Volgens mij scheelt er echt iets met mijn lichaam. Mijn buik doet constant raar. En yay, eerste mental breakdown en de blok is nog niet eens deftig begonnen. En ik heb dorst maar het dichtstbijzijnde water komt uit de kraan in de badkamer maar dat is zo ver en ik wil gewoon gaan slapen. En fuck, ik zie mijn lief zo graag. Abnormaal gewoon.
How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.