Hoi,
Om heel eerlijk te zijn weet ik niet helemaal zeker of dit hier goed staat. Mocht dat niet zo zijn, dan mag het natuurlijk verplaatst worden.
Voor mijn studentenvereniging/theatervereniging ga ik een script schrijven dat, als het goed genoeg wordt, gebruikt kan worden voor ons volgende toneelstuk. Nu heb ik het volgende idee:
Een meisje komt uit een zeer arme omgeving en weet het als enige uit haar millieu zover te brengen dat ze kan studeren. Ze besluit niemand over haar verleden te vertellen en hoopt dit achter haar te laten. Mensen die opmerkingen maken als 'ja, dat soort mensen zijn anders dan ons. Die komen uit een minder milieu en zullen nooit zo leven als wij' of 'oh, ja, ik weet wel dat je uit *bepaalde plaats* komt. Maar jij bent anders dan hun, jij bent als enige wel leuk' zijn dan ook hele normale opmerking, gemaakt door mensen waarmee ze probeert normaal om te gaan. Maar hoewel ze dit wellicht niet wilt blijft haar verleden haar achterhalen. Hoe gaat ze hiermee om en wie kan ze echt vertrouwen en wie niet? Hoe komt ze door haar studententijd heen en hoe zorgt ze dat ze beslissing maakt tussen terug gaan naar haar verleden of dit echt achter haar laten?
Wat vinden jullie van dit idee? Is het een beetje realistisch? Hebben jullie nog goede ideeën en/of tips?
Ik hoor het graag. Alvast dankjewel!
