Ik heb het gedaan. Ik heb hem losgelaten. Geprobeerd dan toch. Voor een tijdje.
Nee, deze keer echt. Elke keer keer ik terug, zonder het zelf te beseffen. En elke keer wordt mijn hart nog meer gebroken. Ik heb het gevoel alsof ik een marathon heb gelopen en geen energie meer heb. Alsof alles op is, geen kracht meer om iets te investeren. Geen kracht meer om in iets te investeren waar je nooit iets van terugkrijgt.
Hoeveel keer heb ik mezelf al in slaap gehuild, wetende dat hij me niet ziet als ik hem zie. En elke keer heb ik het gevoel dat ik weer op hetzelfde punt ben aangekomen, een paar weken geleden. Ik kan hem niet loslaten. Niet zolang ik geen zekerheid heb dat hij zelfs nog maar een fractie voor mij voelt dan ik voor hem voel. En toch moet en zal ik. Ik kan niet eeuwig alles blijven weglachen.
Vanaf deze dag is hij een vriend. Een kennis. Iemand waar ik mee kan lachen en praten. Niet meer, niet minder.
Ik heb dit topic geopend om tips te vragen hoe je met liefdesverdriet omgaat. Ik zorg zelf voor veel afleiding (sport, afspreken met vrienden, schoolwerk,...), maar als iemand nog andere tips heeft, zijn die meer dan welkom. Overdag doorloop ik mijn routine en kan ik het buitensluiten, maar 's avonds huil ik soms uren aan een stuk.
Muziek is ook al echt een lifesaver geweest op momenten dat ik me gewoon regelrecht miserabel voelde. Ik ben gewoon mezelf niet en dat haat ik.
Pls help me
[ bericht aangepast op 21 okt 2017 - 20:07 ]
What is a bookshelf other than a treasure chest for a curious mind?
