Nee ik stel me niet aan. Ik heb de ziekte van Pfeiffer en ik ben zo, zo, zo ontzettend op, maar ik vertik het om de hele dag te slapen ondanks dat ik dat zo graag wil. Iedereen om me heen zegt dat ik het helemaal niet zwaar heb, omdat sommigen wel hele dagen in bed spenderen, maar alsof mijn moeder het goed gaat vinden dat ik me voor zo iets ziekmeldt.
Oh en verder kan ik tegen niemand praten, omdat mijn enige vriendin nu niet gewoon over gezellige dingen wil praten, wat ik echt snap, maar soms heb ik echt de behoefte aan gewoon een vrolijk gesprek. Gewoon over totaal iets anders.
Ik ga wel gewoon douchen en slapen, want morgen is weer school. Ugh.