De eerste keer dat ik het deed riep ik kneiterhard, "Waag het niet om klaar te komen!" Toen heeft hij heel hard moeten lachen en beloofd dat niet te doen. En zo is het nog steeds. M'n vriend respecteert dat ik het niet wil, nog niet, in ieder geval. Misschien dat ik het ooit proef, maar ik ben er nu nog niet klaar voor.
Uit mijn eigen ervaring weet ik dat ik liever alles stap voor stap doe. Ik ben ook echt eerst begonnen met handwerk.
Ik had totaal niet uitgezocht hoe dat moest. Maar op het moment dat het gebeurde vroeg ik me vriend wat ik moest doen en deed hij het voor. Het klinkt misschien wat ongemakkelijk, maar dat was het dus totaal niet. We vertrouwen elkaar en hij wist van mij dat ik verder nog nooit iets met een jongen gedaan had. Hij is mijn eerste.
Nu weet ik wat hij fijn vind en hij zegt ook dat ik het goed kan, haha. Ik let altijd op zijn gezichtsuitdrukking. Daar is veel op af te lezen.
Ik kreun uit mijzelf best veel, moet ik hem geloven, maar niet hard. Het klopt dat hij dat leuk vind, maar goed. Ik doe het echt niet expres. Het is ook een stukje eerlijkheid tegenover elkaar denk ik. Ik zie het nut er niet van in om te "faken". Dan weet hij nog steeds niet waar hij je echt mee verwend. En het is toch wel fijn als hij dat op een gegeven moment door heeft haha
~My Mind Is Free~