof mijn IQ al 10 punten gezakt is puur door hier te zijn als ik dan toch eerlijk ben." legde Joseph de focus weer op hem. Ik grinnikte even kort en sloeg mijn armen over elkaar om deze smerige bende van een kleedkamer even goed in me op te nemen. Ik weet niet of het nou door de klamme lucht hier kwam of door de ontzettend smerige lucht van zweetsokken die er al jaren lagen te rotten, maar ik voelde me niet meer zo lekker sinds ik hier binnen ben gewandeld. "Ik kan niet geloven dat ik ook maar een seconde dacht dat dit een goed idee was." Het was allemaal inderdaad een beetje shady ja. "Denken jullie.. Denken jullie dat het een soort 'valstrik' is?" vroeg Taylor. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik bedoel, ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik ook maar één van de jocks vertrouw.' zei ik. Het is in ieder geval een beetje... vreemd, allemaal.' mompelde ik. "We zijn wel in Jock territorium. Wie heeft deze club eigenlijk opgericht?" vroeg Evan en het duurde niet lang voor hij zelf met het antwoord kwam. "Wacht... Nathan!?" bracht de jongen uit welke zich bijna aan mij vastklampte. Ik klopte hem even op zijn rug om hem gerust te stellen. "Nah-ah dit is zekerweten een valstrik." zei hij. "Op het briefje stond duidelijk dat het om een bedankje ging, noem me naïef maar ik denk niet dat dat gelogen was. Dit is Carrie White niet." zei Viv nu. Gelukkig was er nog iemand die film referenties gebruikte naast mij, het liet me alles net een beetje beter begrijpen. Ik beet even kort op mijn onderlip en keek de rest even aan. 'Ik wil niet pessimistisch klinken...' begon ik. 'Maar ik weet het zo net nog niet. Ik denk dat Evan nog wel eens gelijk kan hebben.' zei ik en leunde met die woorden op Evan zijn schouder. "Oh hemel je bloedt, zal ik je even helpen?" begon Viv daarna. Todd was nu ook gearriveerd en bloedde schijnbaar. 'Waar is onze favoriete jerk Nathan eigenlijk? Hoort hij hier niet allang te zijn sinds het zijn, eh, "club" is?' vroeg ik een beetje verward. Ik begon dit allemaal met de seconde minder te vertrouwen...

[ bericht aangepast op 2 juni 2018 - 0:07 ]

---

How far is far

---

Het is absoluut heerlijk weer. Aan de ene kant vind ik het jammer dat er vandaag geen cheertraining is, want ik vind het lekker om in het zonnetje wat te sporten, maar aan de andere kant, het is ook altijd leuk om gewoon wat rustig in het gras te zonnen. Het is alleen eerst tijd om ijsjes te halen. Zulk weer kan niet voorbij gaan zonder minstens één ijsje te eten. Het liefst stiekem meer. Ik ben dan ook opzoek naar iemand om mee naar de ijssalon te gaan, alleen iedereen lijkt als sneeuw voor de zon verdwenen te zijn na de les. Met een lichte frons op mijn gezicht loop ik dan ook de school door.       Plots voel ik twee armen om mij en ik slaak een zachte gil uit. Ik sta al klaar om echt te gaan gillen, als ik zie dat het Vale is.       "Hoe is mijn meest favoriete persoon van deze school?”       "Oh, hey Vale!" begroet ik hem opgewekt. "Jij ziet er vrolijk uit, heb je net goed nieuws gehad?" vraag ik, met een brede glimlach op mijn gezicht geplakt. "Met mij gaat het goed, maar nog beter als je mee wilt om een ijsje te halen, alsjeblieft? Ik trakteer!"

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

Een zachte gil slaakte ze uit zodra Vale zijn armen om haar had geslagen. Een tweede gil leek in de aanslag, tot dat ze erachter kwam dat het slechts niet-enge Vale was.       “Oh, hey Vale!" begroette ze hem opgewekt. "Jij ziet er vrolijk uit, heb je net goed nieuws gehad?" vroeg ze daarna, met een brede glimlach op haar gezicht geplakt. Eh.. Goed nieuws kon hij het niet helemaal noemen. Eerder dat hij zijn frustraties heerlijk had kunnen uiten en er geen bloedvlekken op zijn shirt waren terechtgekomen. Dit kon hij haar echter niet vertellen.       ”Ja.. Eh, zoiets denk ik,” zei hij, wat afwezig. Hij zat met zijn gedachten bij Izno en hoe Vale zijn gezicht verbouwd had.       ”Met mij gaat het goed, maar nog beter als je mee wilt om een ijsje te halen, alsjeblieft? Ik trakteer!" ging Pippa toen vrolijk verder en een glimlach verscheen er op Vale’s gezicht. Hij wist niet hoe ze het voor elkaar kreeg, maar elke keer als Pippa bij hem in de buurt was, toverde ze zijn anders oh zo zeldzame glimlach op zijn gezicht. Hij besloot maar dat het met haar karakter te maken had.       ”Natuurlijk ga ik met je mee een ijsje eten Pips..-“ Ja, hij had een bijnaam voor haar bijnaam. “-.. Op belofte we daarna samen een film gaan kijken en zoute popcorn nemen,” vervolgde de jongen, waarna hij haar hand vastpakte en haar meenam naar de ijssalon. Met zijn gedachten zat hij echter weer heel ergens anders. Van Izno, naar Evan, naar zich afvragend wat Bethany vandaag heeft uitgespookt, naar Genevieve's irritante mond, naar Taylor. Alle losers spookte op een gegeven moment wel door zijn hoofd en hoe graag hij ze voor schut wilde zetten – Beth niet meegeteld dan natuurlijk.

---

18 - The Evil King - with Pippa - feeling destructive - school

[ bericht aangepast op 15 mei 2018 - 22:30 ]

---

That is a perfect copy of reality.

NATHAN ELIAS ROUSSEAU

Kort likte ik even over mijn droge lippen terwijl ik de school weer binnenging. Zo meteen werd ik verwacht in de kleedkamers om mijn 'geliefde' losers tegemoet te komen, tja het was voor hen te nemen of te laten en wie niet kwam wel daar zou ik me ook niet slecht over voelen moest die weet ik veel, van de trap af donderen ofzoiets. Daarbij is het ook niet zo dat ik echt iedere loser heb uitgenodigd van deze school, god dan zou de hele school er wel gezeten hebben en dat zou dan ook weer te liefdadig van me zijn. Vandaar dat ik het hield op 7 Losers, mensen waar er heel misschien wat potentieel in zit om uit hun vreselijk diepe loserkuil te kunnen klimmen, met wat training van de beste natuurlijk. And that would be me.
Kort keek ik even op mijn mobiel, kwart voor, ik had nog wat tijd voor ik naar de kleedkamers zou gaan, het was beter een beetje fashionably late te zijn dan veel te vroeg, Am I right? Doordat ik mijn blik op mijn mobiel had gericht keek ik ook niet uit waar ik liep, niet dat dat een probleem is ze moesten maar uit de kant gaan, echter deze persoon deed dat niet waardoor ik recht op haar afliep en mijn blik dan ook nors van mijn mobieltje scheurde om de dader zo uit te gaan kafferen. Echter maakte deze diepe frons plaats voor een verraste blik en gleden mijn mondhoekjes omhoog bij het zien van Eden. “Sorry, ik had je niet gezien,”De brunette gritste snel wat van de grond voordat ze opkeek en ook door leek te hebben dat ze een echte geluksvogel is om mij te zien. Een opgeluchte glimlach verscheen op haar gezichtje “Nathan!” ze drukte wat diep weg in haar tas, waardoor mijn nieuwsgierigheid ook wel weer geprikkeld was en ik lichtjes wist te grijnzen. " Hoe kun je mij nou niet opmerken?" klonk er quasi gekwets over mijn lippen waarna ik Eden een snelle kus op haar slaap gunde, de jongedame was al twee jaren lang mijn beste maatje, maar ze moest toch wel voorzichtiger gaan doen. “Ik — eh, was op weg om een ijsje te gaan halen en kon mijn portemonnee niet zo gauw vinden.” natuurlijk niet overtuigd keek ik haar met een opgetrokken wenkbrauw aan waarna ik uit nieuwsgierigheid haar nieuwe niet zo op een potremonnee lijkende portemonnee half terug uit haar tas trok. "Dit lijkt me een hypermoderne geld houder zeg." kwam er plagend over mijn lippen waardoor ik Eden even geamuseerd aankeek om vervolgens het roze knuffeltje weer in haar tas te verstoppen. "Lijkt wel verdomt veel op het knuffeltje van iemand die ik ken." mijn handen liet ik nonchalant in mijn broekzakken glijden al glimlachte ik wel naar Eden om haar gerust te stellen dat haar geheimpje zeer veilig is bij mij. De kleine spruit Zoey maakte het haar mams er wel niet gemakkelijk op zo.
"Maar je gaat ijsjes halen zonder mij? Nou zeg." geamuseerd keek ik haar even lipbijtend aan afwachtend op haar antwoord, het was soms geweldig om haar gezichtujidrukkingen te zien, het beurde mijn dag altijd wel op, ookal kon ik nu helaas geen ijsjes gaan halen met haar, gezien ik maar Losers moest coachen.

[ bericht aangepast op 16 mei 2018 - 11:59 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Jock • Football team • Outside • With Elysia ''Clyde. Er was weinig ruimte om looks mee te laten tellen in de beoordeling, anders had ik misschien een ander oordeel getrokken.'' Jamie trok geamuseerd zijn wenkbrauwen op om het antwoord. Ze had lef, anders had ze zoiets nooit gezegd tegen hem. Hij keek toe hoe ze weer achter haar laptop ging zitten, alsof ze liever had dat hij weer weg zou gaan.       ''Maar als je ooit besluit dat een... gunst nog niet zo slecht klinkt hoef je het alleen maar te zeggen.'' Hij glimlachte eens bij haar woorden en knikte. Oh, daar zou hij haar zeker aan houden. ''Gunsten komen in vele vormen.'' En opnieuw trok hij geamuseerd zijn wenkbrauwen op.       ''Geef je me nu hints?'' vroeg hij met een plagerige grijns aan haar.       ''Maar in ieder geval veel plezier met ijs halen, ik wou dat ik iemand had die zo galant was.'' Zijn wenkbrauwen schoten omhoog terwijl hij naar haar keek. Ze had haar voeten op het bankje geïnstalleerd en ging verder met haar laptop, waardoor hij een paar seconden lang haar alleen maar bestudeerde. Ergens voelde hij zich schuldig als hij nu ervandoor zou gaan. Daarbij, Sami had toch nog geen antwoord gegeven dus hij hoefde niet meteen weg te rennen.       ''Wil je een ijsje? Of iets anders?'' vroeg hij vervolgens met een grijns. ''Ik trakteer.'' Dat geld kon hij heus wel missen en als ze zich daardoor beter zou voelen dan had hij het ervoor over.

De rode druppel loopt langs mijn uitgestrekte vinger en valt vervolgens op de grond. Ik had de doek mee moeten nemen denk ik. Er staat een diepe kras in mijn wijsvinger en hij prikt, maar dat voel ik nauwelijks. Pas als ik word aangesproken, kijk ik op. Ik heb alle gesprekken in de ruimte stilletjes gevolgd en opgeslagen in mijn hoofd, maar echt iets zeggen, doe ik vrijwel nooit. Behalve als ik persoonlijk wordt aangesproken zoals nu. Het is Genevieve die haar hulp aanbiedt. Ik laat mijn hand zakken en staar Genevieve even aan. Langzaam schud ik mijn hoofd, maar bedenk me dan. 'Een zakdoek zou fijn zijn,' zeg ik zacht zodat enkel zij het kan horen. Dan hoef ik tenminste niet alles onder te bloeden. Wie weet hoe lang dit allemaal gaat duren. Ik sluit even mijn ogen. Misschien had ik toch beter Izno kunnen helpen. Ik weet niet of deze "loser club" iets voor mij is.

---

Look deep into nature and then you will understand everything better

---

”Natuurlijk ga ik met je mee een ijsje eten Pips, op belofte we daarna samen een film gaan kijken en zoute popcorn nemen.”       Mijn ogen lichten op bij zijn positieve reactie en ik klap kort in mijn handen van enthousiasme. "Yaay!" Vale is degene die mijn hand vastpakt, maar ik ben meer degene die hem meetrekt, mijn gedachte al bij het ijs.       "Wat was het goede nieuws, dat je nu zo vrolijk bent? Je hebt me nu wel erg nieuwsgierig gemaakt, Valie. En een film klinkt goed! Als je maar niet weer zo'n bloederig iets uitkiest, vorige keer kon ik niet slapen."       Ondertussen zijn we aangekomen bij de ijswinkel, waar het behoorlijk druk is en het even duurt voor we vooraan in de rij staan. Ik heb niet zoveel gegeten bij de lunch, die heb nu best wel honger. Bovendien, gister heb ik geen ijsje gehad dus ik kan eigenlijk vandaag prima extra ijs eten.       "Mag in een wafel met een bolletje yogurtijs, aardbeienijs, en chocoladeijs." Die smaken niet enkel omdat ik ze lekker vind, hoewel er lekkerdere smaken zijn, maar deze passen op het moment het beste bij mijn outfit. Ik pak er een lepeltje bij, want ik houd eigenlijk niet zo van de wafelcones, maar die zie er leuker uit op de foto's. Ik wacht even tot Vale zijn bestelling ook heeft gemaakt, waarna we buiten op een bankje gaan zitten. Voor Vale iets kan doen, maar ik snel enkele foto's van mijn ijsje, voor op instagram, en daarna foto's van mezelf met ijsje er bij op, voor op snapchat. Ik maak niet zoveel fotos als ik zou willen, want ik moet snel zijn. Het zou niet de eerste keer zijn dat Vale express mijn eten overhoopgooit om het foto moment te verpesten.

[ bericht aangepast op 16 mei 2018 - 23:26 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

Pippa’s ogen lichtten toen Vale instemde om ijs te gaan eten. "Yaay!" riep ze, waarna ze hem zowaar meetrok naar de ijssalon.       ”Wat was het goede nieuws, dat je nu zo vrolijk bent? Je hebt me nu wel erg nieuwsgierig gemaakt, Valie. En een film klinkt goed! Als je maar niet weer zo'n bloederig iets uitkiest, vorige keer kon ik niet slapen,” ging Pippa toen verder en Vale beet kort op zijn lip. Hij had geluk dat hij een goede leugenaar was en zich er makkelijk onderuit kon liegen. Het punt was alleen, hij hield niet van liegen tegen Pippa. Hij had echter niet veel keus nu. Pippa zou huilend, of zelfs gillend, misschien wel schreeuwend van hem wegrennen en hem niet meer willen spreken.       ”Het waren mijn ouders, ze gaan hun bedrijf uitbreiden," zei Vale. "Ik vraag me af wanneer het ooit genoeg gaat zijn voor hun," vervolgde hij. Ze waren inmiddels aangekomen bij de ijssalon en gingen in de rij staan.       ”Mag in een wafel met een bolletje yogurtijs, aardbeienijs, en chocoladeijs,” zei Pippa toen zij aan de beurt was. Vale wendde een korte blik op zijn vriendin. Dat was een aparte combinatie, volgens zijn logica dan toch. Zodra ze haar ijs had, pakte ze een lepeltje en ging ze aan de kant. Vale bestelde zelf twee bolletjes straciatella in een bakje.       Ze gingen buiten op een bankje zetten en Pippa begon foto’s te maken van haar ijsje, van haar en het ijsje alsof ze achterna gezeten werd door de duivel. Vale’s wenkbrauw ging vragend omhoog. Waar waren die foto’s goed voor? Vale probeerde zichzelf ervan te weerhouden niet haar ijs te verpesten, maar kon het niet laten. Hij pakte zijn eigen lepel en schepte wat van Pippa’s ijs weg. Hij stopte het in zijn mond en stak zijn tong uit naar haar, waarna hij aan zijn eigen ijs begon te eten.       ”Je moet me echt eens vertellen waar die foto’s nou goed voor zijn,” zei Vale, nadat hij zijn eerste hap ijs had doorgeslikt. “Maar goed, hoe was jouw schooldag Pips? Jij leek ook heel vrolijk namelijk. Is alles goed gegaan? Heeft niemand je wat aangedaan vandaag? Oh en omdat ik je de vorige keer bang heb gemaakt, mag jij een film uitkiezen. Alles wat je wilt!”

---

18 - The Evil King - with Pippa - feeling happy? - ice cream parlor

[ bericht aangepast op 17 mei 2018 - 0:28 ]

---

That is a perfect copy of reality.

IZNO "AKUMU" WILLIAMS • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • 17 ∾ weeb "dark side" ∾ dirty devil ∾ de grond ∾ Ronnie & Clyde 'Jij ziet eruit als shit,' hoor ik boven me. Ik open een oog en zie Ronnie over me heen gebogen staan. Samen met zijn broer, Clyde, die mompelt dat Ronnie me moet laten liggen en Bonnie weg probeert te trekken. 'Zin om wat ijs te halen, dunno voor soort je wil, maar het kan misschien iets helpen tegen ... dat,' gaat Ronnie rustig verder, zonder naar Clyde te luisteren. Ik haal mijn schouders op en negeer Clyde's geïrriteerde opmerkingen.       'Sur— what the fuck, blijf van me af,' snauw ik als Clyde zomaar mijn shirt omhoog trekt. Ik sla zijn hand weg en krabbel dan overeind. Ik heb niet persé behoefte aan het eten van een ijsje met deze twee, maar het is een betere optie dan school of iets dergelijks. Ik buk om mijn tas op te pakken en veeg het bloed van mijn gezicht weg met mijn mouw.       'Hey Clyde, moet je niet naar de crèche toe? Ik dacht dat je nu ondertussen wel in bed zou moeten liggen voor je middagdutje,' zeg ik met een lichte, uitdagende grijns. Ik kan de jongen niet uitstaan. Hij is een van die stoere gasten die denken dat ze alles zijn, ook al bezitten ze de hersencapaciteit van een sprinkhaan. Ik haal mijn pakje sigaretten tevoorschijn en steek er eentje op, waarna ik begin te lopen richting de uitgang van de school. Ik heb geen idee waar ze van plan zijn ijs te gaan halen, maar ik zie het wel. Het geeft mij in ieder geval een goed excuus om niet in dit gebouw rond te blijven hangen. Zodra ik buiten sta, haal ik mijn fles water uit een zijvakje van mijn tas en gooi dit over mijn handen heen, waarna ik wat water in mijn gezicht plens. Ik denk niet dat ze me anders toe gaan laten in de ijssalon, niet dat ze daar sowieso al blij van worden, ook al zou ik niet onder het bloed zitten. Over het algemeen mogen mensen me niet zo.

[ bericht aangepast op 18 mei 2018 - 18:10 ]

---

The soul is like an appendix: I literally don’t even use it.

---

---

17 • The Queen • Outside • Alone • Outfit Het hele gedoe rondom de loserclub liet Stevie des te meer verlangen naar college. Ze kon überhaupt al niet wachten om af te studeren en eindelijk haar vleugels uit te slaan naar een nieuwe plek. Ze had hard gewerkt om de top te bereiken op school en toch was ze het binnen no-time alweer beu om de koningin van de school te zijn. De meeste leerlingen op school irriteerde haar dagelijks mateloos en ze had ergens nog de hoop dat dat in New York compleet anders zou zijn. Het was dan ook niemand minder dan Nathan geweest om het initiatief door te drukken tot een echt plan en Stevie moest al die tijd doen alsof haar enthousiasme gemeend was, terwijl ze de jongen het liefste een klap voor zijn kop verkocht in de hoop dat er ergens nog werkende hersenen te vinden waren in zijn hoofd.       Na een lange lesdag wandelde Stevie naar buiten. Zoals gewoonlijk had ze haar kin hoog in de lucht gestoken, omdat haar houding haar alles was. Als anderen maar ergens twijfel voelde, dan zouden ze haar pakken en Stevie was niet van plan om haar status de laatste twee maanden van school los te laten. Stevie had jaren gespendeerd aan een jongen die haar nooit trouw zou blijven en daar was ze zich dan ook volledig bewust van. Toch hielp Nathan haar op meerdere vlakken, dus daarom bleef ze vasthouden aan hem. Ondertussen mocht hij gaan en staan waar hij wilde, dat interesseerde haar niet.       Eenmaal buiten aangekomen zakte ze neer op een bankje in de zon. Ze checkte kort haar telefoon op eventuele berichtjes, maar er was weinig interessants binnengekomen. Stevie keek wat om zich heen en oordeelde in haar hoofd over iedereen die voorbij gelopen kwam - daar was ze immers goed in. Let me just ADJUST my CROWN and START my DAY

[ bericht aangepast op 17 mei 2018 - 16:46 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

Siënna zag Samira meestal voor school, na school en ook nog in de pauzes, een paar uurtjes leken dan ook niet heel erg lang, maar soms waren ze dat wel. Het was niet als of Siënna absoluut geen mensen in haar klas had met wie ze om ging, want er zaten best nog wat vrienden van haar in, maar toch. Alles was net iets leuker met haar beste vriendin aan haar zijden.
Gelukkig had Samira dan ook toegestemd om met Siënna buiten te gaan zitten, zodat Siënna nog een beetje bij kon kleuren voordat ze straks in de zomer echt uit de kleren moest. Hoewel ze op deze manier de belangrijkste delen nog wel een beetje vergat, maar dat kwam later ook nog wel en anders smeerde ze er gewoon een gaat zelf-tanner op. 'Ik denk het niet, het staat je geweldig by the way,' antwoordde Samira Siënna haar vraag over de mogelijke tan-lines die ze kon krijgen door het topje wat ze droeg. Aan bovenkant van het topje zat nog een hele rij kant en Siënna voelde nou niet bepaalde de behoefte om straks een raar bloemetjes patroon op haar borst te hebben staan. 'Dank je wel,' zei Siënna waarna ze breed naar haar beste vriendin glimlachte. 'Jij ziet er ook weel goed uit, as always,' voegde Siënna er nog met een knipoog aan toe terwijl ze haar blik nog even over Samira haar outfit liet glijden. 'En anders doe je het toch uit? Niemand die zal klagen.' zei Samira vervolgens, een lach rolde over Siënna haar lippen. 'Had gekund, had ik een bh aan gehad,' zei Siënna. Op borsten gebied was Siënna niet bepaald gezegend en het was dan ook niet altijd nodig om iets onder haar shirts te stoppen, in het geval van vandaag sloeg ze het dan gewoon op. Ze vond het zelf nou niet bepaald charmant om die bandjes onder haar topje uit te zien komen. 'Niet iedereen hoeft mijn titties te zijn,' zei Siënna. 'Hoewel... een groot deel van de school heeft ze wel eens gezien,' Nogmaals rolde er een korte lach over Siënna haar lippen heen, ze maakte er geen geheim van dat ze al met een zeker aantal van de jongens het bed had gedeeld.
'Zin in ijs?' vroeg Samira, Siënna keek de jongedame fronsend aan, ze was toch wel een beetje verrast door de plotselinge onderwerpsverandering. 'Zin wel,' zei Siënna. 'Maar zin om op te staan niet.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

• 18 • Normal Student • With Nathan •

”Hoe kun je mij nou niet opmerken?”
Lichte blossen kleuren mijn wangen terwijl ik zacht grinnik als ik de gespeelde uitdrukking op Nathan zijn gezicht zie. “Ik werd verblind door je schoonheid,” plaag ik de jongen geamuseerd terug en probeer nog altijd ongezien het roze knuffeltje in mijn tas weg te laten verdwijnen. Ik had echter beter moeten weten, want het was Nathan allesbehalve ontgaan, hetgeen wat hij zelf bevestigde door mijn zogenaamde portemonnee deels tevoorschijn te halen. “Dit lijkt me een hypermoderne geld houder zeg,” plaagt hij me dan. Bij ieder ander had ik vermoedelijk wat gemopperd en misschien zelfs een snauw gemaakt die de richting op zou gaan van ‘gaat je geen hol aan’, maar tegenover me stond geen onbekende noch iemand die het niks aan zou gaan. Nathan behoorde tot één van de weinige hier op school die op de hoogte was van Zoey — een geheim die ik pas prijs had gegeven zodra ik hem er goed genoeg voor durfde te vertrouwen.
      ”Lijkt wel verdomt veel op het knuffeltje van iemand die ik ken.”
De lichte geruststelling die hij me schenkt door vervolgens zijn handen nonchalant in zijn zakken te steken terwijl ik mijn tas zorgvuldig dicht sla doet me meer dan goed. Het was niet zozeer dat de kleine dreumes een groot wereld geheim was, tenslotte was ze mijn allergrootste trots, maar de vooroordelen konden erg hard zijn en gezien het gevecht wat ik heb moeten doorstaan om recht overeind te blijven staan als jonge moeder, maakte het dat dat ik mijn trots met alles wilde beschermen zonder opnieuw omver gekegeld te worden.
      ”Ze kon het niet laten,” lachte ik zachtjes, doelend op het feit dat Zoey graag iets in mijn tas verstopte als ik naar school ging. “Maar je gaat ijsjes halen zonder mij? Nou zeg,” geamuseerd blikt Nathan mijn kant op en ik kan niks anders doen hem dezelfde blik terug te werpen. “Wie zegt dat ik niet van plan was geweest om je te zoeken?” Speels trek ik mijn neus naar hem op en laat mijn vingers vervolgens een keer door mijn lange lokken heen glijden, waarna ik een paar plukken achter mijn oor stop. “Ga je mee? Ik trakteer.” Met een brede lach kijk ik naar hem op en grijp zijn mouw vast om een kort rukje te geven in de richting van de ijscowagen.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'