• And they fell from the Heavens, down to the earth,
    with burning wings and outcast souls.








    History


    Het verraad van Lucifer zorgt voor zijn val van de Hemel naar de Hell, vergezeld door degenen die hun loyaliteit naar hem hebben verlegd. Maar de wereld is niet zwart/wit, en zo zijn er de Engelen met tweestrijd in hun hart. Zowel God als Lucifer, hebben enkel ruimte in hun domeinen voor degenen die hen zonder enige twijfel volgen en dus worden de besluitelozen verbannen naar de aarde tot zij zich volledig aan kunnen sluiten. Genadig als God is, creëert hij een plek voor de gevallen Engelen, zodat zij een veilige haven hebben om tot hun beslissingen te komen. Duivels als Lucifer is, zorgt hij er voor dat deze plek de enige plek is waar zij veilig zijn, want buiten de bescherming die God hen bied wordt er op hen gejaagd door Lucifer zijn Demonen. Door de eeuwen heen zijn er steeds meer Engelen die tot hun keuze zijn gekomen, maar ook een aantal Rebellen die zich niet kunnen binden aan enkel Licht of Duister. Rebellen die er, ondanks de dreigingen buiten de bescherming van God, voor hebben gekozen Fallen Angel Sanctuary te verlaten. Maar nu Lucifer er een sport van heeft gemaakt de laatste Gevallenen op te jagen, worden ze een voor een terug gedwongen naar de veiligheid die Fallen Angel Sanctuary is. Of zoals zij het zelf noemen;

    Outcast Sanctuary.



    Fallen Angel Sanctuary


    De Sanctuary ligt diep in de bossen van Canada en word van de buitenwereld afgesloten door een poort welke enkel opent voor Gevallenen. Het tonen van de vleugels is nodig om binnen gelaten te worden. Stervelingen die het terrein naderen worden altijd gedwarsboomd of bedenken zich dat ze nog iets anders moeten doen en maken rechtsomkeert. De Sanctuary zelf ziet er aan de buitenkant uit als een enorm klooster. Van binnen wordt deze stijl doorgevoerd, met gewelfde plafonds, veel fijn bewerkte raampjes en glas in lood in de grotere ruimten. Alles is gelijkvloers. Er zijn zo'n twintig tweepersoons slaapvertrekken, eveneens in klooster stijl. Heel basic, met twee bedden, nachtkastjes en bureaus.
    Verder is er een enorme bibliotheek, wordt het Schip gebruikt om te eten en voor bijeenkomsten en bieden de gangen ruimte genoeg om doorheen te vliegen. Er ligt nog een stuk tuin rond het klooster wat binnen de poort en dus Gods bescherming valt.



                            The Devils Demons                       


    De demonen van de duivel zijn er in vele soorten en maten. Het zijn een soort schaduwen welke iedere vorm aan kunnen nemen die ze maar wensen. Hoewel het niet mogelijk is de Gevallenen om het leven te brengen, kunnen zij wel enorm veel pijn en lelijke wonden veroorzaken, aangezien de Gevallenen onsterfelijk zijn, maar niet onkwetsbaar. Ook zijn ze in staat om in het hoofd van de Gevallenen te kruipen om hen daar helemaal van het pad te brengen door middel van het influisteren van hun grootste angsten.



    Gifts


    De Engelen zijn stuk voor stuk begiftigd, maar nu ze Gevallenen zijn komen die Giften hen niet meer zo gemakkelijk en betrouwbaar als het ooit is geweest. Het zijn geen krachten als het opwekken van vuur of het aansturen van het weer, maar subtielere dingen als het peilen van emoties, buitengewone reflexen of het aanvoelen van gevaar. Vaak heeft de Gift iets te maken met wat voor Engel hij of zij was voor de val.



    Vleugels


    De vleugels van de Gevallenen zijn niet per se wit, sterker nog deze komen nauwelijks voor. Ze zijn er in alle soorten, maten en kleuren, vaak passend bij de rol of persoonlijkheid van de Gevallene. Geef bij het invullen een goede beschrijving van je vleugels. Grote, kleur, soort veren, etc. etc.



                            God of Lucifer                 


    God en Lucifer nemen enkel Gevallenen terug die honderd procent achter hen staan. Dus iemand kan nog zo dor en dor slecht zijn, maar wel een geweten hebben, en Lucifer neemt hem of haar niet terug. Je kan nog zulke goede intenties hebben, maar bij het kleinste beetje eigenbelang weigert God je toegang tot de hemel. Wanneer de Gevallene echter weer 'puur' wordt verklaard door een van de twee, dan wordt hij of zij direct terug gehaald. Door God ga je op in Hemels Licht, bij Lucifer ga je op in Vlammen.









    Rollen


    Vrouwen neigend naar Lucifer

    – Trgiabob Trix Falcon – Tashi Rodriguez – Cunning – 1.2
    – Phanuël Emanuelle Hope – Gal Gadot – Zaar – 1.4
    – Teiaiël Bethany Mendes – Kyra Wennersten – Lyrea – 1.4

    Vrouwen neigend naar God

    – Uriel Dawn Zillah – Holland Roden – Limnaden – 1.4
    – Sofiël Xia Laken – Taylor Marie Hill – Sombre – 1.3
    – Naam – Faceclaim – Artwork – Page


    Mannen neigend naar Luficer

    – Lechadiël – Faceclaim – Ziegler – Page
    – Anaël Rebel Zakhar – Dave Franco – Cunning – 1.4
    – Ezechiël Ezra Frye – Vito Basso – Bloodstained – 1.4


    Mannen neigend naar God

    – Gabriël Matthias Evangelel – Will Tudor – Micaela – 1.5
    – Naam – Faceclaim – Soco – Page
    – Naam – Faceclaim – Username – Page





    We scream, We shout, We are the Fallen Angels.



    PraattopicRollentopic – Speeltopic –


    Regels



    – Quizlet huisregels
    – Max 2 personages per persoon
    – Reservering staat 72 uur
    – Een post heeft minstens 250 woorden
    – Geen perfecte personages
    – 16+ is toegestaan in overleg
    – Alleen ik, Amber, maak nieuwe topics
    – Vermelding post; naam, locatie en gezelschap



    [ bericht aangepast op 22 aug 2017 - 23:47 ]


    Marrow deep, soul deep, essence deep


    Anaël ' Rebel ' Zakhar



    Rebel      ♛       Poort Outcast Sanctuary      ♛       Met Teiaïel


          Op het moment dat de poort zich opent lijkt het ineens allemaal erg echt te worden. Het besef wat ik normaal sterk naar achteren weet te drukken breekt nu door de muren en vult me met het zware gevoel van onmacht. Ik zit vast. Vast op aarde voor langer dan ik me ondertussen kan herinneren en ik heb geen flauw idee wat me hier houdt, wat ik moet veranderen om geaccepteerd te worden door Lucifer. Ik heb geen idee wie van de gevallenen ook nog steeds gekluisterd zijn door hun straffen, geen idee wie zich wel weer aan heeft kunnen sluiten bij de Hemel of de Hell.
          Wat ik wel weet, is dat wanneer ik door de poort ga, die wetenschap me misschien wel komt. Ik weet niet goed wat ik kan verwachten, of beter gezegd wie ik kan verwachten, maar het idee dat ik als enige Lucifer aanhanger over ben legt een zware knoop in mijn maag. Misschien is Matthew überhaupt wel de enige overgeblevene, bedenk ik me terwijl hij langs me heen loopt en de Sanctuary betreed. Voor een moment overweldigd door dat idee staar ik naar zijn wankele gestalte terwijl hij van me weg loopt. Ik heb even genoeg aan mijn eigen hoofd om me te bekommeren om anderen.
          Wanneer ik deze waanzin –wat walgelijk veel op emotie begint te lijken- lang genoeg toe heb gelaten, klap ik met een resolute stap naar voren mijn muren inwendig weer omhoog. Zonder er verder nog bij na te denken passeer ik de poort en loop met een stevige pas over het terrein richting de hoog boven me uittorenende muren. Ver kom ik niet, of mijn aandacht wordt al getrokken door een beweging rechts voor me.
          Ik heb twee seconden nodig om voor mezelf te bevestigen dat zij het echt is. In die twee seconden worden mijn eerdere zorgen over het alleen zijn als Lucifer volger geëlimineerd.
          ‘Holy fucking hell. Als dat Teiaïel niet is.'

    Get your Halo dirty


    [ bericht aangepast op 29 aug 2017 - 14:25 ]


    Marrow deep, soul deep, essence deep

    A storm was coming, but that's not what she felt.

    Teiaïel Bethany Mendes • Sleeping room • With Rebel

    ‘Holy fucking hell. Als dat Teiaïel niet is.' Mijn blik vloog omhoog zodra ik de stem hoorde en ik kreeg een speelse blik op mijn gezicht.
          'De enige echte' grijns ik 'al noemen ze me hier Bethany. Maar wat doe jij in godsnaam hier, je was de laatste die ik hier verwachtte' Anaël was iets groter dan ik waardoor ik altijd iets omhoog moest kijken om hem in de ogen te kijken. Het enige nadeel van de geweldige jongen, na een dagje met hem doorgebracht te hebben had ik last van mijn nek, tenzij ik de hele dag tegen zijn buik aan had staan kijken, wat ik trouwens geheel geen probleem vond. Ik had dan wel de zekerheid gehad hier niet alleen te zijn -als engel van de toekomst leek af en toe niks een verassing te zijn- en juist daarom was ik zo blij om Anaël te zien. Hij was en een kleine verassing geweest en gewoon voor ieder een geweldige kameraad.

    Een klein zuchtje wind blies al mijn haren in mijn gezicht en met een hand veegde ik deze dan ook weer zo snel mogelijk naar achteren toe. Het was naar mijn mening een van de minst charmante dingen die er bestonden. Hoe een meisje door alleen maar een zuchtje wind in een keer haar hele mond vol haren had zitten. Hierdoor had ik dan ook een lichtelijke tik gecreërd, mijn hand ging vaker dan nodig door mijn haren.
          'Hoe dan ook ik vind het leuk dat je er bent. Dan heb ik ook iemand om mijn frustraties en interessante verhalen bij kwijt te kunnen.' Ik kijk even snel om me heen, zowel om mijn nek even te laten rusten als om mijn woorden extra kracht bij te geven. 'Ik bedoel kijk om je heen, als je hier al geen avonturen kan beleven weet ik het ook niet meer' mijn stem was gevuld met sarcasme en misschien zelfs lichtelijke haat. Al kon ik niets anders doen dan God dankbaar zijn voor een plek van veiligheid.
    It was adventure in the wind, and it shivered down her spine.

    [ bericht aangepast op 26 aug 2017 - 22:12 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."


    Trgiabob "Trix" Falcon





    Trix      ⚜      Buiten Bibliotheek      ⚜      Met Dawn




                           



          ‘Prima dat je het er niet over wil hebben. Ga je mee een hapje eten?’ En ik weet niet hoe groot het blok beton voor haar hoofd is, maar ik lijk er niet bepaald door heen te kunnen breken. Ze draait zich met een sierlijke zwier van me weg en ziet hierdoor mijn smerige blik in haar richting niet.
          'En ja, dat mag ook in stilte,’ lacht ze nog terwijl ze begint te lopen, misschien toch niet zo onwetend over mijn weerzin als ze voor doet komen. Uriel kijkt geen tweede keer naar me terug en ik ben er heilig -Ha. Ha.- van overtuigd dat ze geen moment heeft geloofd dat ik zou volgen. Ze is vredelievend, niet gek.
          Ik begrijp gewoon niet dat iemand zo liefjes kan blijven onder de hatelijkheid van een ander, wat de hele rede is dat ik me afreageer op haar. Misschien moet ik eens testen of ze nog zo vriendelijk is wanneer ik haar mijn ware aard toon en iets of iemand te lijf ga. Ik ben er vrij zeker van dat haar karakter dat niet aan zal kunnen.
          Met een frons staar ik haar na terwijl ze van me weg loopt met zekere pas. Klaarblijkelijk is ze al beter wegwijs dan ik en al snel is ze uit beeld verdwenen en besef ik me dat ik gebruik had kunnen maken van haar vriendelijkheid om de slaapvertrekken te vinden. Achter haar aan snellen en het alsnog vragen lijkt me wat tegenstrijdig met mijn eerdere behandeling en ik verwerp het idee. Ik dool liever doelloos zelf rond dan iemand om hulp te moeten vragen.
          Zonder te weten wat anders te doen begin ik te lopen en geef mijn ogen de kost. Mijn instincten sporen me aan om iedere vluchtroute in gedachten op te slaan. Mocht er ooit enig gevaar schuilen binnen de Sanctuary, dan weet ik hoe ik weg moet komen mocht ik het niet kunnen verslaan.
          Gelukkig zijn we binnen de bescherming van God. Ik lach humorloos en droog. Yeah right...




    Hunting isn't just something I do. It's part of who I am.


    [ bericht aangepast op 27 aug 2017 - 22:57 ]


    Marrow deep, soul deep, essence deep


    Anaël ' Rebel ' Zakhar



    Rebel      ♛       Poort Outcast Sanctuary      ♛       Met Teiaïel


          'De enige echte. Al noemen ze me hier Bethany. Maar wat doe jij in godsnaam hier, je was de laatste die ik hier verwachtte?' vraagt Teiaïel me.
          Of Bethany, klaarblijkelijk. Het past haar goed en even sluimeren mijn gedachten terug naar Matthew, eerder bij de poort. Wat zou zijn Engelen naam zijn? Hij kwam me niet noodzakelijk bekend voor, maar mijn geheugen verlaat me wel vaker wanneer het God aanhangers betreft. Met krachten die helen kan hij niet anders dan een 'goede' Engel zijn. Er is maar een aanhangster van God die ik me nog haarscherp voor de geest kan halen, na al deze jaren. Ik verdruk het vreemde gevoel.
          'De laatste die je hier verwachtte? Love, zelfs Lucifer kan me niet handelen, zo blijkt maar weer,' spin ik met een uitdagende glimlach rond mijn lippen. Een briesje steekt op en brengt Bethany haar donkerbruine haren met een ruk naar voren, recht in haar gezicht. Ze strijkt het soepel weer naar achteren, al ontsnapt haar een pluk die langs haar wang richting haar kaak krult.
          'Hoe dan ook ik vind het leuk dat je er bent. Dan heb ik ook iemand om mijn frustraties en interessante verhalen bij kwijt te kunnen,' vervolgt ze en -o joy- ik kan straks gaan fungeren als een praatpaal. Gelukkig kan ik het van haar hebben, als ze maar wel ongezouten meningen verwacht. Ze kijkt weg van mijn gezicht waardoor de losse pluk haren verder in haar gezicht zakt en ondertussen kriebelen mijn handen. Ze is hier al langer als mij, ze kent de weg. Ze kan me een hoop moeite besparen als ze me voorziet van alle nodige informatie, maar ik weet hoe koppig ze kan zijn. Waarom lief vragen als alles wat er nodig is een simpele aanraking is?
          'Ik bedoel kijk om je heen, als je hier al geen avonturen kan beleven weet ik het ook niet meer,' zegt ze vol sarcasme, op het moment dat ik een charmante glimlach aanneem en mijn hand naar haar gezicht breng.
          'Je haren, Love,' duid ik aan, alvorens met mijn wijsvinger de lok haren achter haar oor te strijken, er voor zorgend dat mijn knokkel langs haar wang strijkt op een bijna teder te noemen manier.

    Get your Halo dirty


    [ bericht aangepast op 29 aug 2017 - 14:37 ]


    Marrow deep, soul deep, essence deep

    Uriël "Dawn" Zillah

    Shine, like the whole universe is yours

    Dawn      ☼      Eetzaal      ☼      Alleen




          Ik zet koers naar de eetzaal, teminste dat hoop ik, ik heb al sinds mijn laatste tussenstop niet meer gegeten en heb verschrikkelijke honger. Nadat ik èèn keer een verkeerde gang ben ingeslagen heb ik nu de eetzaal a.k.a het schip gevonden.
          In de grote zaal staan twee lange tafels die bijna de hele lengte van de zaal vullen, met lange houten banken eraan. Tussen de tafels in is een breed looppad vrij gehouden. De glas in lood ramen zorgen ervoor dat je alle kleuren van de regenboog kunt vinden in de ruimte, dit zorgt voor een gezellige en warme sfeer.
          Ik slenter tussen de tafels door op zoek naar een keuken en kijk ondertussen mijn ogen uit. Als ik de zaal door ben valt me op dat er aan de linker kant van het schip een houten deur zit. Ik loop om de tafel heen en nieuwsgierig trek ik de deur open.       Ik kom uit in een keuken waarvan het grootste gedeelte vol ligt met verse groenten, pasta's, fruit en kruiden. Het kleurrijke tafereel geeft me gelijk weer zin om te gaan koken.
          Ik vind het heerlijk om te kokerellen, de sfeer die het geeft als ik mensen zie genieten van mijn eten terwijl ze zitten te kletsen en te lachen. Het brengt mensen samen, geweldig vind ik dat.       Aangezien Trix me niet gevolgd is en er verder niemand in de eetzaal was flans ik voor mezelf een pasta met eigengemaakte tomatensaus en verse kruiden in elkaar. Ik ga aan èèn van de lange tafels zitten en raak in gedachten verzonken.

    [ bericht aangepast op 29 aug 2017 - 17:44 ]


    Salty eyelashes and the endless Ocean

    Gabriël Matthias Evangele
    (Engelse naam: Gabriël Aardse naam: Matthew)
    Fallen Angel Sanctuary – Alleen op een boomtak




    Hij hoefde geen vrolijk gezicht op te zetten. Hij was toch niet meer de sociale (althans niet als hij zich verstopte) en goede behulpzame Engel Gabriël. Hier was hij Matthew, en misschien was Matthew wel heel mensenschuw. Hij betwijfelde of hij dit lang ging volhouden, gezien hij vandaag al iemand anders had ontmoet, en zich gelijk ook tot hem aangetrokken voelde. Tot zover proberen om zich niet met anderen te bemoeien. Maar hier, in deze boom, kon hij tenminste leeg voor zich uit staren, zonder dat anderen zich met hem gingen bemoeien.

    Hij had dan ook besloten dat dit zijn slaapplaats zou zijn, voor in ieder geval vandaag. Daarna zou hij verder kunnen trekken, naar andere onbekende en lege / onpopulaire plekken. Eerst moest zijn lichaam uitrusten. Hij trok nog 2 veren uit zijn vleugels en liet ze naar beneden vallen. Maar toen herinnerde hij zich er aan dat zijn vleugels het enige goede nog aan hem waren en hield hij zich in om niet meer schade aan te richten. Hij ging over de veren met zijn hand. Zijn hand was gelijk vies van het as. Misschien zou hij een plek vinden met water. Daar zou hij zich kunnen wassen. Zijn wonden zouden iets meer geheeld zijn en hij zou ze schoon kunnen maken, zodat hij niet te maken zou hebben met vervelende infecties. Hij haalde diep adem. Het was heerlijk hier qua temperatuur en de buitenlucht deed hem altijd goed. Hij zat best zo. Hij ging iets comfortabeler zitten en leunde tegen de stam aan. Het scheelde dat hij licht van gewicht was, zo zou hij zich er niet druk om hoeven te maken dat hij plots zou vallen.

    Hij sloot zijn ogen even en liet zijn lichaam ontspannen. Of het verstandig was om in een boom te slapen: Nee. Hij was er al eens eerder uitgevallen en deze keer had hij geen touw bij zich, om zichzelf tijdelijk vast te binden aan de stam. Dan zou hij niet vallen, maar nu was het een kwestie van geluk of pech. Het deerde hem ergens niet eens zo veel. Misschien wilde hij die pijn ook wel voelen. Hij voelde nu hij rustte pas de vermoeidheid in zijn lichaam. Helaas kon hij daar als heler weinig tegen doen. Ook hij had wonden, maar ook hij moest uitrusten.

    [ bericht aangepast op 29 aug 2017 - 19:39 ]


    Aan niets denken is ook denken.

    Oooohh schnap, MT !


    - thank you for existing -

    𝓢𝓸𝒇𝓲𝒆𝓵      𝓧𝓲𝓪      ℒ𝓪𝓴𝒆𝓷

    𝑀𝓎 𝓌𝒾𝓃𝑔𝓈 𝒶𝓇𝑒 𝒸𝓇𝒶𝒸𝓀𝑒𝒹, 𝓂𝓎 𝒽𝑒𝒶𝓇𝓉 𝒾𝓈 𝒷𝓇𝑜𝓀𝑒𝓃.

    Sofiel ━ going to the sanctuary ━ with Uriël ━ kitchen

    Ik had mijn spullen ingepakt en had koers gezet naar de grote bossen van Canada, waar de Outcast Sanctuary zou moeten zijn. Ik was verheugd om mijn oude vrienden en kennissen weer terug te zien, ik had dan ook een goed humeur. Ik had maarliefst twee koffers mee waar zowel kleding als een paar huiselijke prulletjes in zaten. Na een flinke reis was ik aangekomen in Canada en was ik naar het huis gegaan. Ik zag de prachtige reusachtige poort en betrad het terrein. Ik keek mijn ogen uit, wat was het prachtig.

    De eerste ruimte die ik betrad was een lange hal, waar ik mijn koffers even had neergezet. Ik besloot de rest van het gebouw te onderzoeken en liep rechtstreeks naar een deur. Eenmaal geopend zag ik een grote prachtige eetzaal met een keuken, in die eetzaal zat een figuur die ik zo snel niet kon herkennen. Ik kwam wat dichterbij en herkende toen wie er zat.
          'Uriël! Oh my, wat heb ik jou lang niet gezien.' ik vloog haar in haar armen en nam naast haar plaats. Ze leek een beetje in gedachten dus ik was een beetje bang dat ik haar rust had verstroord.
          'Sorry, stoor ik je?' vroeg ik zacht met een teruggehouden blik, ik wilde haar niet rust absoluut niet verstoren, ik weet hoe moe je kan zijn na een drukke dag als engel.
    Ik had Uriël al heel lang niet gezien, eigenlijk heb ik iedereen in dit gebouw al heel lang niet gezien. Ik had zin om iedereen weer te zien, nouja, de meesten dan.
    Ineens zag ik dat Uriël een bord met pasta voor zich had staan, wat me op een idee bracht.
          'Yes, food!' riep ik enthousiast waarna ik opsprong en richting de koelkast rende om wat lekkers te pakken.


    - thank you for existing -

    Uriël "Dawn" Zillah

    She could still see the sunset, even on those darkest days

    Dawn      ☼      Het Schip      ☼      Met Sofiel



    Flashback;

          ‘Ik ga even kijken in welke kamer ik je kan plaatsen,’ zeg ik, terwijl ik voor hem uit loop door de deur. Ik zie Amanda bij de balie staan, wiens shift net begint. Ik loop naar haar toe en tik haar op haar schouder. 'Amanda, dit is Amon. Zou jij hem misschien even een rondleiding willen geven terwijl ik een kamer voor hem zoek?’
          ‘Amanda kan die kamer ook wel voor me zoeken,' hoor ik achter me. Ik draai me een beetje verbaasd om en zie nog net hoe Amon naar Amanda knipoogt.
          ‘Ik wil die rondleding van jou,’ grijnst hij breed naar me. Amanda gaat achter de balie zitten en grinnikt.
          ‘Nou je hoort het Dawn, succes.’
          Vervolgens ga ik hem voor naar de eetzaal, bioscoop, fitness ruimte en de binnenplaats met tuin.
          ‘Ik krijg net een bericht van Amanda dat ze ook een kamer voor je heeft gevonden,’ zeg ik opkijkend vanaf mijn telefoon. ‘De gehele bovenverdieping bestaat uit slaap ruimten, je kamernummer is 250 en is helemaal rechts in het gebouw. Ik loop nog even met je mee.’
          We gaan de trap op en slaan rechtsaf. Ik draai de deur voor hem open en geef hem hierna de sleutels.
          ‘We gaan om half zeven eten, dan heb je nog wel even tijd om uit te pakken. Als je iemand van ons zoekt zit er altijd wel iemand bij de balie of je kan ons bellen met de telefoon op je kamer.’ Ik loop de kamer in en wijs naar de telefoon die in de hoek hangt, erboven hangt een lijstje met onze namen en nummers.
          ‘Iedereen heeft zijn of haar eigen nummer, als je mij wil bellen doe je dus gewoon #7. Je kan het noodnummer er ook mee bellen maar vrienden en familie kan je alleen bellen met de telefoon beneden. Heb je nog vragen?’ Hij is nogal stil geweest en ik vraag me af waar de vrolijke zelfverzekerde jongen van voorheen is gebleven.
          ‘Nou eigenlijk heb ik wel een vraagje, leuke rondleiding en al maar je bent wat vergeten’
          Vragend kijk ik hem aan, ik weet zeker dat ik alles gehad heb. Langzaam verschijnt er een grijns op zijn gezicht.
          ‘Waar is jouw slaapruimte?


          Ik word opgeschrokken uit mijn gedachte doordat iemand me spontaan in mijn armen vliegt. Verbaasd en nog half van de wereld kan ik zo snel niet reageren.
          ‘Sorry, stoor ik je?’ Ik kijk naast me en zie Sofiel zitten, ik heb haar sinds de val niet meer gezien en wist niet of ze nog op aarde was. Ik heb gemist, besef ik me direct. Alleen voordat ik dit kan zeggen zie ik haar ogen naar mijn bord schieten, ‘Yes, food!’ roepen, opspringen en in de keuken verdwijnen. Aan het gerommel en geklink te horen is ze daar nog wel even bezig. Mijn gedachte hebben een leegte meegebracht en ik besluit om even frisse lucht te gaan halen. Als ik bij klets met Sofiel wil ik er wel helemaal bij zijn met mijn gedachten. Ik sta op en ga richting de uitgang, Sofiel vind ik later wel weer..

    [ bericht aangepast op 22 sep 2017 - 21:24 ]


    Salty eyelashes and the endless Ocean

    Dees moet weer wat actiever worden vind ik :3
    Ik sta igg open om nog te posten.


    Aan niets denken is ook denken.

    A storm was coming, but that's not what she felt.

    Teiaïel Bethany Mendes • Sleeping room • With Rebel

    Zodra Rebel zijn knokkel langs mijn wang laat glijden kijk ik hem meteen weer aan. Ik mocht de jongen graag maar iets in me vertrouwde hem nog altijd niet. Vragend keek ik hem dan ook aan terwijl ik met mijn handen mijn haren vastbond in een laag hangende knot. Weer ontsnappen er wat plukken aan het elastiekje en vanbinnen vervloek ik mijn haren even. Ze zaten dan wel nooit in de knoop maar ze zaten dan ook nooit goed, altijd was er wel een plukje dat de verkeerde kant op stak.
          'Dus ben je hier pas net of heb je al een keertje rondgekeken?' vraag ik hem terwijl ik hem een speelse glimlach toe wierp. Ik sloeg mijn armen weer over elkaar heen en ik kwam er nu achter dat ik eigenlijk gewoon een andere outfit had moeten trekken. Ik dacht kort terug aan de engelen die ik tegen elkaar had horen schreeuwen en ik vroeg me af wie er nu eigenlijk allemaal precies in de Outcast Sanctuary waren. Nieuwsgierig kijk ik daarom naar de poort en vervolgens terug naar het imposante gebouw.
          'Ben jij nog andere engelen tegen gekomen?' vraag ik hem waarna ik me realiseer dat ik hem echt bombardeer met vragen en dus ben ik even stil. Ook ik was nog niet lang in Outcast Sanctuary en nu pas valt het me dan ook echt op hoe stil en rustig het is. Hoe je ieder klein geluidje kan horen, hoe de vogeltjes zachtjes fluiten en zelfs de wind hoor je zachtjes blazen.

    It was adventure in the wind, and it shivered down her spine.

    [ bericht aangepast op 30 sep 2017 - 22:59 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."


    Anaël ' Rebel ' Zakhar



    Rebel      ♛       Tuin Outcast Sanctuary      ♛       Met Teiaïel


          Klaarblijkelijk is mijn aanraking te subtiel om invloed te hebben op Teiaïel en ze beweegt haar hoofd te snel weg van het contact voor mij om meer mijn best te doen. Ze blijft in de weer met haar haren en uiteindelijk lijken dezen zelfs te ontsnappen uit het elastiekje. Weer voor de subtiele aanpak gaan trekt me niet bepaald en ik maak me klaar om enige actie te ondernemen. Bethany is me voor.
          'Dus ben je hier pas net of heb je al een keertje rondgekeken?' vraagt ze me en ik concludeer dat ze met haar gedachten erg ver weg moet zijn geweest als ze me niet binnen heeft zien komen door de poort.
          'Ik kom net binnen, hot new item, vers van de pers,' overdrijf ik terwijl mijn ogen het terrein om ons heen ondertussen scannen. Nergens is een teken van andere engelen te bekennen en ook is er geen spoor meer van Matthew.
          'Ben jij nog andere engelen tegen gekomen?' vraagt Bethany, alsof ze mijn gedachten kan lezen. Ik kijk naar haar terug en haal nonchalant mijn schouders op.
          'In die vijf minuten dat ik hier ben, ja, toevallig wel ja. Al heb ik geen flauw idee wat zijn hemelse naam is. Hier noemt hij zich in ieder geval Matthew,' vertel ik, het opgevend om een opening te vinden om gebruik te maken van mijn gave op Bethany. Ik beantwoord haar inquisitie, dan kan ze mijn vragen toch hopelijk ook wel beantwoorden. Aangezien ik niemand zie, begin ik me toch weer af te vragen of hier nu ook meer mensen aanwezig zijn.
          'En jij, Beth, mag ik je Beth noemen? Heb jij nog anderen gezien?'

    Get your Halo dirty


    [ bericht aangepast op 2 okt 2017 - 16:53 ]


    Marrow deep, soul deep, essence deep