Anxiety Disorder - Stamcafé

(Het Engelse woord is misschien bekender, blijkbaar is het angststoornis op z'n Nederlands).
In ieder geval. Dit is iets wat mij al heel lang bezig houdt. Ik ben niet de meest extroverte persoon of iets, maar ik kan me wel redelijk redden met mensen. Als het moet kan ik wel een gesprek aanknopen, ik kan me amuseren met "vrienden" die ik een keer per week in de trein zie, ik kan gewoon met mensen om gaan, maar ik vind het een ongure gedachte om een gesprek te moeten voeren als ik bij de kapper zit. Ik kan prima met mijn vrienden omgaan, en ik voel gewoon, en ik weet dat ze me aardig vinden, maar toch krijg ik een grootste paniekaanval voordat ik met hen ergens naar toe ga.
Als ik aan het leren ben, en ik denk aan het examen, krijg ik opeens een ontzettend benauwd gevoel. Ben ik wel goed genoeg bezig? Leer ik wel hard genoeg?
Mijn beide horloges doen het niet meer (ik bedoel, wat verwacht je van de HEMA en de Kruidvat), maar ik raak helemaal in paniek als ik besef dat ik helemaal alleen naar een juwelier moet gaan waar ik nog niet alleen ben geweest, of althans, dat was ongeveer iets van tien jaar terug ofzo. En ik ken die mensen niet, etc.
Ik raak niet in paniek als de telefoon gaat om tegen mensen te spreken. Ik raak in paniek dat ik op tijd de telefoon moet oppakken, zodat mensen aan de andere lijn niet ophangen voordat ik daar ben.
Ik heb moeite met koken als er twee dingen op het zelfde tijdstip gaar zijn, bijvoorbeeld pasta en saus. Ik raak dan niet in paniek, maar het is dan wel chaos en dan is het ineens teveel op hetzelfde moment. Het is overweldigend.

Heb ik general anxiety disorder? Heb ik social anxiety? Nee, althans, ik ben niet gediagnoseerd door een specialist, maar ik denk ook niet dat mijn paniek daar erg genoeg voor is. Ben ik dan oké, en overdrijf ik? Nee, want iedere situatie die ik hier heb opgenoemd laat zien dat dat niet zo is, en dit zijn enkel algemene situaties die ik mij nu voor de geest kan halen. Ga alsjeblieft niet zeggen dat het niets is, want bij ieder van die situaties voel ik die paniek, of die chaos, wetende dat dit niet normaal is. En toch is het niet genoeg paniek voor een angststoornis.
Wat ik met dit topic wil zeggen is dat ik genoeg heb van die paniek. En ik twijfel of ik ermee naar een specialist zal gaan, want ik kom er gewoon mee door het leven, ik kan gewoon door met mijn leven. Ik word niet gevloerd door paniek. Maar het knaagt toch ergens weer. Het is er zo tussenin, niet erg genoeg om te laten helpen, wel erg genoeg om te storen. Meh.
Dus, hoe gaat het met jullie?

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Het beste is om je gewoon dan te laten testen er op bij een professioneel iemand. Wij kunnen wel zeggen dat je misschien dit of dat hebt, terwijl je het misschien niet eens hebt.

En natuurlijk is het zelf opzoek gaan naar symptomen wel goed en dat je erover nadenkt wat het kan zijn, maar eerlijk is eerlijk daar bereik je eigenlijk ook niet echt iets mee. Meestal als jezelf opzoek gaat, dan maak je de symptomen groter dan wat het is en kan op een heel andere zelfdiagnose uitkomen.

Dus misschien is het gewoon handig om langs een professioneel iemand te gaan en te laten testen.

Wat erg vervelend dit voor je moet zijn! Ik herken sommige dingen hiervan, maar ik kan moeilijk je ergens mee diagnosticeren. Net zoals wat de anderen zeggen, maak een afspraak met een psychiater (iemand die hier meer van weet, als je niemand weet/vindt, vraag desnoods dan aan je huisarts), licht je huisarts in en wellicht dat ze dan een onderzoek bij je doen. Je kan wel beseffen en denken dat je sommige dingen herkent, maar dat je ze hebt zijn hele andere dingen. Misschien is het wel heel iets anders dan angststoornis. Ik moet wel eerlijk zeggen dat het me veel doet herkennen aan iets en ik mezelf moet tegenhouden je hier geen dingen over te vragen. Dan voel ik me een beetje raar.

[ bericht aangepast op 5 aug 2016 - 13:22 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Hey, dank jullie wel allemaal voor jullie (lieve) reacties! Ik heb het er gisteren even met mijn moeder over de telefoon over gehad, en we gaan het nog uitgebreid bespreken. Maar ik denk dat ik voorlopig eens ga bijhouden hoe vaak en hoe erg ik het ervaar, en dan van daar eens ga kijken.
Dit topic had ik geopend om het even van mij af te schrijven, en het heeft wel geholpen.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Gelukkig dat het geholpen heeft, want ik weet me in sommige situaties te vinden en het is erg vervelend (om het maar zachtjes te zeggen) zo dingen mee te maken! Denk er maar gewoon rustig over na en neem er de tijd voor, want als je het haastig doet zal het niet zo goed uitpakken.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Het maakt inderdaad niet uit denk ik, of het nu dit is of dat, het feit dat jij er last van hebt is inderdaad het belangrijkst. Een afspraak met een huisarts of psycholoog kan dus eventueel wel handig zijn. (;

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Waarom zegt iedereen psycholoog? Het is een psychiater die zulke gesprekken/onderzoeken doet. Diegene is daar meer gespecialiseerd in.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Sableye schreef:
Waarom zegt iedereen psycholoog? Het is een psychiater die zulke gesprekken/onderzoeken doet. Diegene is daar meer gespecialiseerd in.

Sommige psychologen mogen ook diagnoses stellen als het goed is, al worden onderzoeken meestal wel door psychiaters gedaan.

Maar wat misschien handig is, is dat je eerst een gesprek hebt met de huisarts, die kan dan een inschatting maken wat goed is. Bijvoorbeeld nog geen hulp nodig, BasisGGZ of meteen gespecialiseerde GGZ. Bij de basisggz heb je volgens mij niet eens een diagnose nodig om een aantal gesprekken te voeren, dan worden de eerste 10 vergoed ofzo. Maar een verwijzing krijgen is misschien een goede eerste stap.

edit: oh, lees net dat je het er over hebt gehad met je moeder, dapper van je! Lijkt me goed om aan te kijken hoe het zich nog ontwikkelt , ik hoop voor je dat je eruit komt! Mij mag je trouwens ook pb'en als je dat fijn lijkt. (:

[ bericht aangepast op 5 aug 2016 - 22:57 ]

---

It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child - Pablo Picasso

Hooverphonic schreef:
(...)
Sommige psychologen mogen ook diagnoses stellen als het goed is, al worden onderzoeken meestal wel door psychiaters gedaan.

Maar wat misschien handig is, is dat je eerst een gesprek hebt met de huisarts, die kan dan een inschatting maken wat goed is. Bijvoorbeeld nog geen hulp nodig, BasisGGZ of meteen gespecialiseerde GGZ. Bij de basisggz heb je volgens mij niet eens een diagnose nodig om een aantal gesprekken te voeren, dan worden de eerste 10 vergoed ofzo. Maar een verwijzing krijgen is misschien een goede eerste stap.

edit: oh, lees net dat je het er over hebt gehad met je moeder, dapper van je! Lijkt me goed om aan te kijken hoe het zich nog ontwikkeld.

Mijn intake werd gedaan door een co-assistent, mijn testen (IQ test en vragenlijsten) werden afgenomen door een psycholoog (die later mijn psycholoog werd) en de aanvullende gesprekken op de test voor de diagnose werden gedaan door een psychiater die daarna niet mijn psychiater werd. Het was allemaal zo raar, lol.

De gesprekken worden vergoed op basis van je verzekering, niet op basis van je diagnose. Bij iedereen wordt het hierdoor anders vergoed.

[ bericht aangepast op 5 aug 2016 - 22:59 ]

---

Your make-up is terrible

Sableye schreef:
Waarom zegt iedereen psycholoog? Het is een psychiater die zulke gesprekken/onderzoeken doet. Diegene is daar meer gespecialiseerd in.

Omdat je niet per se weet of er wel degelijk sprake is van een mentale stoornis en een psycholoog wel inschatten kan of er niet gewoon iets anders aan de hand is, of wel degelijk in aanmerking komt. Stel het is gewoon uit onzekerheid, dan kan een psycholoog je helpen met je gevoelens van onrustigheid op zo'n momenten. Het kan een handige tussenstap zijn om je te informeren, te kijken wat je meteen kunt doen om je meer op je gemak te voelen in sociale situaties. Je maakt ook niet meteen een afspraak bij de specialist om te laten vaststellen dat je kanker hebt omdat je op het internet hebt gekeken en je denkt dat je de symptonen ervan herkent. In plaats daarvan merk je op dat er "iets is'' en dan maak je een afspraak met iemand die weet wat te doen om je beter te laten voelen. (huisarts). Meteen naar iemand stappen die mentale stoornissen behandelt, vind ik wat snel, als je bedenkt dat alle mensen wel angstig, onrustig, onzeker, gespannen, extreem kunnen zijn in bepaalde situaties, maar er slechts een gering percentage is die voldoet aan de kenmerken van de DSM en "psychiatrisch'' zijn.

[ bericht aangepast op 6 aug 2016 - 10:05 ]

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Histoire schreef:
(...)

Omdat je niet per se weet of er wel degelijk sprake is van een mentale stoornis en een psycholoog wel inschatten kan of er niet gewoon iets anders aan de hand is, of wel degelijk in aanmerking komt. Stel het is gewoon uit onzekerheid, dan kan een psycholoog je helpen met je gevoelens van onrustigheid op zo'n momenten. Het kan een handige tussenstap zijn om je te informeren, te kijken wat je meteen kunt doen om je meer op je gemak te voelen in sociale situaties. Je maakt ook niet meteen een afspraak bij de specialist om te laten vaststellen dat je kanker hebt omdat je op het internet hebt gekeken en je denkt dat je de symptonen ervan herkent. In plaats daarvan merk je op dat er "iets is'' en dan maak je een afspraak met iemand die weet wat te doen om je beter te laten voelen. (huisarts). Meteen naar iemand stappen die mentale stoornissen behandelt, vind ik wat snel, als je bedenkt dat alle mensen wel angstig, onrustig, onzeker, gespannen, extreem kunnen zijn in bepaalde situaties, maar er slechts een gering percentage is die voldoet aan de kenmerken van de DSM en "psychiatrisch'' zijn.

In Nederland kan je niet eens meteen naar een specialist. :'D Je hebt altijd een doorverwijzing nodig van je huisarts, die kijkt wat het beste is.

---

Your make-up is terrible

@ above klopt.

Overigens lees ik hier meerdere halve waarheden in dit topic. Gewoon naar de huisarts gaan is het beste.

---

Aan niets denken is ook denken.

Assassin schreef:
(...)

In Nederland kan je niet eens meteen naar een specialist. :'D Je hebt altijd een doorverwijzing nodig van je huisarts, die kijkt wat het beste is.

In België ook niet (:
Dus ik beredeneerde gewoon volgens datzelfde principe (:

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

@ users die op me reageerden: Ik weet hoe zoiets gaat :'D. Jammer genoeg. Maar bij mij ging het anders. Ik bedoelde ook dat een psychiater daar meer een diagnose over stelt, niet een psycholoog.

[ bericht aangepast op 6 aug 2016 - 11:36 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Sableye schreef:
@ users die op me reageerden: Ik weet hoe zoiets gaat :'D. Jammer genoeg. Maar bij mij ging het anders. Ik bedoelde ook dat een psychiater daar meer een diagnose over stelt, niet een psycholoog.

Dat klopt inderdaad. Had ikzelf in het begin, even niet bij stilgestaan, zoiets wordt inderdaad door een psychiater vastgelegd. (:

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Sableye schreef:
@ users die op me reageerden: Ik weet hoe zoiets gaat :'D. Jammer genoeg. Maar bij mij ging het anders. Ik bedoelde ook dat een psychiater daar meer een diagnose over stelt, niet een psycholoog.

Ik weet ook hoe zoiets gaat, maar je eigen ervaring is niet helemaal volledig, net als die van anderen hier.

Een psychiater is meestal diegene die hoofdverantwoordelijk is en de diagnose op papier zet / schrijft.
Echter kan de psycholoog hem wel stellen (des al niettemin wel vaker in overleg met psychiater als hij / zij bij ziekenhuis werkt)

Eerstelijnspsycholoog - Stelt geen diagnoses, 'lichtere' hulpgevallen, stuurt 'zwaardere' hulpgevallen (die dus eerst bij deze eerstelijns komen) door naar tweedelijnspsycholoog

POH-GGZ, de PraktijkOndersteunerHuisarts-GGZ, hebben uiteenlopende achtergronden maar zijn bijgeschoold in de diagnostiek en in dienst van huisartsen.

Gezondheidspsycholoog / GZ-psycholoog - Mag diagnosticeren en behandelen vanwege postdoctorale studie (hoger opgeleid dan eerstelijns). Niet alle psychologen zijn dus GZ-psycholoog, maar bij instellingen wel want dan heb je GZ nodig.

Klinisch psycholoog - gespecialiseerde GZ-psycholoog. Mag dus diagnosticeren, behandelen, mag ook zelfstandige praktijk hebben. Heeft meer de complexere gevallen.

Psychiatrisch verpleegkundige - Mag testen afnemen, stelt geen diagnose. Uiteraard werkzaam op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis.


Ofwel: Het hangt er gewoon van af bij wie je terecht komt.

[ bericht aangepast op 6 aug 2016 - 12:00 ]

---

Aan niets denken is ook denken.