Het autisme topic || 2 - Stamcafé

[ bericht aangepast op 30 maart 2018 - 21:15 ]

oi, suzy

Mijn psychotherapeut zou graag hebben dat ik naar een auticoach begin te gaan. Ik heb 8 maanden lang Dialectische Gedragstherapie gevolgd, maar door m'n autisme is het moeilijk om de vaardigheden die ik daar aanleerde ook in de praktijk om te zetten. En zij zegt dat zo'n auticoach me daarbij kan helpen.

Helaas komt daar ook een 'mooi' kostplaatje bijkijken...

Nu vroeg ik me af of iemand hier ervaring heeft met een therapeut die zich specifiek richt op mensen met autisme. En wat jullie ervaring met zo'n therapeut dan is? Is het het geld waard volgens jullie?

"if the ocean can calm itself, so can you .we are both salt water mixed with air." - Nayyirah Waheed

Thanks voor het updaten!(bloos)

Ik heb de dienstregeling voor morgen gezien ivm de sneeuwval. HAHA. Wat een giller. Op mijn traject rijdt ongeveer de helft van wat er normaal rijdt (zelfs in de spits). Ik zou morgen nog geen 2 uur werkcollege hebben, en dan moet ik al 4 uur reizen, op z'n minst - als ik geen vertraging heb. No way dat ik al mijn overstappen ga halen, dus maak van die 4 uur maar 5 of zelfs 6 uur. Dat levert me allemaal zo veel stress en paniekaanvallen op dat ik besloten heb morgen niet naar de uni te gaan (ongeacht wat de docent daarvan vindt).

Zijn er nog meer mensen die soms erg veel stress kunnen krijgen van het openbaar vervoer (en vooral als het niet rijdt zoals het hoort)?

oi, suzy

Ik vind het fijn om mijn reistijden van te voren te bekijken, dat doe ik iedere dag, zodat ik weet wat ik een beetje kan verwachten. Nu weet ik het niet, heb ik voor mijn idee geen grip op deze situatie en zit ik me helemaal op te vreten van de stress :c
Voor mijn werk ben ik afhankelijk van het ov, ik heb geen auto en op de fiets is de afstand niet te doen (daarbij heb ik geeneens een fiets hier).

26 - 02 - '16

Ik ga morgen met m'n opa's auto (4 wielen aandrijving en winterbanden) en ik trek voor de zekerheid een half uur tot drie kwartier extra uit.
Ik zou inderdaad niet eens naar school gaan. Het is de stress en de reistijd niet waard ;o
Afgelopen zaterdag was Emma bij me (we hadden een reservering staan die we niet konden cancellen) en zij had door de sneeuw ook vertraging. Ik werd daar ook vervelend en geagiteerd van, omdat zij geen informatie kreeg en het telkens onduidelijk was of ze nu wel of niet op tijd aankwam. Als ik het zeker wist, kon ik een plan bedenken. Uiteindelijk had ik haar bij het station opgepikt en waren we het laatste deel met de auto gaan reizen, waardoor we toch op tijd kwamen.
Ik heb echt een gruwelijke hekel aan onverwachte situaties waar ik geen controle over heb :').

[ bericht aangepast op 10 dec 2017 - 21:46 ]

No growth of the heart is ever a waste

Als ik gestrest ben tijdens het reizen ga ik in mijn boek lezen; maar tegen de dienstregeling van morgen is echt geen thriller opgewassen. Kunnen jullie niet een manier bedenken om de stress een beetje te verminderen? Afleiding zoeken zoals ik met mijn boek soms kan doen?

oi, suzy

Maar je gaat niet naar school morgen right? Is dat een geruststelling?
Misschien kun je een relaxte serie kijken.

No growth of the heart is ever a waste

Ik moet allemaal shit met werk regelen, want ik kan niet zomaar thuisblijven en alles. Dit is gewoon zo fucked up.

26 - 02 - '16

Ja, euh, kut, alle sites waarop ik mijn bus kan opzoeken liggen eruit. Nu knijp ik m toch wel een beetje, want ik heb geen idee hoe laat ze precies gaan. Ik zorg nu maar dat ik om 8 uur op het station sta en dan zie ik wel wanneer er een bus naar de uithof rijdt...

Ik kan zelf het ov aardig handelen ondertussen, maar bah, ik kan me voorstellen hoe naar dit voor sommigen moet zijn.

[ bericht aangepast op 11 dec 2017 - 7:34 ]

Ik vind het echt geweldig dat er een topic is waarin dit soort dingen besproken worden, zoveel situaties hier zijn voor mij zo herkenbaar! Ik heb zelf een milde vorm van autisme, add en NLD. Dit in verband met syndroom van turner.

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

MT.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Zijn er eigenlijk mensen dienop kamers wonen? En wat is jullie ervaring daarmee?

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Ik heb op kamers gewoond. Qua zelfstandigheid ging dat goed, maar het laatste jaar was ik zoveel aan het sjouwen met kleren en spullen en ik had ook niet het gevoel een 'thuis' te hebben. Dus toen kwam het ineens heel goed uit dat mijn vriend een huis kon kopen. Nu wonen we samen. (:

Overigens had ik op kamers wel veel last van de teringbende van andere mensen en van hun geluidsoverlast. Oh, en onze huisbaas kwam ook iets te vaak onverwacht op bezoek.

oi, suzy

Count me in as well

Brechtje | ASS

i wanna die with you once or twice.

Ik woon samen met mijn vriend. Heb alleen laat van de buren hun kinderen in de ochtend rond 7 uur. Overdag kan ik het negeren want dan ben ik of aan het gamen of werken of bezig in huis.

Ik kook elke dag voor ons omdat ik dit leuk vind en hierin een ritme heb. Ik stofzuig twee keer in de week en doe de was ook zo vaak. Heb gewoon mijn eigen dagelijkse ritme als mijn vriend werken is en ik zorg de dag voor dat ik zelf werk dat het huis schoon is, zodat ik in rust thuis kan komen.

Ich liebe dich 27.12.23