Idk, this feels like a never ending story, even though time passes by way too fast, en ik weet nu al hoe klote ik mezelf ga voelen als ik zaterdag ga slapen, want sommige dingen vallen gewoon niet te fiksen, maar op de een of andere manier kan ik niet forever sad blijven als ik daar aan denk, want als ik zondag wakker word, staat een week lang niets doen met mijn beste vriendin en überschattige hond op de planning en als dat niet de beste manier om mezelf te troosten is, then I don't know what is. So grateful for that.
She's imperfect but she tries