• Het klink misschien als een domme vraag maar hoe beschrijf je nu het best geweld?
    Ik wil een nieuw verhaal schrijven met een aantal misdadige en geweldadige passages.
    Maar hoe beschrijf ik bijvoorbeeld een gevecht zonder dat het saai wordt of onrealistisch overkomt?
    Als jullie dus tips hebben, zijn deze zeker welkom.

    Alvast bedankt


    Ik wil vrij zijn zoals de wind

    Square schreef:
    Oh, hier heb ik laatst nog wat onderzoek naar gedaan, want ik loop vaak een beetje vast bij vechtscènes, haha. (krul)

    Alles wat hierboven staat is al heel waardevol, maar iets wat er voor mij vooral uitsprong bij ander advies, was dat je je schrijfstijl het beste zo direct en helder mogelijk kunt houden. Ik wijk daar zelf soms nogal gemakkelijk van af als ik normaal schrijf, maar in een gevecht wil je echt de spanning en vaart goed erin houden, want anders leest een scène een beetje alsof je een hele Lord of the Rings oorlog in slow motion zou meemaken. Sommige mensen zullen dat alsnog heel fascinerend vinden, maar voor het grootste deel van je publiek zal het te traag gaan. Je wilt je lezers graag in het verhaal houden. Show don't tell is daarvoor heel handig, wat Natascha al noemde.

    Hier zijn wat concrete dingen om juist te ontwijken:
          > Passieve zinnen - Hij was dichterbij gekomen (passief) --> Hij kwam dichterbij (actief)
          > Uitgebreide beeldspraak of metaforen - Dit kan heel mooi zijn en als je veel bloemrijke taal gebruikt in je standaard schrijfstijl moet je dat natuurlijk niet plotseling volkomen uitzetten, maar het zorgt wel voor afstand van de actie, omdat je er op een bepaalde manier omheen praat.
          > Lange beschrijvingen - Je zult altijd beschrijvingen nodig hebben, want anders wordt je verhaal ongelofelijk verwarrend, maar een gevecht is niet het moment om even te pauzeren voor een heel blok wordbuilding. Als je merkt dat je opeens een gigantische alinea uitleg over iets hebt getypt, kijk dan of je dat niet eerder of later in het verhaal kunt verwerken. Misschien kun je het zelfs gewoon in stukjes hakken in de huidige scène zodat het niet allemaal in één keer komt.
          > Woorden zoals "heel", "erg" of "zeer" - Hij was heel boos. --> Hij was woedend. Dit is sowieso iets om in je hele verhaal in de gaten te houden, maar hier is het extra belangrijk.
          > Filterwoorden, zoals "ik vond", "ik dacht" of "het leek mij" - Ik vond hem er angstaanjagend uitzien. --> Hij zag er angstaanjagend uit. Dit klinkt meer rechtstreeks. De gebeurtenissen worden niet "gefilterd" en via het pov van je hoofdpersoon naar de lezer gebracht, maar zo direct mogelijk.
          > Stap voor stap beschrijvingen van een lang gevecht - Op een bepaald punt verzandt dit heel snel in A sloeg B, dus B sloeg A en toen sloeg A weer terug. Dat kán, maar het is niet heel boeiend. Als je echt wilt dat twee personages elkaar een hele tijd klappen blijven verkopen, probeer dat (na de eerste paar) dan samen te vatten in plaats van iedere aanval en reactie afzonderlijk te beschrijven.

    Overigens is het natuurlijk niet zo dat je deze dingen helemaal niet mag gebruiken. Het is meer dat het verstandig is om er scherp op te zijn dat ze niet te veel voorkomen. Zorg dat je bewust de keuze maakt om het in je verhaal te verwerken als je het toch doet. Uiteindelijk kun je sowieso doen wat je wilt, want het is jouw verhaal, maar ik denk dat het wel nuttig kan zijn om hierop te letten, zeker als het voelt alsof je tekst er op een of andere manier niet goed uit komt. ^^

    Passieve zinnen ontlopen is een goede tip, maar ik denk niet altijd haalbaar, toch? Ik schrijf zelf altijd in de verleden tijd, dat is op de één of andere manier ooit in een ver verleden zo ontstaan en ik kan eigenlijk gewoon niet in het nu/in de toekomstige tijd schrijven. Maar aangezien mijn gehele verhaal dus altijd al qua schrijfstijl in de verleden tijd is, kan je niet om passieve zinnen heen toch? Als je actieve zinnen in plaats van passieve zinnen gaat gebruiken, zou je de toekomstige tijd en de verleden tijd door elkaar halen.

    Woorden zoals "heel", "erg" of "zeer" is een valkuil waarop ik mezelf ook elke keer betrap. Het gaat zo gemakkelijk om dat te schrijven, in plaats van dan je beschrijving anders en beter te formuleren. Maar ik ben het heel erg met je eens op dit vlak.*O* Het zelfde geld met het eeuwenoude en bekende "ik vond/dacht/leek mij" tafereel, wat ik mezelf probeer af te leren in het schrijven. Ook het Stap A heeft Stap B als gevolg en dan komen we bij Stap C wat Stap D als conclusie heeft, probeer ik altijd te vermijden maar dat is echt nog knap lastig.

    Meganium schreef:
    (...)
    Passieve zinnen ontlopen is een goede tip, maar ik denk niet altijd haalbaar, toch? Ik schrijf zelf altijd in de verleden tijd, dat is op de één of andere manier ooit in een ver verleden zo ontstaan en ik kan eigenlijk gewoon niet in het nu/in de toekomstige tijd schrijven. Maar aangezien mijn gehele verhaal dus altijd al qua schrijfstijl in de verleden tijd is, kan je niet om passieve zinnen heen toch? Als je actieve zinnen in plaats van passieve zinnen gaat gebruiken, zou je de toekomstige tijd en de verleden tijd door elkaar halen.

    Woorden zoals "heel", "erg" of "zeer" is een valkuil waarop ik mezelf ook elke keer betrap. Het gaat zo gemakkelijk om dat te schrijven, in plaats van dan je beschrijving anders en beter te formuleren. Maar ik ben het heel erg met je eens op dit vlak.*O* Het zelfde geld met het eeuwenoude en bekende "ik vond/dacht/leek mij" tafereel, wat ik mezelf probeer af te leren in het schrijven. Ook het Stap A heeft Stap B als gevolg en dan komen we bij Stap C wat Stap D als conclusie heeft, probeer ik altijd te vermijden maar dat is echt nog knap lastig.


    Passieve en actieve zinnen kunnen allebei in de verleden tijd zijn! Dat zou geen probleem moeten zijn voor de tijd waarin je schrijft. (:
    Actief, tegenwoordige tijd > Ik knuffel mijn teddybeer.
    Passief, tegenwoordige tijd > Mijn teddybeer wordt (door mij) geknuffeld.
    Actief, verleden tijd > Ik knuffelde mijn teddybeer.
    Passief, verleden tijd > Mijn teddybeer werd (door mij) geknuffeld.

    Je hoeft geen tijden door elkaar te halen als je van passieve naar actieve zinnen gaat, al ben ik het best met je eens dat het desondanks niet altijd haalbaar zal zijn. Het zijn allemaal meer richtlijnen dan dingen die je koste wat het kost moet ontwijken.

    Ik zie trouwens wel nu pas dat de zinnen die ik in mijn originele post als voorbeeld gaf eigenlijk totaal niet handig waren, want technisch gezien is wat ik daar gaf niet eens een goed voorbeeld van een passieve zin, alleen iets wat erop lijkt, oeps. Sorry, misschien dat dat voor verwarring zorgde. Je moet eigenlijk een zin hebben met een lijdend voorwerp dat je kunt promoten naar onderwerp: Hij benaderde me. (actief) --> Ik werd (door hem) benaderd. Je hebt bovendien een vorm van worden nodig, niet zijn.


    "Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

    Square schreef:
    Oh, hier heb ik laatst nog wat onderzoek naar gedaan, want ik loop vaak een beetje vast bij vechtscènes, haha. (krul)

    Alles wat hierboven staat is al heel waardevol, maar iets wat er voor mij vooral uitsprong bij ander advies, was dat je je schrijfstijl het beste zo direct en helder mogelijk kunt houden. Ik wijk daar zelf soms nogal gemakkelijk van af als ik normaal schrijf, maar in een gevecht wil je echt de spanning en vaart goed erin houden, want anders leest een scène een beetje alsof je een hele Lord of the Rings oorlog in slow motion zou meemaken. Sommige mensen zullen dat alsnog heel fascinerend vinden, maar voor het grootste deel van je publiek zal het te traag gaan. Je wilt je lezers graag in het verhaal houden. Show don't tell is daarvoor heel handig, wat Natascha al noemde.

    Hier zijn wat concrete dingen om juist te ontwijken:
          > Passieve zinnen - Ik werd door hem benaderd. --> Hij benaderde me. (actief)
          > Uitgebreide beeldspraak of metaforen - Dit kan heel mooi zijn en als je veel bloemrijke taal gebruikt in je standaard schrijfstijl moet je dat natuurlijk niet plotseling volkomen uitzetten, maar het zorgt wel voor afstand van de actie, omdat je er op een bepaalde manier omheen praat.
          > Lange beschrijvingen - Je zult altijd beschrijvingen nodig hebben, want anders wordt je verhaal ongelofelijk verwarrend, maar een gevecht is niet het moment om even te pauzeren voor een heel blok wordbuilding. Als je merkt dat je opeens een gigantische alinea uitleg over iets hebt getypt, kijk dan of je dat niet eerder of later in het verhaal kunt verwerken. Misschien kun je het zelfs gewoon in stukjes hakken in de huidige scène zodat het niet allemaal in één keer komt.
          > Woorden zoals "heel", "erg" of "zeer" - Hij was heel boos. --> Hij was woedend. Dit is sowieso iets om in je hele verhaal in de gaten te houden, maar hier is het extra belangrijk.
          > Filterwoorden, zoals "ik vond", "ik dacht" of "het leek mij" - Ik vond hem er angstaanjagend uitzien. --> Hij zag er angstaanjagend uit. Dit klinkt meer rechtstreeks. De gebeurtenissen worden niet "gefilterd" en via het pov van je hoofdpersoon naar de lezer gebracht, maar zo direct mogelijk.
          > Stap voor stap beschrijvingen van een lang gevecht - Op een bepaald punt verzandt dit heel snel in A sloeg B, dus B sloeg A en toen sloeg A weer terug. Dat kán, maar het is niet heel boeiend. Als je echt wilt dat twee personages elkaar een hele tijd klappen blijven verkopen, probeer dat (na de eerste paar) dan samen te vatten in plaats van iedere aanval en reactie afzonderlijk te beschrijven.

    Overigens is het natuurlijk niet zo dat je deze dingen helemaal niet mag gebruiken. Het is meer dat het verstandig is om er scherp op te zijn dat ze niet te veel voorkomen. Zorg dat je bewust de keuze maakt om het in je verhaal te verwerken als je het toch doet. Uiteindelijk kun je sowieso doen wat je wilt, want het is jouw verhaal, maar ik denk dat het wel nuttig kan zijn om hierop te letten, zeker als het voelt alsof je tekst er op een of andere manier niet goed uit komt. ^^


    Wauw dit helpt echt enorm hard. Dit ga ik zeker gebruiken aangezien ik echt een persoon ben die eeuwig dingen kan beschrijven en dat heb je inderdaad niet altijd nodig in een vechtscène.


    Ik wil vrij zijn zoals de wind

    Square haar reactie deed me trouwens denken aan een pagina die ik zelf ooit eens ben tegengekomen en heel handig vond. Het overlapt deels met wat zij zegt, maar er staan ook nog extra zaken tussen. Ik heb hem ook opgegeven bij handige links tijdens het schrijven, maar mocht je hem nog niet hebben gezien:

    http://writeitsideways.com/7-tension-building-tips-for-writing-action-scenes/


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

    Histoire schreef:
    Square haar reactie deed me trouwens denken aan een pagina die ik zelf ooit eens ben tegengekomen en heel handig vond. Het overlapt deels met wat zij zegt, maar er staan ook nog extra zaken tussen. Ik heb hem ook opgegeven bij handige links tijdens het schrijven, maar mocht je hem nog niet hebben gezien:

    http://writeitsideways.com/7-tension-building-tips-for-writing-action-scenes/


    Bedankt, ga ik zeker eens bekijken (:


    Ik wil vrij zijn zoals de wind

    Ik laat me ook even horen en moet vooral zeggen dat er al heel wat goede ideeën/tips zijn.

    Voor een gevecht is het ook belangrijk vanuit welk punt je het schrijft. Doe je het vanuit de aanvaller, dan zijn de details van de vuistslagen heel wat effectief en ook het resultaat beschrijven. Hou het inderdaad 'actief'.
    Onder mijn hand voel ik het botje in zijn neus kraken. Plak daar aan vast wat het gevolg is. Ja, een gebroken neus maar is er ook bloed zichtbaar? Bij een vuist in de maag, klapt de ander dubbel en misschien zelfs met een pijnlijke kreun erbij. Hoe snel staat hij weer overeind?

    Als je het vanuit het slachtoffer doet, zijn gevoelens belangrijk want de angst domineert alles en zorgt ervoor dat het slachtoffer van alles zal doen om weg te komen van de aanvaller. Het volgende voorbeeld is van een verhaal van mij. Secret Moments, en wordt Marika (de hoofdpersoon) geïntimideerd en ook seksueel aangerand. (het is een deel van een hoofdstuk)
    "Je moet wel goed gek zijn als je denkt dat ik niet naar je toe komt," bijt een stem me toe.

    Waar ik van schrik en doe ik het licht aan.

    Louis.

    Net als dat hij zich al omgekleed heeft want hij heeft alleen nog een trainingsbroek aan.

    Daardoor kan ik een paar tatoeages bij hem zien. "Niet nu, ik ben moe en ik wil slapen..."

    "Je hebt me daar alleen achtergelaten en ik wil weten waarom. Het is dat me verteld is dat ik niemand van het koningshuis mag beledigen want anders had ik nog in de cel kunnen belanden." Louis laat me niet uitpraten en komt hij op het bed, en op mijn heupen, zitten.

    "Laat me los," protesteer ik. Al is de man bovenop me veel sterker.

    Hij schudt zijn hoofd. "Hoe durf je me zomaar in de steek te laten?" Zijn ogen schieten vuur. "Dit gaat gevolgen krijgen, Marika."

    Voor ik het weet, staat hij op en slaat hij het dekbed van me af. Om dan weer mij vast te pinnen op bed. Wel met mijn handen boven mijn hoofd en houdt hij die daar vast met een hand. "Laat me gaan," snik ik. Waarom doet hij dit?

    "Waarom zou ik? Je bent mijn vrouw, en het wordt tijd dat je mijn vrouw in alle opzichten wordt. Ik heb je even met rust gelaten."

    Vol walging draai ik mijn hoofd als ik zijn handen over mijn bovenbenen voel gaan. Dit wil ik niet. Zeker niet op deze manier. Een knietje is genoeg dat je wat tijd hebt om een van ons erbij te halen, herinner ik me Liam's woorden. Gejaagd haal ik adem en, zonder nog na te denken, breng ik mijn knie omhoog. Snel en met alle kracht die ik heb. Hopend dat het genoeg is.

    "Au," kermt Louis dan van de pijn en valt hij van mij af op de grond.

    Op datzelfde moment vliegt de deur open en kijk ik, met tranen in mijn ogen, naar de man in de deuropening.


    Heb je tegelijk een idee van hoe ik schrijf. En ja, het is een fanfictie van 1D maar in een heel andere setting. Wil je meer weten, moet je het verhaal lezen. (:
    Nee, maar wat ik mezelf voorgehouden heb, is hoe zou ik reageren in een dergelijke situatie. Ik verplaats me in de hoofdpersoon om te kijken wat ik zou doen, de handelingen, gebaren, wat denk ik. En het helpt ook als je iets van zelfverdediging weet.


    ~ I'm a writer. Anything you say or do may be used in a story. ~