Cordeliae schreef:
'Ik weet het niet. Ik denk het niet,' antwoordde DJ. 'Ik wil er graag voor je zijn Angel, maar ik weet niet hoe,' zei ze zacht.
Angel knikte. 'Ik hoef er niet meer heen.' Ze was klaar met deze dag, haar lichaam tenminste. In haar hoofd kon ze Flynn nog niet loslaten en ze wilde zijn gezicht zien als ze met James mee zou gaan. Ze wilde niets liever dan hem laten zien dat zij nu al over hem heen was en dat hij kon barsten. Dat kon hij ook. 'Ik wil eigenlijk wel terug naar het kampeerveld,' vervolgde ze tegen DJ, maar ze keek James daarbij ook aan.
DJ kwam overeind en pakte Angels hand, die niet protesteerde. Het was goed zo. Ergens was het wel fijn dat iemand haar hand pakte, al betekende dat ook dat de tranen weer dichterbij leken te komen en ze wilde niet opnieuw huilen. Diep van binnen besefte ze dat ze komende tijd nog veel meer zou huilen en nu wilde ze vooral van deze kleren af en een lekker bed opzoeken.
'Ga je ook mee?' vroeg ze aarzelend aan James. 'Ik - ik denk dat ik toch wel van je aanbod gebruik wil maken.' Ze kon immers niet bij Jasper en DJ slapen. Dat zou veel te krap en ongemakkelijk zijn.
Ze liepen naar hun eigen kampeerveld, waar de kleine lamp voor Cyriths tent nog brandde. Angel keek er echter niet naar en liep direct door naar haar eigen tent. Haar hart bonsde in haar keel. Wat als Flynn hier toch was? Ze wist niet of ze hem opnieuw aan zou vliegen en ook niet of ze dat niet juist was wat ze wilde. Haar hand trilde van de nachtelijke koelte en de spanning die langzaam zijn tol begon te eisen toen ze de tent openritste. Er was niemand.
Het was vreemd om te beseffen dat zij en Flynn hier vanmorgen nog samen wakker waren geworden. Ze zag zijn spullen in de rechterhoek van de tent liggen en onderdrukte de neiging om alles naar buiten te gooien en te verbranden. Nee, dat was wat Ashlee gedaan zou hebben... Vanochtend had ze niet kunnen bedenken dat ze hier nu zo zou zitten en zich over haar eigen spullen zou buigen met de intentie om hier vannacht niet meer terug te komen. Als het aan haar lag, sliep ze helemaal niet meer in deze tent. De tent die ze met Flynn had gedeeld sinds ze samen vanuit Nederland waren vertrokken om voor de tweede keer met elkaar en hun vrienden vakantie te vieren.
'Angel!'
Angel schoot omhoog en haar kruin ritselde tegen het tentzeil. Ze had een nachthemd, slaapzak en toilettas in haar armen op het moment dat ze door een stem werd opgeschrikt. Het was de stem van Flynn en ze hoorde ergens verderop iemand om stilte sissen.
'Waar was je?'
Hij stond nu al achter haar, dat voelde ze. Ze had nog niet eens de kans gekregen om haar tent weer uit te kruipen of om te zien of DJ en James nog ergens in de buurt waren.
Flynn raakte haar schouder aan, blij dat haar niets leek te mankeren.
'Raak me niet aan!' Defensief draaide ze zich om, in een poging hem met haar elleboog weg te jagen.
'Het spijt me, Angel,' zei Flynn zacht en schuldbewust. Hij keek haar in de ogen en ze zag dat hij nuchterder was dan daarstraks en dat er tranen in blonken. Nee, hij kon haar niet vermurwen. Nooit! Dit was onvergefelijk.
'Het spijt je helemaal niet,' gromde ze, in een poging haar stem niet over te laten slaan. 'Het kan je geen zier schelen hoe ik me voel. Je hoeft niet te proberen het goed te maken, want het komt niet goed. Het is nooit goed geweest.'
Hij keek haar verbijsterd aan, zoals ze daar op de grond gehurkt zat, met haar slaapspullen in de armen. Een onaangenaam, koud gevoel bekroop hem en hij besefte dat ze bij hem weg zou gaan. Ze zou echt bij hem weggaan, op iedere manier die ze maar zou kunnen bedenken. Er was niets wat hij daar aan zou kunnen veranderen en het proberen te vertragen, zou alleen maar pijnlijker zijn. Voor hen beiden.
'Waar - waar ga je naartoe?' Hij beet op zijn tong in de hoop dat hij daardoor rustig zou kunnen blijven.
'Ik ga slapen!' Ze kwam onhandig en wankel overeind, hees haar spullen onder één arm en beende langs hem heend
'Waar dan? Alsjeblieft, Angel. Je kunt niet...' Hij wist niet wat hij wilde zeggen. Ergens anders heen? Dat was maar half waar. Er waren genoeg vriendinnen die heus nog wel plek voor haar hadden, zeker na wat er was voorgevallen. Spoedig zou iedereen zich weer rond Angel scharen, wist hij, en zouden ze haar zeggen hoe vreselijk ze het voor haar vonden.
'Ik kan alles! Je houdt me niet tegen, Flynn. Je laat me met rust.' Ze liep weg, naar een andere jongen die ook op dit veld verbleef, maar met wie Flynn nog nooit had gesproken. Bleef ze bij hem? Ze kende hem niet eens.
Als Ashlee niet dood zou zijn geweest, had hij gedacht dat ze Angel via die jongen in de val zou willen lokken. Dat was nu echter nog steeds mogelijk. Wie wist wat voor rare ideeën hij had en wat hij met haar zou doen als ze zou liggen slapen... Flynn was te vaak te bezorgd om haar geweest om dat nu ineens kwijt te raken. Daar kon een stomme actie geen verandering in brengen, maar ze keek niet meer op of om terwijl ze naar de andere kant van het veld liep.
Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes
