Ik werk op een middelgrote rederij met een heel aantal collega's en toch wel een aantal managers. (Partymanagers genoemd, uhu, dikke party man.) Maar dus, er is zo'n collega, eigenlijk manager, waar ik dus mijn verhaal over kwijt wil. Haha, ik maak op mijn werk iedere dag wel verhalen mee, die ik wel op Q wil delen, maar om iedere dag een topic te openen.. Maar dus, deze collega laat echt een vreemd gevoel achter.
Dus, disclaimer voordat jullie beginnen: hij is 32, ik ben 21. Ik ben niet zo van het relatietype, en ik zou geen relatie met hem willen. Dus, dat is duidelijk.
Het is namelijk zo dat hij zich eigenlijk gedraagt alsof hij net zo oud is als mij of zo. Maar hij maakt dus allemaal van zo'n rotgrappen.
"Mag ik iets drinken?"
"Nee."
*blik van mij*
"Nee grapje, pak je maar hoor."
Dit soort dingen. Of hij zegt de hele tijd. "Hoi Manon." om mij te irriteren. Of: "wat doe jij hier". Allemaal dat soort flauwe dingen. En op de seksgrapjes die er af en toe tussendoor vliegen zal ik maar niet ingaan lol. (En nee, niet dat ik daar een probleem mee heb, haha. Ik vind ze wel grappig.) Maar omdat hij dus mijn "baas" is. Of ja, baas. Hij heeft die dag de leiding op die boot. In dat opzicht heb ik een heel deel bazen rondlopen. Maar goed, omdat hij dus mijn manager is, moet ik hem dus serieus nemen met dat soort dingen. Want ja, hij kan ook serieus doen. Soms. Ik ga geen dingen doen tegen de regels.
Gister had hij mij ook goed beet. Hij had een schotel ijstaart in zijn handen die terug de keuken in moest. En hij zei: "ruik hier eens aan". Dus ik dacht, er zal iets vreemds mee zijn. Ik ben vrij goedgelovig, zoals je wel merkt. Duwt hij mij ineens die ijstaart in mijn neus. Het was grappig bedoelt en alles, maar dat soort dingen doet hij dus allemaal.
Nu komt echter het leukste. Hij maakt ook altijd van zo'n kut opmerkingen tegen mij, en dan gooi ik sinds gister een dikke sneer terug, en dan lachen we allebei eens kostelijk. Nogmaals, ik heb hier echt geen probleem mee. Ik weet dat hij mij aardig vind, en hij weet ook dat hij mij aardig vindt. Of hij maakt van zo'n opmerkingen van "wil je nog wat cola erbij, lekker prikkelbaar en koud, net als jij." en ik beantwoord dan met "dank je." Weet je wel, echt zo'n heerlijke dynamiek.
Vandaag was het weer zovan: "heb je al gezuigd?" (In Limburg, of althans waar ik vandaan kom zeggen we zuigen ipv stofzuigen.) En ik antwoord gewoon "nee", kijkt zo'n andere collega super scheef op. Zegt die manager "zo bedoelde ik het niet hoor. maar ze is al 21 hoor, dus dat mag." lol. En iets later ging ik eindelijk beginnen met stofzuigen, dus ik meld dat duidelijk aan hem, "ik ga zuigen", zegt die zo: "ik wist niet dat *naam* (*) al terug was van vakantie". :')
Hij is de enigste bij wie ik sneren en alles kan maken, en die het dan ook nog eens goed ontvangt, buiten mijn zusje. Echt geweldig. Onnodig te zeggen dat wij het goed kunnen vinden. En ik wou echt dat wij super vaak samen konden werken. Juist dit is het vreemde gevoel, normaal ben ik super aardig tegen iedereen, etc, maar juist tegen hem kan ik lekker bitchen en hij vindt het nog leuk ook. En morgen moeten we weer samen werken, maar dan als collega's (er is een andere manager) en blijkbaar (volgens hem) ook die jongen van de spoiler hieronder, waar we het vandaag uitgebreid over hebben gehad. Dus dat gaat dik gezellig worden, *evil laughter*.
We waren de boot aan het opruimen en poetsen, en zo'n andere collega was aan het helpen, en ik weet niet meer wat we zeiden of deden, maar hij maakt weer zo'n dikke opmerking, en ik gooi er ook een gemene sneer tegenop, en die collega die aan het helpen was barst in lachen uit, niet normaal. Dus, arme collega's morgen.
(*)
Lol. Een heel verhaal, maar dit is nog maar half van wat ik op de rederij mee maakt. Op één dag. Ooooh, ik moet er een boek over schrijven!
You could be great, you know, its all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt
