Koud
Door de wind die als glasscherven
Sneden in mijn huid achterlaat.
En als niets meer dan een vallend blad
Accepteer ik al mijn nerven.
Koud
Door het water dat als een deken
Mijn fragiele lichaam omhult.
En terwijl de wereld om mij heen vergaat
Accepteer ik al het spijt dat als water mijn longen vult.
Koud
Door de aarde die als leegte
Onder mijn voeten voelt.
Verstopt onder technologie en chemicaliën
Net alsof wat er nu gebeurt, zo was bedoelt.
Koud
Door het vuur dat net als mijn spiegelbeeld
Mij allang niet meer bekend is of zal zijn.
Verlangen en hartstocht gedoofd door
Een volk dat de aarde van zichzelf steelt.
[ bericht aangepast op 2 maart 2017 - 21:18 ]
We've lived in the shadows for far too long.
