[RPG — 250] Bloodlinked • Speeltopic - Speeltopics

16 juli 2016 - 21:23 Perseid is offline

Perseid 8184

BLOODLINKED
-- Speeltopic --

Salem, Massachusetts — USA. 2016.

De plek die voor altijd en eeuwig bekend zal staan om zijn heksenverhalen; waar menigeen aan de brandstapel heeft gestaan en altijd een aparte sfeer zal hangen. Anno 2016 heeft het echter meer weg van een landelijk dorpje, waar buurt BBQ's worden georganiseerd en kinderen zorgeloos met elkaar op straat spelen. Dat is niet geheel zonder goede reden. Ondanks het gebrek aan geloof in de heksen uit de vele mythen — hebben zij wel degelijk bestaan. Sterker nog; ze zijn nooit weggegaan. In strict geheim hebben zij hun stad een groot plezier gedaan. Heksen zijn namelijk nooit de enige bovennatuurlijke bewoners van Salem geweest. Al jaar en dag delen zij hun bijzondere grond met vampiers. Niet geheel vrijwillig, altijd in een zekere koude oorlog. Wanneer vampiers de mensen wakker dreigen te schudden uit hun blinde werkelijkheid door een spoor van moorden en verdwijningen achter te laten, komt de emmer langzaam vol te lopen. Hun razernij neemt pas drastische vormen aan wanneer één van hen wordt verscheurd onder de bloeddorst van deze onsterfelijke wezens. De maat is vol, de verdragen onherroepelijk bevuild en hun wraak is zoet. Een lot erger dan de dood, pijnlijker dan hun eeuwige dorst en onontkoombaar beloofd de heksencirkel hen.
De enige manier waarop de vampiers hun vrijheid kunnen terugwinnen, is door de strijd aan te gaan met hun instinct.

—— PLOT
‘‘ Punishment is the only way to learn. To truly remorse yourself from the wrong you did. ’’

De belofte, of beter gezegd de aankondiging van hun straf, laat niet lang op zich wachten. De heksen zijn niet sterk genoeg om zomaar iedere vampier die hen niet zint te vermoorden. Dat is dan ook de reden waarom de vampiers niet direct bang zijn voor hun toorn. Zij beseffen zich echter al snel genoeg dat er iets ergers bestaat dan een definitief einde.
De heksen buigen hun eigen regels — zo boos zijn ze — door mensen te betrekken in hun plannen. Voor iedere vampier binnen Salem, vinden ze een willekeurig mens. Iemand die gezond is, vitaal; veel mooie jaren te leven. Het kost hen een overgrote prijs om de magie te gebruiken die ze nodig hebben om de mensen aan de vampiers te linken. Ze willen niet alleen een band in bloed — maar een connectie die twee levens in elkaar verbind. De heksen willen niet alleen een einde aan het bloedvergiet in Salem; maar een makkelijke manier om de vampiers naar hun wil te buigen. Een vampier is moeilijk te verwonden, laat staan vermoorden. Een mens daarentegen?
De vampiers realiseren zich pas hoezeer ze in de problemen zitten, wanneer het kwaad al is geschiet.

—— BLOEDLINKEN
‘‘ When there is one, the other isn't far behind. ’’

Hij is niet zichtbaar; enkel voelbaar. Het betekent dat de twee personen nooit ver uit elkaar kunnen zijn. Enkele meters, wellicht, voor het pijn gaat doen. Een niet al te plezierig gevoel dat te vergelijken is met een hand die je ingewanden naar buiten probeert te trekken. Hoe verder weg, hoe gevaarlijker het wordt. In de eerste instantie voor het mens, die een stuk kwetsbaarder is en bloed op kan hoesten of buiten bewustzijn raken. Voor de vampier is het vooral mentaal, hetzelfde gevoel; maar dan mentaal. Buiten afstand, deelt de link ook een hoop. Emoties, dromen, dorst. Volledig door elkaar. Het is voor vampiers alles behalve plezierig, daar ze altijd in verleiding staan met bloed. Daarbuiten is de uiteindelijke straf van de heksen dat het mens ouder wordt en de kans heeft ten alle tijden te sterven (door hun toedoen, of natuurlijke). En als de mens overlijdt? Dan zal de vampier daar niet alleen alles van voelen, maar door de andere kant van de link te verliezen zelf van binnenuit wegkwijnen.
* Vampiers kunnen Salem niet verlaten, en de mensen automatisch ook niet. Voornamelijk zodat de heksen hen in de buurt kunnen houden.
Ze willen deze bloedlinken als waarschuwing laten gelden voor iedere vampier die voet zet op hun grond, en daarbuiten.

—— WITCHES
‘‘ Justice is served. ’’

—— VAMPIRES
‘‘ There is nothing I crave more than your blood. And the moment I take it, I lose. ’’

—— RULES

—— BLOODLINKS
Silas Weston x Nikolai Levi Williams
Cordelia Doan Sandlin x Ofelia Allicot
Danjiel Caspar Kovac x Jolene Barnes
Rosemary Adelaide Kane x Julian Harrison
[R] AdoreDelano x Bostyn Ryleigh Ackerman
[R] Heathens x Ford Denman
Nathaneal 'Jean' Schröder x Allistair Jackson Buckley
Eunice ''Nic'' Kinnaird x Jonathan 'Jona' Christopher Easton
[R] Pukwudgie x Mei-Ying Kaia Carpenter
[R] PaintedFace x Georgina ''Georgie'' Easton[/i

—— ROLES

[ bericht aangepast op 9 aug 2016 - 0:45 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

16 juli 2016 - 21:23 Perseid is offline

Perseid 8184

HET BEGIN:
We beginnen op een druilerige vrijdagmiddag (14:00) in oktober. De bloedlinken bestaan inmiddels enkele dagen. Dit weekend is er een groot feest ter ere van de history van Salem. Het wordt gehouden in de ruime estate van Nic, die haar grondgebied heeft open gesteld voor heksen, mensen en andere vampiers en waar dus het feest wordt gehouden. In de aanloop er naartoe wordt de sfeer steeds grimmiger, en is het nog maar de vraag of het allemaal goed zal verlopen.

Feel the fire, but do not succumb to it.

16 juli 2016 - 21:25 Syaoran is offline

Syaoran 12919

- Mine.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

16 juli 2016 - 21:30 reguluswife is offline

reguluswife 37248

To the stars who listen — and the dreams that are answered

16 juli 2016 - 21:37 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Rawr c:

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

16 juli 2016 - 21:37 badgalriri is offline

badgalriri 436

MT.

i tried to buy your pretty heart, but the price too high

16 juli 2016 - 21:47 Ken_ is offline

Ken_ 18305

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

16 juli 2016 - 21:51 Ameliorate is offline

Ameliorate 6255

MT.

She was always looking for more..

16 juli 2016 - 21:54 Seonghwa is offline

Seonghwa 4378

MT.

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

17 juli 2016 - 0:02 Thunderfvck is offline

Thunderfvck 54310

Your make-up is terrible

17 juli 2016 - 1:02 Siegmeyer is offline

Siegmeyer 37961

Solange Paci.
Salem, Massachusetts — USA.

Het was een druilerige vrijdagmiddag — 2 uur. Rond de vrouw klonken er autodeuren die dichtgeslagen werden, regendruppels die zachtjes uiteenspatten op de grond en op de achtergrond hoorde ze het levendige praten van mensen. Allen gingen naar het feest van Eunice Kinnaird, dat gehouden werd ter ere van de geschiedenis van het dorpje waar ze woonden — Salem.
De vrouw die onderzoekend rond zich heen keek, was Solange genoemd. Ze was zelf net uit een auto gestapt. Het was een hele moeite om aan vervoer te komen, want de vrouw had zelf geen auto en het vervoer liep uitermate vervelend. Uiteindelijk had ze vervoer kunnen regelen van een collega van haar, die haar net had afgezet, maar het was niet één van de fijnste dingen om hulp te vragen. Ze slaakte een zucht.
Er waren een paar dagen voorbijgegaan wanneer ze de bloed linken op de vampiers en mensen hadden gelegd. Tot nu toe had de exotische vrouw geen reactie opgemerkt van eventuele voorbijkomende, maar ze hield haar ogen open voor mogelijke gebeurtenissen die verdacht zijn.
Met haar eerste stappen richting het enorme gebouw dat voor haar uittorende, dacht ze aan haar ouders. Zouden die komen? En zo ja, zouden ze dan wel met haar willen praten? Soms mistte ze hen, maar dacht dan aan het feit dat ze zo streng waren voor haar. Ze was een volwassen vrouw, ze bepaalde haar eigen dingen en toch kreeg ze niet de dingen voor elkaar die ze wilde — zoals het spreken met haar ouders.
Haar felrode jurk staat zeker uit van de menigte, maar het is voor haar niet iets wat ze vaak aandoet. Het liefst wil ze comfortabele dingen aandoen — thuis in haar joggingbroek een boek lezen met een kop warme chocolademelk is voor haar perfect. Maar door haar werk hebben sommige mensen snel een oordeel klaar over haar. Het is niet dat ze zich er iets van aantrekt — het grootste meerderheid van de mensen die het zeggen, kent zij zelf amper en vice versa.

“Every spell is a journey.”

[ bericht aangepast op 17 juli 2016 - 1:04 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

17 juli 2016 - 8:57 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Big girls cry when their hearts are breaking

17 juli 2016 - 11:57 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Nathaneal 'Jean' Schröder
Vampire • Worker at gas station and dishwasher • @ Gas station with Delia, waiting for costumers while my F* insides hurts. •

'You wanted me to be a monster. I’ll give you a monster'

Ik tokkelde zachtjes met mijn vingers over de houten toonbank wat voor mij en Delia stond. Mijn vrije arm stond rond mijn buik gevouwen hoewel dit helaas geen meerwaarde had. De laatste dagen waren vreselijk. Een onmenselijke pijn leek iedere porie van mijn huid pijn willen doen en ik had het gevoel dat al mijn organen elk moment door mijn tere vel heen konden scheuren waardoor het op de grond zal vallen. Echter wist ik niet eens meer of dit niet een beter idee was om te laten doen. Ik zou dan in ieder geval van de pijn af zijn.
Ik deed mijn ogen iets open, waar ik naar Delia keek. Ik was gelukkig niet de enige met deze verscheurende gevoelens. Ook zij leek er last van te hebben, wat niet vreemd was. Beide waren we vampieren en beide was een spreuk over heen gesproken door de heksen, scheen. Naar de verhalen schenen we allemaal gekoppeld te zijn aan een mens. Een mens die we moesten beschermen wilden we zelf ook niet pijn leiden. Een mens waar we iedere paar meter bij moesten zijn wilden we voor deze onmenselijke pijn bespaard blijven. Echter was dit makkelijker gezegd dan gedaan. Er waren veel mensen in Salem en uit al die mensen was er een aan mij geketend. Het was net als een klavertje vier zoeken in een weiland vol klavertjes drieën. Onmogelijk. Daarom hadden ik en Delia besloten om gewoon - ondanks de gruwelijke pijn – te blijven werken. Er kwam altijd veel volk bij de tankstation. We bedroegen dan ook beide goede hoop om daar iemand tegen te komen. Net zoals op de feest van vanavond van Nic. Heel Salem was uitgenodigd en hoewel het puur was om de geschiedenis van het dorpje te eren, vroeg ik me ergens niet af of Nic veel sluwer was dan men dacht. Natuurlijk moest zij ook last van deze spreuk hebben en probeerde ook zij erachter te komen aan wie ze gekoppeld was. Ik vermoedde dat Nic dan ook meer zou weten dan ik en Delia deden, hoewel ik haar nog niet gesproken had, helaas.
Zachtjes - of naar mijn denken - verstrengelde ik mijn hand met die van Delia. Het was een regenachtige dag wat ik altijd fijn vond, hoewel vele daar altijd over klaagde. Het was beter dan een zonnige dag, hoewel regen de tankstation redelijk rustig maakte. Echter was dat voor nu wel fijn gezien ik het gevoel had dat ik elk moment uit pure gekte een onschuldig mens over de toonbank kon grijpen en in zijn nek kon bijten.
Mijn ogen haakte even haar blauwe kijkers, voor ik kleintjes een mondhoek opkrulden. 'Vanavond weten we aan wie we gekoppeld zijn, Delia. Het komt allemaal goed.' Ik wist dat het slechts loze woorden waren maar het was beter dan niks. Ik boog even naar haar toe, waar ik een zachte kus op haar wang drukte voor ik weer terug boog en een kleine grijns op mijn gezicht verscheen. 'Wat ben je eigenlijk van plan om te dragen naar Nics feest. Ik reken namelijk wel op een jurk, jongedame.' plaagde ik mijn vriendin gezien de tijden dat ze een rok - laat staan jurk - droeg zelden was laatste tijd.

[ bericht aangepast op 17 juli 2016 - 12:03 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

17 juli 2016 - 19:31 Perseid is offline

Perseid 8184

Eunice ‘‘NIC’’ Kinnaird
Vampire — Hostess

Rode rozen en witte kaarsen staken fel af tegen de strakke inrichting van het normaliter zo onbereikbare huis. Omringt door zijn oude eiken, keurig verzorgde tuinen en eeuwenoude begraafplaats. Er was niets — helemaal niets — in de wijde omgeving dat zoveel pracht opriep. Niet alleen in artefacten; ook aan kunst en diepgang ontbrak het haar thuishaven niet. Het was een projectie van de kleine dame zelf. Op hoge hakken, zittend op een fluweelrode bank, waar ze een perfect zicht had op de gang van zaken. Een bedachtzame blik tekende haar gezicht, terwijl ze het personeel gade sloeg. De bijtende, haast stekende pijn in haar binnenste bleef haar herinneren aan de problemen. Nic verraadde echter niets. Haar glimlachjes bleven even overvloedig als altijd, en ook aan haar bevelen viel niets af te lezen van haar verontrustende ontwikkeling. De jongedame vermoedde het werk van de heksen toen ze enkele dagen geleden werd overvallen door de aanhoudende marteling. Het was dan ook geen toeval dat ze er voor zorgde dat iedereen zich op haar grond zou bevinden. Nic zou tot op de kern uitzoeken wat er gaande was, en nog belangrijker; hoe ze er vanaf zou komen. Dat alles zou pas lukken wanneer het tot in de puntjes geregeld was. En Nic liet niets aan het toeval over. Het begon inmiddels echter al tot in de middag te lopen, en ze had versterking nodig als ze deze pijn wilde dragen tot vanavond.
‘Julliard?’ De bediende die haar passeerde met een immense vaas vol rozen, stopte abrupt om haar een vragende blik toe te zenden. De hardwerkende man was bijna dubbel zo lang, alhoewel zijn blik niets dan eerbied sprak. Nic had de gewoonte dat bij anderen op te roepen. Lengte deed niets af aan haar binnenkant. ‘Zie er op toe dat alles verloopt zoals gepland. Ik ben terug voor het avond eten.’ Zijn koortsachtige knik deed haar vermoeden dat hij nu de verantwoordelijk droeg. En iedereen wist wat er gebeurde wanneer er fouten werden gemaakt. . . Ze wierp een laatste blik op de setting van vanavond, voor ze het estate achter zich liet. Lopen leek de pijn altijd enigszins te minderen. Alsof ze daarmee het elastiekje dat haar inwendig uitrekte langzaam terug boog. Helaas nooit lang genoeg om echt te verlichten; maar bloed zorgde ervoor dat ze rationeel kon blijven denken. En dat vond ze het beste in de stad zelf.

Feel the fire, but do not succumb to it.

17 juli 2016 - 20:16 Ameliorate is offline

Ameliorate 6255

MAGDALENE ROCHELLE HOUSTON
"Some ~~people~~ monsters tend to think they can get away with anything. For those of them who are listening: say hello to me. I am reality."
Heks • 24 jaar

"Let's be honest, we are not gonna braid each other's hair. In the end, the only person I'm able to trust is myself. Who knows, maybe everybody else has gone completely insane."

Vandaag heb ik mijn plek achter de toonbank weer helemaal gevonden. Lichtelijk verveeld blader ik door een oud boek, met mijn kin leunend op mijn ellenboog. Normaal gesproken ben ik 90 procent van de tijd in Marylin’s te vinden, mijn kleine kruidenwinkeltje. Er wordt vaak overheen gekeken wanneer er mensen langslopen over de straten. Het heeft nog storm gelopen, maar het komt voornamelijk door onze vaste klanten dat we het wel redden. Zij houden van de muffige geur welke ter alle tijden door de ruimte zwerft, samen met de klimop welke over de muren buiten lopen en de oude gelige kleuren.
Marylin’s heeft haar naam te danken aan mijn oma, Marylin. Zij en een aantal andere familieleden hebben de winkel op grootse wijze gesponsord. Ikzelf had namelijk nooit zelfstandig een winkel kunnen openen op mijn twintigste. Hoe verschrikkelijk ik het ook vindt om geld schuldig te zijn aan anderen, weet ik dat ik realistisch moet zijn. Ik ben verantwoordelijk voor mijzelf, dus ik zal ze zo snel mogelijk terugbetalen. Daar ben ik dan ook al mee bezig.
Om klokslag twee uur komt mijn tante binnenlopen, Tallulah. Zij is de enige persoon uit de niet-heks kant van mijn familie wie meewerkt aan project Marylin’s. Ik denk graag dat de wel-heks kant haar heeft geadopteerd, al is ze niet op de hoogte van het familiegeheim. Dat is iets wat enkel aan mijn vader is toevertrouwd. Eerlijk gezegd is zij de enige persoon bij wie ik het echt moeilijk vindt om niets te zeggen, omdat ze soms als een soort oudere zus aanvoelt. ‘Maar onze mentale leeftijd is hetzelfde, dus eigenlijk zijn we een tweeling,’ Heeft tante Tallulah – door mij ook wel TT genoemd – eens gezegd.
Nadat ze haar jas heeft opgehangen, weet ze mij weg te sturen.
“Come on Magie, je zit hier vast als een kluizenaar.” Eigenlijk heb ik niet veel zin om hierop in te gaan en laat ik me zonder al te veel moeite naar buiten voeren.
Ik heb alle afkeur voor kluizenaars nooit gesnapt. Naar mijn mening wordt het dagelijks leven enorm overschat, bedenk ik me als ik in de buitenlucht loop. Gelukkig staat mijn uitermate kleine huisje erg dichtbij de winkel – al mijn geld is immers opgegaan in Marylin’s, dus er bleef niet bepaald iets over voor een rijbewijs. Wanneer ik klaar ben met omkleden en als ik een korte, maar nodige douche heb genomen, ben ik al snel weer buiten.
Ik wil niet gaan, maar ik heb mezelf beloofd een vertoning te maken bij het feest bij Eunice Kinnaird deze dag. Vanaf het moment hoorde dat deze gehouden wordt in de woning van een vampier, was ik kortgezegd niet blij. Meestal blijf ik maar al te graag uit haar buurt, maar feit is dat ik er moet zijn als er iets gebeurd.
Het hele gebeuren geeft ons in elk geval de kans een oogje in het zeil te houden en ik moet zeggen dat ik me een hoop comfortabeler voel bij het idee, nu de bloed linken zijn uitgevoerd. Ik heb er nog niet veel over gehoord, maar het zal vast al wel bekend staan wie erachter staan. Ik verwacht geen al te vriendelijke reacties.
Al snel valt mijn oog op Solange Paci. Mijn adem wordt rustiger bij het zien van een bekend gezicht.
“Solange,” Valt er over mijn lippen zodra ik me in de gehoorafstand van de jonge vrouw bevindt. “Hallo,” Vlak voor haar blijf ik stil staan, waarna mijn ogen haar aankijken. De aanwezigheid van andere heksen heb ik altijd op prijs gesteld, als klein kind voelde ik me zo ook altijd een stuk veiliger. “Heb jij nog nieuws?” Vraag ik haar. Meestal ben ik zo iemand wie graag even alles wilt weten over alles, zo zeker wat er ook gaande is met de bloed linken. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar wat vampiers momenteel aan het doen zijn, al ben ik er ook niet geheel zeker van dat Solange hier meer over zal weten.

[ bericht aangepast op 17 juli 2016 - 20:16 ]

She was always looking for more..

17 juli 2016 - 22:00 Siegmeyer is offline

Siegmeyer 37961

Solange Paci.
—— With Magdalene Houston.

De jonge vrouw was zodanig weg aan het dromen dat ze enkele begroetingen niet opgemerkt had. Ze moest vannacht overwerken, omdat men het nodig vond lichamelijk contact te zoeken en haar collega's 'andere plannen' hadden — zoals ze zeiden. Toch kon het er bij haar niet in. Eigenlijk had ze gehoopt die nacht een goede nachtrust te hebben, maar dat kwam er weer niet van — waardoor ze haar enorme wallen onder haar ogen weg moest werken met foundation.
Het liefst wilde ze stoppen met haar werk, maar hoe de tijd er op dit moment uitzag was het niet handig. Daarbij was het niet een van de slimste dingen te doen als ze haar eigen appartement wilde betalen. Een beetje sparen kwam er niet bij.
'Solange,' klonk er abrupt. Verdwaasd knipperde de vrouw met haar lange wimpers.
“Hmm? Dat is mijn naam,” bemerkte de licht getinte vrouw droog op.
'Hallo.' O — natuurlijk, dat was wel zo beleefd, dacht ze bij zichzelf. Soms snapte ze niks van die ongeschreven, beleefde regels. Hoe mensen die als vanzelf wisten, kwam ze ook niet in. Ze begroette de vrouw terug, waarvan ze die herkende als Magdalene Houston. 'Heb jij nog nieuws?'
Terwijl deze vraag over Magdalene's lippen rolde, keek Solange onderzoekend rond. Ze wist, hoe dan ook, dat er enkele vampiers aanwezig zouden zijn. Echter, wie dat allemaal waren was voor haar een vraag. De vraag van Magdalene kwam haar hoofd nu pas binnenrollen, alsof ze zichzelf had buitengesloten van de wereld en te erg in gedachten zat. Solange had haar hoofd geschud. “Het is niet handig om hier erover te praten, Magdalene. Ik wil geen onverwachte gebeurtenissen.. Net zoals de laatste keer.” Hier doelde ze op de onverwachte dood van een geliefde heks in hun kring. Het was een van de heksen die het dierbaarst voor haar was en ze was er nog kapot van.
Hoewel ze beiden heksen waren, kwam Solange zelf vaak bij haar kruidenier langs. Het lag enkele meters bij haar appartement vandaan, dus ze kon het gemakkelijk lopen. Er waren weinig winkels die zoveel verschillende soorten kruiden bezaten en het was ook een van haar favoriete winkels, moest ze eerlijk toegeven.
“Zijn de kruiden en de spullen die ik laatst besteld had binnen gekomen?” Met al de tijd rondgekeken te hebben, keek Solange dit keer wel naar haar mede—heks. “Ik weet dat dat ik ze gisteren zou ophalen, maar ik moest overwerken en...” Even stopte ze midden in haar zin, niet teveel weggevend wat er precies aan de hand was. “Er waren wat dingen gebeurd waardoor het niet kon. Ik zou het erg waarderen als ik het na dit feest kan komen ophalen.”
Er kwam een voorbijkomende ober langs met een dienblad vol elegante glazen. Direct pakte ze een glas, met haar roodgelakte, lange nagels, van het dienblad af en bedankte de ober met een dankbare blik. Dat was iets van haar — ze wist verder ook niet hoe het moest: “Bedankt” zeggen? Een knikje geven? Glimlachen?
Een zachte trekken aan haar jurk voelde ze en ze keek naar wat het was, wat een kleine jongen was, en die vroeg of zij wist waar zijn moeder was. Solange schudde alleen haar hoofd. Hoe moest zij weten wie zijn moeder was? En ze probeerde haar felrode jurk weer goed te doen. Ze schraapte haar keel en nam een slok van haar drinken. Door het vele praten, voor haar doen, was haar keel ietwat droog geworden.

“Every spell is a journey.”

[ bericht aangepast op 17 juli 2016 - 22:03 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Index RPG Actieve Topics Zoek