[250] Life of Crime | Speeltopic - Speeltopics

10 aug 2017 - 19:27 flakes is offline

flakes 284

Life of Crime

"Do you survive in a life full of drugs, violence and humiliation?"

Tenebris is bekend als één van de gevaarlijkste landen ter wereld. Overdag blijkt het leven in dit landje meer dan gewoon : de ouders gaan werken, boodschappen doen, studenten gaan naar school, kleine kinderen leren lezen en schrijven ... Maar 's avonds is alles anders. Criminelen zitten je overal op te wachten. Je kan worden vermoord, verkracht, ontvoerd, misbruikt... Enkele jaren geleden werd het zo ernstig dat de regering besloot om een avondklok te vestigen. Het is ten strengste verboden om zich na 22u nog buiten te laten zien. Niemand is er om je te beschermen, en als je het toch waagt is het op eigen risico, want er is veel kans dat je nooit terugkomt.
In deze RPG volgen we het leven van een mannelijke criminele bende en een groepje ontvoerde meisjes. De bende is al jaren bezig met het dealen van drugs, en hebben ook geen probleem met het vermoorden van mensen of het ontvoeren van onschuldige dames.
Iedereen weet dat de bende al jaren in één van de grootste en mooiste villa van de streek verblijft, maar het is nooit iemand gelukt om binnen het huis te geraken.

Verhaallijn
Één van de beste criminelen uit de bende, Angelo, is enkele dagen geleden opgepakt door de politie. Dat is natuurlijk heel slecht nieuws voor de criminelen omdat ze één van hun leiders zijn verloren.
Nu blijkt het dat de enige manier om hem terug te krijgen is dat de criminelen één meisje teruggeven. Ze moeten dus één van de meisjes vrijlaten om hun collega terug te zien. Wat zullen ze beslissen? Besluiten ze om te luisteren en één meisje te bevrijden? Of willen ze sterker zijn dan de politie, en Angelo op een gewelddadige manier terugkrijgen? En hoe zullen de meisjes reageren op dit nieuws?

Roles
Name • Username • Page
Kidnapped Girls
Vol
— Lydia Angelie Preston • Sunrises • 1.2
— Deveny Mira Mitchell • Lyrea • 1.5
— Meilani Rose Nouvelle • Canagan • 1.2
— Liliana 'Lily' Alexa Grayz • Arioline • 1.4
— Alexis Hartley Britton Lewis • Spiegelbeeld • 1.4

Criminals
Vol
— Micheal Danté Rodriguez • Campeion • 1.4
— Theodore Davidson • xJess • 1.4
— Blake Jetty • Obeah • 1.4
— Adan Tahiri • Spiegelbeeld • 1.5
— Gereserveerd • Micaela •

The house

Rules
— Er is een minimum van 250 woorden.
— Hou jongens en meisjes gelijk pleas.
— Sluit niemand buiten.
— Wees aardig met elkaar, geen ruzie buiten het RPG.
— Max 3 personnages bespelen waarvan twee jongens.
— En het belangrijkste, have fun!

Praattopic

Ik kreeg de toestemming van Surrexit om dit RPG weer te openen en heb enkele dingen aangepast.

Begin: De jongens hebben gisteren aan de meisjes verteld dat Angelo opgepakt is en dat ze één meisje zouden moeten teruggeven. Vandaag wordt iedereen wakker en wordt er gedacht aan het nieuws. Één van de meisjes zal misschien weer terug naar huis mogen, maar wie wordt dat dan?
Het RPG begint in de ochtend.

10 aug 2017 - 19:49 Vanth is offline

Vanth 23147

El Diablo.

10 aug 2017 - 19:53 Innsaei is offline

Innsaei 5369

Aan niets denken is ook denken.

10 aug 2017 - 20:03 Syaoran is offline

Syaoran 12961

- Mine.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

10 aug 2017 - 20:08 Valkyria is offline

Valkyria 3960

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

10 aug 2017 - 20:18 Arioline is offline

Arioline 821

Mt.

I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

10 aug 2017 - 20:21 PhiIophobia is offline

PhiIophobia 3205

Emtee

"The stars replaced the emptiness of my heart."

10 aug 2017 - 22:57 bubbIes is offline

bubbIes 1176

PRESENT.

''With all due respect, which is none...''

11 aug 2017 - 15:16 Syaoran is offline

Syaoran 12961

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

Meilani Rose Nouvelle

”When it ~~hurts~~ — observe. Life is trying to teach you something."

• Nineteen • Living, with Michael • Outfit•

Lichtelijk afwezig staarde ik in de spiegel terwijl ik mijn tanden poetste. Een van mijn handen omklemde de borstel stevig, waarbij de ander losjes op de rand van de wasbak rustte. Onbewust gleden mijn gedachten af naar het gesprek dat gisterenavond plaatsgevonden had. Ergens kon ik nog steeds niet helemaal geloven dat Angelo opgepakt was — klaarblijkelijk was hij toch niet slim genoeg om binnen het criminele circuit ongezien te blijven. Onbewust liet deze gedachten eigenwijs een van mijn wenkbrauwen omhoog schieten. Eigen schuld. Op dit moment kon ik maar weinig medelijden met de jongen hebben en interesseerde het me dan ook weinig dat hij voorlopig niet meer op vrije voeten zou rondlopen; het betekende in ieder geval dat de meisjes voor hem in ieder geval veilig waren.
Eens ik klaar ben met mijn tanden en mezelf voor de rest opgefrist heb verlaat ik de ruimte waar ik de meeste van mijn nachten doorbracht. Losjes glijden mijn vingers door mijn natte, donkere lokken heen. Veel zin om ze te drogen had ik nu niet. Het was namelijk niet het gebeuren van Angelo wat met mijn gedachten speelde, maar eerder hetgeen wat er tegenover stond. Als ik me via de lange gangen een weg naar de slaapkamer van een van de jongens bevind tref ik deze uiteindelijk al leeg aan. “Michael?” Vragend rolde de naam over mijn lippen heen als ik mijn zoektocht naar mijn lieftallige vriendje — ex-vriendje — verder zet. Het duurt niet lang vooraleer ik hem vond; languit op de bank in zijn ‘ik-word-wakker-en-chill-modus. “Daar ben je,” mompel ik half en laat mijn blauwe kijkers voor even over hem heen glijden. Ergens was het haast jammer dat hij me de streek geleverd had die hij nodig vond en diep van binnen wilde ik hem er zo hard om haten dat het bijna pijn deed; ware het niet dat gevoelens nog altijd een moeilijk dingetje konden blijven. Tactvol dreef ik de gedachten van me af.
Nu op dit moment was er maar één vraag die ons meisjes bezighield, wat ging er gebeuren na het gesprek van gisteren? Een van ons moest namelijk teruggegeven worden, maar het was duidelijk dat de jongens daar nog niet helemaal over uit waren. Ik vroeg me dan ook lichtelijk af in hoeverre ze van plan waren daaraan gehoor te gaan geven. Zelf was ik in ieder geval niet van plan om nu ineens door het stof te kruipen voor ze. “Dat was me wel een gesprek gisteren, vind je niet?” Zoetjes laat ik me langs de jongen op de bank glijden en plaats tactvol mijn benen op zijn schoot, terwijl ik direct op het onderwerp afstuif. Voor mij had het namelijk geen zin om er duizenden rondjes omheen te draaien, of een veel subtielere manier te vinden om het tactvoller aan te pakken, en Michael wist evengoed dat zo’n dingen niet in mijn aard zaten — vooral niet na mijn komst hier in deze ellendige bende.

[ bericht aangepast op 11 aug 2017 - 16:40 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

11 aug 2017 - 16:29 Vanth is offline

Vanth 23147

Micheal Danté Rodriguez
26 || Livingroom with Meilani

Vond ik het uitermate verschrikkelijk dat Angelo was opgepakt? Niet echt. Ik had het nooit zo op hem en andersom was dat ook het geval. Ergens was ik blij dat hij weg was. Aan de andere kant, voor de 'zaken' was het ergens wel een klap. Hoewel ik van mening ben dat iedereen te vervangen is, leken de anderen het daar niet zo mee eens te zijn. Zo oneens zelfs dat ze bereid zijn een deal te maken met de ratten die we de politie noemen. Oh well.. Het kon me allemaal vrij weinig schelen. Sommigen heb ik liever weg dan anderen, maar zoals ik al zei. Iedereen is te vervangen.
Ik doe nog snel mijn haar goed voor ik de badkamer uit stap. Een shirt was ik vergeten, blijkbaar. Maar ik was momenteel te lui om er een te halen en ik had koffie nodig. Besides, het zal niet de eerste keer zijn dat ik er hier zo bij loop. Daarnaast heb ik ook nog nooit iemand horen klagen. Ik lach zachtjes bij de gedachte en loop de keuken in, waar ik meteen de koffie klaarmaak. Vervolgens loop ik met een beker in mijn handen naar de woonkamer, waar ik me op de bank laat vallen en wat slokken neem. Het was nog rustig, maar het is ochtend dus het verbaast me niks. Wat me ook niks zou verbazen is dat de stemming in huis compleet is omgeslagen. Met de vrouwen die opeens engeltjes zijn en de stress onder de jongens. Oh well, ik ga me er niet druk om maken ook. Ik sluit mijn ogen kort en leun met mijn hoofd wat naar achter. Dit tot een maar al te bekende stem mijn gedachtes onderbrak.
“Dat was me wel een gesprek gisteren, vind je niet?” ik opende mijn ogen pas toen ik haar benen op mijn schoot voelde belanden en keek even naar Meilani. Mijn ex. Begrijpelijk, maar ergens toch wel jammer. Het blijft een leuke dame. 'Hmhm..' mompel ik en leun weer naar voren met mijn hoofd, waarna ik nog wat slokken neem en zachtjes mijn vingers over haar benen laat gaan. Met zachte tikjes, naar beneden en weer terug met een langzaam tempo. ''Niet dat het me verder veel uitmaakt maar goed... Zaken zijn zaken' mompel ik vervolgens. Ik laat mijn blik over haar gaan en grijns lichtjes, voor ik me weer op mijn koffie richt. Mijn vingers gaan nog steeds langzaam over haar been. Het is jammer. 'Maar is dat de reden dat je me vrijwillig komt opzoeken in de vroege ochtend darling?'

El Diablo.

11 aug 2017 - 21:15 bubbIes is offline

bubbIes 1176

Alexis Hartley Britton Lewis

,,You are tough, Alexis.''
,,I know.''

Themesong

19 Years • Abducted for 2 Years || Talking To: Blake Jetty
Alexis schrok wakker uit iets wat enorm leek op een nachtmerrie, of was het een doodnormale droom? Ze wist het niet, maar wat ze wel wist was dat ze niet in haar eigen normale kamer wakker werd. Ze keek om zich heen, het eerste wat ze zag was het boek dat op haar schoot lag, daarna de mannenbenen. Langzaam kwam gister avond terug. Het nieuws van de arrestatie van Angelo en hoe ze dat een mooi moment vond om samen met Blake de kamer te verlaten om weer eens samen een stukje te gaan leren. Het gezicht van Angelo kwam naar boven, ze had hem nooit gemogen. Angelo had geen goede kant, en dat was het gene wat Alexis het meeste haatte.
Ze keek over haar schouder en aaide zachtjes de wang van Blake. Stilletjes zette ze haar voeten op de ondergrond, die koud aanvoelde en haar tenen zachtjes liet tintelen. Ze zocht naar het elastiekje dat ze gisteren op de grond had neergelegd. Haar hand tastte onder het bed, en al snel voelde ze het zwarte elastiekje liggen. Ze haalde het onder het bed vandaan en wurmde een mislukte staart in haar haar. Misschien was het beter om Blake te laten slapen. Gisteravond was het een lange nacht, en ze gunde het de jongeman. Hij had nooit iets in dit huis verkeerd gedaan, hij had háár niets aangedaan. Alexis pakte de spullen en duwde het in hun vertrouwde verstop plek, onder zijn bed. Hier keek nooit iemand, behalve zij zelf als ze het boek nodig had.
Ze stond op uit de ongemakkelijke houding waarin ze zat, een gehurkte pose die haar knieën niet goed deed. Ze had beter moeten uitkijken, want haar knie stootte al snel tegen de bedrand aan. Er vloog een pijnscheut door heel haar been, en ze kon geen ''au'' meer onderdrukken. Snel legde ze een hand op haar mond, en liet haar hoofd draaien naar Blake. Sliep hij nog? Het meisje boog zich over de jongeman heen, en aaide opnieuw zijn wang. ''Blake, wakker worden.''

[ bericht aangepast op 11 aug 2017 - 21:15 ]

''With all due respect, which is none...''

12 aug 2017 - 16:48 Syaoran is offline

Syaoran 12961

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

Meilani Rose Nouvelle

”When it ~~hurts~~ — observe. Life is trying to teach you something."

• Nineteen • Living, with Michael • Outfit•

”Hmhm…” is de allereerste reactie die ik krijg van Michael en terwijl hij een paar slokken van zijn koffie neemt volg ik zijn handelingen kort. Ondertussen negeer ik de tinteling die zijn aanrakingen — hoe klein ook — nog altijd weten te veroorzaken; zelfs door het dunne stof van de versleten en gescheurde skinny heen die op mijn heupen hangt. “Niet dat het me verder veel uitmaakt maar goed... Zaken zijn zaken,” mompelt hij vervolgens. De lichte grijns die hij me vervolgens toewerpt weet ik subtiel te beantwoorden door alleen een lichte trek van mijn wenkbrauw, waarbij een flauwe glimlach lichtjes een keer over mijn lippen heen glijdt. Het was een schrale troost te weten dat ik zijn aandacht nog altijd niet verloren leek te hebben, maar dat dit feitje vermoedelijk mijn kansen om dit hellhouse te verlaten eveneens ook verkleinde. Ergens in de verte had ik mezelf vermoedelijk al zowat neergelegd bij dit idee. Misschien dat ik daarom niet van plan was om konten te gaan kussen, of de vloer te adoreren waar de jongens overheen liepen. Zelfs niet bij hen die ik wel mocht.
”Well, het is nu geen geheim meer dat hij zijn ‘zaken’ niet zo goed deed,” breng ik haast ongeïnteresseerd uit. “Niet dat hij daarbij eveneens ook zo geliefd was,” mompel ik er vervolgens wat binnensmonds achteraan, waarna ik voor een paar tellen mijn hoofd iets naar achter breng om wat slapjes een keer door mijn vochtige lokken heen te woelen.”Maar is dat de reden dat je me vrijwillig komt opzoeken in de vroege ochtend darling?” Lichtjes kneep ik mijn poelen samen en wiebelde subtiel een keer met mijn been in de hoop dat Michael zou stoppen met zijn aanrakingen, ook al was dat meer uit een opgezette facade. De werkelijke reden waarom ik hem was gaan opzoeken wist ik eerlijk gezegd zelf ook niet. Ik had namelijk elke andere jongen ‘lastig’ kunnen vallen met de vraag naar gisteren, maar om de een of andere reden trok ik eerder altijd naar Michael toe, of Blake; maar deze stoorde ik liever niet nu.
”Natuurlijk niet, ik ben gekomen om nu enorm hard bij je te gaan slijmen in de hoop dat je me naar huis laat gaan, waarbij ik zelfs op mijn blote knieën voor je zal kruipen. Kijk..” Een tikkeltje sarcastisch wees ik naar mijn knieën. “mijn broek is er zelfs kapot van.” Behendig duwde ik mezelf recht, waarbij mijn benen nog altijd op zijn schoot rusten en ik mijn gezicht iets dichter naar dat van Michael toe bracht. Haast verleidelijk blonk ik met mijn heldere poelen — waar hij eens voor gevallen was — naar hem op en bevochtig mijn lippen haast gretig als ze over zijn gezicht heen glijden. Ik moet al gauw mijn uiterste best doen om niet in mijn eigen val te trappen, want nu zo dichtbij hem was de aantrekking ontzettend moeilijk te negeren. Het is daarom dat ik dan ook dat ik iets sneller dan gepland naar zijn koffiemok graai en deze vindingrijk tussen zijn vingers uit weet te plukken zodat ik het iets te intieme contact al gauw weer kan verbreken door een slok van zijn koffie te nemen. “Nee hoor, troost je. Ik kwam voor je koffie, dat weet je toch?” Lieflijk neem ik weer iets afstand en grijns tevreden over de rand van zijn mok heen als ik denk hem op een verkeerd idee gezet te hebben wat betreft de korte verleiding van enkele tellen eerder. “Die’s veel lekkerder.”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

12 aug 2017 - 17:28 Vanth is offline

Vanth 23147

Micheal Danté Rodriguez
26 || Livingroom with Meilani

”Well, het is nu geen geheim meer dat hij zijn ‘zaken’ niet zo goed deed, niet dat hij daarbij eveneens ook zo geliefd was,” mompelde ze nog en een zacht lachje rolde over mijn lippen. Dat is helemaal waar.. ”Natuurlijk niet, ik ben gekomen om nu enorm hard bij je te gaan slijmen in de hoop dat je me naar huis laat gaan, waarbij ik zelfs op mijn blote knieën voor je zal kruipen. Kijk..” ik volg haar blik naar haar knieën. “mijn broek is er zelfs kapot van.” Ik lach en keer mijn hoofd weg, waarna ik kort mijn hoofd schud. 'I do gotta say... Jou smekend op je knieën zou een mooi beeld zijn..' zeg ik met een lichte grijns en keer mijn hoofd weer naar haar, nu een stuk dichterbij dan net. Ik laat mijn blik over haar gezicht gaan en grijns lichtjes. Well hello.. Redelijk goed begin van de ochtend, zo noem je dit.
Dan uit het niets trekt ze mijn koffie uit mijn handen en ik frons lichtjes. Koffie... Het is ochtend... “Nee hoor, troost je. Ik kwam voor je koffie, dat weet je toch?” ze buigt weer wat terug en ik kijk haar met vernauwde ogen aan. Rude.. “Die’s veel lekkerder.” Ik hou mijn hoofd wat schuin en schud dan lichtjes mijn hoofd. k vis de beker uit haar handen en zie dat er misschien nog net een slok in zit, die ik dan ook snel opdrink. Vervolgens zet ik de beker neer op tafel en in een snelle beweging trek ik de dame op mijn schoot. 'Still so so rude..' mompel ik en streel kort door haar haar. 'Oh wat moet ik met je aan darling..' ik lach zachtjes en luin wat naar achter, waarna ik mijn blik weer over haar laat glijden en grijnzend op mijn lip bijt. 'Weet je.. Dit is nog steeds een leuk beeld voor mij..' plaag ik en laat zachtjes mijn vingers over haar rug lopen naar beneden. 'Dat maakt het natuurlijk wel wat moeilijker om je weg te sturen, maar wie weet hmh..'

El Diablo.

12 aug 2017 - 21:08 Valkyria is offline

Valkyria 3960

Blake Jetty
Serpent ~ 26 ~ Bedroom with Alexis

Er kriebelde wat aan Blake's wang en nog half slapend probeerde hij het weg te wrijven. Het bleef echter maar volhouden dus uiterst moeizaam opende hij één oog, in de hoop te zien wat hem van zijn geliefde dutje af probeerde te houden.
''Blake, wakker worden," klonk dan opeens de zachte stem van Alexis. Zijn enige antwoord bestond een vermoeide kreun, terwijl hij zich op zijn andere zij draaide, zodat hij nu naar haar gericht lag.
"Mneeeh," mompelde hij stilletjes, nog steeds slaapdronken. "Mnvijfminuutjesz," was zijn volgende, gebrabbelde, verzoek. Om zijn voorstel wat aantrekkelijker te maken greep hij de blondine bij de arm en trok haar zonder pardon terug bij hem in bed, waarna hij hen beiden verborg onder het warme laken. "Ssssh," murmelde hij, strelend over haar zachte haren, in de hoop haar te paaien. Met zijn andere, stevige, arm hield hij haar dicht bij zich zodat ze niet meteen weer zou kunnen ontsnappen. Pas toen hij besefte wat hij precies aan het doen was leek de mist in zijn hoofd een beetje op te klaren.
Voorzichtig liet hij Alexis wat losser, hopend dat hij haar geen pijn had bezorgd. Dat was wel het laatste dat hij wilde; ze was altijd zo aardig voor hem, ondanks dat hij haar net zo erg als de andere mannen ergens hield waar ze niet hoorde te zijn. Daar voelde Blake zich namelijk meer dan eens schuldig over. Hij begreep dan ook nog niet volledig waarom Alexis hem zo graag wilde helpen leren goed lezen en schrijven, maar hij wist wel dat hij er haar enorm dankbaar voor was.
"Lexi?" fluisterde hij haar zachtjes toe, terwijl hij zijn hand op haar wang liet rusten. "Zou jij degene willen zijn die mag vertrekken?" vroeg hij, een beetje angstig dat het antwoord ja zou zijn, ook al was dat de meest logische keuze voor haar.
Nadat Angelo was opgepakt hadden ze een deal aangeboden gekregen; Angelo voor één van de meisjes. Blake's onmiddellijke reactie was geweest dat hij liever de meiden (zíjn meiden) had dan Angelo, en dat die laatste gerust in een cel mocht wegrotten - maar dat had hij natuurlijk niet luidop gezegd. De andere leden leken daar jammergenoeg anders over te denken en al snel werd er beslist dat ze inderdaad één van de meiden naar huis zouden moeten sturen. Op dat moment kon Blake alleen maar hopen dat de uiteindelijke keuze niet bij hem zou komen te liggen, aangezien hij hoe dan ook al verantwoordelijk was gesteld voor de dames, want dat was een beslissing die hij onmogelijk kon maken. Hij gunde het hen allemaal om terug bij hun familie en geliefden te kunnen zijn, en tegelijk was hij bang één van hen te moeten missen. Om de meeste meisjes was hij oprecht gaan geven, om de één al wat meer dan de ander. En daar was Alexis een perfect voorbeeld van.
"Ik bedoel, je zou kunnen gaan studeren. Je zou een goede lerares kunnen worden," prevelde hij haar toe, ookal wilde hij haar geen valse hoop geven. Een beetje dromen was wat de meesten hier op de been hield.

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

14 aug 2017 - 16:19 Syaoran is offline

Syaoran 12961

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

Meilani Rose Nouvelle

”When it ~~hurts~~ — observe. Life is trying to teach you something."

• Nineteen • Living, with Michael • Outfit•

”'I do gotta say... Jou smekend op je knieën zou een mooi beeld zijn..”
Een korte snuif verlaat mijn lippen, maar toch kan ik het niet helpen een geamuseerde trek over mijn gezicht heen te laten glijden. “We weten beide dat dat niet zal gebeuren,” reageer ik vervolgens en neem een genietende slok van de koffie die ik zojuist tactvol uit zijn handen had weten te stelen. Hoofdschuddend kijk mijn geliefde ex voor kort toe, waarna hij toch echt besluit de mok — nog voor ik de laatste slok achterover had kunnen gooien — weer even tactisch tussen mijn vingers vandaan plukt. Grinnikend kijk ik toe, waarbij ik mijn armen over elkaar heen sla als ik me bedenk nog iets gemakkelijker te gaan zitten. Voor een paar tellen had ik Michael in ieder geval klem weten te zetten, het was echter de vraag nog maar hoelang het ging duren vooraleer ik daar mijn prijs voor mocht gaan betalen.
Wanneer Michael zijn koffie direct besluit op te drinken wordt ik — nadat de beker ergens op tafel neergezet wordt — in een vlugge beweging recht bij hem op schoot getrokken. Verrast door deze snelle handeling kijk ik de jongeman een tikkeltje onder de indruk aan. “'Still so so rude..” mompelt hij zacht, terwijl zijn vingers soepel door mijn haren heen strelen. Het waren de kleine gebaren die hij maakte waardoor ik me nog altijd vertrouwd bij hem bleef voelen en wat tevens niet makkelijk maakte om haatgevoelens voor hem op te roepen. Wellicht was het ergens gemakkelijker geweest als hij na mijn verzet volle breuk koud en afstandelijk was gaan doen, maar of ik daar uiteindelijk vrolijker van geworden was betwijfelde ik diep van binnen sterk. “Oh wat moet ik met je aan darling..” Met een zachte lach leunt Michael iets naar achteren, waarbij hij zijn blik geheel schaamteloos over me heen laat glijden. Ik, daarentegen, poog zo onaangeraakt mogelijk over te komen; wetende dat niets minder waar was in werkelijkheid. “Weet je.. Dit is nog steeds een leuk beeld voor mij..”
Ik lach. “Dat zal best, maar wen er maar niet meer aan.” Zoetjes werp ik de woorden naar hem toe en til een tikkeltje uitdagend mijn wenkbrauw naar hem op. Na een korte worsteling met mezelf te hebben gevoerd kan ik het vervolgens niet helpen om mijn vingers over zijn borstkas naar zijn buik heen te laten gaan. “zo zonde..” mompel ik ietwat in mezelf. “Dat maakt het natuurlijk wel wat moeilijker om je weg te sturen, maar wie weet hmh..” klinkt het dan vanuit Michael. Subtiel verruil ik mijn zachte vingertoppen voor mijn iets scherpere nagels en knijp mijn ogen lichtjes toe als ik mijn ex recht aan kijk. “Laten we er geen spelletje van maken, schatje. We weten beide dat je me nooit zomaar naar huis zult laten gaan, want anders had ik hier niet al bijna twee jaar gezeten, en ik ga nu niet liever tegen je doen om die kans alsnog wel te winnen.” In een plagende tred laat ik mijn nagels dit keer iets verder door naar zijn onderbuik afglijden en haak vervolgens mijn wijsvinger onder de rand van zijn boxer, die net boven zijn broek uit weet te komen.
“Daarvoor maak ik het je dan liever nog net iets moeilijker.” Tevreden doch speels krullen mijn mondhoeken zich op, waarna ik de rand van zijn boxer iets optrek zodat ik hem terug kan laten knallen.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

14 aug 2017 - 20:20 Vanth is offline

Vanth 23147

Micheal Danté Rodriguez
26 || Livingroom with Meilani

“Dat zal best, maar wen er maar niet meer aan.” zegt ze zoetjes en ik haal licht grijnzend mijn wenkbrauw op. Daar denk ik nou even anders over maar goed. Ik blijf stil en laat mijn blik rusten op de dame voor me. Wanneer ze echter haar vingers over mijn borstkas en buik laat gaan valt mijn blik kort op haar hand. “zo zonde..” mompelt ze en ik lach zachtjes, waarna ik mijn ogen weer op haar gezicht richt. Wanneer mijn laatste woorden mijn mond verlaten maken haar zachte vingers plaats voor haar scherpere nagels. Haar ogen boren zich in de mijne en ik grijns uitdagend, mijn wenkbrauw wat opgetrokken.
“Laten we er geen spelletje van maken, schatje. We weten beide dat je me nooit zomaar naar huis zult laten gaan, want anders had ik hier niet al bijna twee jaar gezeten, en ik ga nu niet liever tegen je doen om die kans alsnog wel te winnen.” zegt ze en wederom rolt er een korte lach over mijn lippen, wanneer ze echter haar vinger onder de rand van mijn boxer haakt val ik even stil. Oh, dus het wordt zo'n spelletje. I'm in darling... “Daarvoor maak ik het je dan liever nog net iets moeilijker.” vervolgt ze al snel. Mijn blik is gevestigd op haar speelse glimlach en ik sis zachtjes als mijn boxer tegen mijn huid knalt. Oh weet waar je aan begint. Ik hou mijn hoofd wat schuin en blijf kort stil, waarna ik een hand naar beneden laat zakken over haar rug tot hij haar billen bereikt. 'Oh darling..' mompel ik en kijk haar recht in haar ogen aan, dan trek ik haar in een snelle beweging dichter tegen mijn borstkas aan. Mijn hand laat ik even rusten op haar billen, voor ik hem langzaam in haar achterzak laat glijden. 'Je weet dat ik daar juist van hou.. Dat lieve staat je niet zo goed als dat.' ik grijns even en leun wat naar voren, tot mijn lippen bijna die van haar raken. 'Het maakt je eigenlijk alleen maar.. Interessanter..' fluister ik en kijk haar nog altijd recht in haar ogen aan, een ietwat uitdagende blik in de mijne.

El Diablo.

Index RPG Actieve Topics Zoek