[RPG | 2OO] Little Pink Lady's — War of Love | Speeltopic 2 - Speeltopics

LITTLE PINK LADY'S — WAR OF LOVE

Speeltopic
Praattopic
Rollentopic

THE STORY Princeton South-East High — Californië 2003 — Een middelbare school in Amerika, een school zoals ieder ander. Een school met zijn eigen leerlingen en hun eigen schooldrama's. Zo bedachten de laatste jaars jongeren van 2003 een plan. Ze kochten een dik, groot schoolschrift en net voor de laatste maand dat ze naar school gaan bedachten ze een soort wedstrijd. Voor de laatste schooldag moesten de jongens een meisje uit de klas verliefd op hen laten worden, en degene die het niet lukte of degene die als laatste was moest iets vreemds doen. In 2003 was dat nog spring in de sloot, maar jaren later?       2017 — In de jaren daarna werd het feit van ''verliefd worden'' over gebracht naar ''kussen'' en uit eindelijk zelfs ''krijgt het meisje in bed.'' Ook werden de opdrachten voor de verliezer steeds pijnlijker, van spring in de sloot tot steeds iets idioter. Zo kozen de jongens hun meid voor dit jaar uit, alleen leek het ineens alles dit tegen te werken. Een homo die nog niet uit de kast is gekomen die moet vallen op een meisje? Wat nou als het meisje die verliefd op je moet worden een oogje heeft op een ander? Of wanneer juist je vriendin/vriend het meisje/de jongen krijgt die jij juist wil? Er is één ding zeker, dit jaar gaat lastiger worden dan voorheen.

PRINCETON SOUTH-EAST Stad: Princeton Hall Fictie Staat: Californië Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar) Schoolkleuren: Blauw, rood en wit. Sportteams: — Football: The Hawks | Hier heb je eens in het jaar try-outs voor. — Cheerleaders: The Winter Wings | Ook hier heb je eens in het jaar try-outs voor. — Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, cricketteam en basketbal Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, feestcommissie en schaakclub Princeton South-Easth is gebouwd in het stadje Princeton Hall. Het is geen groot stadje, maar ook niet klein. Het is zo dat iedereen hier elkaar wel kent, en zo is het dat nieuws zich als een lopend vuurtje verspreid. In deze stad heb je een pizzeria (Montenegro's Pizza's) en een normale snackbar (Crumbs). Als je verder de stad in rijdt krijg je de normale dingen. Een klein winkelstraatje, de supermarkt, bed&breakfest, de autowasserij, maar ook kan je er een drive-in vinden waar één keer in de week rond 20:00 een film wordt gedraaid, meestal kan je op donderdagavond hiervan genieten. Verder vind je vele huizen en gebouwen en het bos van Princeton. Een dansclub kan niet missen, en deze wordt meestal afgehuurd voor feesten. Vrijdag heb je meestal hun eigen standaard avonden. Het theater (The Canvas) wordt voornamelijk gebruikt door de school en hun dramaclub of theater voorstellingen, maar ook wordt hij gebruikt voor andere dorpse shows. CHARACTERS VROUWEN 1 MEISJE NODIG Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina Celeste Dariya Maksimov • Cheercaptain • Solmeron • 1.2 Malin Gracie Newton • None • Rasalghul • 1.3 Emily Eva Vanderbilt • The Quiet One • Sombre • 1.6 Lichelle ”Elle” Feyre Cohen • The Princess • Aniketos • 1,6 MANNEN VOL Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina Roman Damario Montana • Latino Fuckboy • Maluma • 1.1 Parker Thomas Smith • The Jock • Taeralsahfer • 1.2 Tanner Jacob Smith • Potterhead • Taeralsahfer • 1.2 Jackson 'Jake' Beau Aguillard • The Charming Dickhead • Sombre • 1.6 Valentine Cooper Anderson • Prince Charming • Wheeler • 1.5 David 'Newt' Newton Chamberlain • Trouble • Wheeler • 1.6

LIST Naam Leeftijd Reputatie Geheim? Sommigen van deze high school zouden misschien bijvoorbeeld een geheim hebben waardoor ze niet meteen mee kunnen doen aan het geheime project van de jongens, of iets wat hun reputatie in de stad of school in gevaar zou kunnen brengen. Innerlijk Uiterlijk Geschiedenis Relaties Overig THE ''RELETIONSHIPS'' Chardonnay — Roman Celeste — Parker Malin — Tanner Rosa — Noah Peaches — Ertha — Lichelle — Valentine Emily —

RULES De huisregels van Quizlet gelden hier. Houd dames en heren gelijk. Niet meer dan twee personages per persoon, en dan zowel een jongedame als een heer. Schrijf 200 woorden per post. 16+ is toegestaan, wel graag aangeven. Ruzies alleen in de RPG alsjeblieft. Alleen ik, [url=]Amber[/url], maakt de topics aan, mits aangegeven van niet.

[ bericht aangepast op 16 maart 2018 - 21:46 ]

---

El Diablo.

---

"Parker , kun je nog even blijven? Alsjeblief? Ik wil even met Scarlet praten, onder vier ogen wel. Maar nog niet weggaan?" Ik knik even en geef hem nog een bemoedigend kneepje in de schouder, waarna ik gebaar op de oprit op hem te zullen wachten. Ik had me wellicht minder schuldig gevoeld mocht hij besloten hebben inderdaad te blijven, maar ik weet dat als Newt een idee in zijn hoofd heeft het van geen enkel nut is hem van het tegendeel te proberen overtuigen. Zodra ik de tuin uit ben tref ik onze auto aan, geparkeerd, terwijl van Tanner en Malin geen spoor te bekennen is. Dat kan maar één ding betekenen en diezelfde gedachte doet een ondeugende grijns op mijn gezicht verschijnen. Zo stil mogelijk sluip ik richting het voertuig, waarna ik aan het raampje van de passagierskant ga staan. Ik leg mijn handen op de ruit en druk vervolgens ook mijn gezicht er tegenaan. Met lang halen laat ik mijn tong er overheen gaan, waarna ik al snel een bulderlach uit de wagen hoor komen en mijn broertje als eerste uitstapt zodat hij mij uit de weg kan duwen en het portier kan openen voor ons favoriete blondje. "What the fuck, P," grijnst hij terwijl zijn hand mijn schouder raakt. "Voelde me buitengesloten," plaag ik hem met een broederlijke por. "Sleutels?" vraag ik dan. "Uh... Maar wij hebben de auto nodig..." "Nu niet meer. Maken jullie het maar gewoon gezellig met z'n twee, en bel me als jullie naar huis toe willen, kom ik jullie oppikken. Dan kunnen jullie je beiden helemaal lam zuipen." Ik weet dat zowel mijn broer als mijn ex wel van een drankje houden, en meestal is het dan ook slechts één van de twee die zich kan laten gaan. Dit lijkt me dan ook alleen maar een win-win situatie. Ik hoef niet te voet terug naar huis, en zij kunnen eens volledig los gaan. Dat Tanner het met me eens is wordt snel duidelijk als hij zonder verder te twijfelen de sleutels in mijn hand drukt. Ik grinnik een keer en wuif het tweetal uit, net op het moment dat Newt me op komt zoeken. "Waarom verkloot ik toch alles?" Ik houd mijn hoofd wat schuin, en kijk hem vragend aan, hopend dat hij me een verklaring voor die conclusie kan geven. Helaas blijf ik een beetje op mijn honger zitten. "Waarom kan ik niet voor één keer iets zinnigs uit mijn mond laten komen." In plaats van hem een antwoord te proberen geven waar hij hoogstwaarschijnlijk niks mee kan trek ik hem tegen me aan en houd hem in mijn armen, waarbij ik zachtjes zijn rug streel. "Wat een dag he," stel ik me het eens met hem. Ik had zelf ook nooit gedacht dat het zo uit zou draaien en dat ik naast Valentine ook met Scar nog eens ruzie zou gaan krijgen. Dat voorspelt maar weinig goeds. "Kom op, Captain Awkward. Laten we er nog wat van proberen maken. Ik ga je ontvoeren." Ik open op mijn beurt de autodeur, aan de kant waar Malin net had gezeten, zodat Newt kan instappen en ga vervolgens zelf achter het stuur zitten. "Buckle up, sugar." Ik start de motor en begin richting de gamehall te rijden waar we onze eerste echte date gehad hadden; zonder geheim gedoe, zonder iets te moeten verbergen. Ik kijk hem even aan vanuit mijn ooghoeken, benieuwd of hij in de gaten heeft waar ik hem mee naartoe neem.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

“Oh, ik wil niks liever." Het enthousiasme waarmee Gracie mijn voorstel ontvangt doet mijn hart een beetje sneller slaan en een grote glimlach op mijn lippen glijden. “Zoenen, uiteraard." Ik moet even lachen, omdat het me niet helemaal duidelijk is waar dat precies vandaan kwam, al vind ik het niet erg om even mee te spelen. "Natuurlijk, zoenen. Geen seks voor het huwelijk toch?" zeg ik zo serieus mogelijk, al lukt het me niet volledig om een lachje van mijn lippen te houden. Laten we zeggen dat mochten we inderdaad die regel in onze relatie hebben we het al lang geleden en vele malen verpest zouden hebben. “Ik wil je helemaal niet missen." Als ik de pruillip op haar gezichtje zie moet ik mijn best doen die uitdrukking niet op mijn eigen gezicht te gaan weerspiegelen. Ik had het 'afscheid' proberen leuk houden, maar ik moet toegeven dat het me ook helemaal niet aan staat haar straks de hele namiddag in de buurt te hebben zonder echt tijd met haar te kunnen spenderen op de manier waarop we dat beiden zouden willen. Maar ik zou het minstens net zo erg vinden mocht ze hier de hele tijd mee in het achterhoofd lopen en vergeten plezier te maken. "Wel... Dan moet ik je maar een kus geven die de rest van de dag op je lippen blijft hangen," beslis ik luidop, hopend haar daarmee een beetje op te kunnen beuren. Zoals zij net deed maak ik mijn gordel los en leun wat dichter naar haar. Ik leg mijn hand op haar wang en streel deze zachtjes, waarna ik voorzichtig haar gezicht wat dichter naar me toe breng. Ik sluit zelf de afstand en druk mijn lippen teder op die van haar. Wanneer ik mijn tong plagerig langs haar lippen laat gaan twijfel ik even of het enkel mijn verbeelding is of dat ik werkelijk haar wang iets warmer voel worden onder mijn hand. Het idee brengt hoe dan ook een kleine glimlach op mijn lippen, en ik kan het niet laten even onder mijn wimpers vandaan te gluren in de hoop te kunnen zien of Gracie inderdaad aan het blozen is. Helaas lukt me dat niet echt, en sluit ik al snel mijn ogen weer om ten volle van de kus te kunnen genieten. Ik raak echter afgeleid door een vervelend, piepend geluid dat van de auto lijkt te komen en brei dan maar stilletjes aan een einde aan het momentje tussen Malin en mezelf. Zodra ik over haar schouder kijk, in de richting van het geluid, barst ik in lachen uit bij het zicht van mijn broer die als een idioot het raam staat af te likken. "Hier gaan we dan," fluister ik Malin toe. Ik kijk nog even om ons heen en wanneer ik er zeker van ben dat er op Parker na niemand in de buurt is geef ik haar nog een klein kusje, waarna ik met tegenzin mijn hand uit die van haar laat glijden en dan het hekken naar de tuin van Scarlett open. Daar blijkt echter nog niemand te zijn, behalve Newt die ons voorbij gaat, richting de auto. Verbaasd kijk ik naar Gracie en krab even in mijn haar, met mijn vrije hand. "Eh. Hebben we de goede dag?" vraag ik, turend door de tuin of er dan toch niemand te bespeuren valt.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

18 years • Her house • Val • outfit (-hat) & swimsuit Newt zegt me nog wel dat hij het zo bedoelde maar eigenlijk hoor ik het niet echt meer. In mijn ogen zijn er nou niet bepaald veel manieren hoe je die opmerking op kon vatten. Eerlijk gezegd doen zijn woorden ook te veel pijn om nog logisch na te kunnen denken en dus laat ik Newt achter bij Parker, waarna ik binnen ook meteen naar boven vlucht bij het aanzicht van Roman en Celeste. Eenmaal op mijn kamer krijg ik niet eens de kans om me op mijn bed te laten vallen of er word al op de deur geklopt. ''Scar?'' Ik had nooit gedacht dat het een opluchting zou zijn om Valentine zijn stem te horen in plaats van die van Newt - maar dat is het wel degelijk. Ik kijk om als hij naar binnen komt en eenmaal bij me zijn arm om me heen slaapt. ''Wat afleiding nodig?'' Ik zucht even en haal diep adem om Valentine niet af te snauwen. Dat verdient hij niet nu hij enkel me afleiding komt bieden. Ik knik uiteindelijk en ga wat meer tegen hem aan staan, waarna ik mijn hoofd tegen zijn borst aan leg en mijn armen ook om hem heen sla. ''Graag.'' mompel ik zachtjes. ''Al zou ik niet weten aan wat voor afleiding je denkt..'' Ja, alcohol misschien maar daarvoor moet ik weer bij Roman en Celeste in de buurt komen en dat zie ik niet echt zitten.

---

Natuurlijk voelde ook Celeste de ongemakkelijkheid wel licht in de lucht hangen, maar ze probeerde dit gewoon te negeren. Het moest toch niet zo moeilijk zijn om een gesprek met haar beste vriend en haar vriendje te hebben. Als ze elkaar een kans zouden geven zouden ze waarschijnlijk best leuk met elkaar kunnen praten, tenminste Celeste had altijd het gevoel dat jongens al vrij snel een gespreksonderwerp met elkaar konden vinden. Dan spraken ze maar over het voetbal, Celeste zou er niks van het begrijpen, maar het was beter dan dat ze beide alleen tegen haar praatten. Celeste had al snel opgemerkt dat Valentine wel erg vroeg was en dat hij nieuwe kleding aan had, tenminste dat was wat Celeste zo vermoedde, hoewel hij dan niet echt een goed model uit had gekozen. Het shirt leek hem net iets te strak te zitten of Valentine moest ineens heel graag zijn spieren willen tonen, maar zelf dan kon Celeste niet voorstellen dat dit shirt zijn beste keuze was.
Toen Roman zich even focuste om wat drinken voor hem en Celeste in te schenken leunde Valentine naar voren en trok hij zijn shirt een beetje opzij om Celeste een hickey te laten zien. " Ik heb gewoon wat aangetrokken" zei Valentine vervolgens nonchalant, Celeste fronste, niet helemaal begrijpen wat dit allemaal was. Een hickey, die had ze echt wel vaker bij Valentine gezien, maar nu maakte hij haar toch wel nieuwsgierig. Echter kreeg ze niet de kans hem te vragen wie haar territorium daar af had zitten bakenen, want toen stond Roman alweer naast haar en Valentine leek nou niet echt te willen dat Roman er ook iets van wist. Anders had hij niet zo half geheimzinnig er over zitten doen.
'Huize Marin is actief deze ochtend.' merkte Roman op, Celeste knikte lichtjes. Al snel werd Roman zijn punt ook nog eens bevestigd door Scarlett die haar eigen huis weer binnen stormde, niet veel goed nieuws voor haar duidelijk. De manier waarop ze de trap op klom klonk al overstuur. "Ik ga wel even kijken wat er scheelt. " zei Valentine, die zich ineens verantwoordelijk leek te voelen voor Scarlett. Celeste fronste. 'Vall,' mompelde ze dan ook binnensmonds als een slechtte poging de jongen hier te houden.
Een zucht rolde over Celeste haar lippen toen ze Valentine al op de trap hoorde lopen, ze was speciaal hierheen gekomen om haar beste vriend te zien, mar blijkbaar was die nu drukker bezig met Scarlett. Hij mocht druk zijn met iedereen, maar Scarlett, meende hij die nou echt. 'Ik snap niet waarom hij de dramaqueen achterna moet, waarschijnlijk heeft iemand haar verteld dat haar nagellak kleur niet mooi is en is ze nu boos,' zei Celeste geïrriteerd, terwijl ze haar mok koffie in haar handen nam. 'Echt waar, als niemand op komt dagen hadden we inderdaad net zo goed thuis kunnen blijven.' verzuchtte Celeste terwijl ze haar hoofd op Roman zijn borst neerlegde. 'En dan had ik nog wat pannenkoeken kunnen eten, want dan had toch niemand me in mijn bikini gezien.' zei Celeste vervolgens toch licht grinnikend. 'Alhoewel, jij misschien wel.' voegde Celeste er nog aan toe. 'Maar jij vind me perfect hoe ik er ook uit zie,' zei Celeste op een toon waarmee ze duidelijk Roman na wou doen, maar ook duidelijk faalde.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

• Eighteen • Swimmer • With Tanner • Outfit •

      ”Wel... Dan moet ik je maar een kus geven die de rest van de dag op je lippen blijft hangen.”
Een kleine glimlach breekt door op mijn sombere uitdrukking en als Tanner zich naar me toe buigt sluit ik heel even mijn ogen wanneer zijn hand mijn wang zachtjes aanraakt. Het gevoel wat door me heen kolkte was onbeschrijfelijk en een innerlijke strijd barst los wanneer Tanner zijn lippen op de mijne drukt. Ik betwijfelde steeds meer of het wel een strak plan was om ons samenzijn verborgen te houden, maar het lukt me niet lang om daar verder over na te denken. Als Tanner met zijn tong plagend langs mijn lippen afglijdt kleuren mijn wangen donkerrood en zoeken mijn vingers naar zijn shirt zodat ze deze vast kunnen pakken. Ik wilde deze auto helemaal niet meer uit, maar genieten van de jongen voor me en ons moment samen. Een moment wat veel te vroeg naar mijn zin tot een einde kwam, waardoor er een jammerend geluidje voor even mijn mond verliet.
      Wanneer ik Tanner’s blik over zijn schouder volgt, richting de verstoring van onze kus, moet ik net als hem zacht lachen bij het zien van zijn tweelingbroer — welke smakelijk het raampje af aan het lebberen was. Ik was hem misschien minder dankbaar voor het verstoren van ons moment, maar des te mer wel dankbaar voor het feit dat zowel Tanner als ik nu niet op hoefde te letten met drinken doordat Parker aangeboden had ons weer op te halen eens we naar huis wilden, zodra we waren uitgestapt.

Met een spoor aan tegenzin naderen Tanner en ik minuten daarna de hekken van Scar’s huis en bijt ik kort op mijn onderlip. “Hier gaan we dan,” zegt Tanner. Verschillende excuses schieten door mijn hoofd heen, maar geen een van hen slaat werkelijk ergens op. Dit was een keuze die ik niet blindelings kon maken. Als Tanner me nog een laatste kus geeft en ik zijn hand uit de mijne voel glijden, houd ik mezelf haast wanhopig bij een om deze niet terug te pakken. Het voelde raar om de hekken door te gaan met ietwat aan afstand tussen ons in.
      “Eh. Hebben we de goede dag?”
Met een frons blik ik rond en, afgezien van Newt die alweer vertrekt, lijkt er niemand aanwezig te zijn. Het spoelt mijn gevoel van eerder voor heel even weg, waarop ik met dezelfde frons iets verder de tuin in ga. “Als het goed is wel, toch?” breng ik uit en blik vragend Tanner zijn kant op, alvorens nog een keer rond te hebben gekeken. “Misschien zijn ze nog binnen?” Na deze woorden spreid ik mijn vingers lichtjes als deze op zoek willen gaan naar die van Tanner, zodat ik hem vast kan pakken en mee naar binnen kan nemen, maar vorm ik ze al gauw tot een vuist. Een ietwat afwezige ‘Joehoe,’ rolt over mijn lippen heen als ik de achterdeur bereikt en geopend heb, waarna ik samen met Tanner naar binnen stap.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Valentine knikte enkel maar meer had ik ook niet verwacht. Voor er echter nog iets gezegd kon worden stormde Scar het huis in en zo naar boven. Ik frons lichtjes en normaal gezien zou ik achter haar aan gaan, al betwijfel ik of ze op mij zit te wachten. "Ik ga wel even kijken wat er scheelt. " deelde Valentine mee en mijn frons wordt wat groter als ik hem nakijk. Sinds wanneer boeit zij hem wat? Oh well... 'Vall,' mompelde Cel naast me en ik zucht even, waarna ik nog wat slokken neem.
'Ik snap niet waarom hij de dramaqueen achterna moet, waarschijnlijk heeft iemand haar verteld dat haar nagellak kleur niet mooi is en is ze nu boos,' zei Celeste vervolgens geïrriteerd en ik lach zachtjes. Ik zeg echter niks. In mijn hoofd had ik namelijk echt niet een probleem met de dame, maar ik snap dat het andersom wat anders ligt. 'Echt waar, als niemand op komt dagen hadden we inderdaad net zo goed thuis kunnen blijven.' verzuchtte Celeste terwijl ze haar hoofd op mijn borst legde. Ik zet mijn mok neer en sla mijn armen om haar heen, waarna ik zachtjes door haar haar streel. 'En dan had ik nog wat pannenkoeken kunnen eten, want dan had toch niemand me in mijn bikini gezien.' zei Celeste vervolgens toch licht grinnikend. Een lichte grijns verschijnt op mijn lippen. 'Alhoewel, jij misschien wel. Maar jij vind me perfect hoe ik er ook uit zie,' zei Celeste, duidelijk proberend mij na te doen. Deze keer rolt er ook een echte lach over mijn lippen.
'Maar jij bent ook perfect, zoals je bent.' glimlach ik en druk een zachte kus op haar voorhoofd. 'Daar ben ik heilig van overtuigd.' vervolg ik waarna ik mezelf tegen het aanrecht laat leunen. Ik ben even stil. 'Als het zo door gaat kunnen we inderdaad beter terug gaan, het lijkt niet echt alsof ze ons nodig hebben.' mompel ik, 'Newt en Parker zijn ook al vertrokken.' vervolg ik. Eigenlijk was ik hier puur voor Cel, normaal gezien ook voor Scar maar zoals ik al zei. Ze loopt niet echt op mij te wachten. Ik hou mijn hoofd wat schuin. 'Wat zeg je ervan, strandje pakken? We zijn er toch op gekleed.' plaag ik.

---

El Diablo.

DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

At Scarlets place // Shook

"Wat een dag he," klonk Parker rustig terwijl hij zijn armen om me heen sloeg. Iets wat ik even nodig had want zodra ik kon verstopte ik mijn gezicht tegen zijn borstkas aan, waar ik rustig probeerde te worden. Ik nam zijn geur wat in me op, het was iets zuurder dan normaal gezien hij een eind gerend had, maar het was een geur die ik niet kwijt wilde. "Kom op, Captain Awkward. Laten we er nog wat van proberen maken. Ik ga je ontvoeren." ik keek met licht betraande ogen op naar mijn vriendje waarna ik hem met lichte tegenzin losliet . "Graag." ik wist met moeite er een klein glimlachje uit te persen
. Als een echte gentleman opende hij de deur voor me waardoor ik ging zitten en wachtte tot Parker aan "Buckle up, sugar." stil deed ik mijn gordel dan ook om
om vervolgens wat uit de ruit te kijken van de auto. Echter werd het me al gauw duidelijk dat we niet naar maison Smith gingen, maar naar de gaminghall. Meteen verscheen er weer vreugde in mijn ogen waardoor ik een stuk rechter kwam te zitten. "Oh Parker." een tevreden zucht verliet mijn lippen waarna ik mijn vriendje aankeek. "Je bent geweldig." eens de auto dan ook stil stond kon ik het dan ook niet laten om de jongen bij zijn shirt te grijpen en mijn lippen vurig op die van hem te drukken, ik hield zo veel van mijn Sparkie.

VALENTINE COOPER ANDERSON

Prince Charming

Scarlet leek van streek en zuchtte even bij het horen van mijn woorden, maar anderzijds zag ik haar houding ook wat rustiger worden. Ze knikte vervolgens waarna ze iets naar me toe liep zodat ze haar hoofd op mijn schouder kon laten rusten.Ik sloeg mijn armen dan ook rustig om haar heen waarna ik een hand door haar bruine lokken liet glijden. ''Graag. Al zou ik niet weten aan wat voor afleiding je denkt..'' ik grinnikte zacht waarna ik haar even aankeek. "Hmm nou, met een goede omhelzing, of misschien een kus." ik drukte mijn lippen even in haar hals "En misschien vanavond wat anders ontspannend." prevelde ik tegen haar huid aan. "Maar daarvoor moet je deze avond wel overleven, lukt het je dat?" vroeg ik lichtjes plagend, terwijl ik nog wat kusjes in haar hals drukte voordat ik haar aankeek in haar blauwe haren. " Ik heb deze zwemshort hopelijk toch niet voor niets aangetrokken? " vroeg ik quasi zielig waarna ik een pruillipje trok in de hoop Scarlet hiermee wat op de beuren


(sorry dat ze wat kort zijn)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Het irriteerde Celeste wel lichtelijk dat Roman niet echt leek te reageren op haar woorden over Scarlett, als of hij niks slechts over de jongedame kon zeggen. Misschien kon hij dat ook wel niet, wat Celeste niet fijn vond. Valentine was haar hielen al aan het likken, nog even en dan begon Roman er ook mee. Celeste moest toegeven, Scarlett wist wel hoe ze jongens op haar vinger kon winden. Een zucht rolde over Celeste haar lippen heen, hiermee wou ze ook de rest haar gevoelens over de situatie van zich af laten glijden. Ze had vandaag geen zin in negatieve gedachtes en wou voor een keer gewoon drama vrij naar een feestje toe gaan. Als dat mogelijk was dan.
'Maar jij bent ook perfect, zoals je bent.' zei Roman, 'Daar ben ik heilig van overtuigd.' Een glimlach verscheen weer op Celeste haar lippen terwijl ze haar handen in Roman zijn nek legde. 'Perfect bestaat niet,' mompelde ze zachtjes, waarna ze lichtelijk naar voren leunde. 'Maar ik moet toegeven jij komt ook wel redelijk in de buurt.'
'Als het zo door gaat kunnen we inderdaad beter terug gaan, het lijkt niet echt alsof ze ons nodig hebben.' mompel Roman, 'Newt en Parker zijn ook al vertrokken.' Celeste trok kort haar wenkbrauw op toen Roman zei dat Newt en Parker ook al vertrokken waren. 'Oh ja,' zei ze, Celeste was er ergens van uit gegaan dat die straks nog wel binnen zouden treden. Natuurlijk was Scarlett naar binnen gerend, maar in haar hoofd stonden Parker en Newt nog op de oprit. Echter meende Roman dat ze weg waren, dus dat zou dan ook wel. Wel vond Celeste het ergens een beetje lullig ten opzichte van Roman, die hier nu zonder zijn vrienden zou zijn, maar ja aan de andere kant ze kende de hele situatie met die twee en Scarlett ook niet. 'Wat zeg je ervan, strandje pakken? We zijn er toch op gekleed.' zei roman. Celeste wou net toestemmen, als Valentine toch te druk was met Scarlett, toen ze een stem van de achterdeur hoorde komen.
Celeste herkende de vrouwelijke stem meteen en haar mondhoeken krulden weer een stukje omhoog. 'Malin,' zei ze voordat ze de blondine echt had gespot. Celeste liet Roman weer los en liep nu naar Malin toe, om haar in een korte omhelzing te trekken. 'Hi,' zei ze vrolijk. Daarna keek ze naar Tanner die zich net achter Malin bevond. Celeste glimlachte vriendelijk. 'Hey Tanner,' zei ze. De laatste tijd had Celeste oprecht haar best gedaan om aardiger te doen tegen Tanner, voor Malin. Celeste was nog niet helemaal op de hoogte van wat er tussen de twee speelde, maar kreeg wel door dat Tanner veel voor haar vriendin betekende en als dat zo was dan zou Celeste haar best doen om aardig te zijn voor de jongen. 'Hoe is het?' vroeg Celeste de twee. 'Vraag me niet waar iedereen is gebleven, volgens mij is iedereen gevlucht toen Roman en ik kwamen. '

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Ik volg Malin naar binnen, waar we begroet worden door Celeste en Roman. Ik glimlach zo oprecht mogelijk als Celeste me aanspreekt en schenk haar dezelfde vriendelijkheid, al had het voor mij niet gehoeven. Het voelt vreemd om na jaren en jaren van getreiter nu opeens wel als oké gezien te worden, enkel en alleen omdat Malin me wél mag. Het komt gewoon niet oprecht over bij mij, maar Gracie lijkt het wel fijn te vinden dus ik houd maar mijn mond. "Vraag me niet waar iedereen is gebleven, volgens mij is iedereen gevlucht toen Roman en ik kwamen," deelt de dame met het jeansrokje mee. Ik onderdruk de gedachte dat het me wat haar betreft niet verwondert en besluit als een beschaafd mens antwoord te geven. "Parker en Newt zijn vertrokken, hij zag er niet zo happy uit," verkondig ik op mijn beurt. Ik weet niet precies wat er aan de hand was en om eerlijk te zijn hoef ik het ook niet te weten. Ik houd me liefst zo ver mogelijk bij Parker en zijn drama's vandaan. "Waar is Scarlett dan?" vraag ik nieuwsgierig, aan niemand in het bijzonder. Het lijkt me namelijk nogal gek dat je als gastvrouw te laat op je eigen feestje komt. Ik zet de tas die we hadden meegebracht op de grond neer en tuur een keer in het rond, op zoek naar enig spoor van de brunette. Gelukkig maar dat Malin naast me staat om de conversatie op gang te houden want ik zelf begin me al behoorlijk ongemakkelijk te voelen. Helaas staat er ook nergens een kom chips waar ik even in kan graaien om mijn handen en mond bezig te houden. Precies op dat moment besef ik dat mama-lief me wel van voedsel voorzien had en haal haar zorgvuldig gemaakte baksel uit de tas tevoorschijn, waarna ik op zoek ga naar een bord. Dat nodigt nog net wel even wat meer uit, niet?

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

'Perfect bestaat niet,' mompelde ze nog zachtjes, 'Maar ik moet toegeven jij komt ook wel redelijk in de buurt.' Ik glimlach en hou mijn hoofd wat schuin. 'Maakt dat niet van ons het perfecte koppel?' plaagde ik en gaf haar nog een snelle knipoog. Ik wil net mijn armen nog wat dichter om haar heen sla als ik een andere dame hoor. ‘Joehoe,’ Ik kijk wat op. 'Malin,' zei Cel al en ze liet me los, waarna ik weer tegen het aanrecht leunde. Ik kijk naar de twee die de keuken ook in lopen en steek even mijn hand op. 'Heya,' zeg ik en kijk dan naar Cel die ook Tanner begroet. Ik kijk even naar hem, veel had ik hem niet gesproken sinds de schoolreis waar hij boos werd om niks, in mijn ogen dan. Oh well. Ik hield niet echt van drama, zelfs al leek het soms mijn tweede naam te zijn.
"Parker en Newt zijn vertrokken, hij zag er niet zo happy uit," verkondigt hij dan en ik knik. 'Ja, meningsverschil met Scar volgens mij,' zeg ik en neem dan de laatste slok koffie. "Waar is Scarlett dan?" vraagt hij vervolgens en ik geef een licht knikje omhoog. 'Boven met Valentine, geen idee wat er allemaal aan de hand is.' antwoord ik en zet mijn mok weg, waarna opeens een heerlijke geur de keuken vult. Ik draai me wat om naar Tanner en grijns als ik een van Mama Smith's bekende baksels zie. 'Kijk eens aan,' grijns ik en mijn ogen lichten wat op, waarna ik een bord voor hem pak. 'A real Blessing,' ik schuif het bord zijn kant op en kijk weer even naar het eten in zijn handen. Eten was een ding, en ik was er dol op. Het was iets anders als het uit de keuken van de Smiths kwam.

---

El Diablo.

18 years • Her house • Val • outfit (-hat) & swimsuit Even sluit ik mijn ogen als Val zijn hand er doorheen laat gaan en ik ontspan nog wat meer door die handeling. Ik open mijn ogen echter weer als ik hem hoor grinniken nadat ik hard op heb gezegd dat ik niet zou weten aan wat voor afleiding hij denkt. Of nou ja, ik kan wel iets verzinnen maar dat lijkt me niet erg gepast met gasten beneden. ''Hmm nou, met een goede omhelzing, of misschien een kus.'' Ik glimlach als ik zijn lippen weer in mijn hals voel. ''En misschien vanavond wat anders ontspannend. Maar daarvoor moet je deze avond wel overleven, lukt het je dat?'' Ik grijns lichtjes terwijl ik mijn hoofd iets kantel, zodat hij beter bij mijn hals kan, waar hij al kusjes in drukt. ''Ik heb deze zwemshort hopelijk toch niet voor niets aangetrokken?'' Ik begin zachtjes te lachen als ik zijn pruillip zie en ik glimlach weer. Geen idee hoe hij het voor elkaar krijgt - daar er al wel meer jongens in mijn leven hebben geprobeerd me op te vrolijken - maar het lukt hem om me af te leiden en me wat vrolijker te maken. Of nou ja, in ieder geval minder overstuur. ''Vooruit.'' zeg ik uiteindelijk zachtjes. ''Misschien dat ik het met dat vooruitzicht nog wel overleef..'' komt er al grijnzend uit mijn mond, waarna ik weer op mijn tenen ga staan en ik mijn lippen kort op de zijne druk. ''Misschien hebben we geluk en zijn ze het al snel beu als Newt en Parker weg zijn.'' Even kijk ik hem alleen maar aan maar ik zucht al snel zachtjes. ''Bedankt.'' zeg ik zacht en ik druk nog een kus op zijn lippen, waarna ik me los maak. ''Laten we dan maar weer naar beneden gaan..'' Het komt er met tegenzin uit maar ik weet dat we er ook niks mee opschieten als we hier blijven.

• Eighteen • Swimmer • With Tanner • Outfit •

Het duurde niet lang vooraleer er iemand verscheen, als een reactie op mijn droge roep. Een kleine doch oprechte glimlach verscheen op mijn lippen als blijkt dat het ook nog eens mijn beste vriendin is, die als eerste mijn kant op gelopen komt zodat ze me in een omhelzing kan trekken.
      ”Hi!” begroet ze me vrolijk, alvorens Celeste me weer los laat. Haar blik glijdt vervolgens al gauw naar de jongen achter me, waarop ik heel even verwacht dat ze Tanner al gauw geen blik meer verder gunt. Echter, de brunette hield zich aan wat ze eerder eens tegen me gezegd had en in plaats van weg te kijken, schonk ze ook Tanner een glimlach. “Hey Tanner,” begroet ze ook hem. Ik hoefde niet te verwachten dat de twee beste vrienden gingen worden, maar ik was enorm blij dat het nu beter ging als anders.
      ”Hoe is het?” vraagt de brunette dan. Onbewust glijdt er een gelukkige uitdrukking over mijn gezicht heen en ik moet mezelf dwingen om niet naar Tanner op te kijken. “Goed,” breng ik kort uit, waarbij ik op mijn tong moet bijten om te voorkomen dat er meer uit glipt dan mijn bedoeling was. Nogmaals vond ik het vreselijk dat ik mezelf opgelegd had mijn relatie nog even stil te houden; vooral tegenover mijn beste vriendin was dat een opgave op zich. Ik hoopte maar dat ze niks directs zou gaan vragen, want liegen was wel het laatste wat ik kon — al helemaal over iets zo oprechts als Tanner en ik.
      ”Vraag me niet waar iedereen is gebleven, volgens mij is iedereen gevlucht toen Roman en ik kwamen.”
Een frons nestelt zich tussen mijn wenkbrauwen, terwijl Tanner aangaf dat we Parker en Newt inderdaad onderweg al tegen waren gekomen. “Waar is Scarlett dan?” vraagt Tanner. Ondertussen blik ik een keer rond in de hoop een glimp van een van de andere op te vangen. Echter vertelde iets me dat als ik daarop wachtten, het nog heel lang kon gaan duren. Wat een feest…
      ”Boven met Valentine, geen idee wat er allemaal aan de hand is,” reageert Roman en schudt daarop licht mijn hoofd. “Oh, de drama,” zucht ik ietwat geamuseerd en volg Tanner kort met mijn blik als deze in de tas aan het rommelen gaat. Een grijns krult zich op mijn lippen als ik zie wat hij tevoorschijn haalt, waarop mijn maag tegelijkertijd laat merken dat ze wel trek heeft.
      ”'Kijk eens aan,” klinkt het eveneens met dezelfde grijns van Roman, waarop ik zachtjes grinnik en naar Celeste op kijk. “Iets met liefde, maag en man,” lach ik zacht en met een plagende ondertoon, waarna ik op een van de krukken in de keuken ga zitten terwijl de jongens zich op het voedsel storten. “Dus wordt dit dan een feestje voor vier? Of zijn die twee wel nog van plan naar beneden te komen?” Met een schuine blik kijk ik weer naar Celeste als ik mezelf betrap op iets te lang staren naar een van de jongens, en til vragend een van mijn wenkbrauwen op.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Na hun begroeting was Celeste begonnen over het feit dat Roman en zij zich alleen in de keuken hadden bevonden. Iets wat toch wel een beetje vreemd aanvoelde om je in een keuken van iemand anders te bevinden die nog niet eens hoi tegen hun had kunnen zeggen. Celeste wist eigenlijk niet of Scarlett door had gehad dat ze hier waren, dan had ze best even normaal kunnen groeten. Een zucht rolde over Celeste haar lippen toen Roman Tanner en Malin uitlegde waar Scarlett was, boven met Valentine ja...
Kort beet Celeste op haar onderlip, waarna ze plaats nam aan één van de barkrukken die rond het aanrecht stonden. In de tussentijd viste Tanner iets uit de tas die hij mee had genomen. Celeste keek kort naar het baksel en daarna naar Roman die hier maar al te blij van leek te worden. “Iets met liefde, maag en man,” hoorde Celeste Malin tegen haar zeggen, een lach rolde over Celeste haar lippen. 'Ik denk dat Roman dan met mij de verkeerde heeft gevonden.' grinnikte Celeste, want als dat de manier was naar zijn hart had Celeste een klein probleem. Het was niet als of ze totaal niet kon koken, maar echt goed zou ze nooit worden. Ze kon iets op tafel krijgen, maar niet de beste maaltijd ter wereld.
“Dus wordt dit dan een feestje voor vier? Of zijn die twee wel nog van plan naar beneden te komen?” vroeg Malin vervolgens, Celeste knikte klein. 'Ik weet niet wat hun plannen zijn, maar ik kreeg nou niet bepaald de indruk dat Scarlett ons graag wou zien.' zei Celeste, waarna ze een hand door haar bruine haar heen haalde. Misschien was dat ook wel gewoon waar, het lag nou niet helemaal goed tussen haar en Scarlett en misschien was Roman onder ogen komen ook wel een beetje vreemd voor haar. Echter was dat allemaal Scarlett haar eigen schuld, zij was degene geweest die Roman had moeten zoenen, dus dan mocht ze zelf de consequenties daar ook van zien. 'Anyway, als Valentine en Scarlett niet meer op komen dagen, zouden we wel naar het strand kunnen gaan?' zei Celeste. 'Tenminste Roman wou gaan, want we zijn nu toch gekleed.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.