Eloise: Wie komt er mee koffiedrinken bij het Koffiehuis?
Brianna: Ik!
Thomas: Ik ben er met 15 min!
Ik: Ik kom ook!
Brianna: Neem je Brian mee?
Thomas: Nee, hij moet werken. 
……
‘Oh nee! Het spijt me zo! Ik heb de hond nog maar net en ik weet nog niet zo goed hoe ik met hem om moet gaan.’ Een schaduw blokkeerde mijn zicht en ik kreunde, terwijl ik pijnlijk over mijn achterhoofd wreef. Terwijl ik dit deed, voelde ik mijn hand nat worden en een overenthousiaste hond sprong wild op mijn buik, waardoor ik een pijnlijk gezicht trok. Dit was zeker niet de lichtste hond. De hond ging op mijn buik staan en likte in mijn gezicht.
‘Leo niet doen!’ Voorzichtig rukte de jongen aan de riem, maar waarschijnlijk had hij geen leiderskwaliteiten, want de hond gaf er niets om.
‘Trek harder,’ murmelde ik, terwijl ik voelde dat ik chagrijnig werd. Waarom moest mij dit nou overkomen? Natuurlijk midden in een drukke straat.
Hier gaf de jongen gelukkig gehoor aan en de hond kwam eindelijk van me af. Ik pakte de uitgestoken hand van de jongen aan, die me vervolgens overeind trok. Nu pas zag ik dat ik in een plas met modder had gelegen, wat verklaarde waarom mijn hand en mijn kleren zo nat aanvoelden.
‘Sorry… Ik… Ik heb net een hond en ik ken hem niet zo goed en...’ De jongen zijn gezicht werd knalrood, waardoor ik moest lachen
enter‘Als je uhm wilt… Mijn huis is hier vlak bij en dan kan je bij me douchen en schone kleren krijgen? Ik bedoel er verder niets mee hoor! Ik..-’
‘Het is al goed,’ onderbrak ik hem. Ik voelde, nee
grapje, ik w
as smerig en koud, dus een warme douche en schone kleren kon ik wel gebruiken. Normaal ging ik niet mee met jongens die ik niet kende, maar voor vandaag maakte ik een uitzondering. Ik had het koud en ik schaamde me heel erg. Verschillende mensen keken naar ons en een paar hadden moeite om hun lach binnen te houden.
Toen pas zag ik dat de hond er ook niet meer zo schoon uitzag. Ik herkende er een labrador in, die mijn buren ook hadden. De hond had van oorsprong wit moeten zijn, maar zat net als ik onder de modder en het smerige water. De hond deerde er echter niets om
, en liep de hele tijd enthousiast aan me te snuffelen.
‘Ik denk dat ik niet de enige ben die onder de douche moet,’ zei ik lachend, terwijl ik naar de hond wees.
‘Dat is Leonore. Maar ik noem haar Leo.’
‘Wie noemt zijn hond nou Leonore?’
Hij schudde met zijn hoofd heen en weer. ‘Geen idee. Ze heette al zo.’
‘En wat is jou naam?’ vroeg ik
, toen ik me realiseerde dat we elkaars naam nog niet eens wisten.
‘Gabriel.’
‘Alexia. Ik zou zeggen; Aangenaam kennis te maken, maar ik had het liever op een andere manier gehad.’
Hij grinnikte en haalde verlegen een hand door zijn haar heen. Nu pas had ik de kans om hem te bekijken. Hij had donkerbruin, half lang haar en was een kop groter dan ik.
Hij was breed gebouwd en had een nette broek en trui aan
, al Ik[/red[ zag ik dat er een paar hondenpootjes op de broek zaten. Tja, dat had je met een overenthousiaste hond.
