Hoi allemaal,
Iedereen hier heeft een sterke mening en dat is mooi. Mag ik vragen hoeveel van jullie een abortus heeft laten plegen? Anders wil ik wel wat erover vertellen met wat voor keuze ik persoonlijk had te maken...
Ik slik netjes altijd de pil, nooit wat raars gebeurd. Ik heb gewoon seks, soms wel en soms niet met condoom ook nog. Mijn one night stand met die jongen toen was alleen met pil. Alles ging zijn gangetje, totdat ik erachter kwam dat ik niet meer ongesteld werd. De eerste keer dat ik het miste dacht ik, naja kan gebeuren dat na een paar jaar de pil slikken je ongesteldheid soms uit blijft. Echter in maand twee was dit ook het geval. Toen besloot ik dat er iets aan de hand was en de zwangerschaptest loog niet, ook die bij de dokter niet. Toen moest ik het nieuws aan die jongen vertellen. Het gesprek ging best soepel, alleen toen kwam het. "Weet je zeker dat het van mij is?" Ik beetje beledigd. "Ja, natuurlijk." Er viel een stilte. "Door mijn chemo zou ik onvruchtbaar zijn, was mij verteld." (Hij heeft botkanker gehad toen hij veertien was). Dus ja ik was best in schok. Ik droeg misschien mogelijk het enige kind dat hij ooit zou hebben. Toch had ik al voor mezelf besloten, maakt niet uit wat hij zegt of wat hij wilt. Ik zou het laten weghalen, ik zou niet mijn toekomst in gevaar brengen en een kind in de wereld brengen waar ik het niet 100% naar mijn inzichten zou kunnen opvoeden. Het niet kunnen geven wat ik mijn toekomstige kinderen zou willen geven. Bij dit kind zou dit uitgesloten zijn, ik zou een moeder zijn met alleen een mbo opleiding, zonder goed inkomen en een vader die ook nog aan het studeren was.
Abortus is altijd afgewogen maar naar mijn mening, ondanks had dit het enige kind van mij en mijn vriend (het is nu mijn vriend) kunnen zijn ben ik blij geweest met de keuze die IK gemaakt heb. Zelfs al had hij gezegd dat hij het had willen houden had ik hem verteld dat hij daar geen inspraak in kreeg. Want ik ben een deel van mijn toekomst kwijt, hij niet. Ik moet het kind 9 maanden dragen, bevallen en dan onderhouden en ervoor zorgen. Ik had dat allemaal op mij moeten nemen. Dat gun je een kind niet.
Hoe stom het ook is maar: Baas in eigen buik." Zoals de Dollemina's het ooit eens zeiden. Ik ben er heilig van overtuigd dat dit, ondanks dat vrouwen veel ongelijkheid word aangedaan een van de rechten moet zijn die zij mag behouden. Controle over haar lichaam en dus mag zij de beslissing lijden.