• Life of Crime


    "Do you survive in a life full of drugs, violence and humiliation?"

    Tenebris is bekend als één van de gevaarlijkste landen ter wereld. Overdag blijkt het leven in dit landje meer dan gewoon : de ouders gaan werken, boodschappen doen, studenten gaan naar school, kleine kinderen leren lezen en schrijven ... Maar 's avonds is alles anders. Criminelen zitten je overal op te wachten. Je kan worden vermoord, verkracht, ontvoerd, misbruikt... Enkele jaren geleden werd het zo ernstig dat de regering besloot om een avondklok te vestigen. Het is ten strengste verboden om zich na 22u nog buiten te laten zien. Niemand is er om je te beschermen, en als je het toch waagt is het op eigen risico, want er is veel kans dat je nooit terugkomt.
    In deze RPG volgen we het leven van een mannelijke criminele bende en een groepje ontvoerde meisjes. De bende is al jaren bezig met het dealen van drugs, en hebben ook geen probleem met het vermoorden van mensen of het ontvoeren van onschuldige dames.
    Iedereen weet dat de bende al jaren in één van de grootste en mooiste villa van de streek verblijft, maar het is nooit iemand gelukt om binnen het huis te geraken.


    Verhaallijn
    Één van de beste criminelen uit de bende, Angelo, is enkele dagen geleden opgepakt door de politie. Dat is natuurlijk heel slecht nieuws voor de criminelen omdat ze één van hun leiders zijn verloren.
    Nu blijkt het dat de enige manier om hem terug te krijgen is dat de criminelen één meisje teruggeven. Ze moeten dus één van de meisjes vrijlaten om hun collega terug te zien. Wat zullen ze beslissen? Besluiten ze om te luisteren en één meisje te bevrijden? Of willen ze sterker zijn dan de politie, en Angelo op een gewelddadige manier terugkrijgen? En hoe zullen de meisjes reageren op dit nieuws?


    Roles
    Name • Username • Page
    Kidnapped Girls
    Vol
    — Lydia Angelie Preston • Sunrises • 1.2
    — Deveny Mira Mitchell • Lyrea • 1.5
    — Meilani Rose Nouvelle • Canagan • 1.2
    — Liliana 'Lily' Alexa Grayz • Arioline • 1.4
    — Alexis Hartley Britton Lewis • Spiegelbeeld • 1.4

    Criminals
    Vol
    — Micheal Danté Rodriguez • Campeion • 1.4
    — Theodore Davidson • xJess • 1.4
    — Blake Jetty • Obeah • 1.4
    — Adan Tahiri • Spiegelbeeld • 1.5
    — Gereserveerd • Micaela •


    The house



    1. Ingang



    2. Keuken



    3. Woonkamer



    4. Woonkamer die zich buiten bevindt



    5. De bar (plaats waar ze zich altijd in de avond bevinden)




    6. Zwembad



    7. Trappen 2e verdieping



    8. Gang 2e verdieping



    9. Badkamers





    Rules
    — Er is een minimum van 250 woorden.
    — Hou jongens en meisjes gelijk pleas.
    — Sluit niemand buiten.
    — Wees aardig met elkaar, geen ruzie buiten het RPG.
    — Max 3 personnages bespelen waarvan twee jongens.
    — En het belangrijkste, have fun!

    Praattopic

    Ik kreeg de toestemming van Surrexit om dit RPG weer te openen en heb enkele dingen aangepast.

    Begin: De jongens hebben gisteren aan de meisjes verteld dat Angelo opgepakt is en dat ze één meisje zouden moeten teruggeven. Vandaag wordt iedereen wakker en wordt er gedacht aan het nieuws. Één van de meisjes zal misschien weer terug naar huis mogen, maar wie wordt dat dan?
    Het RPG begint in de ochtend.

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Meilani Rose Nouvelle

    ”When it hurts — observe. Life is trying to teach you something."

    • Nineteen • Living, with Michael • Outfit•

    Het zachte sissen wat het knallen van zijn boxer bij Michael veroorzaakte stelde me tevreden en inwendig klapte ik dan ook even met mijn handjes; één - nul voor mij, voor nu althans. Echter wordt me al snel duidelijk dat dit een spelletje is die mijn geliefde ex maar al te graag aangaat, in plaats van aan zijn neus voorbij te laten gaan — iets wat ik had moeten weten alvorens eraan te beginnen. Tactvol voel ik zijn hand over mijn rug heen glijden en blijft deze vervolgens op mijn billen rusten, alsof het nog altijd geheel zijn eigendom was. Ik huiverde stilletjes vanwege de reactie het op mij teweeg bracht en poogde nog altijd onaangeraakt over te komen.
          Een zachte “Oef” verlaat mijn lippen als ik een snelle beweging door Michael tegen zijn brede borst aangetrokken wordt. Subtiel blaas ik een dunne pluk haar uit mijn zicht, die door de zachte vaart voor mijn ogen was gaan dansen. Als vanzelf trekken mijn mondhoeken iets op, waarna mijn tanden zacht in mijn onderlip zinken. “Je weet dat ik daar juist van hou.. Dat lieve staat je niet zo goed als dat.” Met een grijns op zijn lippen leunt Michael iets meer naar voren, waardoor zijn gezicht nog dichter bij het mijne komt en ik haast afgeleid raak door het feit dat zijn lippen nu tastbaar waren; een verleiding die ik op deze manier nooit ging weerstaan. “Het maakt je eigenlijk alleen maar.. Interessanter..”
          Met een uitdagende blik kijk Michael me nog altijd recht aan, terwijl ik diep van binnen worstel met een innerlijke strijd van volhouden en niet toegeven aan de opgewekte lust. Dit was een klein machtsspelletje met wie er als eerste toe ging geven en ik wist dat ik wankelde. Voorheen had ik zowat blindelings toegegeven en haast geen enkele verleiding aan me voorbij laten gaan die van hem afkomstig was, en dat wist hij. De uitdrukking op zijn gezicht en zijn manier van reageren verried het feit dat Michael nog altijd goed wist hoe de dingen aan te pakken.
          ”Ik geef je toch niet wat je wilt,” breng ik uiteindelijk op een ietwat hese toon uit. “Of ik moet er zelf nood aan hebben,” mompel ik half, een tikkeltje van mijn originele doel af. Subtiel bevochtig ik mijn lippen en doe mijn uiterste best op afstand te nemen van de jongen die me nu zo dicht tegen zich hielt dat ik het er warm van kreeg. De randen van zijn opgezette val sloten zich echter veel sneller dan dat ik er tegen in kon gaan en voor ik het goed en wel door had plaatste mijn lippen zich op de zijne, nog voor ik mezelf van hem af had kunnen zetten. “Eikel,” mopperde ik ergens boos tussendoor.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Micheal Danté Rodriguez
    26 || Livingroom with Meilani



    Ik kan het niet laten om wat breder te grijnzen als ik door heb wat voor effect ik nog altijd op haar heb. Ik heb het eigenlijk altijd wel een beetje door gehad, maar goed. Ik kan er wel van genieten en ik moet zeggen dat ik ook niet volkomen onschuldig ben hierin. Meilani was... Anders. Niet dat ik dat meteen hardop zou zeggen, zeker niet hier en zeker niet in deze situatie. ”Ik geef je toch niet wat je wilt,” zegt ze uiteindelijk ietwat hees. “Of ik moet er zelf nood aan hebben,” mompelt ze vervolgens en ik lach zachtjes, terwijl ik lichtjes mijn wenkbrauw ophaal maar verder me niet verroer.
    Ze deed nog een poging om afstand te nemen en ik schud mijn hoofd lichtjes. 'Do you even try, darling...' fluister ik. Tijd om nog een opmerking te maken heb ik niet, want ze plaatste haar lippen op de mijne. Iets wat ik maar al te graag beantwoorde, al kon ik de tevreden grijns op mijn lippen niet tegenhouden. Zachtjes bijt ik op haar lip. “Eikel,” mopperde ze boos en ik lach zachtjes, terwijl ik mijn vrije hand naar haar nek laat glijden. Even laat ik het zo doorgaan, maar wie ben ik als ik toch niet de controle terug pak. Of op zijn minst een beetje. Langzaam verplaats ik mijn lippen dan ook. Eerst van haar lippen tot haar kaak, vervolgens naar haar nek. 'Auch.. Rude.' fluister ik en ik grinnik even, voor ik wat kleine merkjes plaats in haar nek. 'Je hebt geluk dat jij het bent..' mompel ik en grijns lichtjes. De hand die bij haar nek lag laat ik ook wat zakken, tot ik mijn arm om haar middel kan slaan en haar zo dichtbij me kan houden.


    El Diablo.

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Meilani Rose Nouvelle

    ”When it hurts — observe. Life is trying to teach you something."

    • Nineteen • Living, with Michael • Outfit•

    ”Do you even try, Darling
    Een verloren zucht rolt er door mijn lichaam heen als ik me overgeef aan de impulsieve reactie — de stille hunkering — die me had doen besluiten Michael te zoenen. Het was een lust waar tegen vechten in deze positie nutteloos was geweest en ik diep van binnen wist ik dat met de juiste afstand het me wel gelukt zou zijn, of dat was wat ik mezelf wijs maakte althans. Het feit dat we ongestoord alleen waren droeg daar eveneens ook aan bij. Waar was iedereen wanneer je dat wél wilde? Een zachte grom klinkt wanneer Michael in mijn onderlip bijt en daarmee een klein extra zetje aan mijn gemoedstoestand lijkt te geven, alvorens hij subtiel besluit de touwtjes terug in eigen handen te nemen. Vederlicht verplaatst hij zijn lippen en onbewust geef me ik mezelf voor even aan hem over. Wanneer zijn lippen via mijn kaak naar mijn nek afdwalen kantel ik mijn hoofd subtiel met hem mee, waarbij ik pas op merk dat mijn ogen gesloten zijn eens zijn stem weerklinkt.
          ”Auch...Rude..” Speelt rolt er een grinnik over zijn lippen heen en zachte trekjes op de huid in mijn nek geven aan dat hij zijn merkteken daar in kleine tekens neerzet. “Je hebt geluk dat jij het bent…” Lichtelijk bedwelmt door het gevoel wat Michael me voor even lijkt te geven snuif ik zacht en doe een tactvolle poging naar het terugpakken van de teugels, ook al gleed zijn arm om mijn middel heen om me zo dicht bij zich te houden. “Want anders?” daag ik hem uit. Subtiel trek ik een van mijn strak geëpileerde wenkbrauwen op als mijn heldere blik de zijne vind. Zonder schroom raken mijn vingertoppen opnieuw zijn blote bovenlijf aan en glijden als vertrouwd over zijn borstkas heen, waarbij ik mijn nagels zo nu en dan licht over de oppervlakt heen haal. Vervolgens strook ik met mijn wijsvinger langs zijn kaak af en wanneer ik mijn gezicht opnieuw dicht naar het zijne breng, weet ik mezelf dit keer terug te trekken en glimlach lichtjes in een stille triomf.
          ”Ik ben van straffen niet onder de indruk,” mompel ik ietwat hees. “Maar dat zou je moeten weten..” Liefjes kijk ik Michael aan en trek mijn mondhoeken nog iets verder op in een geamuseerde toon.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Micheal Danté Rodriguez
    26 || Livingroom with Meilani



    Ik hoor haar zacht snuiven en ik lach zachtjes, mijn lippen nog steeds tegen de huid van haar nek. “Want anders?” zei ze ietwat uitdagend en ik grijns lichtjes, waarna ik wat terug leun. Nog steeds niet te ver, maar net genoeg om haar blik te kunnen opvangen. Ik voel haar vingertoppen over mijn borstkas gaan maar ik weet mijn blik op haar gericht te houden. Ik wil net antwoorden als haar wijsvinger langs mijn kaak gaat en voor een korte seconde kijk ik naar haar hand, maar richt die al snel weer op haar gezicht als ze dichterbij komt. Mijn ogen vernauwen wat als ze ook weer wat terug trekt, al komt ze niet ver omdat mijn arm nog altijd om haar heen geslagen is.
    ”Ik ben van straffen niet onder de indruk, maar dat zou je moeten weten..” weer verschijnt er een grijns op mijn lippen. 'Oh... Dat weet ik.' zeg ik en ik til mijn hand op naar haar kaak die ik zachtjes vast houd. Mijn duim streelt zachtjes over haar wang. 'Maar goed darling.. Je hebt me nooit echt een reden gegeven voor echte straf hier, toch? Misschien de andere jongens maar dat is verder niet mijn probleem' zeg ik en blijf even stil. Dan in een snelle beweging draai ik ons om zodat ze met haar rug op de bank ligt en ik boven haar hang. Ik weet mezelf te steunen met mijn armen zodat ik niet met mijn volle gewicht op haar terecht kom. 'Besides.. Heb ik je niet gezegd dat ik je nooit fysiek wat aan zal doen?' fluister ik, mijn ogen in die van haar geboord. Zacht streel ik door haar haar en plaats een zachte kus op haar lippen.


    El Diablo.