[RPG • 250] Filthy Rich | Speeltopic [16+] - Speeltopics

10 okt 2017 - 18:21 Novilunium is offline

Filthy Rich

Everybody was well dressed, and everybody was a mess.

Setting

Highland Estate – het enorme landgoed wat regelmatig huis geeft aan een stel extravagante jongeren. Deze welgestelde heren en dames zijn stuk voor stuk het nazaat van succesvolle zakenmannen en vrouwen en staan op het punt om toe te treden in het keiharde zakenwereldje van hun ouders.
Voordat ze hun lang leven de lol leventje echter inruilen voor het drukbezette business life, krijgen ze de kans om zichzelf nog eenmaal compleet uit te leven. Op Highland Estate kan dit onder de radar en zonder enige consequenties voor hun toekomst en de rol die ze daar gaan bekleden. Niemand zal hun acties binnen de Estate tegen ze kunnen houden.
Twee weken lang kunnen ze de beest uithangen zonder enige remmingen of ouderlijke invloeden, zolang ze maar in hun achterhoofd houden dat dit de laatste keer is voor ze een leven vol verantwoordelijkheden in stappen.
De groep die nu aankomt is een samenstelling van de rijkste jongeren van de wereld. Geld heeft absoluut geen waarde, een hart hebben is overrated en geheimen bewaren is voor losers.

Conclusie; een recept voor chaos, met een gouden randje.

Eat Diamonds For Breakfast

Attentie !

♢ De meesten kennen elkaar niet,
of enkel van naam.
♢ Als je personage super lief en onschuldig is,
dan was hij of zij niet naar het Estate gekomen.
♢ Ervan overtuigd dat je de meest rijke bent?
Mooi, dat zijn ze namelijk bijna allemaal.
♢ Iets niet aanwezig in het huis?
Vraag er naar in het praattopic, wees creatief.
♢ Drinken uit gouden kopjes en eten van gouden borden?
Dat kan, want ze zijn stinkend rijk,
♢ Er zijn karts aanwezig voor de racebaan.
Ze mogen ook met liefde hun Bentley's aan stront jagen.
♢ Last but not least;
GO BIG OR GO HOME.

Survival of the Richest

Highland Estate

Het Estate ligt in niemandsland met in de wijde omgeving geen ziel. De tuinen die er omheen liggen bieden een buitenzwembad, een racebaan, een tennisbaan, paardenstallen, een golfbaan, een aangelegde zandduin en een helicopter platform.
Binnen bestaat het gebouw hoofdzakelijk uit marmer, hangen overal kroonluchters en is zo'n beetje alles afgewerkt met bladgoud. Er is een bibliotheek, muziekstudio, een zaal met meer klassieke instrumenten, een binnenzwembad, een bioscoopzaal, een speelhal met flipperkasten en pool tafels en dergelijke, een casino en meerdere eetzalen en woonkamers.
Iedereen heeft een enorme slaapkamer welke ze zelf in hebben kunnen richten. De aangrenzende badkamer is bij iedereen hetzelfde en heeft ongeveer deze sfeer.
Er is personeel aanwezig en dit personeel zal nooit spreken tenzij hem of haar iets gevraagd wordt. Zij zijn er om de jongeren van alle gemakken te voorzien, maar zullen nooit ingrijpen aangezien zo'n beetje alles is toegestaan. Wil je een handeling niet zelf doen, - denk aan paarden zadelen, drinken inschenken, je ontbijt kauwen, weet ik veel - stuur dan het personeel aan.
Alcohol vloeit rijkelijk, van drugs kijkt helemaal niemand raar op en al wil je naakt door het huis lopen, vermaak je wat. Er worden hierin nauwelijks grenzen gesteld en hier moet je dus wel rekening mee houden wanneer je mee wil doen aan deze RPG.

We Are So Vain

Regels

– Quizlet huisregels
– Reservering staat 72 uur
– Drank&Drugs toegestaan
– Geen perfecte personages
– Seksuele handelingen in overleg
– 16+ is toegestaan en gebruikelijk
– Een post heeft minstens 250 woorden
– Alleen ik, Amber, maak nieuwe topics
– Vermelding post; naam, locatie en gezelschap
– Graag een actief speeltopic, minstens 1 post per week

♢ ♢ ♢

We Make The Rules As We Go

Rollen

Rich Assholes VOL

Charles Sebastian Lockridge ♢ Lucky Blue ♢ Sombre ♢ 1.3
Micheal Ventura-Bellincioni ♢ Maluma ♢ Maluma ♢ 1.3
Nathan Alexander O'Donnel ♢ Neels Visser ♢ Finkelstein ♢ 1.4
Claud Constatin Grimaldi ♢ Faceclaim ♢ Greenlight ♢ 1.4
Jem Armitage ♢ Joshua Whitehouse ♢ SebastianVerlac ♢ 1.8

Rich Bitches VOL

Bibi Seraphine Hartley ♢ Amanda Seyfried ♢ Cunning ♢ 1.6
Paige Anthonia Fletcher ♢ Barbara Palvin ♢ Aniketos ♢ 1.2
Lillyana Victoria Trump ♢ Miranda Kerr ♢ Mahigan ♢ 1.5
Niamh Alexei O'Donnel ♢ Gwen Cox ♢ Kian ♢ 1.2
Azaria Kochava ♢ Audreyana Michelle ♢ Limnaden ♢ 1.6
Florence Celeste Duchamps ♢ Lianne La Havas ♢ Hopps ♢ 1.4

Super Rich Kids With Nothing But Fake Friends

Who's Doing What?

[ bericht aangepast op 17 nov 2017 - 17:36 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

12 okt 2017 - 12:54 Syaoran is offline

Syaoran 12978

———————————————————————————
•••
———————————————————————————

——————————————————————————

———————————————————————————
•••
———————————————————————————

Jade Olivia Vauhn

”High standards only ~~scare~~ men who have none.”

• 24 • Writer • Outside, with Tulio •

Met muziek, die luidt op de achtergrond klinkt, rij ik in mijn eentje met een normale doch hoge snelheid van de snelweg af. De achterklep van mijn grote pikzwarte Volvo was gevuld met enkele koffers, waarvan wellicht degene met mijn schrijfspullen nog wel het belangrijkste was. Ik wist niet of ik er daadwerkelijk aan toe ging komen tijdens mijn verblijf op Highland Estate, maar mocht de inspiratie door mijn hoofd heen kolken dan wilde ik alles tot mijn beschikking hebben op het direct op te kunnen schrijven — zelfs als dat betekende dat het stukje tekst aan het einde van de rit weer in de prullenbak zou belanden.
Een zweem van een glimlach speelt op mijn lippen terwijl ik iets gemakkelijk in mijn stoel schuif, terwijl een hand het stuur stevig vast houdt. Het was een lange rit geweest vanuit LA en elk vezeltje in mijn lichaam smeekte langzaam om meer bewegingsvrijheid, maar het was het waard geweest. Met enkele tussenstops en één overnachting kwam ik nu eindelijk op mijn bestemming aan en dat allemaal op een eigen houtje. Losjes woel ik met mijn hand door mijn roodblonde lokken heen en herinner mezelf er aan mijn ouders zo direct een berichtje te sturen — hetgeen wat ze me gevraagd hadden alvorens ik vertrokken was naar deze tweeweekse trip.
Eens ik het terrein van het enorme landhuis op rijdt breng ik mijn auto al snel tot een stilstand, vlak naast een jongeman die vermoedelijk ook zojuist aangekomen leek te zijn. Zodra de motor tot een stilte komt valt ook mijn playlist met verschillende Top 40 nummers stil. Behendig open ik het portier en houd bij het uitstappen de stoffen van mijn lange wikkelrok zo bij elkaar dat de lange split aan de zijkant niet teveel bloot geeft.
”Hey,” klinkt het al snel, op een begroetende, vriendelijke toon van de jongeman langs me, waarbij hij zijn hand in een uitnodigend gebaar naar me uitsteekt. Als vanzelf krullen mijn mondhoeken zich iets op en leg ik zonder enige aarzeling mijn hand in de zijne, terwijl hij verder spreekt. “Do you have a sunburn or are you always this hot?” De charmante lach die hij vervolgens als laatste over zijn lippen heen laat rollen doen me tezamen met zijn opmerking een keer zacht grinniken. “Ik zou natuurlijk erg overdrijven als ik zeg er altijd zo uit te zien..” werp ik hem een tikkeltje speels toe en blik bij wijze van spreken een keer naar mijn — toch vrij simpele — outfit wat ik aan heb. De lange wikkelrok met haar hoge split was laag op mijn heupen geknoopt en reikte tot net aan mijn enkels, waar mijn voeten in een paar effe sandalen waren gestoken, puur omdat met hakken rijden echt not done was. Het witte hempje wat ik droeg, had ik ergens onderweg ietsje opgeknoopt, waardoor mijn buik een beetje bloot lag. Het kon inderdaad beter, maar hey na de rit die ik afgelegd had mocht ik niet klagen.
”Dus ik ga nu denk ik voor een sunburn.” Plagend schenk ik de jongen een knipoog, waarna ik kort even opzij blik om het grote huis te bekijken waar we zo direct verwacht werden. “Ik ben trouwens Jade,” stel ik mezelf vervolgens voor aan de jongeman en kantel mijn hoofd iets terwijl ik mijn poelen van de jongen, naar zijn motor laat glijden. Het ding blonk onder de zon en ik kon niet ontkennen het prachtig te vinden, of ik er zelf echter ooit op zou durven was wellicht een ander verhaal, maar dat nam de oprechte interesse niet weg. “En van wie mag deze beauty zijn?”

[ bericht aangepast op 12 okt 2017 - 13:28 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

12 okt 2017 - 13:17 Sombre is offline

Sombre 2828

Charles Sebastian Lockridge
"I'm not in the mood to talk to imbeciles, move away."

Charles 19 y/o - driveway - with Bibi, Nathan, Niamh and Paige
Toxic Lamborghini Veneno Roadster

Ik was blij om weer bekenden te zien, allemaal stuk voor stuk. Ik had ze gemist, de laatste weken waren druk. Ik had veel geholpen bij het bedrijf van vader, dus veel vrije tijd had ik niet. 'Ik heb jou echt te lang niet gezien, hoe kun je?' waren mijn woorden naar Nathan. Ik zag Bibi vanuit mijn ooghoek naar ons staren.
‘De hoeken van jullie gezichten lijken heel erg op elkaar.’ begon ze uit het niets. ‘Het is echt heel erg toevallig.’ Vervolgde ze, waarbij ze haar vinger vlak bij Nathans’ kaaklijn hield. Ik keek Bibi even aan met een verblufte lach. Dit kind verbaaste me echt, dit is zo niet hoe ik haar ken.
'Ja, Bibi. Nathan is mijn verloren broeder.' zei ik terwijl ik met mijn hand op Nathans' schouder klopte. Niamh stak haar hand uit naar Bibi, zodat ze zich voor kon stellen. Niamh was altijd de beter gemanierde van de twee geweest.
'Niamh en dit hier naast me is mijn tweelingbroer Nathan.' vertelde ze met een lieve glimlach. Het zou leuk zijn als Niamh en Bibi vriendinnen zouden zijn, het zou een gezellig kliekje worden op deze manier.

Ik zag een dame van een motor afstappen een stukje verderop, ze kwam me echt te bekend voor. Ze stapte wat dichterbij en keek onze kant op. Mijn mond viel open en ik wist niet wat mij overkwam. Ik stapte tussen Bibi, Nathan en Niamh door en liep richting de dame. Ik ging stil staan tegenover haar, maar zei geen woord. Ik wist niet wat ik moest zeggen.
'P...' - kwam er gebrekkig uit mijn mond - 'Paige...?' kon ik over mijn lippen krijgen. Ik was helemaal van mijn stuk gebracht, ik wist niet wat ik moest doen. Ik stond als een of andere idioot tegenover haar, haar aan te staren. Mijn handen hingen langs mijn lichaam en ik was verlamd. Ik had Paige vorig jaar ontdekt op Instagram, vanaf die dag heb ik bijna iedere dag met haar gepraat. Zo veel dat er wel oprechte gevoelens bij kwamen kijken. Dit, dit had ik echter nooit in mijn leven verwacht. Ineens stond ze voor mij, nog mooier dan ik haar had ingebeeld. Ik had vaker met haar gefacetimed en gebeld, maar nog nooit had ik haar in het echt gezien.

[ bericht aangepast op 12 okt 2017 - 13:19 ]

- thank you for existing -

12 okt 2017 - 13:56 Novilunium is offline

Novilunium 1529

Bibi Seraphine Hartley

22 ♔ Entrance Estate ♔ With Charles, Nathan&Niamh

'Ja, Bibi. Nathan is mijn verloren broeder,' verkondigt Charles, waarop Bibi even eenmaal met haar ogen knippert maar haar blik nog steeds niet van de blonde jongen laat afdwalen. Haar vinger laat ze eveneens niet zakken.
'Dat is vreemd. Vind je dat ook niet vreemd, Bernard. Charles en Nathan lijken helemaal niet op elkaar,' laat ze haar gedachtegang de vrije loop. Ondertussen wordt er een hand naar haar uitgestoken door de blonde dame naast Nathan, terwijl er van de jongen zelf nog steeds geen reactie lijkt te komen. Nog steeds houdt Bibi haar vinger op hem gericht.
‘Niamh en dit hier naast me is míjn tweelingbroer Nathan,’ hoort Bibi haar zeggen. Heel langzaam richt ze haar blik op de dame die zichzelf Niamh noemt en laat traag haar vinger zakken.
‘Let maar niet op Nath. Hij kan zich soms als een hork gedragen tegen vreemden,' vervolgt het meisje en heel voorzichtig pakt Bibi de hand aan die naar haar is uitgestoken, alsof het iets breekbaars is wat gekoesterd moet worden.
‘Wat een mooie jurk heb je aan, trouwens. Zelf laten maken?’ spreekt Naimh verder, wat eigenlijk langs Bibi heen gaat omdat ze nog bezig is met het verwerken van de jongedame haar naam. Ook laat ze haar hand nog niet weer los, maar schud deze ook nog niet, houdt hem enkel vast.
'Bernard, hoor je haar naam? Fascinerend, niet?' zegt ze verwonderd zonder te reageren op de gestelde vraag, terwijl ze het mooie gezicht van Naimh in zich opneemt alsof ze het later uit geheugen op papier moet tekenen.
'Uiteraard, miss Bibi. Erg Fascinerend,' beaamt haar Butler zonder enige twijfeling, waarop hij zijn keel schraapt en zijn aandacht verlegt op Niamh met een verontschuldigende blik.
'Mag ik u voorstellen aan miss Bibi Seraphine Hartley. Ze is... uniek,' verkondigt hij, en hierop glimlacht Bibi liefjes en schud eindelijk haar hand op en neer.

Marrow deep, soul deep, essence deep

12 okt 2017 - 14:49 Aynur is offline

Aynur 2380

Paige Anthonia Fletcher

You can't imagine the immensity of the fuck I don't give

Charles - At the Driveway - Outfit

Ik keek over de oprit voor het landhuis en nam ieder gezicht zorgvuldig op die in mijn blikveld kwam. Al snel waren er al groepjes gevormd en mensen stonden met elkaar te praten en leken de tijd van hun leven te hebben. Wauw, en het echte werk was nog niet eens begonnen.
Even twijfelde ik of ik naar binnen zou gaan, maar mijn mobiel protesteerde door het bekende fluittoontje te laten horen. Ik haalde hem uit mijn kontzak en keek of de afzender iets van mijn tijd waard was. Dat was hij dus niet… Mijn jongere broertje die wilde weten waar ik zijn sleutel van zijn sportwagen had gelaten. Ja, buddy, ergens waar je hem nooit zult vinden. Dat krijg je voor het vernederen van je zus.
Plotseling zag ik een schaduw in mijn ooghoeken verschijnen. Mijn helm had ik nog aan mijn arm hangen en die verlegde ik even om de bloedtoevoer weer te laten werken. Door deze beweging keek ik op en zag ik degene die tegenover me stond. De jongeman stond stil, zonder iets te zeggen, maar dat was ook niet nodig. Mijn mond viel open en ook ik stond stil, mijn broertje en helm compleet vergeten.
“P-Paige…?” Zijn stem verbrak de stilte en hij staarde me aan, compleet verlamd zo leek het. Ikzelf had ook geen flauw idee wat ik moest doen. Hoe begroette je iemand waarvan je zijn diepste geheimen wist, maar nog nooit in het echt had ontmoet. Ik bedoel, we hadden vaak genoeg gefacetimed en foto’s met elkaar gedeeld. Dit was toch echt anders.
“Charles?" Wauw, ik had zeker niet verwacht dat ik hem hier in levende lijve voor me zou zien. Met mijn helm nog steeds om mijn arm, waar ik mijn telefoon in had gestopte om één hand vrij te hebben, liep ik op hem af. "Tong verloren?" grijnsde ik toen ik doorkreeg dat hij als verlamd me stond aan te staren.

[ bericht aangepast op 13 okt 2017 - 8:19 ]

I have seen my own sun darkened

13 okt 2017 - 9:57 Ken_ is offline

Ken_ 18305

NATHAN ALEXANDER O'DONNEL

20 || With Niamh | At the house

Het feit dat Charles meteen aandacht voor me leek te hebben, krikte mijn ego toch ietsje meer op, ik zag de glimlach om zijn lippen dan ook omhoogkrullen waardoor ik automatisch ook grijnsde om mijn armen om de jongen heen te slaan als een korte bro hug. Na elkaar stevig vast gehad te hebben greep Charles mijn gezicht beet en haf een tik tegen mijn wang aan waardoor ik hem even geamuseerd aankeek. Het deed geen zeer en het was Charles zijn vreemde manier om me te 'straffen' voor het feit dat we elkaar nu al een tijdje niet meer gezien hadden. 'Nathaniel, kerel.' Zei hij met een brede glimlach waardoor ik kort met mijn ogen rolde, meeste mensen hadden de gewoonte mijn naam te gaan afkorten, Charles leek het omgekeerde leuker te vinden. Klonk iets fancier.
‘Ik heb jou echt te lang niet gezien, hoe kun je?’ vroeg Charles vervolgens dramatisch waardoor ik even mijn lippen tuitte en mijn gezicht bevrijdde uit zijn greep. " Jij bent nogstands degene die het het drukst van ons beiden had." vertelde ik hem om de 'schuld' ook wat op hem af te schuiven. "Daarbij zaten Niamh en ik een tijdje in Moskou." ik haalde mijn schouders onschuldig op Echter werd mijn vrolijke kant meteen weer wat verprutst toen ik haast een wijsvinger in mijn mond gepord kreeg. Met een fronsende en wat vragende blik keek ik naar de vreemde blondine die het lef had een vinger naar me uit te steken.
'De hoeken van jullie gezichten lijken heel erg op elkaar.' zei ze op een nogal vreemde manier, waardoor ik een vreemd vermoeden kreeg dat ze misschien al wat drugs binnen had ofso. Haar vinger ging even swierig door de lucht waarna ze ook even naar Niamh wees. 'Het is echt heel erg toevallig,' vervolgde ze nogal dom en ik keek met een veelzeggende blik naar Niamh. Dit blondje voor ons was duidelijk niet bij de wereld en het irriteerde me mateloos dat haar vinger nogsteedsop mij gericht zat. Het haf me lichte anxiety , maar gelukkig werd de trance even verbroken door Charles die zijn arm om mijn schouder sloeg.
'Ja, Bibi. Nathan is mijn verloren broeder.' zei Mijn beste vriend grappend waardoor ik hem even met een korte grijns aankeek. "Brother from another mother." beaamde ik en sloeg ook kort mijn arm om deze van Charmes heen en gleed deze weer van de jongen af toen ze zich naar haar butler keerde. 'Dat is vreemd. Vind je dat ook niet vreemd, Bernard. Charles en Nathan lijken helemaal niet op elkaar,' Ik kon mezelf wel even in het gezicht slaan, straks zou ze werkelijk nog denken dat we familie waren, en de vinger die ze nogsteeds op me gericht hield... Oh god in mijn gedachten had ik dit fijne ding al tien keren gebroken. "Wijzen is onbeleefd weet je." mompelde ik dan vervolgens geïrriteerd, nog steeds met mijn kille blik op de blondine gericht. Was het niet voor Niamh geweest zou er deze avond vast nog altijd een vinger in mijn persoonlijke ruimte gewezen zijn.
‘Niamh en dit hier naast me is míjn tweelingbroer Nathan,’ Zei Niamh vriendelijk ‘Let maar niet op Nath. Hij kan zich soms als een hork gedragen tegen vreemden,' vervolgde ze waardoor ik mijn mond lichtjes opende om wat te zeggen. Al hielpen haar woorden om eindelijk de aandacht van de vreemde blondine van mij af te halen. Begrijp me niet verkeerd, ik was dol op aandacht, maar dat was gewoon vreemd daarnet. ‘Wat een mooie jurk heb je aan, trouwens. Zelf laten maken?’ vervolgde Niamh al leek het vreemde meisje meer aandacht te hebben voor mijn zus haar hand. -deze waren altijd ook zijde zacht dus ik snapte het ook wel- Ik boog me even naar mijn zus toe waarna ik wat in haar oor fluisterde zodat enkel Niamh het kon horen. "Die hand krijg je nooit meer terug." fluisterde ik plagend in haar oor en keek haar even met een grijnsje aan. Nu ja Niamh had het zichzelf ook aangedaan. 'Bernard, hoor je haar naam? Fascinerend, niet?' zei ze verwonderd terwijl ze nogal ongegeneerd mijn tweeling zus aanstaarde. Ik wilde even naar Charles kijken, vragend wat er mis was met dit meisje maar de jongen leek verdwenen te zijn en met een andere brunette te praten... Wel... Een geïrriteerde zucht verliet mijn lippen, fijn nu waren we geditch bij deze weirdo.
Het was pas toen haar butler zijn keel schraapte dat ik mijn aandacht weer op hen legde. 'Mag ik u voorstellen aan miss Bibi Seraphine Hartley. Ze is... uniek,' Vertelde hij waarop 'Bibi' eindelijk mijn zus haar hand wist te schudden. "Merk ik ja." kwam er soepel over mijn lippen heen waarna ik even naar Niamh keek in de hoop dat zij misschien een uitvlucht kon vinden om deze 'unieke' dame te kunnen verlaten. Hoewel het was wel leuk om me slimmer te voelen dan andere mensen hier. " Zoals mijn zus al heeft verteld, Niamh en Nathan O'Donnel, professionele kunstschaatskampioenen." stelde ik ons dit maal iets deftiger voor.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

13 okt 2017 - 13:36 Sombre is offline

Sombre 2828

Charles Sebastian Lockridge
"I'm not in the mood to talk to imbeciles, move away."

Charles 19 y/o - driveway - with Bibi, Nathan, Niamh and Paige
Toxic Lamborghini Veneno Roadster

Net zo verbluft als ik Paige aan zat te kijken, keek ze me terug aan. Waarom wist ik niet dat ze hier naartoe ging, dan had ik mijn betere pak aan gedaan en dan had ik mijn auto laten staan. Gelukkig had ik wel mijn beste geurtje opgespoten vandaag. Op half trillende benen stond ik tegen over haar en kreeg het voor elkaar haar naam uit te spreken. Paige stond me met een open mond aan te kijken.
'Charles?' zei ze vragend. Ik knikte om te laten weten dat ik inderdaad Charles was, en zij was Paige, en ik was in shock. Haar stem klonk in het echt nog liever dan via de telefoon. Na tien seconden elkaar stil aan te hebben gestaard, begon ze te grijnzen.
'Tong verloren?' vroeg ze met een grijns op haar gezicht. Het schudde me even wakker waardoor ik ook een glimlach op mijn gezicht kreeg.
'Dat kun je wel zeggen ja, damn.' zei ik terwijl ik haar gezicht en lichaam bekeek. Ik pakte haar hand vast en drukte er een kus op, ik keek op recht in haar ogen, vervolgd door weer een glimlach.
'Ik ben nog nooit zo blij geweest iemand te zien.' zei ik oprecht. Ik haalde mijn telefoon uit mijn zak om even kort naar de tijd te kijken. Ik kon wel een glas champagne gebruiken nu, samen met Paige. Het liefst proostte ik met haar, op ons.
'Loop je mee naar binnen? Ik kan wel wat te drinken gebruiken,' zei ik zacht terwijl ik haar met puppy oogjes aankeek. Ik zou echt graag met haar willen proosten en haar willen vertellen hoe gek ze me maakte als ze me had gebeld. Haar stem kunnen horen, en haar kunnen zien, maar niet aan kunnen raken heeft me echt gek gemaakt.

- thank you for existing -

13 okt 2017 - 18:55 Aynur is offline

Aynur 2380

Paige Anthonia Fletcher

You can't imagine the immensity of the fuck I don't give

Charles - At the Driveway - Outfit

“Tong verloren?” Ik kon het niet laten om hem toch nog een klein beetje te plagen, misschien niet de beste aanpak als ik wilde dat hij en ik a thing zouden worden, maar ik wist dat hij daar wel tegen kon. Ik was nu eenmaal niet zo’n persoon die haar armen om hem heen sloeg en hem helemaal plat knuffelde. Mijn persoonlijke ruimte was in mijn huis beperkt geweest met een vader die me altijd controleerde na die keer dat ik zijn bankaccount had gehacked, wat belachelijk makkelijk was geweest, en ik had nooit gehouden van te veel lichamelijk contact. Dus uit mezelf zou dat niet zo snel gebeuren, maar de jongen tegenover me zou het best mogen proberen, bedacht ik me terwijl ik hem van top tot teen in me opnam. Hij was langer dan ik verwacht had, of ik was gewoon klein zonder mijn hakken die ik normaal gesproken altijd droeg. Killerheels zoals mijn oudere broer het altijd noemde. Ik miste hem…
Anyway, doordat ik Charles aandachtig bekeek, had ik ook door dat hij mij in zich opnam. Ik wist wat hij zou zien, lange benen, de trots van mijn lichaam en de rest verhuld door een stevig leren jack. Mijn haar had ik los laten hangen waardoor het nu in golven naar beneden hing doordat de wind er zijn vat op had gekregen.
“Dat kun je wel zeggen ja, damn.” Charles pakte mijn hand vast, degene zonder mijn helm (gosh, waar was Tyland als je hem nodig had) en drukte er teder een kus op. Ik beet op mijn lip en toen keek hij me recht in mijn ogen. Die van hem waren zo ijselijk blauw, zo mooi, net een spiegel waardoor je recht in zijn ziel zou kunnen kijken. Ogen die er zoveel mooier uitzagen dan op foto’s… Mijn hart sloeg een slag over toen hij zijn glimlach liet zien die zijn hele gezicht deed oplichten. “Doe dat nog eens en je bezorgd arme meisjes zoals ik nog eens een hartaanval.” Ik schudde lichtjes mijn hoofd en kon het niet laten om te knipogen.
Terwijl Charles zijn telefoon uit zijn zak haalde, zei hij: “Ik ben nog nooit zo blij geweest iemand te zien.” Hij klonk zo eerlijk dat ik alleen maar in staat was verbluft te knikken. En nog nooit had iemand dat tegen me gezegd zonder dat hij iets van me nodig had, maar dat liet ik maar even achterwege. Ik kende Char nu lang genoeg om te weten dat hij zo niet in elkaar stak.
“Loop je mee naar binnen? Ik kan echt wel wat te drinken gebruiken.” Hmm, vodka zou er wel ingaan, bedacht ik me. Vodka ging er altijd in, al was het waarschijnlijk een beetje te vroeg en dacht Charles waarschijnlijk aan iets lichters. Bedenkelijk staarde ik even voor me uit, maar de puppyoogjes van Charles trokken me al helemaal over de streep. Eerlijk gezegd had ik er helemaal niet lang over na hoeven denken, al zou ik waarschijnlijk te gretig overkomen als ik heel hard ‘JA’ schreeuwde. Hij had geen flauw idee hoe hij met my mind fuckte.
“En wat versta jij precies onder ‘drinken’?” vroeg ik zo onschuldig mogelijk. Hij had vaak genoeg verhalen gehoord over het feit dat bijna niemand mij zomaar onder tafel kon zuipen, iets waar ik onbewust toch best wel trots op was. Al was dat volgens mij niet zo’n goed idee als ik nog nuchter zou willen blijven en niet met bomen ging knuffelen… Want dat was wat er dan ging gebeuren, ik werd zo ontzettend knuffelig, niet te filmen. Of wel, aangezien mijn broertje het leuk vond om het op insta te zetten. Ik moest hem daarvoor nog steeds terugpakken…
Ik zette alvast een paar stappen op het bordes voor het landhuis. Met een hand hield ik de deur open terwijl ik me half naar hem omdraaide om even met mijn wenkbrauwen te wiebelen voordat ik de deur achter me dicht liet vallen. Ik hoopte dat hij dit niet zag als een afwijzing, maar eerder als een soort uitdaging. Want als ik eerlijk moest zijn, deze jongen maakte me gek zoals iemand me nog nooit gek had gemaakt, jeez.

[ bericht aangepast op 13 okt 2017 - 18:58 ]

I have seen my own sun darkened

13 okt 2017 - 21:28 LordJohn is offline

LordJohn 10840

FLORENCE CELESTE DUCHAMPS

"Rouler sur l'or."

21 • Guadeloupe/France • inside the house • with Lillyana • outfit

Terwijl ik de ruimte in me opneem en in het voorbijgaan een glas wijn heb gepakt, hoor ik ineens een stem naast me. Ik draai mijn hoofd om en zie een donkerblonde vrouw naast me staan die haar hand naar me uitsteekt en zich voorstelt als Lillyana Victoria Trump. Meteen alle namen erbij, ook. Ik herken de achternaam wel en moet nog bedenken of ik hiervoor hard weg wil rennen, of dat ik beleefd blijf staan. Ik kan het fout hebben, maar dit zou zomaar 'de dochter van de president' kunnen zijn. Niet mijn president, maar dan nog.
'Florence Celeste Duchamps,' zeg ik terwijl ik haar hand schud en kort glimlach. Ik moet toegeven dat ik blij ben dat ik in Frankrijk woon en daar niet al te veel te maken heb met de president, maar ik hoor mijn moeder uit het parlement meermaals per dag vloeken om die blondharige aardappel die een van de machtigste landen van de wereld bestuurt. Ik neem Lillyana eens in me op en besluit het dan toch maar te vragen. Ik ken weinig andere Trumps en ik denk dat de kans dat zij de dochter van 'die ene' is, toch best groot blijkt. 'Dochter van?' vraag ik en ik neem een slok van de wijn. Het is heerlijke wijn en ik kan nu al niet wachten me gewoon helemaal te laten gaan, maar ik wacht met compleet losgaan tot ik het merendeel van de anderen heb ontmoet, omdat ik niet meteen een heel slechte indruk achter wil laten. Je weet maar nooit...

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

13 okt 2017 - 22:17 reguluswife is offline

reguluswife 37248

NATALYA ALIYEVA

20 | russian | caleb | swimmingpool

"Bonjour." De stem onderbreekt de laatste stilte die ik waarschijnlijk in dit huis zal hebben. "Hmm volgens mij ben ik die misgelopen."
Ik kijk op, met mijn hand boven mijn ogen tegen de volle zon, en zie een lange, donkerharige jongen staan. Even snap ik niet wat hij bedoelt, totdat ik zie dat hij naar het champagneglas in mijn hand kijkt. "Ahh, en ik nog wel denken dat je mij bedoelde," grap ik.
Hij gaat naast mij op de zwembadrand zitten en steekt ook zijn voeten in het water. Hij is netjes gekleed, wat ik ergens snap gezien onze "klasse", maar aan de andere kant, lang reizen in supernette kleding? Nah, niet mijn ding. Ik ga niet acht uur lang in een vliegtuig zitten met een galajurk aan.
"Ik ben Caleb Grimaldi, trouwens."
Grimaldi. Die naam doet een belletje rinkelen. Heb ik toch nog iets aan die lessen over koningshuizen die ik verplicht van mijn moeder moest volgen, 'gewoon voor het geval dat'. Ja, blijf dromen mama.
"Fancy hoor, bedankt dat je mij je volledige titel bespaart," lach ik.
Dat ze hier zelfs een koninklijk iemand heen wisten te krijgen. Verwacht hij dat ik hem met 'uwe hoogheid' of zoiets aanspreek? "Ik ben Natalya Aliyeva, maar Natty of Talya is ook prima."
Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat er bediende aankomt lopen, met een wit bord in zijn handen. Eten. Een brede glimlach verschijnt op mijn gezicht wanneer ik het bord aanneem. Ik houd van pasta. "Zou je nog een glas champagne willen halen?" Ik knik naar Caleb. "Hij heeft nog niks."
De bediende knikt en komt een paar minuten later alweer terug met een extra glas, die hij aan Caleb geeft.
"Proost." Ik glimlach naar Caleb en klink mijn glas tegen de zijne. Vervolgens neem ik een hap van mijn pasta. Voor enkele seconden sluit ik mijn ogen. God, dit was goed. Een genietend geluidje komt over mijn lippen. "Als de mensen hier saai blijken te zijn, kan ik mezelf in elk geval nog vermaken met het eten."

To the stars who listen — and the dreams that are answered

15 okt 2017 - 12:19 R3HAB is offline

R3HAB 12456

'Niamh'
20 y/o • Professional pair ice skater with proud russian blood • outfit• With my twin, Bibi

Complimenten geven was niet mijn ding. Toch poogde ik het wel bij de blonde dame voor me. Mijn uitgestoken hand pakte ze dan ook zachtjes beet, maar in plaats van deze te schudden, hield ze deze vast. ‘Benard hoor je haar naam? Fascinerend, niet?’ begon de dame vaag. Ik wierp dan ook gauw een blik op Nathan, waar ik heb vanbinnen kon vervloeken. Omdat hij zo nodig met Charles moest praten, die hem overigens alweer achtergelaten had, zat ik nu met een weirdo opgescheept. Ze leek ietwat op E.T. Of althans – dat was meer door het feit dat ze zo lang met haar vinger naar Nathan gewezen had. Alsof ze elk moment wilde zeggen E.T. phone home. Ik kon dan ook wel merken dat Nathan het irritant gevonden had, maar Nathan vond alles irritant wat niet tot familie of vrienden berekend werd. Zo raar was dat niet.
‘Die hand krijg je nooit meer terug.’ Fluisterde Nathan plagend in mijn oor, waar mijn ogen van gingen vlammen. ‘Jij hebt ons hierin gewerkt, dan mag je me ook eruit redden.’ Siste ik kil, voor ik weer liefjes naar E.T. voor me glimlachte. Een naam had ik nog steeds niet van haar gehad en ik moest haar voor iets aanspreken, nietwaar. Daarnaast wist ik ook niet of het nuttig was om te vragen, gezien ze tot dusver, alleen tegen haar butler gepraat heeft dan tegen ons. Reken dan ook het feit dat ze me hand nog steeds vast hield bij en het plaatje van de Freakshow is compleet.
Alsof de butler mijn – en Nathans ongemakkelijkheid voelde, schraapte deze zijn keel.
‘Mag ik u voorstellen aan miss Bibi Seraphine Hartley. Ze is… uniek.’ Met dat glimlachte E.T – nee Bibi, liefjes en schudde ze eindelijk mijn hand op en neer. Het was net alsof ze me kon lezen en ik haatte dit gevoel. Ik liet gauw – na het schudden van onze handen – mijn hand uit die van haar glijden. Ik deed nog net geen stap naar achter om achter mijn broer te verschuilen.
‘Merk ik ja.’ Merkte Nathan op. Was het een andere situatie geweest, had ik ongetwijfeld gelachen. Dit was gewoon raar. Ik voelde Nathan dan ook naar me kijken, die ongetwijfeld hoopte dat ik een uitweg kon vinden. Echter was dat niet zo. Ik kon moeilijk zeggen dat ik spontaan ongesteld was geworden en direct naar de toilet moest om een wilde vulkaan tegen te houden. Het feit dat ik alleen dit als smoes kon verzinnen, zei ook wel weer wat. Ik had niet zoals Nathan allemaal vrienden, die ik als smoes kon gebruiken.
‘Zoals mijn zus al heeft verteld, Niamh en Nathan O’Donnel, professionele kunstschaatskampioenen.’ Het viel me op dat Nathan zijn hand niet uitstak, waarschijnlijk geleerd van mijn eerdere handshake.
‘En Bibi is zeker helderziend?’ poogde ik serieus te zeggen, terwijl ik naar Benard keek. Het klonk ongetwijfeld sarcastisch, maar ergens was dat het enige wat ik Bibi als werk zag doen. Het was tevens iets waar onze familie een broertje dood aan had. Ik haakte mijn arm dan ook weer in die van Nathan, terwijl ik mijn blik bewust op de butler hield. Bibi zelf sprak toch niet naar ons en ik vroeg me dan ook af hoe ze in vredesnaam twee weken hier wilde overleven.

[ bericht aangepast op 15 okt 2017 - 12:19 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

15 okt 2017 - 12:52 GusWaters is offline

GusWaters 1689

Ik wil vrij zijn zoals de wind

15 okt 2017 - 15:52 Venustic is offline

Venustic 2690

Prince Claud 'Caleb Constatin Laurent Marcellin Grimaldi

19 Years | At the swimmingpool, outside | With Natalya

"Ahh, en ik nog wel denken dat je mij bedoelde," zei de jongedame die Caleb had aangesproken toen hij opmerkte dat hij de champagne had gemist. Een korte beleefde lach rolde over Caleb zijn lippen heen toen ze dit zei. 'Ik niet dat ik jou zomaar over het hoofd zou zien' zei Caleb, waarna hij naar de jongedame glimlachte, hierna had hij naast haar plaats genomen aan de rand van het zwembad en zich zelf aan haar voor gesteld.
Een kleine grijns verscheen op Caleb zijn lippen toen hij merkte dat zijn gezelschap zijn achternaam wist te herkennen. Caleb was trots op zijn afkomst en kon het dan ook wel waarderen wanneer iemand wist wat de achternaam voor hem betekende. Dat mensen zijn gezicht niet in één keer met de naam zouden kunnen matchen deed er dan niet toe voor de jongeman. "Fancy hoor, bedankt dat je mij je volledige titel bespaart," zei de jongedame vervolgens, Caleb volgde opnieuw met een beleefde lach. 'Ach ja als ik me aan iedereen voor zou moeten stellen met mijn volledige naam dan zijn we morgen nog bezig.' overdreef Caleb tegenover de jongedame. Caleb had 'slechts' vier voornamen, hij kende mensen met meer, maar hoewel Caleb kon kiezen uit vier was hij op alle vier niet dol en liet hij zich zelf vaak Caleb noemen. Dat klonk nou eenmaal net iets moderner dan de namen die duidelijk uit de zeventiende eeuw kwamen.
"Ik ben Natalya Aliyeva, maar Natty of Talya is ook prima." zei Caleb zijn gezelschap vervolgens tegen de jongeman. 'Natalya,' herhaalde Caleb haar. 'En waar komt die naam vandaan als ik vragen mag?'
Voordat Caleb Natalya nog meer kon vragen werd hun gesprek kort verstoord door een bediende die hun kant op kwam lopen met een bord vol pasta wat aan Natalya werd overhandigd. Voordat Caleb iets voor zich zelf kon vragen vroeg Natalya al een glas champagne voor hem, een glimlach verscheen op Caleb zijn lippen. Dat had hij thuis ook nodig iemand die zijn gedachten kon lezen zodat hij niet eens om iets hoefde te vragen, misschien kon hij deze jongedame wel terug meenemen naar Monaco.
Niet veel later stond de bediende alweer naast hen met een dienblad waar enkel een glas gevuld met champagne opstond. Caleb nam het glas aan en draaide zich vervolgens weer om naar Natalya naast hem. "Proost." sprak de jongedame. 'Proost.' zei Caleb terwijl hij zijn glas lichtjes tegen die van Natalya aan liet klinken. In stilte bleef Caleb zitten terwijl hij toekeek hoe de Natalya naast hem duidelijk van haar paste leek te genieten. "Als de mensen hier saai blijken te zijn, kan ik mezelf in elk geval nog vermaken met het eten." zei ze, Caleb knikte instemmend hoewel hij nog geen hap eten had gehad. Niet dat hij iets te eten door zijn strot zou kunnen krijgen nu, hij had misschien net iets te veel gedronken zijn laatste avond in Monaco en in het vliegtuig, nu moest hij de gevolgen daarvan maar inzien.
'Maar nu je weet wat mijn ouders doen of niet doen voor hun inkomen, wat doen die van jou?' vroeg Caleb de jongedame, want hij nam wel aan dat ze op zo'n jonge leeftijd net zoals hij nog steeds het grootste deel van haar geld aan haar ouders had te danken en niet aan haar eigen harde werk.

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

15 okt 2017 - 17:19 GusWaters is offline

GusWaters 1689

Luca Francis D’Auvergne

22 • Brown hair • Blue eyes • Son of a businessman and a model • Inside • With Micheal

‘Aude rijdt eens wat trager, je weet wat ze zeggen hè: “Het chique volk arriveert altijd te laat”’.
Luca was zich nu al aan het voorstellen wat voor een indruk hij zou nalaten bij die anderen. Hij hoopte dat ze hem al stonden op te wachten aangezien hij stijlvol te laat ging aankomen. En wanneer hij zou uitstappen zou iedereen stomverbaasd zijn over zijn presence. Dat kon haast niet anders.
Hij had hier zo hard naar uit gekeken. Gewoon helemaal niets moeten en alles mogen. Niet dat hij thuis veel anders gewend was maar toch, daar had hij nog altijd de druk op zijn schouders om zijn ouders niet teleur te stellen. Hij haatte het wanneer zijn vader weer eens begon over hoe belangrijk het was om iets van economie en business te kennen in deze wereld. Het was alsof hij er elke keer opnieuw weer wilde inwrijven dat Luca daar niets van kende. Maar wat maakte dat uit? Hij had zijn looks mee en zijn moeder was model, easy dus om bakken geld te verdienen.
Ze arriveerden bij het landgoed. Luca knikte even. Dat zag er niet slecht uit. Hier zou hij zich wel kunnen vermaken. Hij bleef geduldig in de auto wachten tot Aude de deur voor hem ging opendoen en zette zijn zonnebril op. In tegenstelling tot wat hij gehoopt/gedacht had stonden de anderen hem niet bepaald op te wachten. Wat een verwaande mensen. Hij keek even rustig rond terwijl zijn koffers uit de auto werden gehaald en zijn oog viel meteen op de vele en dure auto’s die iedereen hier tentoonstelde. Er stonden een paar enorme auto’s tussen. ‘Zou dat zijn om iets te compenseren?’, lachte Luca naar Aude terwijl hij even teken deed met zijn ogen naar zijn kruis. Aude reageerde niet maar glimlachte gewoon. Luca apprecieerde dat. Zijn butler wist meestal perfect hoe hij moest reageren.
Hij wandelde rustig verder en liet zijn zonnebril even naar beneden zakken bij het zien van een dame op een motor. Hij kon niet ontkennen dat hij dat enorm sexy vond. ‘Damn’, zei hij zacht en knipoogde even in de hoop dat de dame in kwestie hem zou opmerken. Daarna wandelde hij verder naar binnen om een glas champagne te drinken. ‘Goed spul, vind je niet?’, vroeg Luca aan de kerel (Micheal) die naast hem stond. Op een of andere manier voelde hij zich wat geïntimideerd door hem maar dat wilde hij absoluut niet laten merken, daarom richtte hij zijn kin nog wat meer omhoog en startte meteen een gesprek. ‘Je ziet er me een echte ladykiller uit’, zei hij met een lach en hij klopte de man naast hem even op zijn schouder.

F*cking Perfect

[ bericht aangepast op 15 okt 2017 - 17:45 ]

Ik wil vrij zijn zoals de wind

15 okt 2017 - 20:11 Vanth is offline

Vanth 23147

Micheal Romano Ventura-Bellincioni
23|The casanova|Modeimperium & hotelketen|Just arrived|Outfit

Om me heen had ik al wat mensen langs zien komen, waaronder wat prachtige dames waardoor ik kan vaststellen dat ik hier heel veel plezier ga hebben. Daar ga ik wel vanuit ik bedoel... Daarom zijn we allemaal hier toch? Een lichte grijns speelt op mijn lippen en wederom breng ik het glas naar mijn lippen om nog een slok te nemen. Ik was net van plan om naar een van de vrouwelijke schonen te stappen als ik wordt tegengehouden door een andere stem. ‘Goed spul, vind je niet?’ Ik keer naar de jongeman naast mij en knik. 'Zeker zeker... Ik ben nog niet teleurgesteld.' zeg ik en kijk naar het glas in zijn handen voor ik de mijne wat hef. 'Proost.' zeg ik met een zacht lachje en neem nog een slok.
‘Je ziet er me een echte ladykiller uit’, zei hij met een lachje en hij gaf me een schouderklopje. Zijn worden zorgen voor een brede grijns op mijn lippen waar mijn tanden ook bij verschijnen. 'Dat is wel hoe ik bekend sta,' geef ik toe en haal licht en nonchalant mijn schouders op. 'Can you blame me? Vrouwen zijn prachtige wezens.. Het is bijna een schande als je er bij een blijft je hele leven, where's the fun in that?' vervolg ik op dezelfde nonchalante toon. Ik zet mijn lege glas weg en kijk weer naar hem. 'Ik ben Micheal trouwens.. Micheal Ventura. Ik bespaar je mijn andere twee namen.' zeg ik met een lachje en steek mijn hand uit.

El Diablo.

15 okt 2017 - 23:23 reguluswife is offline

reguluswife 37248

NATALYA ALIYEVA

20 | russian | caleb | swimmingpool

De lichte grijns van de jongen wanneer ik laat merken dat ik zijn achternaam herken, doet me denken dat hij behoorlijk trots is op zijn afkomst. Toegegeven, hij is wel een prins, al heeft hij daar zelf niet veel voor moeten doen. Al mocht ik zelf ook niet te veel zeggen, gezien ik ook gewoon geluk heb met de familie waar ik in geboren ben.
"Ach, erger dan Daenerys Targaryen's volledige titel kan het niet zijn," lach ik, waarna ik mezelf ook voorstel.
"Natalya. En waar komt die naam vandaan als ik vragen mag?"
"Rusland. En nope, ik ben niet geadopteerd." Veel mensen denken dat ik geadopteerd ben, wanneer ik ze vertel waar ik vandaan kom, gezien mijn verschijning niet past bij hun stereotypebeeld van Russische meisjes. Ik kan mij daar soms behoorlijk aan ergeren, alsof mensen niet verder dachten dan het Europese deel van Rusland.
Ondertussen heeft een bediende mijn pasta gebracht en is ook Caleb voorzien van een glas champagne.
"Maar nu je weet wat mijn ouders doen of niet doen voor hun inkomen, wat doen die van jou?"
"Nou, mijn moeder doet eigenlijk ook niet zoveel, maar laat haar niet weten dat ik dat gezegd heb, want dan krijg ik op m'n kop. Haar familie heeft eigenlijk altijd al wel veel geld gehad en volgens mij heeft ze ergens wat adelijk bloed, als ik haar moet geloven. Mijn vader is eigenaar van een multimedia conglomeraat. Hij is de eigenaar van een paar kranten, televisienetwerken. Eigenlijk een beetje de Russische versie van Time Warner, als dat je iets zegt. Ik help wel eens mee met social media campagnes voor zijn bedrijf." Ik haal mijn schouders op en neem nog een hap van de overheerlijke pasta. Het zou slim zijn het recept te vragen en die door te sturen naar mijn kok in St. Petersburg. "Wil je ook een hapje?" Hierna blik ik naar het verkoelend uitziende water. "Of heb je meer interesse om een frisse duik te nemen?"

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Index RPG Actieve Topics Zoek