Eeeeen ik heb een nieuwe column geschreven. Ik heb 'm niet nagelezen, omdat het iets is dat ik uit mijn hart schrijf en niet iets waar ik teveel wil over nadenken betreffende zinsconstructies en grammaticale correctheid. Daarnaast is het ook een les die ik wil meegeven aan iedereen - voor mij heeft het geholpen. Ik hoop dat jullie het wat vinden. c:
Het is een zin die heel vaak gebruikt wordt in allerlei soorten variaties. "De wereld zal altijd proberen je kapot te maken", "vertrouw niemand - niemand geeft om je, ze willen je breken", "het enige doel van de wereld is om je te vermorzelen tot er enkel een hoopje assen overblijven" enzovoort enzoverder. Ik kan niet ontkennen dat ik dat ook jarenlang geloofd heb. Nu ja - geloofd, eigenlijk meer als excuus gebruikt om mijn eigen tekorten niet te hoeven inzien.
De wereld die je haat of kapot wilt maken is een excuus dat veel te veel in dat soort contexten gebruikt wordt. Enkele jaren geleden, ik zat in het vierde middelbaar, kwam ik op het punt waar alles en iedereen tegen mij was. Niemand begreep mij. Iedereen haatte mij. Men wilde mij kapot, maar ik zou mij niet laten doen! Ze wilden mij breken en daarna nog eens op mij schoppen tot ik naar de maan vloog en niet meer terug zou komen. En op die momenten dat ik mijn hart open legde, staken ze erin met aardappelmessen. Maar ik, ik zou me niet laten doen door die wonden. Ik zou er beter bovenop komen. Dat is toch wat ik mezelf wijsmaakte.
Ik zal zeker niet ontkennen dat ik er beter bovenop gekomen ben. Vandaag ben ik veel gelukkiger en, al zeg ik het zelf, wijzer dan toen. De vraag zit 'm echter niet in of ik "er" beter uit gekomen ben, maar waar ik beter uitgekomen ben. Ik ben niet opgestaan uit het hoopje nietsnut dat anderen van me gemaakt hebben, ik ben opgerezen uit het hoopje sukkelaar dat ik van mezelf gemaakt had. Terwijl ik zo hard dacht dat iedereen tegen me was, waren die mensen gewoon zichzelf. Die mensen maakten grapjes, zoals iedereen grapjes maakt, ze beledigden me niet. Een groot deel ervan probeerde me zelfs te helpen. Maar terwijl ik mezelf wilde beschermen, heb ik ook en vooral tegen mijn eigen schenen geschopt.
Vanzelfsprekend kun je niet alles op jezelf steken - er zullen altijd mensen zijn die je naar beneden willen helpen, maar het grootste gedeelte van de mensen wenst je het beste toe. Misschien zullen ze je niet helpen met je doelen te bereiken, maar hey, zijn wij altijd de grote helpers die anderen zo ver mogelijk willen krijgen ten koste van onszelf? Als er één les is die ik getrokken heb uit de voorbije jaren, is dat als je positief bent tegen anderen en open staat voor anderen, voor hun eigenheid, dat de wereld opeens niet meer tegen je is. De wereld is niet opeens voor je, maar de wereld is de wereld. Een wereld met mensen die je niet kunnen luchten, met mensen die jij niet kunt luchten, met mensen van wie je houdt en met mensen waar je van je leven nog nooit van gehoord hebt. Maar zelfs dat is niet het belangrijkste, zo is mijn ervaring. Het belangrijkste is dat je open staat en positief bent tegenover jezelf. Haal jezelf niet naar beneden, bewust of onbewust. Het is een algemene wijsheid dat wie wil dat anderen de schoonheid in hen zien, ook de schoonheid in zichzelf moeten zien. Heb jezelf lief. Heb anderen lief. Kijk met een open en positieve blik naar de wereld en je kansen worden verdriedubbeld dat het leven er mooier op wordt. Er zijn genoeg negatieve dingen om je op te focussen, maar het lijkt in de menselijke natuur te liggen dat we de positieve dingen vergeten.
En mijn positief moment van de dag? Mijn buurman op school tijdens de les lichamelijke opvoeding zien lachen. Die jongen heeft zoveel energie in zijn lijf dat je er gewoon spontaan opgewekt van moet worden. Tenzij je zijn gelach en energie als irritant en storend ervaart. Maar vandaag heb ik ervoor gekozen dat niet te doen. Vandaag heb ik ervoor gekozen er blij van te worden. Het moment duurde niet lang - maar ik herinner het me. Omdat het iets goed is. Omdat het leuk is. Omdat ik het niet wil verdringen, zoals bij vele slechte momenten. Vandaag heb ik weer stappen genomen op het pad naar positiviteit. Mijn pad naar geluk.
Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried
