[RPG — 3OO — Hogwarts] Cave Inimicum • Speeltopic - Speeltopics

---

SHIPS Shipname x x x x x Names x x x x x Legenda shiplijst Italic = Vriendschappelijk Bold = Crush Red = Liefdesrelatie Underlined = It's over Pink = It's complicated EVENTS Dates & events will be listed below. Naam — Datum — Dresscode —       Tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst REGELS — In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet — Je schrijft een post van minimaal 300 woorden — Een reservering blijft twee dagen staan — Maximaal twee personages per persoon: verschillende geslachten, afdelingen, etc. — Speeltopic wordt over ongeveer een week geopend — Geen perfecte personages — Geen liefdesrelaties die van te voren zijn afgesproken, zo willen we one-on-one voorkomen. — Nieuwe topics worden aangemaakt door Ziegler & Camouli — Bespreek relaties en overige zaken in het praattopic — Heb je vragen? Stel ze! — Have fun! TOPICS — Rollentopics: O1 — Praattopics: O1 — Speeltopics:

---

Up with the sun. Gone with the wind.

LEONARDO JACK PERUZZI "If you can’t convince them, confuse them." * * * RAVENCLAW | HALFBLOOD       Leonardo had zich al een tijdje verscholen in een van de comfortabele fauteuils in de common room van Ravenclaw. Ancient Runes huiswerk nam altijd veel tijd in beslag en hij was dan ook al een paar lessen vooruit aan het werken. Op zijn ranke vingers waren opgedroogde inktvlekken te zien en op de tafel voor hem stond een mok met warme chocolademelk. Af en toe doopte hij er een marshmallow in, die door de hitte langzaam smolt, om hem daarna snel op te eten.       Pas toen de common room bijna helemaal leeg was gestroomd kreeg hij door dat het etenstijd was. Met veel tegenzin —hij was immers goed bezig geweest— klapte hij het zware boek dicht. Een gaap verliet zijn mond en enkele botten leken te kraken toen hij zich uitrekte; de hele middag had hij in dezelfde houding doorgebracht. Zuchtend stond hij op, raapte al zijn schoolspullen bij elkaar en begaf zich naar zijn kamer. Deze was evenals de common room ook verlaten. Ietwat gehaast bergde hij alles op, totdat hij een mooi gewaad opmerkte van één van zijn vrienden. Een frons verscheen tussen zijn wenkbrauwen toen hij erop af liep. Dit gewaad was velen malen mooier dan het normale school gewaad dat iedereen droeg. Leonardo haalde een hand door zijn haar terwijl hij het kledingstuk grondig inspecteerde. Het was afkomstig van een dure winkel op de Diagon Alley, waar je gewaden kon huren voor speciale evenementen. Was er een evenement op komst? Plotseling herinnerde hij de twee meisjes die vanmiddag naast hem waren komen zitten bij het haardvuur en een gesprek hadden gevoerd over eventuele dates. Hij had er niet al te veel aandacht aan besteed aangezien hij bezig was geweest met huiswerk. Hij vloekte zachtjes toen de realisatie over hem neerdaalde. Er was zeker weer een bal op komst. Lichtelijk geïrriteerd wreef hij in zijn ogen, moest hij nu een date gaan regelen? Hij besloot zich vooralsnog niet al te veel zorgen te gaan maken, aangezien hij het altijd nog bij het verkeerde eind kon hebben.       Gehaast maakte hij zijn weg naar de hal. Enkel de gedachte aan eten deed hem al watertanden. Eenmaal aangekomen bij de Ravenclaw tafel merkte hij algauw de Prefects op, Teddy en McKenna, echter besloot hij niet bij ze te gaan zitten. Toen hij iets verder keek zag hij ook Celeste, een meisje dat een jaar lager zat dan hem. Toch mocht hij haar wel, haar eerlijkheid en positiviteit kon hij altijd wel waarderen. Leo ging tegenover haar zitten en schepte wat aardappels en kip op. "Hé," begroette hij haar tussendoor. "Weet jij toevallig of er weer een bal op komst is? Ik ben afgelopen dagen zo bezig geweest met school dat ik volgens mij al het nieuws heb gemist."

[ bericht aangepast op 17 nov 2016 - 16:13 ]

---

i tried to buy your pretty heart, but the price too high

Na een tijdje zo gezeten te hebben, drinkend van een glas water, zag ik dat Harlowe op stond en wegliep bij Arwen, wat mij de mogelijkheid gaf om naast mijn vriendin te gaan zitten. Het was te vol geweest om bij hen te gaan zitten, en ik had de hoop gehad dat er misschien iemand naar mij toe zou komen- ik was immers een van de eersten in de zaal geweest. Ik besloot dus om op te staan, en liep naar het donkere meisje toe, die niks door leek te hebben. Het was niet zo dat ik erg van de knuffels was, maar het feit dat ik haar lang niet gezien had, maakte dat ik haar toch wel een knuffel gaf van achter. "Boe," sprak ik dan ook uit, waarna ik naast haar ging zitten. Niet over de vakantie praten willende, begon ik onderwerpen in mijn hoofd na te gaan waar we het over konden hebben. Een van deze was het aankomende feest, waar ik nu al geen zin in had. Heel wat enthousiaste stemmen had ik gehoord, maar het was naar mijn idee allemaal een beetje last-minute. Hoe vonden ze het een goed idee om leerlingen in twee dagen tijd een date te laten regelen? Dat snapte ik vooral niet. Daarnaast was het ook op de avond van de eerste quidditch trainingen. Nou speelde ik zelf niet, maar ik was wel een groot fan, en vond het zeker leuk om Arwen's enthousiasme richting de sport te zien. "Duss..." begon ik, nogal awkward.

---

take me back to the basics and the simple life

ARWEN ALYCANTE

GRYFFINDOR | QUIDDITCH CAPTAIN | 7TH YEAR | WAITING FOR HARLOWE

Tot mijn tevredenheid leek Harlowe het met mij eens te zijn. Kijk, daarom was ze mijn beste vriendin. Ik was blij dat ze me geruststelde dat het wel goed zou komen.       “Ik heb een idee, Ar.” Sprak Harlowe waardoor ik haar een vragende blik toewierp. "Wat zou je ervan vinden als wij een date voor elkaar zouden zoeken?”       Een frons was op mijn gezicht te zien maar een kans om te protesteren kreeg ik niet aangezien ze al was opgestaan en mededeelde dat ze het alvast ging regelen. Een kreun van afschuw gleed over mijn lippen toen ik zag hoe ze regelrecht op de Slytherintafel liep. Een misselijke gevoel borrelde op en ik trok wit weg toen ik zag dat Myles aan de desbetreffende tafel zat. Shit.       Opgaande in mijn paniek had ik niet in de gaten dat Charlie naar me toe was gekomen. Ik schrok dan ook toen ik opnieuw geknuffeld werd en moest een zucht onderdrukken. Wat had iedereen vandaag? De irritatie op mijn gezicht verdween toen Charlie naast me kwam zitten, van haar kon ik het nog hebben. Met lichte nieuwsgierigheid nam ik de blondine in mijzelf op en glimlachte toen.       "Hey Charlie," begroette ik haar terwijl ik wat aardappels op mijn bord gooide. Opnieuw keek ik even op toen er een idee in mijn hoofd op kwam. Charlie was veel beter in met mensen omgaan dan ik. En aangezien Harlowe graag een date leek te willen kon ik haar moeilijk teleurstellen. Hoewel, ik kon nog altijd een pak aantrekken en haar zelf meenemen. Misschien was dat niet eens een slecht plan.       Gelukkig (of helaas) voor Harlowe was ik een te goede vriendin en wetende dat Charlie mij vast wel zou helpen nam ik een besluit. "Heb je zin om samen een date voor Harlowe te regelen?"       Met een vragende blik keek ik haar aan terwijl ik wat aardappeltjes in mijn mond propte. Mijn blik gleed even door de zaal en kwam uit bij Bodine. Met een glimlach zwaaide ik naar haar, om vervolgens ook Sil en Amy te zien. Ook hen wuifde ik toe, hopende dat ze allemaal bij Charlie en mij konden gaan zitten zodat we de meest geweldige dat voor Harlowe konden regelen.

[ bericht aangepast op 19 nov 2016 - 14:40 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Celeste “Poppy” Dayne. Een meisje van gemiddelde lengte zat verscholen in een hoekje van de eetzaal. Ze had een bleek, porselein gezichtje, die ze verschool in een dik schoolboek van Herbology. Doordat Jazz en Lisa er een puinhoop van hadden gemaakt in de common room — ze hielden nu eenmaal van verstoppertje spelen — was ze een hoop tijd verloren, terwijl ze eigenlijk liever die tijd wilde vullen met een zinvollere productie.       Geconcentreerd schreef ze enkele belangrijke punten op in haar kladboekje. Ze had altijd een extra boekje voor eventuele notities die handig konden zijn voor later en waarvan ze dacht dat, dat wel in een toets zou voorkomen.       Wanneer ze afwezig naar een stukje brood wilde grijpen op de tafel, terwijl ze verder las in haar schoolboek, merkte ze niet op dat ze eigenlijk haar hand richting de bosbessenjam stuurde. Enkele verbaasde blikken van andere leerlingen naar haar, merkte ze ook niet op. Ze lette eigenlijk nooit echt op andere mensen.       Een blanke jongen van Italiaanse afkomst kwam tegenover haar zitten. 'Hé,' had hij haar begroet. Hij schepte ondertussen eten op. Celeste wist niet dat diegene het tegen haar had, ze zat te dicht met haar neus in de boeken. 'Weet jij toevallig of er weer een bal op komst is? Ik ben afgelopen dagen zo bezig geweest met school dat ik volgens mij al het nieuws heb gemist.' De woorden had ze opgevangen, echter was ze niet van het sociale — waardoor mensen haar vaak vermeden en andersom. Daardoor wist ze niet dat er tegen haar werd gesproken.       Waar bleef dat broodje? Dacht ze op het moment dat haar slanke vingers een nattig goedje aanraakte. Van schrik keek ze op en zag dat ze haar vingers had gedoopt in de bosbessenjam. Haar ogen gleden naar de jongen dichtbij.       “Oh, Leonardo!” Ze schrok even. Haar groene ogen verwijdden zich, haar donkere haar sierden zich langs haar bleke gezichtje. Het was een jongen van dezelfde afdeling, een jaar hoger dan haar, maar verder wist ze niks van hem.       Een seconde lang bleef ze met haar blik op hem hangen. Tot ze tot eigen zinnen kwam en iets verwilderd om zich heen keek voor een servetje. Ze wist dat ze die van haar ergens had neergelegd, maar wist niet meer te herinneren waar.       Met een hand haalde ze de boeken van haar schoot af en zag het servetje op haar schoot liggen. Zachtjes glimlachte ze. “Daar ben je dus..” mompelde ze.       Wanneer ze haar slanke vingers schoonmaakte met het doekje, keek ze op. “Eh..” Begon ze verlegen. “Had je net iets tegen me gezegd? Ik.. het spijt me.. ik ben druk bezig met mijn huiswerk,” stamelde ze.       Het porseleinen meisje, waardoor ze de bijnaam Poppy had gekregen, legde het servetje weg en leek even na te denken over het antwoord. “Ik had iets opgevangen van een bal?” Ze knikte haar hoofd. “Naar mijn weten is dat vrijdag, 3 september.”

“The love of learning, the sequestered nooks, And all the sweet serenity of books.”

[ bericht aangepast op 19 nov 2016 - 17:27 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

---

Asaf kon goed wegzakken in zijn eigen gedachten. Dat was ook iets wat op dat moment gebeurde. Hij dacht aan zijn vakantie, aan zijn ouders en zijn jongere zusjes. Hij was absoluut niet sentimenteel aangelegd, maar toch hield hij ervan om aan zijn familie te denken. Hij schrok op toen hij een bekende stem hoorde, maar hij kon deze zo snel even niet plaatsen. Daarom keek hij op en zag hij Julian staan. Zijn afdelingsgenoot nam plaats naast Asaf. 'Hey man, hoe gaat het met jou, beetje leuke zomer gehad?' vroeg hij op hetzelfde moment.       Asaf schoof iets weg van Julian om genoeg plek voor hem te maken. Een kleine, ingetogen glimlach rustte rond zijn lippen. 'Ja, prima' antwoordde hij rustig. 'Het is altijd weer wennen als school weer begint,' grapte hij. 'En hoe is het met jou?'       Nog voordat Julian kon antwoorden, werden de jongens vergezeld door Myles. Asaf glimlachte ook kort naar hem. De jongens waren vast en zeker gewend dat Asaf niet zo uitbundig was en dat dat niet betekende dat hij niet opgewekt was - hij uitte dat gewoon wat minder dan anderen. Ondertussen at hij zijn bord leeg en nam hij een flinke slok van zijn pompoensap om alles weg te spoelen. Ook Myles had gevraagd hoe het met Asaf ging. Opnieuw gaf hij antwoord: 'Ja, met mij gaat het goed. En met jou, Myles? Goede vakantie gehad, jongens?'       Asaf ging wat verzitten zodat hij schuiner zat en beide jongens goed kon aankijken. Hij had er een hekel aan om zijn gesprekspartners niet goed te kunnen zien, dat vond hij erg onpersoonlijk. Het kon hem dan ook weinig schelen dat een derdejaars op dat moment tegen zijn rug aan zat te kijken. Uiteindelijk voegde Harlowe zich ook bij hen en ook zij vroeg hoe het ging met hen. Asaf rolde kort zijn ogen. Niet omdat hij Harlowe niet mocht, maar omdat hij geen zin had om voor de derde keer te vertellen dat het goed met hem ging. Daarom wachtte hij totdat de anderen zouden antwoorden.

[ bericht aangepast op 20 nov 2016 - 18:38 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Julian Stephan Carrow

~ Slytherin ~ 7th year ~ Pure Blood ~ With Asaf,Myles & Harlowe

'Ja , prima', zei Asaf. 'Het is altijd weer even wennen als school weer begint, en hoe is het met jou?'. Ook Myles voegde zich bij onze groep en begroette hem. Myles en ik kende elkaar al een hele tijd en zijn in die tijd hele goede vrienden geworden. Ik richtte me weer op Asaf. 'Denk dat nog niet eens vijf procent van de school het leuk vindt om hier weer terug te zijn. Myles had ook gevraagd hoe het ging. 'Maar met mij gaat alles wel prima. Vind het jammer dat de zomer voorbij is maarja niks aan te doen toch.', zei ik lachend. 'En hoe gaat het met jou dan Myles, nog leuke dingen meegemaakt deze zomer?' Ik wachtte op zijn antwoord tot Harlowe zich ook bij ons voegde. 'Hey boys, goed om jullie weer te zien.' Ik glimlachte en stond op om haar een knuffel te geven. 'Het is ook goed om jou weer te zien, dus hoe gaat het nu?' Snel geef ik mensen geen knuffel, maar ik ken Harlowe al zo goed en zo lang dat ik voor haar een uitzondering maak. Ik nam weer plaats aan de tafel en pakte wat Pixie Puffs en deed er wat melk bij. Ondertussen keek ik wat de Great hall rond, ik had opgevangen in de wandelgangen dat er een feest zou komen. Een date meenemen is altijd leuk en misschien zou ik dit jaar wel iemand speciaal ontmoeten. In het verleden heb ik wel vaker relaties gehad, maar nog nooit een intense liefde. Zo'n liefde dat je alles voor elkaar over zou hebben. Afgelopen zomer had ik drugs gebruikt met een oude vriend van mij van thuis. Hij had het vaker gedaan en legde mij uit dat het een gevoel van liefde creëerde, alsof je verliefd was. Niks was minder waar. Toch heeft mij dat aan het denken gezet, als het zo voelt om verliefd te zijn, dan ben ik nog nooit echt verliefd geweest. En zoiets wil ik dit jaar meemaken. Ik nam een hap van mijn eten en richtte me weer op mijn housemates.

[ bericht aangepast op 21 nov 2016 - 22:09 ]

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

MYLES JONATHAN MCKANE

Slytherin † Zeventien † Volbloed † At the Great Hall with

Eens ik me had neergevlijd aan de Slytherin tafel zag ik hoe Asaf me een kort maar vriendelijk glimlachje schonk en Jules me ook begroette. 'Ja, met mij gaat het goed. En met jou, Myles? Goede vakantie gehad, jongens?' 'Maar met mij gaat alles wel prima. Vind het jammer dat de zomer voorbij is maarja niks aan te doen toch. En hoe gaat het met jou dan Myles, nog leuke dingen meegemaakt deze zomer?'vroegen Asaf en Julian eens ik aan hen had gevraagd hoe hun vakantie was al wachtte ik nog met antwoorden want vanuit mijn ooghoeken zag ik een bekend figuur op ons afkomen. Harlowe. Ze haf Julian een knuffel en vervolgens nestelde ze zich naast me neer. "Hey Har" begroette ik haar ook met een glimlachje en haf haar een korte knuffel voordat ik me op het eten stortte. Kort liet ik mijn blik over mijn drie afdelingsgenootjes glijden. Het was zo vreemd, alle vier waren we zo anders van karakter en toch behoorden we alles in een hechte vriendengroep en afdeling. Vele zagen Slytherin als de plek waar alle "duistere" tovenaars gezeten hebben, maar dat wilde niet zeggen dat alle Slytherins duister waren. Kijk naar Harlowe , die zat vrolijk alle eerstejaars te begroeten. "Hey boys, goed om jullie weer te zien." zei ze vrolijk. "En zoals iedereen zich afvraagt hoe was jou vakantie." lachte ik. " Die van mij was wel te doen, en die van Julian en Asaf waren ook goed." zei ik zodat de jongens het niet nog eens moesten vertellend want , we are men dingen 3 keer na elkaar uitleggen was altijd te veel moeite. Althans voor mij dan. Ik prikte wat eten op mijn vork waarna ik deze met gemak naar binnen schoof waarna ik mensen hoorden praten over een bal. "Wacht, is er een bal vrijdag? En Quidditch dan?" vroeg ik iets verontwaardigt. Ik was nou niet mister romantic en dat wist deze tafel wel, het gedacht alleen al dat ik in pak naar een bal moest.... En dan nog niet te spreken over de struglle van een date zoeken. De laatste keer dat ik een 'date had meegevraagd ging ze smakend aan mijn armen en klaagde telkens dat ik met haar moest dansen. Daarnaast had ik haar nog zien knoeien met mijn drankje, die ik slim aan iemand anders had gegeven en sindsdien waren die kerel en mijn date een nogal klef stelletje. - notdesperateatallwithlovepotionsandshizzle- Maar goed... Geen Quidditch betekende dan ook deze week geen al te harde rivaliteit tussen slytherin en Griffendor, althans wat minder rivaliteit. Het was dat ik vanaf hier de tafel van de afdeling niet kon zien anders hadden mijn donkere poelen vast Arwen opgezocht.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

LEONARDO JACK PERUZZI "If you can’t convince them, confuse them." * * * RAVENCLAW | HALFBLOOD       Celeste leek niet van plan te zijn om te antwoorden. Haar aandacht was bij het dikke Herbology boek, dat Leonardo maar al te goed herkende van vorig jaar. Met zijn blik volgde hij haar hand, die ze afwezig in de bosbessenjam doopte. Een frons verscheen tussen zin wenkbrauwen terwijl een vermakelijke lach zijn mond verliet. Pas op dat moment leek ze hem op te merken. “Oh, Leonardo!” Haar geschrokken gezicht verraadde dat ze inderdaad niet had door gehad dat hij tegen haar had gesproken. “Zeg maar Leo, dat doet iedereen,” zei hij met een glimlach.       Celeste leek vluchtig op zoek te zijn naar iets om haar vingers aan af te smeren maar nog voordat Leo haar zijn servet aan kon bieden had ze hem al gevonden. Hij nam een hap van zijn aardappelen terwijl ze met een rode blos op haar wangen tegen hem begon te praten. “Eh.. Had je net iets tegen me gezegd? Ik.. het spijt me.. ik ben druk bezig met mijn huiswerk,” stamelde ze. Hij wachtte even met het geven van een antwoord aangezien zijn mond nog vol was maar ze begon al snel weer vanuit haarzelf te praten. “Ik had iets opgevangen van een bal? Naar mijn weten is dat vrijdag, 3 september.”       Leonardo zuchtte overdreven en legde zijn mes en vork, op zijn alweer lege bord, neer. Nu moest hij weer een date gaan zoeken. Of hij kon ook gewoon niet gaan. Het was immers een nare gedachte om vrolijk te gaan dansen op een evenement terwijl de tovenaarsoorlog minder dan een jaar geleden was geëindigd. Hij vond sowieso dat veel mensen er té koeltjes over deden aangezien veel mensen hadden het leven verloren.       "Ga jij?" vroeg hij aan het meisje voor hem. "En heb je al een date?" Grijnsde hij, het liefst wilde hij zijn gedachten even verzetten. Zijn familie had het zwaar gehad met vele doden en de gedachte van een bal stond hem dan ook helemaal niet aan.

---

i tried to buy your pretty heart, but the price too high

Het was weer eens zo ver. Silver kwam te laat aan in de grote zaal. Of hij een goede reden had? Ja en nee. Het kwam wel vaker voor dat Jammerende Jenny door de toiletten rondspookte, maar meestal vermeed ze de jongens wc's. Echter had ze dit keer besloten om nét op het moment dat Silver het wc hokje in glipte, de wc's te laten overspoelen. Dit resulteerde in dat Silver bijna een half uur in de wc opgesloten had gezeten. Hij was niet van plan dit verhaal te vertellen. Zuchtend liep hij richting de tafel van Gryffindor, speurend naar bekenden. De oorlog was eindelijk over, en de grote zaal was voller dan ooit. Leerlingen waren eindelijk weer teruggekeerd naar Hogwarts. Ook Sil had het één en ander meegemaakt tijdens de oorlog. Het begon met het feit dat zijn moeder, een dreuzeltelg, en tevens een belangrijk persoon op het ministerie, besloot dat het niet meer veilig was voor haar en haar dreuzelfamilie. Ze besloot onder te duiken, en maar goed ook. Sil en zijn oudere broer Oliver werden gedwongen om op Hogwarts te blijven, terwijl hun vader anti-deatheater propaganda besloot te maken, waar hij uiteindelijk bijna voor opgepakt werd. Toen hij uiteindelijk ook besloot onder te duiken, gingen de Deatheaters achter zijn familie aan. Sil en Oliver waren buiten bereik, dus werd zijn 90-jarige opa het volgende doelwit. Sil had zijn opa nog nooit in actie gezien, en kon het dus bijna niet geloven dat deze in zijn eentje drie Deatheaters een lesje had geleerd, om vervolgens op de vlucht te slaan. Maar goed. De oorlog was over. Sil's familie was veilig, iets wat niet over iedereen gezegd kon worden. En nu was het tijd om te eten. Ergens langs de volle tafel van Gryffindor, spotte Sil twee vrienden. Charlie en Arwen. Met een grijns liep hij hun richting op, en ging achter ze staan. 'Schuif 's op,' zei hij, terwijl hij zich er tussen mengde en zijn bord begon op te scheppen met aardappels. 'Dus, leuke vakantie gehad?'

---

What do we say to the god of death? ''Not today.''

---

Bij haar aankomst aan de tafel werd ze hartelijk ontvangen — zowel door haar vrienden als door anderejaars. Julian legde kort zijn armen om haar heen voor een knuffel waardoor haar natuurlijke reactie was om hem terug te knuffelen. Het tweetal kende elkaar al een lange tijd en daarom was ze naast haar normale blijheid, ook opgelucht om hem te zien. “Het is ook goed om jou weer te zien, dus hoe gaat het nu?” Volgde zijn vraag, waardoor Harlowe glimlachte door zijn socialiteit en interesse in haar. Nog voordat ze kon antwoorden werd ze ook door Myles met een omhelzing begroet. “En zoals iedereen zich natuurlijk afvraagt, hoe was jouw vakantie?” Zijn lach klonk hartelijk en oprecht toen de heks bij de groep plaatsnam. “Die van mij was wel te doen, en die van Julian en Asaf waren ook goed.” Ze knikte kort om aan te geven dat de informatie binnen was gekomen. “Dat is fijn om te horen, jongens.” Haar oprechte toon was allesbehalve vijandig en Harlowe was er klaar voor om over haar eigen vakantie te vertellen. “Mijn vakantie was uitmuntend. Veel gezien, veel meegemaakt. Oh! — En we probeerde op Nessie te jagen.” Dat laatste was niet helemaal gelukt, aangezien ze hem niet konden vinden. Al met al dus een top vakantie.       Myles leek wat verrast op te kijken toen hij een stel scholieren hoorde praten over het opkomende schoolbal. “Wacht, is er een bal vrijdag? En Quidditch dan?” Dezelfde vraag als Arwen, maar die viel te verwachten. “Yep, over twee dagen. Quidditch wordt afgelast, wij wisten ook van niets.” Merkte ze kort op. Er was niets wat ze kon doen op het te veranderen. Om eerlijk te zijn had ze er wel zin in — zeker nu Arwen een leuke date voor haar zocht. “Goed dat je het zegt, Myles. Ik kan nu een mooi bruggetje vormen.” Haar poelen vielen op het zijprofiel van de jongen, “Ik heb een leuke date voor je, namelijk Arwen.” Grijnzend wees ze naar haar beste vrienden die zich bij andere had gevoegd en door de Great Hall zwierf. “We hebben een deal, ik zoek een date voor haar, en zij voor mij. Dus, wat zeg je?”

---

Up with the sun. Gone with the wind.

MYLES JONATHAN MCKANE

Slytherin † Zeventien † Volbloed † Seeker †At the Great Hall with Harlowe, Asaf and Julian

“Dat is fijn om te horen, jongens.” Zei de brunette vriendelijk en oprecht waarna ze op de vraag antwoorde die bij iedereen al de ronde had gedaan. “Mijn vakantie was uitmuntend. Veel gezien, veel meegemaakt. Oh! — En we probeerde op Nessie te jagen.” zei de schotse en ik schudde even grinnikend mijn hoofd. Loch Ness was een legende die één of andere dreuzel heeft verzonnen al werd er vaak gespeculeerd dat het wel degelijk een water draak is die zich verschuilt in de schotste wateren. Daarbij spreidde het nieuws snel voordat een tovenaar zijn geheugen kon wissen, al is er naast 1 a 2 enorm slechte foto's nog niets bewezen geweest. Het feit dat er een bal was vond ik wat minder prettig dus stopte ik mijn mobd dan ook vol puree toen Harlowe verder sprak. “Yep, over twee dagen. Quidditch wordt afgelast, wij wisten ook van niets.” Merkte ze op, net nu ik zo'n zin had om dit jaar te openen met een overwinning tegen Gryffendor. Ik nam ondertussen mijn glas pompoensap en nam enkele slokken terwijl ik verder luisterde naar haar. Blijkbaar had ik haar aan iets herinnert. “Goed dat je het zegt, Myles. Ik kan nu een mooi bruggetje vormen.Ik heb een leuke date voor je, namelijk Arwen.” ik verslikte me in mijn drankje bij haar woorden en proestte het even uit . Oh my Merlin. Ik volgde haar vinger die wees naar Arwen, dit was vast een valstrik...
Arwen en ik waren goede vrienden, daar niet van maar wetende dat ze net zo'n fanatieke quidditch speler is als ik... Hoewel dit misschien ook een mogelijkheid is om informatie bij haar los te peuteren en dan heb ik ook van de eerste keer een date. “We hebben een deal, ik zoek een date voor haar, en zij voor mij. Dus, wat zeg je?” ik fronste even kort naar Harlowe. " Weet Arwen eigenlijk dat ik je slachtoffer ben? I ben alles behalve een dreamy prins op één of andere eenhoorn." ik haalde kort een hand door mijn haar. Arwen zou zelf niet de moeite doen om in een kleed te komen dus ze hoefde al die fancy dingen niet. "Ah waarom ook niet." grijnsde ik lichtelijk sluw. Dat ging wat worden vrijdag.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Haar ogen vielen op haar bordeauxrode gelakte nagels. Beide ouders beschreven ze als te lang en onverzorgd, maar Jemima vond de lange nagels juist mooi en verzorgd. Al helemaal met een mooi kleurtje erop. Het beeld van hoe haar handen dan ook over de zwarte en witte toetsen van de piano gingen, kwam weer voor haar ogen. De rust die zij er altijd bij voelde wanneer ze speelde was geweldig, het voelde altijd of het alleen zij met de piano was. Jemima keek weer vanaf haar nagels naar Oliver toen hij haaar vraag begon te beantwoorden over hoe zijn vakantie was geweest. ''Prima, niet al te interessant. We zijn naar Frankrijk geweest dit jaar, dat was wel echt leuk.'' vertelde hij en Jemima luisterde aandachtig naar hem. Frankrijk was een land waar ze zelf nog nooit was geweest, maar heel graag heen wilde. Voornamelijk leek Bordeaux haar geweldig, in de zon en tussen wijnvelden. Daarbij vond ze de Franse taal ook erg mooi, al sprak zij het zelf amper. ''Welk deel van Frankrijk?'' vroeg ze met een lichte glimlach rondom haar lippen. ''Verder heb ik een beetje quidditch gespeeld, ben ook nog naar London geweest! Jammer dat ik je toen niet heb gezien.'' Jemima rolde kort met haar ogen en grijnsde vervolgens lichtjes. ''Jammer dat je me niet hebt opgezocht Oli, er is altijd zo'n positiviteit om mij heen dat vele moeten hebben gemerkt dat in in Londen was, blijkbaar ben jij daar niet gevoelig voor.'' grapte ze. ''Ach ja, volgende keer moeten we elkaar laten weten dat we in Londen zijn, dat is best wel handig.'' Kort ging haar hand door haar haren en dacht ze eventjes na over wat hij zei voor het over Londen ging. ''Moest je oefenen om mij te kunnen tegen houden bij Quidditch? Hufflepuff tegen Gryffindor wordt vast een mooie wedstrijd, denk je ook niet?'' ''Maar wanneer ga je een keer voor mij piano spelen dan?'' vroeg Oliver vervolgens knipogend. Er verschenen lichte blosjes op de wangen van Jemima. ''Hm, ligt er aan of er hier op school een piano is. Als die er niet is is het nogal lastig namelijk. Heb je nog verzoeknummers voor me?'' antwoordde ze. Vervolgens dacht ze weer kort na. ''Trouwens, al een idee wie je mee neemt naar dit bal gedoe?'' vroeg ze, terwijl ze zachtjes in haar onderlip.

---

kip is lekker daarom heet ik drumstick