Hallo!
Ik ben er deze middag achter gekomen dat ik tegen morgen mijn post op onze actuablog voor de klas online moet zetten voor geschiedenis, dus ik heb m'n post geschreven. Nu wilde ik vragen of iemand me even kon helpen te kijken of er nog fouten/rare zinnen in staat, want dat wil ik uiteraard vermijden. c: Alvast bedankt!
Rechts, rechtser, Donald Trump - de voorpagina van De Morgen op 19/11/2016. Wordt hij echt zo rechts of is het slechts de angst van de linkse wereld? Hoe je het ook draait of keert, namen als Sarah Palin of Newt Gingrich jagen de linkse vrienden in Amerika en de rest van de wereld de stuipen op het lijf.
Verkiezingsdag was amper afgelopen of Trumps taal was alweer veel gematigder dan tijdens zijn campagne. Dat stelde vele mensen gerust - bewees zogezegd dat woorden niet altijd overeenkomen met daden. Hoe meer namen er vallen voor Trumps kabinet, hoe meer dat bewijst dat woorden inderdaad niet altijd overeen komen met daden. De gematigde woorden die tijdens zijn overwinningsspeech te aanhoren waren, die vallen in zijn kabinet nergens te bespeuren.
Een eerste voorproefje van zijn regering viel uiteraard al bij de keuze van zijn vicepresident - Indiana's gouverneur Mike Pence. Pence, die tegen abortus en homohuwelijk is, openlijk voor conversion therapy voor de LGBTQ+ gemeenschap, kan je alles behalve gematigd noemen. Met zo'n vicepresident kon je uiteraard moeilijk verwachten dat de regering uitsluitend uit John Kasichs of Kelly Ayottes zouden bestaan.
Voor Binnenlandse Zaken klinken de namen Sarah Palin, Forrest Lucas en Donald Trump jr. het luidst. Misschien mogen we van geluk spreken dat Palin (bekend van haar uitspraak: "Drill, baby, drill!") en Lucas (medeoprichter van een oliebedrijf) niet als administrateur van het EPA genoemd worden, maar met zo'n extremistische gedachtes betreffende het milieu, kunnen we enkel hopen op iets gematigder gedachten betreffende het binnenlands beleid.
Als minister van onderwijs werd Ben Carson reeds meermaals genoemd. Carson, een creationist die gelooft dat de evolutietheorie er één van Satan is, is voor velen mogelijk nog zorgwekkender dan Sarah Palin. Bij politieke benoemingen mag in theorie uiteraard geen rekening gehouden worden met geloof, maar tochet blijft velen ook de vraag hoe de ex-presidentskandidaat als gepensioneerd neurochirurg de wetenschap in die mate in twijfel trekt.
Maar zelfs met die namen hebben we de grootste shock voor de Democraten nog niet gehad. Als minister van Buitenlandse zaken, de persoon die de Amerikaanse diplomatie moet verzorgen, zijn de namen Newt Gingrich en John Bolton naar boven gekomen. Respectievelijk baart de eerste extreem links tot centrum zorgen en kan centrumrechts tot extreemrechts er wellicht mee leven - alhoewel die laatsten er wellicht wél tevreden mee zijn, maar de tweede baart niet alleen de Democratische Partij, maar ook alles dat zich niet als extreemrechts kan classifiseren.
Newt Gingrich heeft zich reeds openlijk uitgesproken voor het intrekken van het burgerschap voor IS-sympathisanten. Daar lijkt in eerste instantie niets mis mee, maar gevaarlijker is het wanneer daadwerkelijk bepaald moet worden wie een IS-sympathisant is. Wie bepaalt dat als er twijfel is? In het extreme getrokken, kan dit net zo eindigen als het House Committee on Un-American Activities, een parlementair commitee dat zich ermee bezig hield communistische en cryptocommunistische activiteiten op te sporen - en helemaal uit de hand gelopen. Gringrich' plan geeft Trumps regering vrij spel het burgerschap af te nemen van wie ze maar willen. Protesteer je tegen Trump? Dan vermoeilijk je hun klopjacht op sympathisanten en kan dat er uiteraard op wijzen dat je zélf een sympathisant bent. Het hoeft uiteraard allemaal zo ver niet te komen, maar de kans zit er onontkenbaar in.
John Bolton, ex-VN ambassadeur, echter, kan wellicht geclassificeerd worden als de grootste neoconservatief in de laatste paar decennia. Uitspraken als "Diplomatie is geen doel als het de belangen van de VS niet dient", worden door velen, zelfs Republikeinen, als een bedreiging voor de Verenigde Staten aanschouwd. Impopulair is een woord dat ook op hem van toepassing is - zelfs tijdens zijn tijd als ambassadeur voor de VN werd hij al uitgejouwd in New York City.
Naast al deze namen, is ook Alabama's Senator Jeff Sessions, extreem rechts als het op niet alleen illegale, maar ook legale immigratie aankomt, reeds genoemd als mogelijk kandidaat voor minister van justitie of defensie. Sessions stemde voor de invasie in Irak in 2003.
Een zwak licht in de duisternis voor de Democraten, is oud-burgemeester en oud minister van jusitie van New York Rudy Guliani, die ook genoemd wordt bij de post minister van justitie. Guliani maakte naam door zijn strijd tegen de Amerikaanse maffia en de corruptie in Wall Street.
Erger dan Bush? Het woord "erg" duid op subjectiviteit, maar er kan niet ontkend worden dat het rechtser wordt dan Bush. Ook de laatste Republikeinse president had neoconservatieve kabinetsleden, maar die werden gecompenseerd door gematigdere leden als Colin Powell of Richard Armitage. Trump lijkt die weg in de verste verte niet op te gaan. Het ziet ernaar uit dat Amerika, op z'n minst voor de volgende vier jaar, gedag mag zeggen tegen hun vooruitgang betreffende sociale voorzieningen, milieuwetten en misschien zelfs gedeeltelijk hun First Amendment, dat de religieuze vrijheid vastlegt.
Verkiezingsdag was amper afgelopen of Trumps taal was alweer veel gematigder dan tijdens zijn campagne. Dat stelde vele mensen gerust - bewees zogezegd dat woorden niet altijd overeenkomen met daden. Hoe meer namen er vallen voor Trumps kabinet, hoe meer dat bewijst dat woorden inderdaad niet altijd overeen komen met daden. De gematigde woorden die tijdens zijn overwinningsspeech te aanhoren waren, die vallen in zijn kabinet nergens te bespeuren.
Een eerste voorproefje van zijn regering viel uiteraard al bij de keuze van zijn vicepresident - Indiana's gouverneur Mike Pence. Pence, die tegen abortus en homohuwelijk is, openlijk voor conversion therapy voor de LGBTQ+ gemeenschap, kan je alles behalve gematigd noemen. Met zo'n vicepresident kon je uiteraard moeilijk verwachten dat de regering uitsluitend uit John Kasichs of Kelly Ayottes zouden bestaan.
Voor Binnenlandse Zaken klinken de namen Sarah Palin, Forrest Lucas en Donald Trump jr. het luidst. Misschien mogen we van geluk spreken dat Palin (bekend van haar uitspraak: "Drill, baby, drill!") en Lucas (medeoprichter van een oliebedrijf) niet als administrateur van het EPA genoemd worden, maar met zo'n extremistische gedachtes betreffende het milieu, kunnen we enkel hopen op iets gematigder gedachten betreffende het binnenlands beleid.
Als minister van onderwijs werd Ben Carson reeds meermaals genoemd. Carson, een creationist die gelooft dat de evolutietheorie er één van Satan is, is voor velen mogelijk nog zorgwekkender dan Sarah Palin. Bij politieke benoemingen mag in theorie uiteraard geen rekening gehouden worden met geloof, maar tochet blijft velen ook de vraag hoe de ex-presidentskandidaat als gepensioneerd neurochirurg de wetenschap in die mate in twijfel trekt.
Maar zelfs met die namen hebben we de grootste shock voor de Democraten nog niet gehad. Als minister van Buitenlandse zaken, de persoon die de Amerikaanse diplomatie moet verzorgen, zijn de namen Newt Gingrich en John Bolton naar boven gekomen. Respectievelijk baart de eerste extreem links tot centrum zorgen en kan centrumrechts tot extreemrechts er wellicht mee leven - alhoewel die laatsten er wellicht wél tevreden mee zijn, maar de tweede baart niet alleen de Democratische Partij, maar ook alles dat zich niet als extreemrechts kan classifiseren.
Newt Gingrich heeft zich reeds openlijk uitgesproken voor het intrekken van het burgerschap voor IS-sympathisanten. Daar lijkt in eerste instantie niets mis mee, maar gevaarlijker is het wanneer daadwerkelijk bepaald moet worden wie een IS-sympathisant is. Wie bepaalt dat als er twijfel is? In het extreme getrokken, kan dit net zo eindigen als het House Committee on Un-American Activities, een parlementair commitee dat zich ermee bezig hield communistische en cryptocommunistische activiteiten op te sporen - en helemaal uit de hand gelopen. Gringrich' plan geeft Trumps regering vrij spel het burgerschap af te nemen van wie ze maar willen. Protesteer je tegen Trump? Dan vermoeilijk je hun klopjacht op sympathisanten en kan dat er uiteraard op wijzen dat je zélf een sympathisant bent. Het hoeft uiteraard allemaal zo ver niet te komen, maar de kans zit er onontkenbaar in.
John Bolton, ex-VN ambassadeur, echter, kan wellicht geclassificeerd worden als de grootste neoconservatief in de laatste paar decennia. Uitspraken als "Diplomatie is geen doel als het de belangen van de VS niet dient", worden door velen, zelfs Republikeinen, als een bedreiging voor de Verenigde Staten aanschouwd. Impopulair is een woord dat ook op hem van toepassing is - zelfs tijdens zijn tijd als ambassadeur voor de VN werd hij al uitgejouwd in New York City.
Naast al deze namen, is ook Alabama's Senator Jeff Sessions, extreem rechts als het op niet alleen illegale, maar ook legale immigratie aankomt, reeds genoemd als mogelijk kandidaat voor minister van justitie of defensie. Sessions stemde voor de invasie in Irak in 2003.
Een zwak licht in de duisternis voor de Democraten, is oud-burgemeester en oud minister van jusitie van New York Rudy Guliani, die ook genoemd wordt bij de post minister van justitie. Guliani maakte naam door zijn strijd tegen de Amerikaanse maffia en de corruptie in Wall Street.
Erger dan Bush? Het woord "erg" duid op subjectiviteit, maar er kan niet ontkend worden dat het rechtser wordt dan Bush. Ook de laatste Republikeinse president had neoconservatieve kabinetsleden, maar die werden gecompenseerd door gematigdere leden als Colin Powell of Richard Armitage. Trump lijkt die weg in de verste verte niet op te gaan. Het ziet ernaar uit dat Amerika, op z'n minst voor de volgende vier jaar, gedag mag zeggen tegen hun vooruitgang betreffende sociale voorzieningen, milieuwetten en misschien zelfs gedeeltelijk hun First Amendment, dat de religieuze vrijheid vastlegt.
Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried