[RPG • 250] The Escorts • Speeltopic [16+] - Speeltopics

28 nov 2017 - 20:46 Novilunium is offline

The Escorts

Setting

Upper Manhattan, New York - In een van de meest bruisende steden van de wereld moet het dan eindelijk gaan gebeuren; de lang geplande reünie van zes jeugdvrienden. De jongemannen zijn samen opgegroeid, maar zijn rond hun achttiende levensjaar ieder een eigen weg gegaan. Alle zes die wegen bleken enorm succesvol, en momenteel behoren ze tot de wereld van de Rich and Famous.
Dit is dan ook de reden dat hun samenkomst zorgt voor grote belangstelling, zowel vanuit paparazzi, als vanuit de vrouwelijke gemeenschap. De mannen hebben geen zin om constant lastig gevallen te worden door het andere geslacht, zijn volgens hun agenten toe aan een image change en staan wel open voor een verzetje zonder het hele gedoe er omheen.
Ze besluiten ieder een escortdame in de huren voor de volle drie weken. De dames moeten zich goed kunnen mengen binnen het milieu, in staat zijn discreet om te gaan met eventuele vragen en uiteraard luxe en elegantie uitstralen. Zo komen ze uit bij het vrij dure Mademoiselle en mede dankzij de prijs ontstaan er enkele misverstanden. Zo schijnt niet alles te koop te zijn... of toch wel?

Penthouse

Het penthouse ligt in hartje Upper Manhattan, in een van de hoogste
flats die daar staat. Het geeft dan ook een prachtig beeld over de stad.
Binnen worden de bewoners en gasten binnen gelaten door een
doorman, begroet door de manager en de knoppen van de lift worden
bediend door een vriendelijke liftmedewerker, tenzij je aangeeft deze
niet nodig te hebben.
Eenmaal op de hoogste verdieping openen de liftdeuren zich om
zicht te geven op een enorme woonkamer, uiteraard inclusief prachtig
uitzicht over de stad. Het interieur is modern en vrij minimalistisch,
zoals door het hele huis.
Er zijn zes identieke slaapkamers, inclusief allemaal een eigen
badkamer. Er is een groot langwerpig binnenzwembad, een sauna,
een fitnessruimte, een dakterras met infinity pool en een bioscoop.

Uitleg

Even een aantal puntjes die duidelijk gemaakt moeten worden. Zijn er hierna nog vragen, stel ze dan gerust.
Het is de bedoeling dat de zes mannen elkaar kennen en dus een historie hebben die uitgewerkt kan. Jullie hoeven niet in mega detail, maar schets een grove lijn. Sluit hierin ook niemand buiten. Niet iedereen hoeft het even goed te kunnen vinden, er kunnen er ook zijn die iets minder met elkaar kunnen. Houdt dit wel binnen de perken, want als ze elkaar echt niet zouden mogen dan zouden ze dit niet doen.
De dames werken alle zes voor hetzelfde escortebedrijf en kennen elkaar dus ook. Zij hoeven echter niet zo nodig goed met elkaar overweg te kunnen,
hierin zijn jullie vrij. Houdt het werk in het achterhoofd; ze zijn in andere gevallen in enige zin elkaars concurrenten.
Ik ga wanneer de rollen klaar zijn koppeltjes maken, waarmee ze zich in het openbaar zullen vertonen als zijnde relatie. Dit betekend niet dat je binnen de penthouse niet met een ander aan mag pappen, want hier zijn geen camera's en spiedende ogen. Je bent daar dus vrij om te gaan met wie je wil. Zorg wel dat er geen ORPG's ontstaan, want dan zal je een waarschuwing krijgen dat je je meer moet mengen.

Rollen

Nina Bailey Summers • Nicola Peltz • Cunning • 1.1
Cassidy Alan Summers • Lyzy Adler • Tulua • 1.1
Nerys Clifford • Rita Ora • Hopps • 1.3
Leona Julia Clark • Alena Shishkova • WrittenWords • 1.1
Dani Reina Verdad • Eiza Gonzalez • Virago • 1.4
Emilia Valeria Alvarez • Cindy Kimberly • Greenlight • 1.5

Oliver Nathaniel Branson • Chase Crawford • Sombre • 1.3
Alistair Kingsley • Jorge Del Rio • Obeah • 1.4
Santino Juan Castello • Maluma • Maluma • 1.4
Noah Wilkins • Faceclaim • Tad • 1.5
Byron Asher Mumford • Torrance Coombs • DreamerN • 1.3
Thaigo Dexter Clarke • Faceclaim • Remiinds • 1.3

Regels

Invullen

Marrow deep, soul deep, essence deep

29 nov 2017 - 20:29 DreamerN is offline

DreamerN 7329

×MT×

{Had even totaal over het hoofd gezien dat er al een speeltopic was. :x }

Credendo Vides

30 nov 2017 - 9:45 Elentiya is offline

Elentiya 12380

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

Dani Reina Verdad

”I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me.”

• Twenty-four • Escort • Bathroom • ~~Hush,~~ little monsters • Outfit •

Ik had er voor kunnen kiezen om bij het betreden van het Penthouse in de ruime woonkamer te blijven, eens ik aangekomen was, maar na een lange rit achter de rug te hebben gehad zat ik niet meteen te wachten op het gekwetter van de andere dames die ook zouden arriveren. De behoefte naar in alle rust even aan komen was groter geweest dan de drang naar geroddel en geklets. Wel had ik een van de mierzoete drankjes meegenomen terwijl ik me een weg baande naar de slaapkamers. Een frons had zich eerder al tussen mijn wenkbrauwen genesteld, toen duidelijk werd dat er maar 8 kamers waren en veel meer personen die er een nodig gingen hebben. De afkeuring was dan ook duidelijk aanwezig toen het me duidelijk werd het slaapvertrek te moeten delen met de jongeman wiens gezelschapsdame ik mocht gaan zijn, Oliver. Het was niet dat ik niet eens graag tussen de lakens kroop met een knappe man, maar wanneer het mijn werk betrof had ik duidelijk mijn grenzen — welke nog maar los stonden van het gegeven dat ik liever alleen sliep vanwege mijn onrustige, donkere nachten die ik liever voor mezelf hield.
Met een zucht had ik mijn spullen ergens midden in de kamer gedropt, waarna ik mijn toiletspullen had gepakt om mezelf eens te gaan opfrissen in de badkamer onder het genot van het drankje wat ik nog altijd tussen mijn vingers geklemd had. Nu staarde ik naar mijn spiegelbeeld en nipte van dat zelfde glas terwijl mijn donkere kijkers over het gezicht in de spiegel heen gleden. De donkere kleuren waarmee ik gewerkt had paste perfect bij de tint die mijn huid droeg en de donkerrode lippenstift maakte het meer dan af; welke geen enkele spoor achterliet op het glas. Een geluid vanuit de slaapkamer doet me een van mijn strak geëpileerde wenkbrauwen optrekken terwijl ik luister naar de voetstappen die lijken te klinken. Ik was duidelijk niet meer alleen in het vertrek, waarbij me ergens ook duidelijk werd dat de binnenkomer zelf dit nog niet door leek te hebben. Losjes haalde ik mijn vingers een keer soepel door mijn lange lokken heen, die met een lichte slag los over mijn rug heen strookte, waarna ik besloot een kijkje te gaan nemen.
Eenmaal in de opening naar de slaapkamer toe bleef ik staan en liet mijn poelen een tikkel geamuseerd over de jongeman heen gleden die ik daar aantrof — die duidelijk in overleg met zichzelf leek terwijl hij naar de inhoud van de kledingkast keek. Subtiel nam ik een nieuwe slok van mijn drankje en trok mijn lippen zacht op tot een flauwe glimlach.
”En dan zeggen ze dat vrouwen moeite hebben met het uitzoeken van het juiste kledingstuk.” Een tikkeltje hees, daar dit in mijn stem geweven was, doorbrak ik plagend de stilte die in de kamer heerste. Ik vroeg me af hoelang het anders geduurd zou hebben vooraleer de jongeman door zou hebben dat hij niet meer alleen is, en stapte zonder schroom op hem af. Nieuwsgierig keek ik hem even aan, waarna ik mijn hoofd iets kantelde om eveneens in de kast te kunnen kijken zodra ik langs hem stond. “Zoveel keus ook,” mompelde ik geamuseerd bij het zien van de verschillende blouses, waaruit het merendeel wit leek te zijn, en blikte schuins omhoog naar de jongen. “Ik ben Dani, trouwens.” Met een glimlach stak ik mijn hand naar hem uit zodat ik mezelf kon voorstellen.

[ bericht aangepast op 30 nov 2017 - 9:48 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

30 nov 2017 - 11:16 Sombre is offline

Sombre 2828

Oliver Nathaniel Branson

"Hold that pose darling,
the camera loves you."

Oliver - Oli - 22y/o - Arriving at the appartment

Mijn vingers gleden langs de stoffen van de kleding die in mijn kast hing terwijl er een bedenkelijke blik op mijn gezicht stond. Het was altijd zo'n drama om te moeten kiezen wat je aan ging doen, je wist nooit wat indruk ging maken en wat niet. Vandaag moest ik indruk maken op dames, met name op één van die dames, Dani. Ik probeerde me nog te herinneren wat er bij haar naam geschreven stond, dat ze lang bruin haar had was me nog bij gebleven. Ik pakte een grijs overhemd uit de kast en bekeek hem, waarna ik hem weer terug hing. Dat was niet helemaal waar ik voor wilde gaan, grijs was me niet uitdagend genoeg. Ik bekeek een wit overhemd, maar ook die leek me maar niets. Toen ging mijn oog naar een zwart overhemd, waar zilveren manchet knopen bij horen. Zwart leek me wel wat, in combinatie met een zwarte broek en zwarte schoenen. Door zwart werd ik altijd mysterieus en wat minder "cute" zoals mijn tantes dat altijd meenden. Nog voordat ik het zwarte overhemd kon pakken hoorde ik een paar hakken door de kamer gaan, een stuk verderop. De hakken lieten mijn hoofd draaien en mijn blik viel op een bloedmooie vrouw. Mijn mond opende even kort, maar zodra ik dat doorhad sloot ik hem meteen.
'En dan zeggen ze dat vrouwen moeite hebben met het uitzoeken van het juiste kledingstuk.' waren de woorden die uit de mond van de dame kwamen, waardoor er een glimlach op mijn gezicht verscheen. Een kort lachje volgde terwijl ik me omdraaide, richting de dame. 'Zoveel keuze ook,' vervolgde ze. Ik knikte instemmend en bekeek de dame even. Ze had echt een prachtige outfit aan, nu ik deze zag, ging ik misschien toch mijn plannen voor full black veranderen. Al zou het wel mooi bij haar leren jasje passen.
'Ik heb zeker teveel keuze, misschien kun je me helpen?' vroeg ik terwijl ik mijn hand uitstak, zodat ze mijn kant op zou komen lopen. Ze kwam dichterbij staan en stak ook haar hand uit, die ik aannam. 'Ik ben Dani trouwens,' vertelde ze met een glimlach. Heerlijk, zo'n korte naam waar je niet teveel over na hoeft te denken. Het was een drama geweest als mijn dame "Constantina" of "Eloize" zou heten ofzo, werkelijk verschrikkelijk.
'Mijn naam is Oliver, leuk je eindelijk te ontmoeten. Ik was erg nieuwsgierig naar hoe je zou zijn,' zei ik eerlijk en een beetje bescheiden. Mijn blik ging weer naar de kast, waar ik een zwart overhemd uit nam en hem in de lucht hield, voor Dani's uitzicht. 'Deze, met een zwarte broek en schoenen?' zei ik twijfelend. Ik had geen idee wat haar smaak was, maar ze zag er goed uit, dus er zal waarschijnlijk wel een eerlijke mening uit komen, ze wilt natuurlijk zelf ook niet voor schut lopen. Zolang ze me maar geen colbert aan liet doen, het was immers warm zat hier binnen voor alleen een t-shirt en een overhemd.
'Dus, Dani, waar kom je eigenlijk vandaan?' vroeg ik als aanleiding voor een interessant gesprek, het leek me wel leuk om wat meer over haar te leren kennen. Als ik haar toch voor een hele lange tijd naast me moest hebben staan, kon ik er net zo goed energie in steken. Misschien wordt het daadwerkelijk wel wat, je weet maar nooit. Ik zal trots op mijzelf zijn als ik een vrouw zoals Dani aan mijn zijde mocht hebben. Ik bekeek haar nog een keer, waardoor ik wederom weer begon te glimlachen. Damn, ze was echt een plaatje. De rest van de jongens gaan sowieso jaloers zijn, de blondjes die ik tot nu toe heb gezien zijn ook niet erg interessant. Natuurlijk no offense naar de dames, maar ik viel nou eenmaal meer op brunettes.

Dit is zo ironisch, ik ben zelf blond lmao.

[ bericht aangepast op 30 nov 2017 - 11:16 ]

- thank you for existing -

30 nov 2017 - 21:11 Tahani is offline

Tahani 10513

NERYS CLIFFORD

"Some of the best moments are those you can't tell anyone about."

23 • escort • in one of the bedrooms > living room • alone

Terwijl ik voor de laatste keer mezelf in de spiegel bekijk, glimlach ik een keer. Perfect. Felrode lippen en verder een simpele outfit. Nu hoef ik toch nog niemand te imponeren. Ik vind het leuk om mezelf niet al te vaak in korte jurkjes te hijsen, maar voor nu is het prima om in een blouseje en spijkerbroek rond te lopen. Ik neurie een deuntje in mezelf en haal mijn hand nog een keer door mijn blondgeverfde haren. Ik heb nog geen tijd gehad om het mooi bij te kleuren waardoor mijn oorspronkelijk donkere haarkleur bij de haarwortels te zien is. Een van de mannen zal vast geld hebben om mij een kappersbezoek cadeau te doen. En anders heb ik hierna waarschijnlijk veel geld verdiend om het zelf te kunnen betalen.
In de aangrenzende woonkamer hoor ik lage stemmen en dat is een teken dat de mannen ook eindelijk eens gearriveerd zijn. Na nog één laatste blik in de spiegel besluit ik de deur te openen en me in de menigte te begeven. Ik ben altijd goed in mijn ogen de kost geven en dat onthoud ik mezelf nu ook echt niet. Ik zal wel gek zijn. Dit is een grote mogelijkheid om mezelf weer eens goed... bezig te houden, om het zo maar even te zeggen. Ik zie dat er al kleine clubjes gevormd zijn en ik neem het van een afstandje in me op om een klein beetje te kunnen nemen. Dan zet ik een brede glimlach op en besluit op de bank te gaan zitten. Ze komen vast wel naar me toe.

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

1 dec 2017 - 10:57 DreamerN is offline

DreamerN 7329

BYRON ASHER MUMFORD
25 jaar × Arriving at the Penthouse > Living Room × Alone

{Ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat Byron
zijn kat mee heeft (; Iemand in voor een praatje?}

Met een zucht rechtte ik mijn jasje terwijl ik wachtte tot de lift helemaal naar boven was gegleden. Mijn handen waren gestoken in handschoentjes en ze zouden ook niet eerder uit gaan als dat ik zeker wist dat het allemaal goed in elkaar stak. Mijn psycholoog zou me nu vast vervloeken om deze kleine terugval, maar dat kon mij weinig boeien. Het enige waar ik op dit moment om geef is of mijn spullen allemaal al goed zijn aangekomen en de inwoner van de tas die ik veilig vast had.
"We zijn er bijna, Merryweather." Als ze het maar uit hun hoofd laten om te eisen dat ze niet mee mag komen. Normaal vind ik het niet al te erg om haar achter te laten met een plaatsvervangende verzorger, maar dat is enkel voor een twee a drietal dagen. Voor langer neem ik haar graag mee. Het geeft me toch een veiliger gevoel. De lift kwam zoals verwacht al snel tot stilstand en de deuren gleden geluidloos open. Ik gaf de liftbediende een knikje ter groet voor ik mijn voeten in beweging bracht verder het penthouse binnen en ik had al snel een lege slaapkamer gevonden, mijn slaapkamer.
In een waas schoten mijn ogen door de ruimte heen, maar alles leek in orde waardoor ik mij met een zucht op het bed neer liet zakken. Het bedrukkende jasje lag dan ook al snel op de stoel bij het raam met een adembenemend uitzicht over de gehele stad heen. Ik kon het niet laten om hier langer te staan dan ik in eerste instantie van plan was. Een miauw haalde mij uit mijn hypnose. "Maar natuurlijk." Ik ritste de tas open en Merryweather kwam als een echte dame naar buiten lopen om vervolgens een lekker plekje te vinden op het voeteneinde van het bed. Die was wel zoet voor nu. Zij was altijd diegene die zich als eerst en het snelst aanpaste aan een nieuwe omgeving.
Ik streek met mijn hand door het haar. "Tijd om de rest te begroeten." Met een ferme stap liep ik richting de deur, maar ik voelde al snel mijn mobiel in mijn broekzak rinkelen. Als dat Joan is met haar gezeur en gevraag over het stramien van haar nieuwe blad, die nog steeds niet goed uit de cijfers is gekomen neem ik niet op. Ik heb mensen als haar opgedragen dat ze me zeker vandaag niet mochten bellen. Ik snap het dat de wereld van de media dan op diens gat ligt, maar ze zouden zich toch wel één dag zonder mijn fysieke aanwezigheid moeten redden toch? Het beantwoorden van mailtjes zal ik later wel afhandelen als alles hier in het penthouse wat tot rust gekomen is.
Ik keek naar de oproep, het was niet Joan, het was mijn rechterhand in het bedrijf, Harrison. "Wat is er?" Hij zou nooit zomaar bellen zonder goede reden.
"Neem verdomme eens je mobiel op als dat wijf belt, ze blijft mij nu telkens lastig vallen. Ik heb haar al ongeveer twintig keer gezegd dat ik geen enkel inzicht daarin heb en ze jou daarvoor moet hebben."
Ook hij ergert zich dus al dood aan Joan, met een zucht haakte ik mijn vinger achter mijn stropdas en trok die losser terwijl ik tegen de deurpost aan leunde.
"Vooruit, zeg haar dat ik er naar zal kijken, maar dat ze daarmee voor de komende drie dagen genoegen mee moet nemen." Even was het stil aan de andere kant op het zachte geluid van een krassende pen op papier. "En zeg haar ook dat ik niets ga doen aan fouten, dat is geheel iets wat zij zelf moet leren op te lossen en uiteindelijk zelf moet weten, anders heeft ze totaal geen toekomst binnen dit vak." Aan de andere kant van de lijn hoorde ik Harrison iets mompelen in de trant dat hij nu weer de boosdoener was van mijn orders, maar dat maakte mij niet heel veel uit. Of het nou van hem kwam of van mij. "Als ze verder nog meer te zeuren heeft stuur me dan een appje, ik probeer bellen miniem te houden de komende tijd, niet iedereen hier hoeft mee te luisteren."
Nu was het even stil. "Natuurlijk."
"Oh, en Harrison..." Voor het geval hij ten eerste ook eerder op zou hangen dan ik. "Publiceer die foto's van die corrupte politici."
Na een toestemmend antwoord te hebben gehoord van zijn kant hing ik op en stopte de mobiel weer in mijn broekzak voor ik verder naar de woonkamer liep.
Het is een mooie ruimte, wit, open met veel ramen waarbij je ook hier natuurlijk een schitterend uitzicht had over de stad. Niemand die hier naar binnen kon gluren tenzij ze een helikopter of een drone ter beschikking hebben. Perfect voor wat we afgesproken hebben. Het werd nu echt eens tijd om de rest gedag te zeggen.

[ bericht aangepast op 1 dec 2017 - 10:59 ]

Credendo Vides

1 dec 2017 - 17:58 Venustic is offline

Venustic 2690

Emilia Valeria Alvarez

'Her soul is fierce
Her heart is brave
Her mind is strong'

20 Years | Escort | Livingroom | With Byron

Natuurlijk was Emilia lichtelijk nerveus, ze werkte nog niet erg lang als escort en de klus die ze nu kreeg leek enorm te zijn in vergelijking met wat ze eerder had gedaan. Een nachtje of een dag gezellig met een man doen, dat kon ze aan, maar drie weken lang.. Het was zeker niet als of Emilia dit niet aan kon, maar ze vond het zeker wel spannend om te doen. Dat was dan ook de reden dat de jongedame veel meer tijd in haar kamer had gespendeerd dan nodig was. Misschien waren de mannen allang aangekomen en was ze nu te laat, maar ze was gewoon lichtelijk nerveus en kon de kamer niet verlaten tot haar zenuwen weg waren. Ze ging zich zelf echt niet presenteren als een bang meisje, ze was een zelfstandige moderne vrouw, dit kon ze zeker ook wel.
Voor nog een paar minuten had Emilia naar zich zelf gestaard in de grote spiegel die in de kamer hing. Zachtjes had ze zich zelf toe gefluisterd en uiteindelijk wist ze haar rug dan ook te rechten en de slaapkamer te verlaten. Langzaam was Emilia door de gang heen geslenterd, om de tijd nog even te rekken. Ze had haar research allang gedaan en wist ook best wel hoe 'haar man', Thaigo Clark er uit zou zien. Toch was ze wel een tikkeltje benieuwd naar de jongen.
Toen Emilia de woonkamer instapte zag ze echter Thaigo nog niet staan. Wel zag ze verschillende andere mensen staan, maar Emilia wist nou niet precies wie ze aan moest spreken. Er was een man die ook nog alleen stond, een paar mensen op de bank en nog wat andere meisjes die met elkaar stonden te praten. Emilia haar eerste gedachte was om naar de man toe te gaan, maar ze wist wel dat dit niet Thaigo was en wist dus eigenlijk ook niet of het wel de bedoeling was dat zij direct op hem sprong. Ze vond ergens dat ze eerst 'zijn dame' de kans moest geven om met hem te praten. Dat was tenslotte wel waar zij hier voor was gekomen, maar aan de andere kant stond hij hier nu ook zo alleen..
Uiteindelijk besloot Emilia dan toch maar dat als Thaigo er nog niet was, dat ze dan haar tijd maar met hem moest gaan spenderen en zo liep ze dus op hem af. 'Hey,' begon Emilia nog lichtjes twijfelend, maar daarna rechtte ze haar rug en vertelde ze zich zelf dat dat niet de manier was waarop ze over wou komen. 'Ik ben Emilia Alvarez.' zei ze terwijl ze haar hand naar hem uitstak. 'Leuk dat je er bent.'

[ bericht aangepast op 1 dec 2017 - 17:58 ]

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

1 dec 2017 - 19:16 Vanth is offline

Vanth 23147

Santino Juan Castello
Singer ~ 23 ~ Just arrived ~ Outfit

Ik werp een blik in de spiegel van de lift en zucht even, waarna ik op de knop van de bovenste verdieping druk. Ergens had ik er wel zin in, het was goed om mijn oude vrienden te zien na al die tijd. Kijken waar iedereen beland is. De vrouwen die erbij zitten zijn een leuke extra, natuurlijk. Mijn manager zei al dat het een goed idee was, een paar weken rust voor het echt grote werk weer begint. De Zuid-Amerikaanse toer om mee te beginnen, bijna meteen opgevolgd door de USA tour en een paar weken later door naar Europa. Ja.. Het werd weer druk. Altijd na een nieuw album, dat overigens net af is en waar ik vandaag de laatste onderhandelingen over had. Toch is het altijd geweldig, de wereld zien met mijn crew enzo.. Ik glimlach lichtjes en til vervolgens de zwarte reistas nog wat verder over mijn schouder wanneer de lift tot stilstand komt.
Vanuit de lift ga ik eerst op zoek naar mijn slaapkamer, in de gangen kom ik er al achter dat er te weinig slaapkamers zijn voor het aantal mensen. Nou.. Dat wordt gezellig. Ik schud mijn hoofd, een lichte grijns op mijn lippen. Mijn tas gooi ik op het bed waar ik het snel begin uit te pakken, ook de pet en leren jas die ik droeg belanden in de kast. Oké.. Tijd om te kijken wie er al is. Maar eerst, een drankje klinkt goed. Ik loop dan ook eerst naar de keuken in plaats van de woonkamer waar ik al meerdere mensen hoor. Hier schenk ik een glas whiskey in en neem een kleine slok, waarna ik me toch maar langzaam naar de woonkamer begeef en daar kort stil sta bij de muur.

[ bericht aangepast op 1 dec 2017 - 19:17 ]

El Diablo.

2 dec 2017 - 20:59 Valkyria is offline

Valkyria 3772

ALISTAIR "KING" KINGSLEY

King Kingsley | 23 | New York Yankee | Arriving --> Living room with Nerys

Hoewel de glimlach op mijn lippen voor anderen niet zichtbaar is vanwege mijn motorhelm, zorgt dat er niet voor dat hij daarom minder aanwezig is. Ondanks het feit dat ik vanwege een geblesseerde schouder drie weken buiten spel ben is het wel een mooie kans mijn vrienden van vroeger nog een keer te zien. De enige met wie ik eigenlijk nog contact heb is Oliver. Meest van al heb ik Santino gemist.
In tegenstelling tot anders ben ik vrij voorzichtig in het nemen van mijn bochten, en dit omdat mij twee huidige beste vriendjes in mijn rugzak mee reizen. Ik kreeg het namelijk niet over mijn hart Babe en Sammy achter te laten bij iemand anders. Velen snappen het niet dat iemand zich aan een vis kan hechten, maar aangezien ik niet de mogelijkheid heb een ander huisdier te nemen zijn die twee kleine zwemmertjes voor mij even veel waard als een hond.
Zoals het GPS systeem me aangeeft rijd ik de garage van het appartement dat we met z'n zessen gehuurd hebben binnen. Ik zoek een plekje dichtbij de lift, ook al heb ik geen bagage om naar boven mee te sleuren, die had ik namelijk eerder al in mijn kamer laten bezorgen. Zodra de motor tot stilstand is gekomen haal ik de sleutels er af en stop ze in mijn leren jack. Vervolgens neem ik mijn helm af en hang deze over mijn arm. Ik druk op het knopje van de lift en kijk terwijl ik wacht in mijn tas om te zien of alles wel goed gaat met mijn vriendjes. Tot mijn ongenoegen voel ik letterlijk nattigheid en weet ik dat er iets niet pluis is. Ik hang mijn rugzak op mijn buik en haal het plastic zakje waarin ik de vissen had gestopt er uit. Na een kort onderzoek merk ik dat er een klein gaatje in het zakje zit, waardoor al zo'n drie vierden van het water er is uitgelopen. Ik druk snel een vinger tegen het gat aan, in de hoop het waterverlies wat te kunnen tegen gaan. Net op dat moment gaan de liftdeuren open en krijg ik een vragende blik van de liftbediende.
"Eh, hey," weet ik enkel uit te brengen, beseffend hoe vreemd dit zicht moet zijn. Met het schaamrood op mijn wangen stap ik de lift in.
"Welke verdieping, meneer?" vraagt de man, uiterst professioneel.
"Penthouse, alsjeblieft," deel ik mee, alvorens ik me herinner dat ik daarvoor een speciaal pasje had gekregen dat nodig was voor de lift. "Het pasje zit in de eerste rits, kunt u helpen?" vraag ik de bellboy met een grimas. Hij lijkt zich echter niks van de situatie aan te trekken en doet gewoon wat hem opgedragen wordt. Ik bedank hem stilletjes en besteed ook de rest van de rit naar boven in die staat; in stilte.
Zodra de deuren met een ping open gaan bedank ik de man nog een keer vluchtig, alvorens de lift zowat uit te rennen; op zoek naar redding voor mijn maatjes.
"Shit shit shit... Fuck fuck fuck," mompel ik terwijl ik de woonkamer doorkruis, zoekend naar enige vorm van stilstaand water. "Hey," groet ik vluchtig degenen die zich in de immense kamer bevinden, om niet geheel onbeschoft over te komen. Uiteindelijk kan ik een bocht naar rechts nemen, die me gelukkig naar de keuken leidt. Ik drop het zakje in de wasbak zodra ik die bereikt heb en laat vervolgens lauw water er rond stromen. Eens er voldoende water in de lavabo zit haal maak ik het plastiek om de vissen los, waarna ze tot mijn grote opluchting lustig aan het zwemmen gaan. Nadat ik de kraan weer dicht gedraaid heb ga ik in de kasten op zoek naar een potje dat diep genoeg is zodat er weinig kans op ongelukken bestaat. Uiteindelijk vind ik er eentje dat er maar mee door moet. Ik schep Babe en Sammy met het kommetje op en begeef me voetje voor voetje naar de kamer met mijn en Nina's naam op. Zoals gevraagd is hun kleine aquarium gelukkig al geplaatst en aangesloten. Als eerste neem ik Babe bij z'n staartje en laat hem langzaam in zijn vertrouwde bakje zakken. Als dit probleemloos lijkt te verlopen ondergaat ook Sammy het proces. Ik blijf nog enkele minuten naar de diertjes kijken, om er zeker van te zijn dat alles wel goed is. Inmiddels zet ik ook mijn rugzak op de grond neer.
Terug in de woonkamer laat ik me zuchtend in een stoel zakken, om te bekomen van de stress die met het voorval gepaard ging. Ik leg mijn handen voor mijn gezicht en haal een aantal keer diep adem, zodat ik me straks zo rustig mogelijk bij de dames en mijn vrienden kan voegen. Pas wanneer ik mijn handen weer naar beneden breng merk ik dat ik niet de enige ben die het zichzelf makkelijk gemaakt heeft.
"Oh. Eh - H-hey," stamel ik de dame met de blond haren en felrode lippen toe, terwijl ik me afvraag hoe ik in godsnaam over haar heen kunnen kijken heb. "Alistair," stel ik mezelf kort voor, waarop ik haar de hand reik. Inmiddels is ook Noah me opgevallen en hij ziet er uit alsof hij een zak zuurtjes als ontbijt op heeft.
Wel. Zo ken ik Noah weer.
"Hé, Wilkins," grinnik ik. "Niet blij me te zien?" voeg ik er nog aan toe, doelend op zijn knorrige uitdrukking.

[ bericht aangepast op 3 dec 2017 - 14:21 ]

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

3 dec 2017 - 15:02 Tahani is offline

Tahani 10513

NERYS CLIFFORD

"Some of the best moments are those you can't tell anyone about."

23 • escort • living room • Noah & Alistair

Een man zit naast me en valt me nu pas op, moet ik eerlijk zeggen. Ik bekijk hem eventjes en glimlach naar hem.
'Nerys,' stel ik mezelf voor, maar al op dat moment voel ik de bank aan mijn andere kant neerzakken en ik draai mijn hoofd nu naar een andere man om. Felblauwe ogen staren recht in mijn ogen en ik grijns wel even. Allemaal mooie mannen hier, ik kan niet zeggen dat ik het heel erg vind.
'Oh, eh. H-hey. Alistair,' zegt hij en hij schudt mijn hand. Ik grinnik kort en zeg mijn naam weer, nu tegen hem en niet tegen de donkere jongen aan mijn andere kant. 'Hé, Wilkins. Niet blij me te zien?'
Lachend schud ik mijn hoofd even. Omgeven door twee knappe mannen die elkaar nu al pesten. Goed, mij hoor je echt niet klagen. Acht slaapkamers voor twaalf mensen wordt passen en meten en compromissen sluiten, maar ik zal waarschijnlijk ja zeggen tegen de eerste man die mij vraagt bij hem in bed te stappen. Ik word hier goed voor betaald en ik sta ondertussen al twee weken droog. Daar moet ik oprecht aan wennen. De eerste week werd ik ongesteld en de tweede week kreeg ik deze uitnodiging waardoor ik me klaar moest maken om indruk te kunnen maken op rijke mannen.
'Dus, jullie hebben behoefte aan een dame aan jullie arm, niet?' merk ik plagend op naar de twee, Wilkins — ik gok niet dat dat zijn voornaam is, maar ik heb die nog niet gehoord — en Alistair. Die laatste klinkt enorm chique, dat past dan ook wel weer bij hun achtergrond.

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

4 dec 2017 - 13:41 DreamerN is offline

DreamerN 7329

BYRON ASHER MUMFORD
25 jaar × Mediamagnaat × Living Room × Talking with Emilia

Vanaf hier kon ik bijna één van mijn werkplekken zien, iets wat mij een beetje uit de rustgevende sfeer haalde. Hopelijk was alles goed gegaan met Harrison en wist die troela van een Joan eindelijk wat ze moest doen. Na een diepe zucht liet ik mijn ogen de andere kant op glijden, zowel fysiek als mentaal weg bij mijn werk.
Dit is een tijd van ontspanning en gezelligheid. Samen met mijn oude kameraden en onze nieuwe...Wel, nieuw gezelschap.
Van wat ik tot nu toe gemerkt heb is zeker een mooi penthouse, ik moet mezelf eraan herinneren dat ik hierna ook maar eens moest kijken voor een penthouse voor mijzelf en Merryweather. Hoewel in Central park vanaf hier kon zien, wilde ik toch een plek dichterbij, of een ander park natuurlijk. Natuurlijk hou ik van de mensenmassa, ik zou nergens zijn zonder, maar zo op den duur wilde ik ook weg van al die heisa. Daarnaast zorgt hardlopen in een park voor veel meer motivatie dan hardlopen over zebrapaden en telkens wachten op van die onuitstaanbare stoplichten en uitwijken voor telefonerende koffiezuipers.
Het uitzicht maakte nog steeds een enorme indruk op me toen ik opmerkte dat er iemand naast me was komen staan. "Hey." Het leek alsof deze woorden een beetje aarzelend over haar lippen kwamen, al leek ze dat zelf al snel in te zien want haar houding veranderde een beetje. "Ik ben Emilia Alvarez."
Voor een seconde keek ik naar haar uitgestrekte hand voor ik hem aannam en hem galant schudde, mijn handen nog steeds in de handschoentjes gestoken.
Niet te ferm zoals ik vaak met mijn klanten en medewerkers deed. Ik hoorde haar nog 'Leuk dat je er bent' zeggen en een glimlach verscheen op mijn gezicht. "Jij ook bedankt dat je er bent, jullie krijgen vast niet vaak zo'n vreemde opdracht als deze." Ik bekeek haar even bedenkelijk. "Zes dames, zes heren, één appartement. Wel, penthouse. Niet echt regels die we hoeven te volgen, voor zover ik weet."Een zachte lach rolde even van mijn lippen af terwijl ik haar aankeek. Emilia. Haar naam had al weggegeven dat zij niet mijn gekoppelde escort was, maar we mochten toch zeker wel praten met de anderen. Het zou een irritante regel zijn als dat niet zo is. Ik wilde dit gehele gebeuren behandelen als een ongeschreven boek, alles is mogelijk. Zolang het maar niet te persoonlijk word en de anderen het ook niet te persoonlijk gaan maken. "Waar zijn mijn manieren, mijn naam is Byron Mumford." Ik gebaarde naar een nog lege bank en begeleide haar door zachtjes een hand op haar rug te leggen. "Heb je een goede reis hierheen gehad?" Ik bekeek haar nog eens van top tot teen.
Emilia is een mooie vrouw, niet geheel mijn type maar alsnog een mooie vrouw. Donker haar, getinte huid en evenals donkere ogen. Ze heeft iets exotisch over zich. Ik pakte de fles champagne die om de één of andere reden al op tafel stond en schonk er eentje in, die ik al snel voorhield aan Emilia. "Mag ik je iets te drinken aanbieden?"

[ bericht aangepast op 4 dec 2017 - 13:58 ]

Credendo Vides

4 dec 2017 - 17:34 Aynur is offline

Aynur 2380

Cassidy Alan Summers

Santino ▽ Kitchen ▽ Outfit

Nina en Leona zijn inmiddels een heerlijk meidengesprek begonnen, waar Cass absoluut geen zin in heeft. Zij is niet het type voor meidenpraat, make-up, strings en het bespreken van je cup-maat. Volgens haar zus lijkt ze in dat opzicht precies op een jongen en ze geeft haar geen ongelijk.
Tja, en wat nu? Ze kan hier moeilijk als een vreemde eend in de bijt gaan staan hangen. Ze werkte hier immers langer dan de meeste dames. Gefrustreerd rolt Cassidy met haar ogen om zich vervolgens af te keren van de twee kibbelende dames.
Weet je wat goed is op zulke momenten als deze? Bier! En met die gedachte in haar achterhoofd gaat ze met haar tong langs haar lippen. Onbewust. Dan wil het toch al wel heel erg met haar gesteld zijn als ze nu al naar de alcohol grijpt. Ach, wat kan het haar ook schelen. Geen reet!
Ietwat wiebelig op haar hakken, damnit gesp zit niet goed, loopt ze in de richting van de keuken. Dat is de plaats die Cass als eerste gecheckt had, gewoon om te kijken of ze haar vreetbuiige behoeften zou kunnen bevredigen, wat het geval is.
Alleen is een glas bier niet het enige wat ze in de keuken aantreft. Tot haar verbazing staat er ook een jongeman bij en, jeez, geen onknappe verschijning. Op een plagerige toon begint Cass dan ook: “En ik kwam alleen voor bier, damn, niet te geloven dat ik er ook meteen een snack bij krijg.” Ze grijnst en rukt de koelkast open, waar ze een biertje uitvist. Terwijl ze haar haren uit haar gezicht haalt, leunt ze naar achteren en gaat op het aanrecht zitten. Vanaf haar plek kan ze prima bij het ladekastje waar al een flesopener smachtend ligt te wachten voor gebruik. God, een flesje openen op die manier wordt zwaar onderschat. Altijd al had ze hier moeite mee gehad, dus onhandig probeert ze het flesje open te krijgen. Uiteindelijk lukt het haar, zonder een al te erge flater te slaan.
Het dopje gooit ze met een mooi boogje de prullenbak in en een glimlach siert haar lippen zodra ze erachter komt dat ze raak gooit. Triomfantelijk zet ze het flesje aan haar lippen en neemt een slok.
“Cassidy is de naam,” zegt ze met een knipoog. “En jouw naam is...?”

I have seen my own sun darkened

4 dec 2017 - 18:23 Vanth is offline

Vanth 23147

Santino Juan Castello
Singer ~ 23 ~ Kitchen with Cassidy ~ Outfit

Vanuit de keuken kon ik alles goed zien en het was goed om te weten dat ik niet heel laat was. Iets waar ik, zeker jaren geleden, bekend om stond. Mensen keken er niet van op als ik pas tijdens het tweede uur wakker werd en vervolgens halverwege het derde uur de les binnen kwam. Ik nam het niet zo nauw met tijd. Iets wat me opvalt is de dieren die twee van mijn kameraden meenamen, als ik dat wist.. Nou ja, niet dat mijn twee honden niet in goede handen zijn. De twee witte schoonheden hebben waarschijnlijk de tijd van hun leven momenteel op de boerderij van mijn oom. Beter dan ze het hier in een penthouse zouden hebben tenminste, het zijn actieve beesten. Nee nee, een kat en vissen passen dan beter hier.
Ik neem de laatste slok van mijn glas, aan het brandende gevoel was ik bijna gewend geraakt. Zeker na het afgelopen jaar, waar het bijna het enige was wat ik consumeerde. Ik zucht zachtjes als ik eraan terug denk en schud mijn hoofd. Niet nu, ik moet me focussen op andere dingen. Mijn aankomende tours en nu vooral deze drie weken om te relaxen. Zover dat gaat natuurlijk. Na ja, moet goed komen. Ik wil me net omdraaien om mijn glas weer in te schenken als ik een andere, nog onbekende stem hoor.
“En ik kwam alleen voor bier, damn, niet te geloven dat ik er ook meteen een snack bij krijg.” Ik draai me langzaam om. Een zacht lachje rolt over mijn lippen en ik kijk naar de grijnzende dame op het aanrecht. 'Ik had veel goede dingen verwacht hier, maar een schoonheid als jij had ik nog niet durven dromen..' zeg ik met een snelle knipoog. Mijn Colombiaanse accent lag wat zwaarder op mijn stem dan normaal maar ik had het afgelopen jaar ook vooral daar gespendeerd. Eenmaal terug in Amerika was het weer een beetje wennen aan de Engelse taal en mijn kleine accent was ik nog niet helemaal kwijt. “Cassidy is de naam,” zegt de dame voor me met een knipoog en ik haal lichtjes mijn wenkbrauw op. De eerste waar ik mee praat en het is gelijk de goede. “En jouw naam is...?” vervolgt ze. 'Well...' Ik glimlach naar haar en neem zachtjes haar hand vast. "Santino.." stel ik me voor en ik druk een zachte kus op haar hand. 'Looks like you're stuck with me gorgeous..' plaag ik haar en laat haar langzaam los. Nu schenk ik wel daadwerkelijk mijn glas weer in, wat ik een paar minuten geleden al van plan was. 'Niet erg toch?'

El Diablo.

4 dec 2017 - 18:59 Aynur is offline

Aynur 2380

Cassidy Alan Summers

Santino ▽ Kitchen ▽ Outfit

Wat Cass in de keuken te wachten staat, komt als een halve verrassing. Niet dat ze jongeman verwacht heeft, maar in de keuken hoort nu eenmaal iets lekkers te staan, niet? Tja en wat geplaag van haar kant is dan ook natuurlijk logisch...
“En ik kwam alleen voor bier, damn, niet te geloven dat ik daar ook meteen een snack bij krijg.” Langzaam draait de jongen zich om zodat Cass hem ook van de voorkant kan bewonderen en ze moet moeite doen om geen bewonderende fluittoon door de keuken te laten schallen. De glimlach die om de mondhoeken van deze jongen speelt, spreekt boekdelen en ze beseft dat zijn lach invloed heeft op haar eigen lachspieren.
“Ik had veel goede dingen verwacht hier, maar een schoonheid als jij had ik nog niet durven dromen...” Bij zijn woorden rolt Cass met haar ogen om daarna nog een slok van haar koele biertje te nemen. “Misschien is het dan tijd om eens je bed in te duiken...” Suggestief blijft Cass even stil met een speelse twinkeling in haar ogen. Na een korte stilte doet ze net alsof ze moet hoesten en zegt ze: “Met je teddybeer.” Ze steekt haar tong uit en gaat met haar vingers langs de opening van het bierflesje.
Wel moet ze eerlijk toegeven dat zijn accent zeer aantrekkelijk was. Ze vind het dan ook niet erg om naar zijn stem te luisteren, hij heeft een soort vibe die haar meetrok naar onbekende oorden waar ze nooit geweest was door haar vader en geldgebrek. Omdat ze nog meer van zijn wilt horen, besluit Cassidy om zich voor te stellen, in de hoop dat hij haar voorbeeld zou nemen.
“Cassidy is de naam.” Een knipoog volgt en weer een slok van de vloeistof in haar handen. “En jouw naam is...?” Vragend kijkt ze op hem neer, aangezien zij iets hoger zit op het aanrecht.
“Well,” glimlacht hij subtiel en hij pakt mijn hand vast om daar zijn lippen op de drukken na zich te hebben voorgesteld. Cass moet moeite doen om niet meteen haar hand weer los te rukken aangezien ze behoefte heeft aan persoonlijke ruimte. En deze Santino komt wel iets te dichtbij.
“Looks like your stuck with me, gorgeous,” vervolgt hij op een plagende toon. “Hey, that’s my line!” Yeap, smooth-talking... Iets waar zij goed in is, als ze dat zelf mocht zeggen. Moet ook wel, met een baan zoals deze. Een baan waar ze zo snel mogelijk van al wilt zijn. Even valt haar oor op het geluid van drank die het glas raakt waardoor Cass opkijkt, precies op het moment waarin Santino zich vervaardigt om zijn mond open te doen.
“Niet erg toch?” Ze snuift en rolt met haar ogen terwijl ze haar gezicht iets afwend van zijn verschijning. “Jij mag het zeggen. Ik ben niet degene die veel geld neergeteld heeft voor mijn gezelschap.” Cass trekt haar wenkbrauw op en glimlacht terwijl ze nog een slok neemt. Teleurgesteld zodra ze erachter komt dat het flesje bijna leeg is. Ach, misschien is een tweede glaasje niet zo’n best idee ondanks het feit dat e goed tegen alcohol bestemt was.
“So, what do you do for living?” Cassidy slaat haar ene been over haar ander en leunt iets naar achteren om een relaxte houding aan te nemen. Ze is wel oprecht benieuwd naar zijn verhaal aangezien ze geen ‘sollicitatie-gesprek’ gehad heeft en dus niet weet hoe deze jongeman in elkaar steekt. Een paar subtiele vragen zijn voor haar normaal gesproken genoeg om een algemeen beeld te vormen. Ze hoopt dat dit ook bij hem het geval zou zijn.

I have seen my own sun darkened

4 dec 2017 - 19:38 Vanth is offline

Vanth 23147

Santino Juan Castello
Singer ~ 23 ~ Kitchen with Cassidy ~ Outfit

“Hey, that’s my line!” had ze gezegd en ik lach weer zachtjes. Tot nu toe was het niet vreselijk, ik had opgescheept kunnen zitten met een arrogant wicht maar ze geeft me deze indruk niet echt. Des te beter, anders had ik het nu al opgegeven. Nou ja, misschien. Ik had er niet echt over nagedacht, ik wou gewoon in alle rust met mijn oude vrienden chillen. Als dit en de hoge prijs erbij hoort, dan moet dat maar eh. Maar goed, ik had ook ogen en die konden zeker niet klagen. Hmh, volgens mij werden deze drie weken niet iets om over te klagen. “Jij mag het zeggen. Ik ben niet degene die veel geld neergeteld heeft voor mijn gezelschap.” hoor ik Cassidy ondertussen zeggen en ik knik lichtjes. 'Dat is waar..' Ik kijk even naar haar. 'Ik kan niet klagen, als ik eerlijk ben.' zeg ik met een zacht lachje en kijk dan kort naar mijn glas, waar ik de bruine vloeistof langzaam laat ronddraaien.
“So, what do you do for living?” vraagt ze en ik kijk weer op naar haar. Ik neem een kleine slok waarna ik het glas neerzet op het aanrecht. 'Zanger,' begin ik en glimlach naar haar. 'Mijn tweede album is net af na een jaar.... Pauze..' vervolg ik al snel. Kort blik ik naar buiten voor ik verder ga. 'Dus nu heb ik drie rustige weken hier, en dan weer touren. Zuid-Amerika, USA en dan door naar Europa.' zeg ik met een lichte glimlach op mijn lippen. Ik kon haar hetzelfde vragen maar ik wist het natuurlijk al. Toch was ik wel geïnteresseerd. 'Vertel jij wat over jezelf... Zo interessant ben ik ook weer niet. Nog interesses?' vraag ik haar met een glimlach en leun nonchalant tegen het aanrecht, het glas in mijn handen.

El Diablo.

5 dec 2017 - 9:32 Aynur is offline

Aynur 2380

Cassidy Alan Summers

Santino ▽ Kitchen ▽ Outfit

Bij Cassidy’s woorden knikt Santino zachtjes, alsof hij haar helemaal gelijk geeft. Natuurlijk, als er iets is waar Cass goed in is, dan is het wel het behalen van haar gelijk. Ze kon uren discussies voeren met haar zus, waarna ze nagenoeg een triomfantelijk overwinning naar binnen hengelde.
“Dat is waar...” zegt hij terwijl zijn blik van zijn glas weer terug naar Cassidy gleed. “Ik kan niet klagen, als ik eerlijk ben.” Zijn nuchtere reactie laat een speelse grijns glijden over haar lippen en ze wendt haar blik af van de jongeman voor haar neus. Er is iets aan hem, iets wat ze niet plaatse kan en wat op haar zenuwen werkt. Meestal lukt het haar om in een glimp te zien wat voor vlees haar cliënt in de kuip had, maar deze jongen liet zich niet lezen. Misschien heeft hij iets te verbergen?
Die gedachte triggerd haar nieuwsgierige kant, vandaar dat ze vraagt wat hij doet om brood op de plank te krijgen. Langzaam zet Santino het glas weer op het aanrecht en ontmoet zijn blik de hare. “Zanger,” begint hij met een glimlach, waardoor haar lachspieren zich gedwongen voelen om ook mee te doen. Geïnteresseerd knikt Cass terwijl ze in haar hoofd afgaat of ze ooit een nummer heeft gehoord waarin ze zijn accent kan herkennen. Het enige probleem is, is dat ze amper tijd heeft om rustig naar de radio te kunnen luisteren.
“Mijn tweede album is net af na een jaar... Pauze...” Bij zijn laatste woord lijkt hij te moeten zoeken om het op de juiste manier te formuleren. Ze vraagt zich af waarom dat zo is, al weet ze dat het onbeleefd is om er naar te vragen aangezien hij er overduidelijk moeite mee heeft. En het was immers haar taak om ervoor te zorgen dat hij net naar zijn zin had en niet dat hij jankend weer zijn spullen zou pakken. Dat was haar één keer gebeurd en ze zou ervoor zorgen dat dat voorval nooit meer zich voor zou doen. ~~Don’t question~~
“Dus nu heb ik drie rustige weken hier, en dan weer touren. Zuid-Amerika, USA en dan door naar Europa.” Cass lacht bewonderend als reactie op zijn woorden. “Wauw, mag ik mee? Ik ben nog nooit verder geweest dan Manhattan. Niet dat daar iets mis mee is, maar op den duur verlang je toch wel naar iets nieuws.” Heel even wordt haar blik afwezig terwijl ze haar gedachten naar verre oorden laat glijden. Parijs, Londen en Rome. Allemaal plaatsen die hoog op haar to go lijstje staan.
Blijkbaar was het nu de beurt aan Cass om haar verhaal uit de doeken te doen. Of in ieder geval het verhaal wat ze hem voor het gemak even voorschotelt. Ze heeft het al te vaak moeten vertellen dat de leugens er te makkelijk uit komen, maar ze heeft zich inmiddels aangeleerd dat ze zich er niet schuldig over hoeft te voelen. “Hmm, wat wil je weten? Ik ben een redelijk saai mens,” zegt ze met een mondhoek opgetrokken in een charmante scheve grijns.
Ze legt even een vinger tegen haar lippen terwijl ze doet alsof ze nadenkt. In het echt weet ze natuurlijk allang wat ze hem zal gaan vertellen, al is het niet de bedoeling dat hij daarachter komt. Want ze weigert nog steeds om haar ware zelf aan iemand te tonen en haar hart te lichten. De passie waar ze voor leeft is schilderen, tekenen en illustreren, iets waar ze volgens velen talent voor heeft. Maar door de jaren heen heeft ze nog veel meer geleert dan alleen mooi zijn en zwaaien naar het publiek. Cliënten vervaardigde zich om haar bijvoorbeeld gitaar te leren spelen, buikspreken en dichten, al was ze daar nog steeds ontiegelijk slecht. Echter is het antwoord wat ze Santino geeft kort en bondig: ”Nou, om eerlijk te zijn kunnen deze vingers veel meer dan alleen maar zwaaien en mooi wezen,” zegt ze op een plagerige, maar toch ook spottende toon.
“Ze kunnen zowel gitaar als piano spelen. Misschien dat je een wilt zingen met mij als begeleiding? Met zo’n accent weet ik zeker dat je veel vrouwelijke fans hebt, of niet?” Een plagerige knipoog van haar kant wacht ze op zijn antwoord. Ze hoopt dat hij niet doorheeft hoe subtiel ze het gesprek weer naar hem heeft geleidt. Tja, ze praat nu eenmaal liever niet over haar zelf en het draait in haar werk voornamelijk om de cliënt en niet om haar eigen gevoelens.

[ bericht aangepast op 5 dec 2017 - 9:32 ]

I have seen my own sun darkened

Index RPG Actieve Topics Zoek