ikzelf heb geen verstandelijke beperking, maar heb een moeder met somewhat zwaardere vorm van autisme en een op dat gebied 'normale' vader, en pas na de scheiding van mijn ouders is het mij beginnen opvallen dat mijn moeder eigenlijk beter geen kinderen zou hebben. just an fyi, maar mijn moeder heeft op geen enkel vlak begeleiding, wat misschien ook wel het probleem alleen maar erger maakt(e).
Mijn mama maakt mij niet gelukkig, ookal blijf ik wel het 'mama'-gevoel hebben bij haar. Tegenwoordig heb ik vaak heb ik het gevoel dat ik haar meer opvoed dan zij mij, en er zijn al vormen van emotionele mishandeling vastgesteld bij zowel mij als mijn vader. Ik ben ook tot mijn 12 jaar grotendeels opgevoed geweest door mijn grootmoeder, omdat mijn mama het niet aankon haar werk te combineren met ons opvoeden en mijn vader emotioneel mishandeld en gemanipuleerd werd door haar dat dit het beste voor ons was en dat hij ons ook niet zou aankunnen. Ik kan me niet inbeelden wat voor persoon ik zou zijn, mocht ik alleen door mijn moeder opgevoed zijn geweest. Ik denk over het algemeen eigenlijk wel dat er een soort test zou moeten komen vooraleer een koppel aan kinderen begint zodat bepaalde mensen nooit kinderen op de wereld kunnen zetten.
Dus, sorry, maar ben het heel erg eens met de stelling. Dit is volgens mij het beste voor het kind.
groetjes