Square schreef:
Ik hoop dat dit gewoon en geval is van bijna ongesteld zijn dat met mijn hoofd fuckt, want dat gebrek aan energie wordt alleen maar erger en er is niets groots aan de hand in mijn leven maar toch zou ik spontaan kunnen huilen en zelfs ademhalen is vermoeiend. Niet op een suïcidale manier, voordat ik iemand bezorgd maak, maar gewoon oprecht... vermoeiend. Ik ben niet per se moe maar ik heb gewoon zo weinig energie door deze rare emotionele situatie opeens en mijn brein stopt niet en dat is zeer onbehulpzaam, en dit is het soort moment waarop alleen wonen vreselijk is want ik wil... iets. Een bevestiging dat ik niet alleen ben die iets verder gaat dan letters op een scherm, denk ik, iets fysieks, iets warms, al is het maar dat ik mijn ouders op de bank zie zitten onderweg naar de keuken waar de hond ligt te snurken, zoiets, iets heel kleins, maar iets wat aangeeft dat mijn brein en lichaam duidelijk geen reden hebben om zo'n drama te schoppen en me keelpijn te bezorgen van onnodig verdriet
Oké, weet je, fuck dit. Tijd voor een brownie. Brownies zijn warm en fysiek aanwezig in de wereld.
Het zijn nog steeds lege letters maar ugh dat klinkt bijzonder naar en ik hoop dat het snel weer een beetje beter gaat, want ik kan me heel goed voorstellen dat dat een rotgevoel is 3
Plus, fuck man, ik had het ding van je neefje nog niet gelezen maar shit, dat is dubbel kut. ):
[ bericht aangepast op 1 sep 2017 - 22:16 ]
Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.