weet je, ik begin bijna te geloven dat ik echt de schuldige ben. Dat ik me aanstel, kinderachtig doe, anderen alleen maar de schuld geef. En ik probeer het, godverdomme, maar het lukt niet. Ik verlies zo even plusminus vijf vriendschappen in enkele dagen en I'm not okay. Ze wil het niet. Ze wil er niet over praten. Ik zeg ook niet dat we binnen enkele weken weer lachend met elkaar over regenbogen huppelen en eenhoorns aaien, maar het zal me op zijn minst een beetje beter laten voelen. Maar nee. It's all my bloody fault. And I am not okay. So much for friendship I thought was pretty solid.
You gave me my life all those years ago, now I give you yours.