Post de laatste zin die je geschreven hebt - 4 - Forum spelletjes

Topic 4 alweer, wat ik bij deze open omdat ik met mijn laatste post het vorige topic heb gesloten.

Copy/paste uit het vorige topic:

Dit is iets wat in NaNoWriMo topics vaak wordt gedaan. Het is zowel erg interessant om te lezen als gewoon leuk om stukjes van iets waar je aan werkt te delen, dus het leek me goed om dit ook in niet-november maanden van het jaar te doen. ^^

Het idee is erg simpel: post hier de laatste zin die je aan je verhaal (of werkstuk/essay/brief aan je oma, als je rebels wilt zijn) hebt geschreven. Als je daarna meer schrijft, mag je het natuurlijk nog een keer doen

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

“En ik ga maar eens terug naar waar jullie me vandaan gehaald hebben,” Flóra zorgde dat ze dit keer de kamer uit was voor Régo haar weg kon blokkeren, “succes met Daimón.”

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Raf voelde hoe het licht bezit nam van zijn lichaam, een laatste zucht verliet zijn mond en hij ging heen in absolute vrede.

Heaven is a place that we all have

Verder hoorde Flóra niets over het voorval met de appel tot het daadwerkelijk maandag was.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Today I accomplished 27k pins on Pinterest.

“Dan kunnen ze ons uitzwaaien. Bacáro, ik zou graag een afscheidsbier drinken, maar mijn oom en mijn lieftallige neefje stellen het waarschijnlijk niet op prijs als we Flóra nu niet meeslepen.”

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Helaas is dat van korte duur want ik struikel over een wortel van een boom. Alles wordt zwart.

POK POK POOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOK

POK POK POOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOk

'Niemand kan dit alleen, Grantaire,'

If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn

Hij schoof een glas in Flóra’s richting en begon het volgende in te schenken.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

At those days I would walk down the stairs, expecting them to sit at breakfast, only to remember they never would again.

Veni, Vidi, Coffee.

Een taal die alleen de duizenden kleine lampjes in de zwarte hemel kenden.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Mede door oververmoeidheid probeert hij zichzelf met muziek af te leiden van zijn claustrofobie, dat hij krijgt door o.a de overheersende drukte op het station.

— Inner peace, it's hard to find. —

Zijn crush kon echt goed tekenen, daar was geen twijfel over mogelijk.

Iedereen schrijft zijn naam op de kerstballen en de kinderen hangen ze allemaal in de boom.

Niet met de mensen, niet met de gebouwen en niet met de schitterende edelstenen die in muren en beeldhouwwerken prijkten.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.