[RPG — 3OO] Melrose High • Speeltopic - Speeltopics

---

---

STORY Melrose High is een middelbare school zoals geen ander. Onder de leerlingen spelen er veel zaken die bij het puberleven horen. De één streeft naar populariteit, de ander naar de beste cijfers. Er lopen werkelijk alle soorten leerlingen rond, van de cheerleaders tot de gevreesde drugdealers. De dienst wordt uitgemaakt door de succesvolle atleten van de school, zij bepalen de norm. Bezwijk jij onder de druk van medestudenten of weet jij je eigen weg te gaan op deze hectische school? MELROSE HIGH Stad: Melrose (fictief) | Omschrijving komt nog Staat: California Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar) Schoolkleuren: geel en groen Sportteams: — Football: The Wolves. De jongens moeten hier try-outs voor doen, omdat het zeer populair is. — Cheerleaders: The Vipers. De meisjes moeten hier try-outs voor doen, omdat het zeer populair is. — Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, honkbal en basketbal Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, schaakclub ROLLEN Naam • Grade • User • Status • Pagina Naam: Leeftijd: Grade: Status: Innerlijk: Graag meer dan alleen steekwoorden Uiterlijk: Probeer om geen dertigjarigen te gebruiken voor het uiterlijk van een zestienjarige Geschiedenis: Relaties: Geen toekomstige liefdesrelaties afspreken, vriendje en vriendinnetje mag wel zolang je maar geen ORPG gaat spelen Extra: Hobby's, clubs/sportteams, likes, dislikes etc. Mannen VOL — Isaiah Da Costa • Junior • Yugen • Wallflower • Diego Barrueco • 1.08 — Caleb Montana • Senior • Horvath • Drugsdealer • Daniel Bederov • 1.05 — Gus Charles Kingsley • Senior • Ziegler • Quarterback • Tim Borrmann • 1.07 — Cristiano Ignazio Barone • Senior • Desierto • Badboy • Zayn Malik • 1.02 — James Archibald MacTavish • Junior • PeterMaximoff • Weirdo • 1.11 — Dallas Corey Eathons • Senior • Jughead • The athletic guy • Joe Collier • 1.11 — Owen Cameron Green • Grade • Griffel • Geek • 1.11 — Luke Isaac Hughes • Senior • Wemel • Rebel • 1.10 — Osckar Chambers • Senior • Perrfect • Vreemde vogel • Olly Alexander • 1.10 — Vincenzo Santino Alesi • Senior • Zelda • Jock • Stephen James • 1.10 — Michael Gabriel Sherman • Senior • Griffel • Status • 1.11 — Jeremiah Bodhi Geauxinue • Senior • Greenlight22 • Pitcher • Lucky Blue Smith • 1.10 Vrouwen VOL — Kamryn Montgomery • Junior • Ziegler • The new girl • 1.11 — Cassie Da Costa • Junior • Desierto • Cheerleader captain • 1.09 — Stacey Sara Hale • Junior • Sunrises • Cheerleader • Baskin Champion • 1.10 — Juniper Lia Ahearne • Senior • Marlow • Rebel • Faceclaim • 1.11 — Roxy Sayen Pierce • Senior • Dougal • Bitch • Kimmy Schram • 1.06 — Ayden Reynolds • Senior • McCrory • Gangbitch • 1.07 — Aliz Nicola Harrington • Senior • Brinvi • Status • Taylor Hill • 1.10 — Jacinta Isabelle Fray • Senior • Faolan • Dancer • 1.07 — Libby McKenna • Senior • Ameliorate • Hippie • 1.11 — Charlie Kate Green • Senior • Wemel • Punker • 1.11 — Sofia Maria Edwards • Senior • Zelda • Rapper • 1.11 REGELS — In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet — Je schrijft een post van minimaal 300 woorden — Maximaal drie personages per persoon met verschillende geslachten en statussen — Geen perfecte personages — Nieuwe topics worden gemaakt door mij, tenzij anders aangegeven — Bespreek relaties en overige zaken in de praattopics — Heb je een vragen? Stel ze gerust — Have fun! Let op! Op dit moment geldt er de 4 post regel. Dat wil zeggen dat je minstens 4 posten wacht nadat jezelf gepost hebt, alvorens je weer een post mag plaatsen. Dit om te voorkomen dat de RPG bij de start al meteen in een sneltreinvaart schiet.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

AT THE PARTY || WITH DALLAS || SENIOR || OUTFIT
sneakers instead of heels

---

---

DAliz is blij dat ze ondanks de situatie, toch nog een lach, ook al was het maar een zwakke, over Dallas’ lippen wist te krijgen. Ze wist hoe dol hij was op zijn moeder, hoe kon iemand niet dol zijn op die vrouw? En ook al was het “maar” een vals alarm, ze kende Dallas goed genoeg om te weten dat het veel met hem deed.       ‘Dan hebben ze hoogst waarschijnlijk van deze rit kunnen genieten.’       ’Oh, dat kan ik ze niet kwalijk nemen,’ grijnsde ze plagerig, ‘ik zou hetzelfde doen.’       Even later waren ze bij Will’s huis, en damn, het was meer een heuse villa. Ze had gehoord dat er ook een zwembad was. She might jump into that later…       Dallas was het er mee eens dat ze een Uber terug moesten nemen, wat haar tevreden liet glimlachen. Ze wilde niet dat hij zich verplicht voelde om niet te drinken. ’Oh, en, dat was ik in eerste instantie ook zeker van plan.’ Hij stapt uit, en gentlemen dat hij is, opent hij daarna haar deur. Ze probeerde er ondertussen niet meer tegen te protesteren, and to be honest? It was cute. Nadat zij ook was uitgestapt, toverde hij een flesje uit de auto. ’Het kan niet beter beginnen dan op deze manier. Go for it.’       ’With my pleasure, my kind sir,’ zei ze met een Brits accent. Een tevreden glimlach verscheen op haar gezicht toen ze het drankje proefde. Vodka Redbull, goede keuze. Ze was blij dat hij wat had meegenomen, want zelf had ze er niet meer aan gedacht en ze hield niet zo van bier. ‘Trouwens, wat dacht je er van om op de terugweg langs Rosie’s Dinner te gaan? I’m craving French fries.’       Ondertussen liepen ze richting het huis, maar er kwam een hapering in haar stap toen ze stemmen hoorde. Ze was niet iemand die mensen afluisterde, maar het ging lastig om het niet te doen wanneer ze haar eigen naam hoorde.       ‘Oh, en Aliz? Vanmorgen heeft ze me duidelijk laten weten geen hol om me te geven, maar alleen aan zichzelf te denken. Dat ze maar mag stikken in die lul van een Owen, letterlijk.’ De stem behoorde overduidelijk toe aan Caleb. Meende hij dat nou serieus? Hij liep rond te strooien dat ze niet om hem gaf, terwijl ze duidelijk had gemaakt dat ze dat juist wel deed? Waarom zou ze anders de moeite nemen om hem op te geven voor de SAT’s, en een poging doen om hem op te frissen? En betekende haar “relatie” met Owen gelijk dat ze maar moest stikken? Onzeker en gefrustreerd beet ze op haar onderlip. Nu wist ze in elk geval gelijk waar ze stond tegenover hem… En het deed pijn. Ze had onmiddellijk spijt dat ze hem over Owen had verteld. Hij was echter nog niet klaar met praten. ‘Dallas is nu bij haar, ze komen net aan. Gelukkig ben jij een goede vriend en zou jij je nooit met haar inlaten. Dallas … Dallas’ moeder was vanmiddag opgenomen in het ziekenhuis, maar het was vals alarm. No issues.’       Aliz wiep een voorzichtige blik op Dallas, ze wist niet zeker of hij het gehoord had. ‘Laten we naar binnen gaan,’ murmelde ze. Terwijl ze naar binnen liepen hoorde ze hem nog net iets zeggen over wiet en Sofia, maar het geluid wordt afgekapt wanneer ze deur met een klap achter zich dicht trekt, en daar is ze blij mee.       Binnen zijn al aardig wat mensen, maar ze ziet nog niet zo snel een bekende.       ’Dus eh, het is uit tussen Owen en mij,’ vertelde ze hem. Die middag had ze Owen verteld, dat ze het aan Caleb had verteld, en hij had haar gemeld dat hij haar geen last meer wilde bezorgen, en hoewel ze hem verzekerd had dat hij dat niet deed, stond hij er op. Hij was een schat van een jongen, en ze wist zeker dat hij een ander jongen ooit erg gelukkig ging maken. ‘We hebben besloten dat we beter zijn als vrienden.’ Totdat Owen het aan iedereen verteld had, zou ze het niet tegen nog iemand zeggen. 'En had je al gehoord dat ik een slushie over Vince' hoofd heb gekieperd tijdens de lunch?' To Owen How did it go? To Jacy Sorry dat jij ook onder de slushie kwam te zitten, het was niet voor jou bedoeld:c To Luke Jij kwam ook naar het feest toch c: ?

[ bericht aangepast op 30 maart 2017 - 4:58 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Vincenzo Santino Alesi in front of will's house • with caleb Het gaf mij een goed gevoel dat ik Caleb zo goed als had kunnen opvrolijken, misschien niet op de manier hoe iedereen het zou willen maar op onze eigen manier. ‘Jacinta? Oppassen dat je haar naderhand niet te hard zal behandelen — ze is oké. Als je maar niet weer een junior strikt, dan heb je weer weken lang een horde fans achter je aanlopen. Thanks, sis.’ Ik lachte zachtjes en wat afwezig dwaalde mijn gedachten af naar Kamryn, ik had haar zeker wat ouder geschat en dat ze nieuw was had ik ergens ook niet verwacht. Misschien was ze wel blijven zitten, dat was immers ook met mij gebeurd.       De jongen nam mijn joint voor en klopte op het pakje wiet waarin hij me die toedekte door te zeggen dat ik de rest moest bewaren. Ik gaf hem een dankbaar glimlachje en propte het zakje in mijn jaszak, de jongen had het hart in ieder geval op de goede plek. ‘Natuurlijk willen we niet dat je straks problemen hebt om omhoog te komen.’ Ik fronste en volgde zijn bewegingen. ‘Ik heb veel problemen maar dat is er in ieder geval geen één,’ sprak ik met een lach die ondertussen op mijn gezicht was verschenen.       ’Oh, en Aliz? Vanmorgen heeft ze me duidelijk laten weten geen hol om me te geven, maar alleen aan zichzelf te denken. Dat ze maar mag stikken in die lul van een Owen — letterlijk.’ Hij knipte de joint aan en ik nam hem vervolgens van hem aan en nam net als de jongen naast mij een stevige hijs waardoor ik kort moest hoestte. ‘Dallas is nu bij haar, ze komen net aan. Gelukkig ben jij een goede vriend en zou jij je nooit met haar inlaten.’       Ik knikte zwijgzaam en gaf hem een korte blik terwijl ik nog een hijs nam voor ik hem weer doorpaaste aan de jongen die zijn emoties even op de loop liet gaan. Ik gaf hem geen ongelijk, Aliz had duidelijk haar dag niet vandaag en daar waren wij de dupe van geworden. ‘Dallas. . . Dallas’ moeder was vanmiddag opgenomen in het ziekenhuis, maar het was vals alarm. No issues.’ Misschien iets te kil keek ik hem aan en strook met een hand door mijn haar, ‘dat is klote,’ antwoordde ik enkel en haalde mijn schouders op. Oftewel het interesseerde me vrij weinig.       Ik volgde Caleb’s blik naar het huis en zweeg met hem mee, we waren nu al enige tijd vrienden en stilte’s waren niet meer iets raars. Soms had je gewoon niks te zeggen. ‘Vince, ik kan toch wel met zekerheid zeggen dat jij. . .’ Caleb stootte een grinnik uit en ik ging automatisch met hem er in mee. ‘Het zegt al genoeg dat ik je zojuist wiet heb gegeven, oké? En dan ben je geeneens met me naar bed geweest.’ Hij wiebelde zijn wenkbrauwen heen en weer en ik fronste lachend, precies wetende wat hij daarmee wilde zeggen.       ‘Als je denkt dat ik hierna nog met jou in de achterbak ga liggen rollen dan heb je het mis Montana,’ sprak ik met het meest serieuze gezicht wat ik op dit moment kon opbrengen voor ik een lach liet zien. ‘Ik moet ook eens op zoek voor een chick voor vanavond. Ik kan altijd eindigen om te knuffelen met Sofia, maar eerlijk gezegd heb ik wel zin iets. . . wilders.’ Ik knikte begrijpend en keek even rond alsof er rond ons tientallen vrouwen zouden staan en keerde toen weer terug naar de jongen. De eerste die op mijn tong lag was Charlie maar die zou ik nooit en te nimmer aan Dallas aan raden. Ten eerste, het was mijn ex en ten tweede ik was misschien onbeschaamd gezegd nogal hebberig.       ‘Je vindt vast wel iemand, ik ken jou. Er zijn genoeg cheerleaders met onzekerheden die jij vanavond zeker zult verhelpen.’ Ik gunde hem een speelse knipoog en genoot van de muziek die uit het huis klonk. Toen de joint opgerookt was trok ik mijn sigaretten uit mijn zak en knikte richting het huis, ‘wist je dat ik vandaag met die eikel Michael moest nablijven?’ Zei ik en deed alvast gestalten om naar binnen te gaan.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Hij floot even naar me en ik lach zachtjes. 'Looking good.' Sprak Jem en hij knipoogde even naar me. Ik schud mijn hoofd grijnzend en laat mezelf op het bed vallen naast hem. 'Well thank you mister... Kan hetzelfde over jou zeggen.' grijns ik. 'Zin om vannacht ook te blijven?' vroeg ik vervolgens aan hem en hou mijn hoofd wat schuin. 'Ofcourse.' sprak hij en hij drukte een korte kus op mijn lippen, waardoor de glimlach op mijn lippen wat breder werd. Vervolgens kijk ik toe hoe hij opstaat om zich klaar te maken, nadat ik mijn tijd heb gehad. Ik speel even met mijn haar en open ondertussen snapchat op mijn telefoon. Ik ga even door de verschillende filters heen en stop uiteindelijk bij de filter met de flowercrown. Ik glimlach naar de camera en neem de foto, waarna ik hem ook opsla. 'Ready to party' mompel ik heel zacht, terwijl ik dezelfde woorden bij de foto zet met twee emojis. Ik stuur de foto naar een paar van mijn beste vrienden en natuurlijk Jem & Isaiah. Ik glimlach even en leg mijn telefoon weg, waarna ik nog wat chips eet en wat slokken neem van mijn cola. 'Coach was echt boos vandaag hé... Hele dag uitgekeken naar de training maar volgens mij had ze de ergste period van haar leven gekregen.' zeg ik met een klein lachje en veer soepeltjes op van het bed. Even rek ik me uit. 'Of haar man is vreemd gegaan ofzo.. Dat zeggen echt veel mensen laatste tijd. Dan valt het te begrijpen.' zeg ik en haal mijn schouders op. Ik sla mijn armen om hem heen van achter en glimlach even. 'En hoe was jouw dag love?' glimlach ik.

Ik was al een tijdje op het feest maar tot nu toe had ik nog niemand gezien die me echt boeide. Natuurlijk had ik hier en daar met iemand gesproken maar er was niemand die me echt interesseerde. Daarom had ik maar de dranktafel geclaimd. Nou ja... Claimen ging een beetje moeilijk. Maar het is wel de plek waar ik al het overgrote deel van het feest rondhang en ook al te graag gebruik van maak. Wat ik eigenlijk nu toch wel begin te merken.. Oops? Oh well. Ik lach zachtjes maar kan het niet laten de rode beker weer vol te schenken met sterke drank. Je moet je ergens mee gedragen en het was altijd een verassing hoe ik zou zijn als ik dronken was. Dronken leek het namelijk alsof ik 70 persoonlijkheden heb, als het er niet meer zijn. Nou ja, dat moet ik geloven van andere mensen. Zeker van Ayden die me meer dan eens dronken thuis heeft gekregen, engel dat ze was. Helaas had ik haar nog niet gezien, nou ja komt wel. Ik duw mezelf van de muur waar ik de hele tijd tegen geleund heb en even moet ik mijn evenwicht bewaren. Een grijns ontstaat op mijn lippen, uh oh.. Toch weet ik weer verder te gaan en ik kijk om me heen. Uiteindelijk beland mijn blik op Luke en Gus. Ik hou mijn hoofd wat schuin en kijk kort naar de rode beker in mijn handen die nog erg vol is en neem een slok, voor ik op hun afstap. 'Buddies!' grijns ik en sla een arm om Gus' schouders. 'Dude... Deze man... Die jock guy... Zorgt zo goed voor me, weet je hoe vaak ik al heb kunnen inschenken? Er lijkt geen einde aan te komen.' zeg ik met een brede, speelse grijns en neem nog een paar slokken. Ik kijk naar Gus. 'Jij ook?' vraag ik en hou hem de beker voor, nog altijd de glimlach op mijn lippen.

---

El Diablo.

Sofia Maria Edwards with jacob/charlie • rokershok Kamryn en ik waren gesettled op mijn bed en ik had haar zo als verwacht uitgehoord over wat er vanmiddag was gebeurd. Ik was natuurlijk super nieuwsgierig en ik kon het niet laten om mee te roddelen over de sappige details. Toen ze over het feest begon haalde ik mijn schouders op en besloot ik haar mee te nemen– het liefst voerde ik haar hier al dronken echter zouden onze moeders ons waarschijnlijk dan alle hoeken van de kamer lieten zien.       Het klaarmaken duurde zeker wat minder lang met mijn help en ik had aangedrongen dat Kamryn een belachelijke jurk zou aan doen die veel te overdressed zou zijn, het schuldgevoel bekroop me maar haar reactie zou goud zijn en ik deed het daar voor. Ik liep naar het raam en maakte me comfortabel wanneer ik er in ga zitten en een joint opsteek terwijl ik wacht, ik was al snel klaar aangezien ik niet eens de moeite deed om me om te kleden. Het was wel goed zo.       Mijn haar had ik echter los gedaan waardoor het op mijn rug viel en ik soms even mijn hand er door heen wierf om het goed te laten zitten. ‘Die jurk is echt leuk, vertrouw me nou maar Kamryn– ook al doe je dat niet vaak.’ Ik glimlachte zwakjes en na een dik halfuur waren we eindelijk klaar om te gaan. We zouden gaan lopen omdat we beide vonden dat met de auto gaan geen goed idee was.       ‘Heb je nog leuke jongens ontmoet vandaag?’ Vroeg ik plagend toen we beide buiten stonden en op een rustig tempo begonnen te lopen. ‘Vanavond zijn er in ieder geval genoeg om door jou keuring te gaan.’ Ik lachte zachtjes en voelde de joint van net inkicken, iets wat een fijn gevoel was en mij zeker wat makkelijker liet praten. ‘En waag het als je te veel gaat drinken en ik je mee naar huis moet sleuren,’ voegde ik er streng aan toe en wees even naar haar. Als ik ergens een hekel aan had was het wel voor dronken mensen zorgen, het waren net baby’s maar dan erger. Veel erger. Het huis waar we onder weg naar toe waren was immens groot en ergens vond ik het oneerlijk en maakte het me boos maar aan de andere kant kon ik er van genieten. Er was een zwembad en ik moest vanavond zeker wel een duik nemen en waarschijnlijk was Jacob daar ook wel voor in.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Jamie
James Archibald MacTavish || 16 || Junior || Weirdo || Why did I come here again? || Alone at the party
Het feest. Ik had geen idee waarom ik me had laten overhalen. Ik wist dat ik er toch niet gewenst was, en dat ik niet echt van dit soort zuipen, seks, en knoerharde muziek feesten hield. Ik zat liever thuis met mijn hond op de bank, maar Jem had het expliciet gevraagd, dus nu was ik er toch. Ik kende Will, hij had me vaker dan eens voor paal proberen te zetten, en nu deed ik dan ook zeker geen moeite om hem op te zoeken. Ik liep langs de tafel met drankjes, om een glas pure seven-up in te schenken, en vervolgens een rustig plekje te zoeken, al was dat moeilijk met de teringherrie die door het huis klonk. Ik zag allerlei mensen, maar geen mensen waarmee ik me wilde mengen, vooral omdat ze nooit echt aardig voor me waren geweest. Intussen zocht ik naar Jem, maar ik zag hem niet. Hij had me nog wel gevraagd om te komen, en ik was ook eigenlijk voor hem gekomen, maar nu was ik dus alleen, met iemand bij wie ik me echt wilde aansluiten. Er waren sowieso weinig mensen alleen, en de mensen die alleen waren, warn niet de mensen waarmee ik omging. Ik dronk rustig van mijn drankje en bewoog wat heen en weer met mijn kilt. Als ik vroeg naar huis zou gaan, zou ik vragen van mijn ouders krijgen, maar ik vond het hier nu niet erg gezellig. Nu deed ik er ook weinig aan om het gezellig te hebben, dus het was ook wel mijn eigen schuld. Ik hoopte dat het gezelliger zou worden als Jem kwam, gewoon omdat ik dan iemand had om mee te praten. Voor nu bleef ik rustig staan en hoopte dat degenen die normaal de pik op me hadden, uit mijn buurt bleven. Dan kon het mogelijk nog een deels vermakelijke avond worden, maar ik was er septisch over.

[ bericht aangepast op 29 maart 2017 - 22:20 ]

---

Bowties were never Cooler

---

'I made lots of mistakes in the past, but if you judge me on what I did in the past,
then you don't belong in my future.'

---

---

'Try to break me
And I'll break you ten times harder.'

---

Kort liet ik mijn kijkers over de nietsvermoedende jongen, achter Owen gaan. Echter leek Owen de jongen minder straf te vinden. ‘He seems cute.’ Beweerde hij, hoewel zijn gezicht betrok.
‘We zijn er nog maar net en je probeert me al te koppelen.’ Reageerde hij quasi geschokt. We wisten wel beter. De oude snoeper had liever een blonde, tengere jongen genaamd Jem. Dat je zo verliefd op iemand kon zijn, had ik nooit begrepen. Misschien was ik wel té onverschillig.
‘Nee Ayd, hij mag wel eyecandy zijn, maar zoals je me altijd al hebt gezegd, every brownie needs a blondie.’ Ik grinnikte even, terwijl ik mezelf iets meer tegen hem aantrok. ‘I thaught you well, my young lil grasshopper. But blondes do have more fun. Waarom zou ik het anders blond verven.’ Ik knipoogde even naar mijn beste vriend, terwijl ik rustig door bleef deinsen op de muziek.
‘Het is gewoon dat ik je nu legaal kan shippen met allerlei jongens, zonder dat je weer in period mode gaat.’ Plaagde ik hem. Ik stopte met dansen, waar ik mijn camera aanzetten en Owen wat omlaag trok, zodat hij mee op de foto kwam. Ik zetten mijn lippen tegen zijn wang aan, waar ik wachtte tot Owen een beetje vrolijk keek, voor ik hem naar Jacinta en Chris schoot. Beide zond ik dezelfde message. ‘Ya missing out a lottie.’
Ik stopte mijn mobiel weer weg, waar net Nicki Minajz op kwam met Lil Wayne en David. Alsof ze geweten had dat ik en Owen zojuist nog over haar gepraat hadden.
Ik liet mijn handen van Owens’ schouders naar zijn middel gaan, gezien ik half lamme armen kreeg omdat hij – in verhouding tot mij – behoorlijk lang was. Ik liet mijn benen dicht bij die van hem schuren en liet zijn hand ietsjes onder zijn shirt schuiven. Niet op een – ik ga je lekker betaste manier – maar om meer grip te hebben en zijn figures iets meer aan – mogenlijk – leuke gay publiek te laten tonen. Ik grijnsde dan ook speels naar de jongen, voor de beat dropped en I went low. Yep ik had geen stevige bibs, maar dat betekende niet dat ik niet kon dansen op butt songs. Daarnaast was Owen een van de weinige jongens waarmee ik dit durfde te doen. Puur omdat hij toch niks vies erin zag en leuk mee deed. Nee, bij Owen hoefde ik niet bang te zijn voor een erectie in mijn reet.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

---

Na een innoverende dag, met veel ups en downs voor Kamryn, was ze eindelijk aangekomen bij het huis van Sofia. Op de een of andere manier had ze niet bepaald de behoefte om alles gezellig aan Sofia te vertellen. Ze had heimwee naar haar oude huis, naar haar vader en het leven dat ze had. Toch probeerde ze dat te maskeren, aangezien niet het verwende nest wilde uithangen terwijl ze dankbaar moest zijn dat ze mocht verblijven bij Sofia en haar moeder. Toen Sofia begon over een feest, werd met Kamryn meteen vrolijk. Ze sprong op en rende naar haar kledingkast toe - het was ooit de kast van Sofia geweest, maar Kamryn had hem opgeëist voor haar jurkencollectie.       'Wordt het een casual feest of meerder cocktailchic?' vroeg ze enthousiast. Ze haalde wat jurken tevoorschijn, ervan uitgaande dat iedereen zich in een prachtige jurk zou hullen. 'Welke zou ik aandoen, Sofia?'       Uiteindelijk had Sofia haar geholpen met een keuze te maken. Ergens vond Kamryn dit vreemd, aangezien Sofia zich zelf niet omkleedde. Dat was aan de andere kant ook goed te beredeneren, aangezien Sofia op haar eigen bruiloft nog geen jurk aan zou doen. Snel kleedde Kamryn zich om, krulde haar haren losjes en werkte haar make-up wat bij. Als laatste stapte ze in torenhoge hakken. 'Ik ben zover,' zei ze glimlachend. 'Is het niet te, denk je?' vroeg ze ietwat onzeker. ‘Die jurk is echt leuk, vertrouw me nou maar Kamryn– ook al doe je dat niet vaak.’ antwoordde Sofia. Kamryn glimlachte breed. Dat was praktisch de eerste keer dat Sofia haar een compliment gaf.       Het tweetal liep naar buiten en wandelde richting het huis van de jongen die het feest af. ‘Heb je nog leuke jongens ontmoet vandaag? vroeg Sofia uit het niets. Kamryn dacht even na. Ze had genoeg jongens leren kennen, maar of ze nou echt leuk waren, vond ze moeilijk te bepalen. 'Vanavond zijn er in ieder geval genoeg om door jou keuring te gaan.’ voegde Sofia daar aan toe.       'Ik kan me ook best vermaken zonder jongen hoor,' lachte Kamryn. 'Hoe zit dat met jou dan? Iemand op het oog?'       ‘En waag het als je te veel gaat drinken en ik je mee naar huis moet sleuren,' zei Sofia streng voordat ze het huis in liepen. Kamryn was niet bepaald onder de indruk van het huis, haar appartement in New York was waarschijnlijk dubbel zo duur geweest. 'Wie drinkt er te veel op een cocktailparty?' vroeg Kamryn ietwat spottend. Ze liep naar binnen en acuut viel het haar op dat iedereen gewone kleding aan had. Ze boog zich voorzichtig naar Sofia toe. 'Waar zijn alle jurken?'

[ bericht aangepast op 30 maart 2017 - 9:26 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

---

Vincenzo is enigszins afstandelijk op het moment dat ik over Dallas’ moeder praat en ik weet dat ik een fout heb begaan door het omhoog te halen. Dallas en Vincenzo mochten elkaar niet en Vincenzo was mijn beste vriend — ik zou voor hem moeten kiezen op het moment, zonder zijn volledig avond te verpesten door een van zijn vele vijanden te benoemen.       ‘Als je denkt dat ik hierna nog met jou in de achterbak ga liggen rollen, dan heb je het mis — Montana.’       Grijnzend schudt Caleb zijn hoofd voor enkele seconden heen en weer. Vincenzo mocht dan af en toe behoorlijk chagrijnig worden van bepaalde personen, maar zijn gemoedstoestand kon ook opnieuw omslaan waarbij hij weer de vriend wordt waar Caleb het zo goed mee kan vinden. Daarbij. . . Wiet kan alles in de wereld goedmaken, hoe moeilijk en zwaar dat dan in eerste instantie ook zou zijn.       ‘Je vindt vast wel iemand, ik ken jou. Er zijn genoeg cheerleaders met onzekerheden die jij vanavond zeker zult verhelpen.’       Caleb knikt zachtjes, terwijl hij zijn kijkers mijmerend op het huis houdt. Caleb zou hoe dan ook gaan scoren vanavond — drugs kon hij al afstrepen, nu nog alcohol en vrouwen.       ‘Wist je dat ik vandaag met die eikel Michael moest nablijven?’       Caleb rolt met zijn kijkers, waarna hij van zijn motorkap afspringt en een hand door zijn lokken haalt. Terwijl hij en Vincenzo naar de deur van het huis wandelen, stoot hij een zachte lach uit.       ‘Michael? Arme jij, Vince. Hoe is het in Godsnaam dat je dat hebt overleefd?’       Caleb stoot een dramatische zucht uit en lacht daarna opnieuw, de wiet was al goed zijn werk aan het doen en zowel Aliz als Dallas waren volledig naar de achtergrond verdwenen — hij had hen niet nodig. Lachend slaat hij een arm om Vincenzo’s schouders en trapt dan met zijn ene voet de deuren open — waarna de muziek hen tegemoet komt.       ‘Woeh, pas maar op dames — jullie ondergang is gearriveerd.’       Caleb loodst Vincenzo mee naar de keuken, waar de meeste drank zich bevindt. Tijdens hun tocht, knijpt hij in drie paar achterwerken en kust hij zeven meisjes op hun wang — geen van allen bekend bij hem, maar het zou hem later wellicht helpen om een meisje te regelen.       ‘Vince, ik ga zó naar de klote vanavond,’ murmelt Caleb als ze de keuken binnen komen en Caleb direct een fles wodka op weet te eigenen. Met een groots gebaar heft hij de fles boven zijn hoofd. ‘Op zo dronken zijn dat je niet meer weet waar je lul er in moet,’ gromt hij dan grinnikend, waarna hij de dop er af draait en een grote slok neemt. ‘Nu, laten we Jacinta zoeken. Ik wil je in actie zien, Vincieboy.’

---

•

---

Het eerste wat Gus als reactie kreeg, was een snauw. Op dat moment zag hij dat het Luke was. Acuut zakte zijn goede humeur in zijn schoenen en stond Gus' gezicht op onweer. Er waren veel mensen die hij absoluut niet kon hebben en Luke was er één van. Ze hadden werkelijk niets gemeen met elkaar en het botste vaak tussen hen. ‘Zit je ego zo erg in de weg dat je niet eens meer kunt zien waar je loopt?’ vroeg Luke geïrriteerd.       'Oh, je hebt geen idee,' sprak Gus giftig. 'Mijn ego weet zelfs irrelevante mensen uit mijn zicht te filteren, dus vandaar,' voegde hij daar aan toe. Als blikken konden doden, was Luke ter plekke dood neergevallen. Gus wist zichzelf bijzonder rustig te houden. Op de een of andere manier wisten mensen als Luke bepaalde emoties te triggeren bij Gus, waar niet bepaald trots op was.       Een dronken Cris kwam dan ook precies op het juiste moment. Gus had hem lang niet gesproken en hoewel hij graag met zijn beste vriend om zou willen gaan, was dat niet het juiste moment. 'Buddies,' grijnste Cris vrolijk. Ietwat lomp sloeg hij een arm om Gus' schouders heen. Gus moest even moeite doen om recht te blijven staan, aangezien Cris wat groter was dan hij en daardoor meer kracht had. 'Dude... Deze man... Die jock guy... Zorgt zo goed voor me, weet je hoe vaak ik al heb kunnen inschenken? Er lijkt geen einde aan te komen.' sprak hij met een dubbele tong. 'Jij ook?' vroeg hij vervolgens aan Gus terwijl hij hem drank volhield.       Gus had eigenlijk met zichzelf afgesproken geen alcohol te drinken, zodat hij in de ochtend eerder op kon staan om verder te gaan aan zijn huiswerk - aangezien daar niks van terecht was gekomen na school. Twijfelachtig pakte hij de beker aan van Cris en hij deed alsof hij een slok nam. 'Thanks, man,' zei hij glimlachend. 'Hoe is het met je?' vroeg hij aan Cris, Luke totaal negerend.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

---

---

'Well thank you mister... Kan hetzelfde over jou zeggen.' had Cassie gesproken nadat Jem haar had gecomplimenteerd op haar looks, een korte glimlach verscheen op Jem zijn beter. 'Het kan nog beter.' zei Jem, vooral omdat hij zijn haar nog altijd moest doen en Jem was er van overtuigd dat hij net dat kleine beetje beter uit zag als zijn haar er niet uit zag als over er een vogel in had zitten broeden. Jem was naar de spiegel toe gelopen en had de pot gel die hij van Cassie had ontvangen neer gezet waarna hij zijn hand er kort door heen haalde. Grote lagen gel gebruikte Jem niet, als je het erg duidelijk kon zien zitten was het al snel te veel voor de jongeman. Terwijl Jem zijn haar deed hoorde hij Cassie achter hem tegen hem praten, via de spiegel keek hij naar zijn vriendin die over haar cheerlead coach begon. . 'Coach was echt boos vandaag hé... Hele dag uitgekeken naar de training maar volgens mij had ze de ergste period van haar leven gekregen.' zei Cassie, wat Jem kort aan het lachen maakte. 'Of haar man is vreemd gegaan ofzo.. Dat zeggen echt veel mensen laatste tijd. Dan valt het te begrijpen.' voegde Cassie er nog aan toe terwijl ze van het bed af kwam. Jem fronste kort bij deze laatste woorden. 'Wacht ze heeft een man, ik dacht altijd dat ze op vrouwen viel.' zei Jem, waarna hij kort naar Cassie lachte. Jem had nooit echt veel aandacht gehad voor de chearlead coach, maar het was hem ook een keer verteld dat de vrouw op vrouwen viel, niet dat Jem er iets tegen had, maar blijkbaar was dat één of andere vage roddel geweest. Jem had het gelooft, maar ja wat deed het er nou eigenlijk toe ze mocht houden van wie ze wou houden. Ondertussen was Cassie achter Jem komen staan en sloeg ze haar armen van achter om Jem heen. Terwijl Jem nog een keer zijn hand door zijn haar haalde keek hij naar hun spiegelbeeld, iets wat hij ergens altijd wel grappig had gevonden. Met zijn 1 meter 89 was Jem zelf voor een jongen nog redelijk lang, Cassie daarentegen had haar lengte niet helemaal mee waardoor Jem zeker een kop groter was dan Cassie. 'En hoe was jouw dag love?' vroeg Cassie terwijl Jem zich alweer naar haar toe draaide. 'Ja was wel oké.' zei Jem, waarna hij kort zijn schouders ophaalde. 'Volgens mij heb ik de halve dag met Owen rond gehangen, maar dat is geen straf, i like him.' Na deze woorden plaatste Jem zich zelf weer op Cassie haar bed, maar hij trok zijn vriendin mee het bed op en trok haar direct tegen zich aan. 'Kunnen we niet thuis blijven?' Jem wist ook wel dat hij dit niet zou kunnen maken, vooral niet tegenover Jamie die hij had overgehaald om ook eens te komen, zou lullig zijn als hij nu niet kwam. Hoewel Jem wel dacht dat Jamie zich wel kon redden, hij was niet op zijn mondje gevallen hij zou wel iemand vinden, maar ja het bleef wel wat stom om dan niet te gaan. Het was ook niet zo zeer dat Jem totaal geen zin had, het was meer dat hij het ook totaal niet erg zou vinden om hier met Cassie te blijven liggen.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Sofia Maria Edwards party • alone Kamryn had nog een uur gedaan over jurken uitzoeken voor mijn gevoel maar uiteindelijk had ze de ware voor haar gevonden. Ik had nu al moeite met mijn lach te bedwingen, ze zou er zeker uitspringen zo. ‘Ik kan me ook best vermaken zonder jongen hoor,’ lachte Kamryn vervolgens op mijn vraag en ik schudde mijn hoofd, zachtjes lachend.       ‘Hoe zit dat met jou dan? Iemand op het oog?’ Toen ze dat vroeg dacht ik na en beet even afwezig op mijn lip. Er was zeker niet persé iemand op het oog al had ik dat zeker wel gewild, ik voelde me sinds mijn laatste partner; José nog wat eenzaam en had al weinig contact gehad met het mannelijke geslacht. Naast mijn vrienden dan.       ‘Niet echt,’ antwoordde ik uiteindelijk en stapte het huis binnen, ‘ik ben toch veel te druk,’ riep ik uit boven de muziek en glimlachte zwakjes. ‘Wie drinkt er teveel op een cocktailparty?’ Had Kamryn nog wat spottend gevraagd en ik kon het niet laten om te lachen. Het duurde niet lang voor Kamryn het ook door begon te hebben, het was zeker niet het feestje wat ze gehoopt was– niet eens een beetje. Het leek het complete tegenovergestelde, het was hier een puinhoop.       Kamryn boog zich voorzichtig naar mij toe, ‘waar zijn alle jurken?’ Ik probeerde verbaasd om me heen te kijken maar het lukte niet zonder te lachen en ik boog terug naar haar, ‘geen idee, misschien heb ik het allemaal toch een beetje door de war gehaald. Die cocktailparty was pas volgende week, of. . . Was er überhaupt wel een cocktailparty?’       Ik haalde onschuldig mijn schouders op en ik keek naar de dranktafel, ‘ik pak wel wat drankjes voor ons, daar word je vast wel wat losser van.’ Na nog een blik geworpen te hebben op haar jurk was ik verdwenen, richting de tafel– ik hoopte dat ik Jacob nog zou zien, hij had immers beloofd om te komen. Voor mezelf pakte ik een biertje en voor Kamryn wat sterkers, zij had het meer nodig dan ik.       Voordat ik het wist kwam het plakkerige spul wat ik in Kamryn’s bekertje had gestopt over mij heen door iemand die duidelijk niet uit zijn doppen keek. ‘Verdomme,’ vloekte ik en probeerde met mijn hand te schade te beperken.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Vincenzo Santino Alesi party • with kamryn ‘Michael? Arme jij, Vince. Hoe is het in godsnaam dat je dat hebt overleefd?’ Ik haalde lachend mijn schouders op, dat was voor mij ook een vraag. Caleb opende deur met zijn voet en de muziek kwam ons tegemoet, net zoals de walmen van alcohol en andere geuren waarvan ik niet wou weten wat het was.       Vervolgens werd ik mee geloodst naar de keuken waarbij ik lachend toekeek hoe Caleb de meisjes in de ban bracht van deze goochelaar. ‘Vince, ik ga zó naar de klote vanavond,’ murmelde Caleb en hij hief de fles wodka boven zijn hoofd. ‘Op zo dronken zijn dat je niet meer weet waar je lul er in moet,’ gromde hij grinnikend en ik kon er niks beters van maken dus hief ik mijn glas op die ik zojuist had ingeschonken. ‘Proost,’ riep ik en nam gelijk een slok van het spul waarbij ik even moest wennen aan de smaak.       ‘Nu, laten we Jacinta zoeken. Ik wil je in actie zien, Vincieboy.’ Ik rolde mijn ogen en pakte in plaats van mijn drinken de fles en nam er een slok van om mezelf wat moed in te drinken. ‘Oh ik weet zeker dat Jacinta al op zoek is naar mij,’ sprak ik vervolgens en nam nog een slok waarbij ik mijn tong uitstak om op een wonderbaarlijke manier de smaak te compenseren maar dat werkte al helemaal voor geen meter. Na enkele slokken en een uitdagende blik was ik klaar om te gaan– ook had ik mijn overhemd en ook gelijk die van Caleb rechtgetrokken.       Toen ik uit de keukendeur was gestapt liet ik mijn ogen door de grote groepering heen gaan maar had Jacinta nog niet gezien, dat zou wel komen. Dat was zeker. Ik worp Caleb nog een grijns en stak mijn duim op, ‘waag het niet om niet te scoren hé vanavond! Ik hou je eraan.’ Het bekertje vloeistof wat ik in mijn handen had hield ik voorzichtig wat omhoog zodat het niet om zou vallen terwijl ik mezelf door de menigte wrong en nam soms een slok zodat het niet meer tot aan de knok aan toe vol zat.       Mijn oog viel al gauw op iemand geheel anders, Kamryn. Ze was gekleed in een gouden jurk, veel te chique voor een gelegenheid als dit en toen ik zag hoe Sofia haar verliet voor de dranktafel nam ik mijn kans en plaatste beide handen op haar schouders en draaide haar richting mij. ‘Wat zie jij er mooi uit,’ mompelde ik lachend en gaf haar een zacht zetje. Ik haalde een pakje sigaretten uit mijn zak en stak er een op voordat ik er een aan haar overhandigde.       ‘Ik heb denk de dresscode gemist, ik wist niet dat het een gala was.’ Ik lachte zachtjes om mijn eigen grap terwijl ik haar van top tot teen bekeek, je kon zeggen wat je wilt over die belachelijke jurk maar haar figuur kwam er goed in uit. Mijn blik bleef dan misschien wat onbeschaamd te lang hangen voor ik weer naar haar gezicht keek, ‘heb je al wat te drinken gehad?’ Ik hield haar mijn drinken voor en hield de sigaret tussen mijn twee vingers maar had hem nog niet aangestoken. Daar was het nu nog veel te druk voor– en het vergoeden van een brandstichting was niet iets waar mijn prioriteit nu lag.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

---

Senior • The athletic guy • 19 • kitchen of Will’s house • Aliz

---

‘With my pleasure, my kind sir.’ Dallas trekt zijn wenkbrauwen naar haar op wanneer haar gemaakte Britse accent zijn oren heeft bereikt, maar brengt verder niets uit – zijn blik zegt genoeg. Vanaf jongs af aan weet Aliz hem aan zijn accent te herinneren door het op onverwachte momenten zelf aan te nemen, ook al is hij in het bezit van een Schots accent, in plaats van een Britse.       ’Trouwens, wat dacht je er van om op de terugweg langs Rosie’s Dinner te gaan? I’m craving French fries.’ Stelt Aliz voor nadat zij het flesje van haar lippen heeft afgehaald. Dallas weet zijn lippen iet wat te tuitten om vervolgens goedkeurend te knikken en zijn schouders op te halen. Het maakt hem niet geheel uit wat ze op de terugweg gaan doen, het verbaasd haar echter al dat ze met hem mee terug zou gaan, gezien Owen ook op het feest word verwacht.       ’As usual,’ hij schenkt haar een glimlach en neemt zonder enige aankondiging het flesje van haar over om het vervolgens tegen zijn lippen aan te zetten en het vloeistof naar binnen te gieten. Zonder enig idee te hebben waar heen, loopt hij achter Aliz aan terwijl Dallas zich op het flesje focust. Hij had echter niet verwacht dat zij haar pas terug zou nemen, waardoor hij lichtjes tegen aan aanliep en het vloeistof nog net niet het flesje verliet zonder in zijn mond terecht te komen.       ’Aliz, wat doe je?’ Hij kijkt haar niet begrijpend aan, maar merkt al snel dat haar aandacht ergens anders op is gevestigd, waardoor zijn ogen al snel haar blik weten te volgen naar de twee jongemannen een aantal meters bij ons vandaan.       ’— en zou jij je nooit met haar inlaten. Dallas … Dallas’ moeder was vanmiddag opgenomen in het ziekenhuis —‘ Het duurde even voor het besef bij hem kwam dat dit zojuist uit Caleb’s mond was gekomen, maar zorgde er ook vrijwel direct voor dat hij de rest niet meer wilde horen. Iets wat al snel voor hem werd geregeld, gezien zijn gedachte van de ene kant naar de andere kant heen vlogen. Had hij hem zojuist verweten van het feit dat hij met Aliz omgaat? De meid die sinds een paar maanden tot het lijstje van Caleb’s exen hoort, maar al járen zijn buurmeisje en tevens beste vriendin is?       Dallas kijkt enkel voor zich uit zonder een enkele vorm van emotie, maar word overspoeld door een golf van ongeloof. Dallas is er áltijd voor hem geweest en ook zijn familie heeft hem altijd hartig verwelkomd in hun armen, gezien zijn omstandigheden en niet geheel onbelangrijk; om het feit dat zijn familie hem daadwerkelijk als een van hen beschouwd. Caleb wéét dat niet alleen Dallas, maar ook zijn moeder, niet graag willen dat andere mensen er van op de hoogte zijn en hoewel hij niet daadwerkelijk heeft gezegd dat Dallas zijn moeder aan een ernstige ziekte lijd, zijn de woorden die hij zojuist heeft uitgesproken vergelijkbaar.       ’Laten we naar binnen gaan,’ murmelt Aliz bijna onhoorbaar en hoewel Dallas over het algemeen vrij snel besluiten weet te nemen, weet hij op het moment niet goed wat hij met deze informatie aan moet. Het is niet alsof Caleb het er met een Owen over zou hebben, het is ook nog eens iemand wie Dallas totaal niet ligt. Iedere keer weer weet Caleb hem te verbazen in het bijzijn van zijn oh – zo – geweldige – beste vriend, Vince. Op dat soort momenten lijkt het alsof hij een geheel ander mens is en nooit bij Dallas over de vloer is geweest.       Toch wend Dallas zijn blik af en weet binnen luttele seconden het flesje achterover te gooien om zijn hand vervolgens op Aliz haar onderrug te leggen en haar naar binnen te begeleiden. Eenmaal binnen trekt Aliz de deur hard achter zich dicht, wat Dallas hoogstwaarschijnlijk niet op een andere manier zou hebben gedaan.       ’Dus eh, het is uit tussen Owen en mij’ Dallas weet een blik haar kant op te werpen en haalt al snel zijn schouders op, waarna er vrijwel direct een reactie uit zijn mond komt. ‘Ik vroeg me al af hoe lang dat zou duren, jij hebt een grotere uitdaging nodig,’ geeft hij toe terwijl hij de keuken in loopt waar het keukeneiland vol staat met verschillende soorten drank. Onderweg zijn ze Caleb en Vince gepasseerd en hoewel Dallas, Caleb normaal in een lichte omhelzing zou hebben genomen als begroeting, heeft een harde blik zijn gezichtsexpressie overgenomen en werpt hij hem geen enkele blik. Dallas weet van zichzelf dat hij op bepaalde momenten niet alleen hard kan zijn in opmerkingen, maar ook in zijn gedrag, al is het in zijn ogen niet meer dan relevant.       ‘We hebben besloten dat we beter zijn als vrienden’ vervolgt ze, wanneer ze aan de andere kant van het keukeneiland zijn gaan staan waar een aantal mensen zijn zicht op Caleb en Vince blokkeren. Hetgeen wat Aliz zojuist heeft gezegd, verbaasd Dallas niet geheel. In zijn ogen zijn het beide mensen die na een relatie graag vrienden zouden willen blijven, iets wat ze dus ook blijkbaar hebben afgesproken.       'En had je al gehoord dat ik een slushie over Vince' hoofd heb gekieperd tijdens de lunch?' Dallas had niet verwacht dat dit gesprek deze wending zou krijgen, maar een sadistische grijns weet op zijn gezicht te verschijnen. ‘Waar had hij dat aan verdie –,’ Dallas schud zijn hoofd verward, alsof hij nu pas beseft welke woorden hij uitsprak. ‘Nee, laat dat maar achterwege. Die kerel verdiend het hoe dan ook, ongeacht de reden.’       Dallas haalt twee red cups tevoorschijn om ze vervolgens met een sprongetje rechtop op tafel te krijgen, gereed om gevuld te worden. ‘Dus, wat mag het zijn, Harrington’ Bij het uitspreken van haar achternaam, vervloekt hij zichzelf door de manier waarop zijn accent altijd weet uit te blinken wanneer hij haar op deze manier aanspreekt.       Terwijl hij op haar antwoord wacht, laat hij zijn blik over de flessen glijden en voelt zich intens gelukkig wanneer hij dan toch een vodka fles weet te spotten. Hoewel Dallas ervaring heeft met het verdwijnen van momenten uit zijn geheugen bij het drinken van vodka, kan hij het niet laten om dit te laten staan en giet hij een laagje in een van de red cups. Voor even gaat zijn blik vragend naar Aliz met een opgetrokken wenkbrauw, wachtend op haar reactie.

[ bericht aangepast op 30 maart 2017 - 18:45 ]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

18 • SENIOR • BITCH • PARTY • MICAH Het drankje in mijn hand is al snel op en met tegenzin zet ik mezelf in beweging om wat nieuws te gaan halen. Ik heb nooit zin om mijn eigen zaken te regelen, maar op het moment sta ik moederziel alleen op dit nogal saaie feest en om het wat leuker te maken, hebben we allemaal wat nodig. Voor mij betekent dat een sigaret — die van net is helaas al op — en drank. Ik zet de rode cup op een statafel neer en loop terug het huis in, naar de bar waar alle drankjes staan. Snel schenk ik wat voor mezelf in en ik kijk rond, maar er zijn wederom alleen maar saaie mensen hier. De deur gaat open en ik bots bijna tegen een bekend figuur aan. Meteen staat er een kleine glimlach rond mijn lippen en ik kijk Micah aan.       'Ah, jou zocht ik,' zeg ik en ik grinnik kort. Ik zocht hem helemaal niet, maar zo klinkt het tenminste niet alsof ik al minutenlang in mijn eentje stond te wachten op gezelschap. 'Jij kent toevallig niet iemand van wie ik een sigaret zou kunnen krijgen? Mijn pakje is leeg en ik ben vergeten nieuwe te kopen,' pruil ik dan als ik hem met groot opgezette ogen aankijk. Ik draag nog altijd Calebs petje op mijn hoofd en ik druk die wat verder over mijn bos haren heen. Ik zou Aliz' gezicht graag willen zien als ze ziet dat Caleb dit aan mij heeft gegeven, na een potje harde seks vanmorgen. Ik vond het niet erg om mijn dag en het nieuwe schooljaar zo in te luiden, al is het jammer dat ik meteen weer absent ben gemeld bij wiskunde. Het kan me op zich niet schelen want ik wil toch niks doen met wiskunde later, maar het idee dat ik nog een jaar met x'jes en y'tjes om moet gaan is horrible. Goed, ik ben natuurlijk niet verliefd op Caleb, maar mensen stangen is mijn hobby. Een van mijn hobby's.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

IN WILL'S KITCHEN|| WITH DALLAS || SENIOR || OUTFIT
sneakers instead of heels

---

---

'Ik vroeg me al af hoe lang dat zou duren, jij hebt een grotere uitdaging nodig,’ zei Dallas wanneer Aliz hem vermeldde dat het uit was tussen Owen en haar, waardoor een lichte frons op haar gezicht verscheen.       'Hoe bedoel je?' De verwarde toon in haar stem was duidelijk hoorbaar. Ook al was het een fake-relatie geweest, het irriteerde haar dat letterlijk iedereen scheen te denken dat ze een slecht gematched koppel waren. 'Ik zou haast denken dat ik één of feeks ben, dat niemand schijnt te denken dat ik bij de lieve Owen pas,' murmelde ze, waarna ze haar groen-blauwe kijkers op Dallas richtte. 'Als ik dat was, dan zou jij het mij zeggen, toch?' vroeg ze op een licht onzekere toon.       Ondertussen waren ze de keuken in gelopen, dé plek waar je drank kon halen als je geen zin had in bier. Aliz had nooit zin in bier, dus een ander optie dan keuken had ze ook niet echt. Haar blik viel op Caleb en Vince die ook in de keuken waren, maar ze verplaatste haar aandacht binnen enkele seconden alweer naar Dallas. Nee, na hun gesprek eerder die middag, en wat ze hem net had horen zetten, had ze voorlopig niet erg veel behoefte om met Caleb te praten. Hij had zijn mening over haar meer dan duidelijk gemaakt. Dallas leek ook niet blij te zijn met hem, wat haar niet verwonderde. Ze wist dat hij het niet fijn vond wanneer iedereen over zijn moeder wist.       Hij leek echter een stuk op te fleuren na haar mededeling over Vince. ‘Waar had hij dat aan verdie –,’ hij stopte zichzelf. ‘Nee, laat dat maar achterwege. Die kerel verdiend het hoe dan ook, ongeacht de reden.’ Hij had daar in elk geval gelijk in.       ‘Dus, wat mag het zijn, Harrington.' Een brede grijns verscheen op Aliz' gezicht. God, zijn accent bleef heerlijk.       'Voor mij ook graag vodka, met wat cola, Sir Eathons.' Ze aapte zijn accent na, maar het was vast lang niet zo schattig als de zijne. Ze stond naast hem terwijl hij de drankjes voorbereidde en ze liet haar hoofd op zijn schouder rustten. 'Kan ik vanavond bij jou slapen?'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered