Ja, ze geven me een fucking whiplash. :')
Oké, dus ik werk met kids in Engeland, als au pair, een soort oppas die in huis woont. Is het leuk werk? Hangt er vanaf wanneer je het vraagt, want dat kan om de vijf minuten verschillen, zo blijkt.
Vandaag fietste ik terug van school met de jongens toen de oudste (9) de hele tijd met zo'n treiterstemmetje zei van "I can stay up laaahaaate, I can stay up laaahaaate", omdat hij laat in de avond nog scouts zou hebben. Nou kan ik niet tegen zo'n jengelstem, dus had ik na een tijdje iets van "ga maar lekker voor fietsen, volgens mij moet je wat energie kwijt." (in het nederlands, want de kids verstaan nederlands een beetje door hun Nederlandse moeder, maar spreken altijd engels terug)
Hij moest zijn energie overigens helemaal niet echt kwijt. zo'n treiterstemmetje staat gewoon op mijn top tien triggers om HEEL GRAAG zo'n kind van de fiets te willen trappen. maar dat doe ik niet, want ik ben lief. en heb eindeloos geduld. en ik ben godverdomme aardig. dus dan suggereer ik gewoon dat hij even voor me uit fietst. nobel peace prize kandidaat hier.
maar ik haat kinderen wel, oh god, op die momenten haat ik kinderen, met hun jengelstemmetjes en hun totale disrespect en het feit dat ze zo vermoeiend zijn en na een hele dag stilzitten op school alles op de oppas af willen reageren en godallemachtig
maar goed, skip nou even naar tien minuten later, toen we onderaan een heuvel stonden, en de oudste zich opeens omdraaide en vroeg "mag ik... mag ik - how do you say... uh. Jip, mag ik... to the top of the hill?"
HIJ PROBEERDE HET IN HET NEDERLANDS. en whoppa, van het ene op het andere moment vond ik kinderen weer magische wezens met gouden hartjes en ben ik mentaal mijn plannen om mijn eierstokken vast te laten knopen alweer aan het cancellen. pff, word er moe van.
maar goed, even om het relevant te houden: willen jullie ooit kinderen? of met kinderen werken?
Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.