Het is allemaal goed gekomen hoor!
Toen ik haar bij het binnenkomen zag en naast haar ging zitten zat ik al helemaal te shaken. Ik durfde haar niet te vragen of ze met me wilde praten in de pauze, dus stuurde ik een briefje. Ze keek me aan en haalde haar schouders op, wat ik later begreep toen ze blijkbaar naar de fysio moest in de pauze.
Erna heeft ze op me gewacht en ik trof haar buiten. We hebben toen eerst even gelachen over hoe verschrikkelijk onze dag was en daarna vroeg ze me ernaar.
Ik heb haar toen verteld dat ik dit heel moeilijk vond en daarna dat ik vond dat we uit elkaar waren gegroeid. Ze zei ook dat ze het heel druk had (ik kan zelf ook maar 1 dag in de week dus ik geloof dat wel) met school en sport.
Toen zei ze dat ze het zelf ook heel jammer vond en het leek haar een goed idee om weer heel veel af te spreken, te beginnen met dit weekend.
Ik ben dus voor niets zo bang gewest voor dit gesprek en zonder jullie steun had ik het dan ook nooit gevoerd.
Bedankt!
Xx
[ bericht aangepast op 13 okt 2016 - 10:47 ]