Gisteren heb ik weer heel lang wakker gelegen en gehuild vanwege mijn stem. Ik heb al van zolang ik me kan herinneren een lagere stem dan andere meisjes die ik ken en ik krijg er dus af en toe opmerkingen over.
Tegenwoordig niet zoveel meer, maar bijvoorbeeld in de middenschool (ik ben nu 16 jaar) had ik zo een verschrikkelijk laag zelfbeeld gekregen door die opmerkingen. Ik kan me zelfs herinneren dat in de kleuterschool iemand ouder dan mij iets aan mij vroeg, ik antwoordde, en daarna verschrikt zei "wow die heeft een lage stem." Toen snapte ik het niet, maar nu herinner ik het me weer en het doet me echt wel pijn.
In de middenschool, als ik bij mijn tweelingzus stond, kwamen er ooit eens 2 jongens op ons af, en ze vroegen "wie van jullie heeft de mannenstem?".
Ik hield me sterk en zei "niemand van ons" maar het voorval achtervolgt me nog steeds.
Ook als ik antwoordde, of tegen vervelende jongens riep dat ze moesten stoppen, deden ze me na in een verschrikkelijk vernederende lage stem.
Zelfs de leerkrachten deden mee. Ik herinner me in de muziekles dat ik een stukje moest zingen en dat mijn leerkracht lachte en me nadeed, in een verschrikkelijke lage stem, en iedereen lachte ermee en jongens riepen "jij hebt geen meisjesstem." nadien ben ik beginnen huilen, en heeft die leerkracht in mijn dossier gezet dat ik 'gevoelig' was.
Ook een meisje dat, ook weer in de middenschool, tegen me kwam zeggen dat jongens afknapten op mijn lage stem. Belachelijk, dacht ik, maar gisteren realiseerde ik me dat ik tot nu toe nog geen enkele serieuze relatie heb gehad, alleen ééntje die slechts twee maanden had geduurd. Ligt het aan mijn stem, denk ik dan.
Ik vind van mezelf dat ik niet per sé een verschrikkelijk lage stem heb, vooral nu dat al de andere meisjes hun stemmen ook wat gezakt zijn, maar eind vorig schooljaar kwam het dan toch terug. Ik antwoordde in de les, onzeker van mijn antwoord en mijn stem dus lager als normaal, en de leerkracht deed me na.
Het was al denk ik een heel jaar sinds iemand een opmerking had gemaakt over mijn stem, maar het gebeurde dus nog altijd. Ik was er zo kapot van, en eigenlijk nog altijd. Ik denk vaak dat ik gelukkiger geweest zou zijn met een andere stem, maar wat kan ik er aan doen, een stem heb je voor het leven dus moet je er maar van leren houden.
En wel, ik hou niet van mijn stem, ik lach niet mooi, ik zing niet mooi, en ik wacht bang af op de volgende opmerking of vernedering.
