200 | Hotel Entropy 2.0 • Speeltopic - Speeltopics

11 maart 2018 - 15:02 Orwell is offline

Orwell 1266

Hotel Entropy
Entropy —
A gradual decline into disorder.

Iedere dag sterven er gemiddeld 150,000 mensen. Ze worden gegrepen door ouderdom, gaan ten onder aan een lange, slepende ziekte of worden – compleet onverwacht – aan hun geliefden ontnomen ze in pijn en verdriet achterlatend. En dan zijn er die enkelingen; zij die verdwijnen zonder ook maar iemand het opmerkt, alsof ze nooit echt hebben bestaan.

29 Januari — Op schijnbaar onverklaarbare wijze verschijnt een groep tieners binnen Hotel Entropy. Ieder van een andere leeftijd, klasse of zelfs cultuur. Één ding hebben ze echter gemeen; ze zijn stuk voor stuk overleden op 22 januari in datzelfde jaar. Nu verschijnen ze weer, levend en wel, met bij sommige enkel littekens als overblijfsel van hun eigen dood. Hun uiterlijk onveranderd, hun innerlijk. . . bij sommigen slechts een schijn van de persoon wie ze ooit waren. Onwetend over hoe zij daar gekomen zijn, of wat deze plaats precies is, weten ze wel één ding: Ze kunnen het hotel niet verlaten. In hun gevangenschap staat ze maar één keuze, los genieten van hun tweede leven met drank, drugs en zoveel meer, of ten onder gaan in hun blijvende verlangen het hotel te verlaten en naar hun geliefden en de vrijheid terug te keren. De tieners hebben geen enkele vorm van autoriteit in hun leven momenteel. Hoe zullen ze daar mee omgaan?

Extra Informatie

Rollen

• Christiano Rodriguez — Gevecht/Schotwonde — Maluma — 1.3
• Rory Mitchells — Cystic Fibrosis — Necessity — 1.4
• Dante Howers — Alcoholoverdosis — Warfare — 1.2
~~• Logan Montero — CO2-vergiftiging — Remiinds — 1.5~~
• Eliot Price — Orgaandonatie — Zhang — 1.7
• Jason Rockwell — Verdrinking — Sombre — 1.3
• Grayson Rogers — Verstikking/Brand — Wheeler — 1.4
• Lauren Muñoz — Vliegtuigongeluk — Falling — 1.6
• Mason Blanchard — Blikseminslag — Sombre — 1.7

• — Leukemie — Plunkett — 1.5
• Mia Hathaway — Infectie — JudithSuzann — 1.5
• Audrey Charlston — Schotwonde/Overval — Solmeron — 1.4
• Camille Belmonte — Moord — Sprouse — 1.5
• Carmèn Mendelez — Schotwonde/Politie — Slave — 1.5
• Olivia Guistina — Bevalling — Rasalghul — 1.2
• Elaine Davies — Race-ongeluk — _Iridescent — 1.5
• Charon Tullamore — Vergiftiging — Sacrilege — 1.5
• Elin de la Fontaine — Auto-ongeluk — Aerial — 1.5
• Vesper Cowhen — Loodvergiftiging — Warfare — Loodvergiftiging — 1.5
• Gloria George — Zelfmoord — Falling — 1.7
• Noyana Laroussi — Liquidatie — Hel — 1.7

“Partying and dancing have never been my thing,
but drinking I could do with reasonable familiarity and skills. I decided to begin there.”

Regels

Rollentopic — ~~Praattopic~~ — Praattopic II — Speeltopic

Dit is een remake van mijn RPG van dezelfde naam. ©Orwell

[ bericht aangepast op 10 april 2018 - 18:02 ]

A girl who wonders.

11 maart 2018 - 15:11 Necessity is offline

Necessity 5621

Mt ^^

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

11 maart 2018 - 15:12 JudithSuzann is offline

JudithSuzann 1001

Necessity schreef:
Mt ^^

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

11 maart 2018 - 15:12 Nephalem is offline

Nephalem 1156

Hola c:

11 maart 2018 - 15:16 SIave is offline

SIave 161

— MT.

I'm A Slave 4 U

11 maart 2018 - 15:19 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Mt c:

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

11 maart 2018 - 15:20 Naird is offline

Naird 10646

I just caught the wave in your eyes

11 maart 2018 - 15:29 Vanth is offline

Vanth 23147

El Diablo.

11 maart 2018 - 15:48 Sprouse is offline

Sprouse 82

Vodka was easier to swallow than the fact that you were not coming back.

11 maart 2018 - 15:55 LordJohn is offline

LordJohn 10786

Maluma schreef:
MT

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

11 maart 2018 - 16:23 Aerial is offline

Aerial 67

- Mt.

I only want sympathy in the form of you, crawling into bed with me

11 maart 2018 - 16:38 SIave is offline

SIave 161

CARMÈN CALISTA MENDELEZ

I hope to arrive at my death, late, in love, and a little drunk

Cause of death: multiple gunshots — police

Carmèn zat knielend op de grond, met haar hoofd tegen het bed terwijl ze zachtjes een Spaans gebed prevelde. De hele nacht had ze zo al doorgebracht en haar knieën zagen inmiddels donkerrood van de drukplekken. Ze was religieus opgevoed maar had haar geloof al snel verloren na de dood van haar moeder. Echter, sinds ze in het hotel verbleef kwamen haar oude rituelen weer terug en daarnaast leek bidden haar geen kwaad te kunnen in haar situatie.
De jonge vrouw werd uit haar concentratie getrokken toen er enkele goudgele zonnestralen op haar vielen. Het ochtendgloren was haar favoriete moment van de dag. Ze stond op — haar lichaam stijf van de houding die ze urenlang had aangehouden, en liep naar het raam toe. Een soort kalmte beviel haar. Haar vader was een ochtendmens en stond steevast elke ochtend om stipt half zes op, zodat hij het aanbreken van een nieuwe dag mocht bewonderen. Ze hoopte met heel haar hart dat hij nu hetzelfde uitzicht had als haar.
Carmèn’s kamer zag er een stuk rommeliger uit als bij aankomst. Hier en daar lag wat kleding op de grond en op haar nachtkastje stond een lege fles whiskey en een asbak met behoorlijk wat uitgedoofde sigaretten. Ze was geen zware drinker maar de avond ervoor had haar niet goed gedaan. Voor het eerst had ze een nummer gedraaid op één van de telefoons in het hotel. Het horen van de stem van haar broer, Paco, had haar hart gebroken.
Gelukkig voelde ze zich nu iets beter. Ze maakte haar weg naar de badkamer en wastte haar gezicht met wat water – iets wat haar een stuk wakkerder maakte. Een zucht verliet haar lippen toen ze haar maag voelde samentrekken. Wat eten zou een goed idee zijn. Omdat ze geen zin had om zich om te kleden besloot ze in het witte overhemd dat ze aanhad gewoon naar beneden te lopen. Ze had er nog een kort sportbroekje eronder aan, maar dat was amper te zien doordat het hemd te groot was.
Carmèn was een van de eerste die bij het restaurant arriveerde – enkel Vesper was haar voorgeweest. Ze had het meisje onmiddelijk herkend aan haar langblonde haren en ranke verschijning. “Goedemorgen,” begroette ze haar, waarna ze –op haar sokken– haar weg vervolgde naar het buffet. Ze pakte wat brood en een gebakken eitje van de platen af en schonk wat koffie voor zichzelf in. Ze bekeek de plek waar Vesper zat en overwoog voor een seconde om in haar eentje bij het raam te gaan zitten. Uiteindelijk besloot ze dat niet te doen en schoof ze aan bij Vesper. Want wie wist hoe lang ze hier nog zouden zitten, en om je elke keer af te zonderen zou ook niet gaan werken. Tot nu toe had ze nog niet veel tijd met de blondine doorgebracht maar ze leek haar wel één van de fijnere mensen die hier rondliepen. “Heb je een beetje kunnen slapen?”

I'm A Slave 4 U

11 maart 2018 - 17:44 Nephalem is offline

Nephalem 1156

E L A I N E J A R A H D A V I E S

21 y/o ♔ Restaurant ♔ Alone ♔ Race accident ♔ Outfit

Nooit had Elaine verwacht dat ze haar wekker zou missen. Al een week lang werd ze niet wakker geschrokken door Herbies gelik en dat gaf haar enigszins een rot gevoel. Zuchtend opende Elaine langzaam haar ogen en staarde naar het plafond. De kater maakte haar dag niet weer beter op. Ze had gisteren nog paar drankjes genomen voordat ze ging slapen. Grommend schoof Elaine haar deken opzij en stapte – met tegenzin – uit bed. De koude lucht ontmoette Elaines huid waardoor ze twijfelde of het beter was dat ze weer terug in haar bed ging en de hele dag in haar kamer bleef. Toch verheugde ze meer op een warme douch en heerlijk ontbijt, dus stond ze op en liep naar de badkamer.
Tijdens het douchen kon Elaine het weer niet laten om aan Herbie te denken. Ze probeerde alle nare gedachten die in haar opkwam te verjagen, maar toch kon ze maar niet stoppen met denken. Na enkele minuten later kwam Elaine met een doek om haar lichaam heen uit de badkamer. Ze opende de kledingkast en pakte meteen een spijkerbroek eruit. Ze wisten wel haar juiste maten, maar niet haar kleding-stijl. Toch zeurde Elaine er niet over, gezien ze al gratis eten kreeg door wie/wat het ook mag zijn. Ze kleedde sneltreinvaart om en kamde kort haar haren. Ze pakte haar telefoon en de kamer-sleutel en sloot de deur achter haar dicht. Met haar handen in haar zakken liep Elaine richting het restaurant. Daar zag ze Vesper en een brunette aan een tafel zitten. Elaine was nooit goed met namen, ook al kende ze niet veel mensen voordat ze hier kwam. Namen kon ze moeilijk onthouden, dus gaf ze bijnamen om haarzelf makkelijk te maken.
“Goedemorgen,” mompelde Elaine. Al wist ze niet of de twee meiden haar hebben gehoord. Direct liep ze naar het open buffet en pakte een dienblad. Wanneer Elaine een kater had, kreeg ze altijd trek. Met als gevolg dat haar dienblad vol zat met eten. Van broodje gezond tot bacon. Met een tevreden gevoel draaide ze om en keek naar de meiden. Ze twijfelde of ze zich zou aansluiten om wat socialer te zijn, of om gewoon heerlijk alleen plaats te nemen aan een andere tafel. Nadenkend hield ze haar hoofd opzij. Uiteindelijk besloot ze alleen te ontbijten en liep richting een lege tafel. Ze gaf Vesper nog een kleine glimlach en begon aan haar ontbijt.