• De stelling van deze week luidt:
    Het is niet meer dan normaal dat je kostgeld moet betalen aan je ouders als je werkt en nog thuis woont.

    (dit is niet mijn mening, ik plaats alleen de stelling)

    [ topic verplaatst door een moderator ]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Ik ben het met de stelling eens. Ik ga er dan wel vanuit dat met werken geen bijbaantje bedoeld wordt, maar dat je volledig aan het werk bent en een leuk maandsalaris krijgt. Als je dan gratis bij je ouders inwoont en gebruik maakt van alles in huis (voedsel, gas, water, licht, tv etc.) maar niks bijdraagt, ben je in mijn ogen echt teveel aan het profiteren. Niets in het leven is gratis, ook voor je ouders niet.

    Daarnaast wordt meerdere keren sparen genoemd als reden. Enkele uitzonderingen daar gelaten, maar waarom zou dat niet naast elkaar kunnen bestaan? Ik ben ook aan het sparen voor een eigen plekkie, maar dat betekent niet dat ik niets bij kan dragen thuis. Ik heb een berekening gemaakt en dit overlegd met mijn ouders en ben met hen samen een bedrag overeengekomen. Op deze manier help ik thuis een beetje mee, maar ben ik tegelijkertijd aan het bouwen voor mijn toekomst.

    [ bericht aangepast op 18 maart 2018 - 23:46 ]


    “Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass

    Wervelwind schreef:
    Ik ben het hier mee eens. Als je thuis woont en een loon hebt dat overeenkomt met je diploma, kan je best die €200* per maand aan je ouders geven en nog voldoende overhouden om te sparen.

    *Dit is het getal dat ik heb afgesproken met mijn ouders, dit kan verschillen afhankelijk van je loon.


    I'm a warrior, and you can never hurt me again.

    Zo das al een tijd (10jr) terug dat ik iets over kostgeld gehoord heb. Ik vind het een normaal iets als je ouders vragen of je af en toe wat wilt mee betalen vanaf 18 jr. Hehe al was ik met 17 al de deur uit, toch mis ik vaak het onbezonnen sparen, wat ik thuis wel kon doordat ik af en toe maar 100/200 per maand kwijt was. Nu ik al jaren op mezelf woon, begrijp ik als geen ander wat mijn pap bedoelde met ik hoef jou geld niet ga zelf sparen voor later... jij hebt dat later nodig... maar dan zie je je ouders alle hoeken en gaten kronkelen omdat ze iets niet kunnen wat wel zou moeten en dan heb je zo iets van had ik vroeger maar meer voor ze gedaan.. want nu kan k niet meer bijspringen en helpen met betalingen.. want heb een eigen huisje waar alles betaald moet worden..

    Zoals veel ouders dus zeggen: spaar voor later, daar is het voor. Maar af en toe iets aan je ouders schuiven is helemaal niet gek en als je dat wel of niet wilt is geheel aan zelf.. koester je vrije onbezonnen tijd want voor je het weet mis je het ouderlijk huis..


    “It is not despair, for despair is only for those who see the end beyond all doubt. We do not.”

    Ik vind dat niet meer dan normaal.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Ik heb ongeveer een half jaartje lang €50 per maand aan m'n ouders moeten betalen als 'kostgeld'.
    Ik zit nog op de middelbare school, en daarnaast moet ik ook m'n zorgverzekering zelf betalen (vrij logisch) en sinds m'n 12e krijg ik al geen zakgeld en sinds m'n 16e geen kleedgeld meer dus dingen als kleding, schoenen, telefoonkosten et cetera betaalde ik ook sindsdien zelf, net als OV-kaart et cetera. En toen kwam die €50 per maand naar m'n ouders erbij, maar ja met een bijbaantje waar ik net €4,50 per uur verdien in combinatie met m'n examenjaar en een reis naar Zuid-Afrika die ik met school ga maken en wat veel geld kost, kon ik dat kostgeld niet meer opbrengen.
    Maar als je echt een volledige baan hebt en geen studiekosten en whatsoever meer hebt, en je woont nog bij je ouders, dan is het wel reëel om kostgeld te betalen.


    so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

    Wiarda schreef:
    Nou, ja, eigenlijk wel. Vanaf je achttiende dan, daarvoor vind ik het onzin. Tenzij je ouders natuurlijk zo financieel comfortabel zitten dat het ze niet uitmaakt dat de kinderbijslag wegvalt (plus eventuele kinderalimentatie als je gescheiden ouders hebt), maar zelfs dan vind ik het wel een ding dat je als (volwassen) kind zijnde wel aan hoort te bieden?

    Of het er in ieder geval met je ouders over gehad moet hebben, want het enige wat wel totaal het bloed onder mijn nagels vandaan haalt zijn van die jongeren die lekker thuis blijven hangen en de hele koelkast leegeten en er gewoon maar vanuit gaan dat dat prima is zonder overleg, zonder erover na te denken. Dat vind ik wel echt mega onvolwassen, dan ben je je ouders gewoon aan het naaien.


    [ heaven knows ]