Levensverhaal-alert.
Ik ben afgelopen september naar Engeland verhuist voor vier maanden, om hier te gaan studeren. Ik dacht: ik ben niet grondig asociaal en ik kan wel makkelijk klikken met mensen, dus ik vind vast wel wat mensen die ik aardig vind. Maar doordat ik telkens geen geld had (wat volledig mijn eigen schuld is) en doordat ik in het begin ziek was, heb ik een heleboel aansluiting met mijn medestudenten gemist. Ook woon ik niet in een studentencomplex, maar in een normaal huis met een paar huisgenoten. Superaardige mensen en alles, maar gewoon niet mijn soort personen en mijn leeftijd. Daardoor ben ik best wel in een dip geraakt en heb ik nog minder contact gemaakt met mensen. Gelukkig dat mijn vriend door had dat het niet goed met me ging, want daardoor heeft hij geregeld dat ik met kerst in Nederland ben geweest. Daarna had ik al met mijn ouders afgesproken dat we samen een paar dagen in Birmingham zouden doorbrengen en dat was ook heel gezellig...
Maar nu zit ik weer in mijn eentje op mijn kamer, ik heb géén zin om met de mensen die ik een beetje ken nieuwjaar te gaan vieren, want ik heb het idee dat ze zich alleen maar gaan bezatten en alle clubs afgaan en daar wil ik mijn geld niet aan verkwansen. En mijn huisgenoten zijn allemaal weg.
Ik had dit scenario al in mijn hoofd en toen hebben mijn vriend en ouders aangeboden om te skypen tijdens de jaarwisseling, zodat ik me niet zo alleen zou voelen, maar het lot had iets anders in gedachten: het internet van deze locatie is sinds gisteren kapot en wordt pas dinsdag gemaakt, want hey, het is weekend, oud en nieuw en dan werkt men blijkbaar niet in de UK. Dus dat skypen is nu ook al uit de lucht geschoten, want skypen is gewoon veel te zwaar voor mijn 4G, waar ik tot en met de 25e nog mee moet doen.
Ook al heb ik écht een superleuke tijd gehad de afgelopen paar dagen en ik heb echt niet het slechtste jaar achter de rug, maar ik had gewoon gehoopt dat ik dit jaar met een soortvan huiselijk gevoel had kunnen afsluiten. Dit... maakt het alleen maar extra kut.
Dus. Iemand die ook niet zo'n fantastisch jaareinde gaat hebben en samen met mij wil huilen in een hoekje? :W
(Ik ga mijn avondeten bereiden dus ik reageer even niet, excusez)
Deep inside, I've never felt alive
SPECS
