[RPG — 200 — Speeltopic] The City of Madness - Speeltopics

---

Ver in het zonnige Miami lijkt alles geweldig. Het is een oord vol nieuwe kansen en een plek waar er geen zorgen lijken te zijn. Feesten, zonnen aan het strand en misschien liefdes. Niets lijkt er slecht te zijn aan de stad. Althans het lijkt toch zo maar niets is minder waar. Zoals overal zijn er hier ook mensen ongelukkig, hebben ze wel problemen waar ze van weg proberen te vluchten, problemen die niet aan de buitenwereld blootgesteld mogen worden omdat ze dan kwetsbaar zijn voor iedereen. En wat word de druppel die hun emmer laat overlopen of hebben ze nog geen weet van hun problemen of zien ze nog niet hoe een simpele begroeting hun grootste hel zou kunnen worden?

Miami een bruisende stad gelegen in zuidoostelijk Florida in Miami-Dade County aan de rivier de Miami. Iedereen die er woont is anders, heeft een ander verleden en een andere toekomst.

What's your story?

V E R H A A L L I J N     
In deze RPG volgen we een groep jongvolwassenen mensen die op één of andere manier elkaar kennen of elkaar nog moet ontmoeten. Iedereen heeft een ander verhaal dit kan zowel een vrolijk verhaal zijn als een duister verhaal, al kan de toekomst altijd onvoorspelbaar zijn. De ene studeert aan een universiteit, de andere probeert het kleine beetje geld dat hij heeft te verdienen door drugs dealing. Jij bepaald het zelf.

Het is nu een warme zomer aan de kust van Miami het perfecte weer voor wat te chillen aan het strand of een feestje te vieren aan het zwembad. Wat stoers te doen met wat vrienden of onschuldige mensen te misleiden. Er is een boel te beleven en een boel die er nog te beleven valt.
De jongeren wonen voornamelijk aan het kustgebied van Miami, iets verderop in de donkere stegen heb je een welbekende stripclub waar zowel man als vrouw welkom zijn en iets mogen drinken aan de bar, ook word er binnenkort een groot strandfeest gehouden, de perfecte plek voor een geweldig feest of de perfecte plek voor wat slachtoffers?

R O L L E N
Naam — faceclaim — pagina — username

V R O U W E N
• Ellie Elysia Davis — Amelia Zadro — 1.3 — Heathens
• Amaryllis Regina Sanchez — Zoe Aggeliki — 1.2 — Camhanaich
• Mayhem Calipane — Meredith Mickelson — 1.2 — Chivalry
• Amelia Renée Wellington — Daisy Clementine Smith — 1.1 — sloane
• Mia Asrid Thorbjorg — Elsa Hosk — 1.1 — Poshlost
• Ivy Wynter Keegan — Debby Ryan — 1.3 — Miall
• Jade Grey — Juliana Herz — 1/4 — _patch
• Nina James McQueen — Cara Delevigne — Westwick
• Gereserveerd voor CherrySmile
• Dani Mae Robbertson — ? — 1.4 — Canagan
• Vaelery Katherine Harrison — Rosie Tupper — 1.5 — NlRVANA

M A N N E N
• Christian Matthew Davis — Christopher McCrory — 1.2 — Heathens
• Joshua Edin Robbertson — Jake Cooper — 1.3 —Philip
• Adam Ivan King — Pierson Fodé — 1.4 — Douceur
• Shane Braylen Irwington — Ashton Irwin — 1.2 — CharliePuth
• Tyler Aleksei Lazarev — Roma Acorn — 1.3 — MaIec
• Julian Harrison — Francisco Lachowski — 1.5 — SphinxX
• Maximus Hayes — Matthew vande Vegte — 1.5 — Mignon
• Bentley Samuel Westwood — Paddy Mitchell — 1.5 — Divo
• Roghan Culkin Caomhánagh — Stephen James — 1.5 — NlRVANA

R E G E L S
— Huisregels van Quizlet.
— Het woordenminimum is 200 woorden per post, oftewel 7 regels.
— Alleen ik (Heathens) maakt nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven.
— 16+ is toegestaan, maar geef dit wel boven je post in het rood aan.
— Geen Mary Sues of Gary Stu's. Iedereen heeft flaws.
— Reservaties blijven 4 dagen staan, uitstel vragen is mogelijk.
— Er is geen limiet aan personages, zorg ervoor dat je iedereen actief houd.
— Bespeel niet de personage's van anderen zonder toestemming.
— Geef username veranderingen door en ook als je langer dan een week niet kan reageren.

H E T      B E G I N

Het is een warme en zonnige namiddag en iedereen is uitgenodigd om 's avonds naar een feest te gaan op het strand van Miami — de perfecte plek voor een te gek feest of toch de perfecte plek voor wat slachtoffers? Sommige zijn al onderweg naar het strand, zijn nog bezig met de voorbereidingen of maken zich klaar voor de avond. Hoe gaat dit strandfeest aflopen?

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

MT, ik heb zoveel gemist ik had het praattopic ook over het hoofd gezien

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

---

De frisse lucht die de airconditioner haar kant op blies lieten haar donkerbruine lokken dansen op de wind. Haar dag was ietwat dramatisch begonnen, een telefoontje van haar vader. Binnenkort zou er een huurmoordenaar geregeld moeten worden, in verband met wanbetalers en mensen die niet loyaal waren. Daar had ze me ingestemd en het zou doorgevoerd worden. Al met al is de werkdag van Amaryllis niet vervelend geweest, behalve het feit dat ze er al langer zat dan geanticipeerd. Tegenover haar zat een jongeman, hij zag er jonger uit dan zijzelf en niet al te verzorgd. Ze had hem eerder gezien, toen een heer onder haar hem verwelkomde in de wereld van de maffia. Echter moest hij zich nu bewijzen, en de brunette had net de goede opdracht voor hem uitgekozen.       De jongen leek nerveus, hij was naar Amaryllis' mening opvallend stil. Zijn motivatie op papier vertelde een ander verhaal dan zijn kleerscheuren, de jongen was een enorme doorzetter. Ze had begrip voor zijn nervositeit, de Sanchez-familie werd niet voor niets gevreesd in Amerika. Ze had het eigenlijk wel met de jongen te doen. Haar bruine ogen vielen van het papier op haar bureau naar de jongen. "Dus, Edin." Begon ze met spreken, haar accent was niet merkbaar aangezien ze al een tijd in Miami woonde. "Wat is er met je gebeurd?" Een opvallende vraag, zeker van haar kant, maar de mensen die onder haar werkte hadden altijd de interesse gewekt bij de twintigjarige. Haar geïnteresseerde houding taaide niet af van het feit dat ze hier was voor zaken, daarom pakte ze een leesbril uit haar leren tas. Aan het begin van de avond werden haar ogen altijd moe, dus ze zette met haar rechterhand de bril op. Haar ogen tuurde naar het witte papier, ze scande het bijna. "Ik wil dat je deze gegevens verifieert, Edin. Als iets niet klopt, zeg je dat. ¿Lo tienes?" Haar gelakte nagels gingen langs het papier terwijl ze met haar linkerbeen wat onrustig op de marmeren vloer tikte. "Als voornaam is er 'Edin' opgegeven en als achternaam 'Robbertson'. Je bent een achttienjarige jongen en bent woonachtig in Miami." Amaryllis gaf Robbertson een scherpe blik en trok beide wenkbrauwen omhoog.       Er waren plekken waar ze op dit moment liever had geweest dan in haar kantoor, zeker met deze hitte in de stad. "Zowel je waarschijnlijk wel weet, achtten wij jou een opdracht te geven om je loyaliteit aan ons te bewijzen. Lukt deze opdracht je, verwelkomen we je met liefde in de familie. Maar, als je faalt om de opdracht te voltooien, zijn er natuurlijk consequenties." Het waren bloedserieuze woorden, Amaryllis had voor geen goud in zijn schoenen willen staan. "Na mijn telefoontje vanochtend heb ik een leuk idee voor je, dan weet je meteen hoe alles hier in werking gaat. Morgenmiddag kom je op dit adres een geweer ophalen, die wordt aan je gegeven door een van mijn assistenten, ik denk door González." In haar hoofd dacht ze terug aan Ricardo González, een latino reus met enorme spieren. Amaryllis vond het een goede vent en kende hem al lang, hij zou Edin niets aandoen. "Nadat je dit geweer in bezitting hebt wordt je naar een locatie gebracht. Ik wil je niet schokken, Edin. Maar jouw taak is om iemand om te brengen." Ze keek de jongen recht in zijn groene ogen, wachtend op het kleinste beetje emotie. "Ben je daartoe in staat? Zo nee, dan geef ik je nu geen verdere informatie." De dame nam haar bril af en zette het in haar stijle haar. Ze bracht haar lichaam naar achteren en rustte tegen de stoel aan.

I run an intricate criminal syndicate, so show respect. If you want something done right, you have to do it yourself.

---

Up with the sun. Gone with the wind.

“Stand for something, even if it means standing alone.”

Adam streelt Queen over haar kop die ze op zijn schoot heeft neergelegd. Ze is wat uit de kluiten gewassen, maar zal nooit een vlieg kwaad doen. Zachtjes duwt hij haar kop opzij en met zucht verlaat hij de stoffen bank om zich uit te rekken. Hij had gisteravond niet zo laat moeten gaan slapen, hij had vanmorgen gesport en dat was hem niet geweldig afgegaan. Af en toe zou hij willen dat een dag wat meer uren had, dan zou hij misschien wel wat meer uren slaap kunnen pakken. Het lege glas dat op tafel staat grist hij mee terwijl hij richting de keuken loopt. Achter hem hoort hij de nagels van Queen op het parket tikken, hij grijnst. Zodra hij ook maar aanstalten maakte om naar de keuken te gaan stond Queen paraat. Hij hield het glas onder de stromende kraan en liet het vullen met koud water. In een keer drink hij het leeg en zette het glas met een klap op het aanrecht waarna hij terug loopt naar de kamer. Teleurgesteld wandelt Queen opnieuw achter hem aan. Het broeierige weer was goed te voelen in zijn appartement. De temperatuur in zijn appartement steeg al bij een paar zonnestralen. Je kon op dit moment het beste op het strand zijn, daar voelde je nog enigzins wat wind, maar hij was niet van plan daar naartoe te gaan. Op warme dagen was het er overvol en kon je je kont niet keren. Hij had eigenlijk nog helemaal geen idee wat hij deze dag zou gaan doen. Om eerlijk te zijn had hij er ook nog niet over nagedacht. Hij had een vrije dag en meestal bracht hij die door met simpele dingen. Een paar jaar geleden zou hij zelf actie ondernomen hebben en verschillende vrienden proberen te bellen. Hij woonde nu iets meer dan een jaar in Miami en had het hier naar zijn zin, maar echte vrienden had hij er nog niet kunnen maken. Misschien wilde hij dat ook nog wel niet en stootte hij ze zelf af. Hij dwong de gedachte uit zijn hoofd en begon zich richting de bank te verplaatsen. Hij duwt Queen, die zichzelf languit op de bank heeft geïnstalleerd, een stuk opzij zodat hij naast haar kan plaatsnemen. Net als hij wil gaan zitten klinkt het schelle geluid van de deurbel door zijn appartement. Een zucht verlaat zijn lippen terwijl hij naar de deur loopt. Hij trekt hem open en kijkt recht in het gezicht van Nina. Hij glimlacht naar haar om haar te begroeten. Lichtelijk verbaasd dat Nina zo plots voor zijn deur stond staart hij haar aan. Hij kende haar wel goed genoeg om te weten dat ze erg spontaan is, maar toch verbaasd het hem steeds weer. 'Wil je binnen komen?' Vraagt hij uit gewoonte.

---

chaos makes the muse

De warme stralen van de douche voelden branderig aan. Hoewel ik normaal gesproken ontzettend kon genieten van een warme douche, haastte ik me nu om er zo snel mogelijk onder uit te kunnen stappen. Toen ik de kraan dichtdraaide, werd ik onmiddellijk weer bevangen door de hitte waar ik aan had proberen te ontsnappen. Vluchtig droogde ik me af en trok de bikini en het strandjurkje aan wat ik had klaargelegd in de badkamer.
Tevreden glimlachte ik naar mijn spiegelbeeld in de grote spiegel tegenover de douchecabine. Het rode, kanten strandjurkje dat ik heb gekozen als outfit voor het strandfeest, liet weinig aan de verbeelding over. Toch vond ik dat geen probleem, ik voelde me er goed bij als mensen naar me keken.
Even wapperde ik met mijn handen voor mijn gezicht, om mezelf wat koelte toe te wuiven, maar dat bleek onbegonnen werk. Het weer was broeierig, alsof de warmte zich dagenlang had opgestapeld en in één keer in mijn appartement was losgelaten. In Engeland regende het praktisch driehonderd dagen per jaar, wat verklaarde waarom ik nog niet kon wennen aan het klimaat in Miami.
Even rekte ik me uit en liep toen op blote voeten de badkamer uit. Op het aanrechtblad vond ik mijn pakje sigaretten, waarvan ik er eentje aanstak. Terwijl ik rookte, keek ik naar buiten. Ondanks het verstikkende weer, was er volop bedrijvigheid op straat. Vanaf de verdieping waar ik woonde, had ik een mooi uitzicht. Recht onder me bevond zich een winkelstraat, terwijl in de verte het strand te zien was. Het uitzicht herinnerde me aan het evenement van vanavond.
De uitnodiging voor het strandfeest was enigszins onverwachts gekomen. Ik woonde nog niet lang in Miami en kende een handjevol mensen. Het feest van vanavond zag ik als een kans om mijn kennissenkring uit te bereiden.
Toen mijn sigaret op was, drukte ik deze uit in de glazen asbak die op de vensterbank stond.
Ik bekeek mezelf nogmaals in de spiegel en bracht nog een extra laagje zwarte mascara aan. Ten slotte poetste ik mijn tanden en kleurde ik mijn lippen met een felrode lipstick. De witte schoenen met sleehak die ik wilde gaan dragen, pakte ik uit mijn slaapkamer. Echter trok ik deze niet aan. Ik was op het idee gekomen om even langs te gaan bij Adam, mijn overbuurman. Hij woonde pas kort in Miami en al snel waren we met elkaar in contact geraakt. Ik ging regelmatig bij hem langs om te kletsen of een kop koffie te drinken en ik besloot dat ik dat nu ook zou gaan doen. Hij was een vriendelijke, knappe jongen en hoewel ons contact voornamelijk oppervlakkig was, vond ik het fijn om tijd met hem door te brengen.
Vluchtig propte ik mijn creditcard, sleutels, id, zonnebril, pakje sigaretten en mijn lipstick in mijn tasje en daarna liep ik met mijn schoenen in mijn hand naar Adam's voordeur. Met een klap trok ik de voordeur achter me dicht.
Zoals gewoonlijk opende hij de deur kort nadat ik de deurbel ingedrukt had. Vriendelijk glimlachte hij me ter begroeting. In zijn ogen zag ik de verbazing van mijn onaangekondigde bezoek. Met een glimlach bedacht ik me dat hij inmiddels wel wist dat ik op de vreemdste momenten, altijd onaangekondigd, langskwam.
'Wil je binnen komen?' vroeg hij me vriendelijk. Vrolijk stapte ik naar voren en drukte ter begroeting een kus op zijn wang.
'Hey handsome,' zei ik onbewust op flirterige toon. 'Graag. Dan drinken we nog even iets voor we naar het strand gaan. Je bent bij deze uitgenodigd als mijn date voor het feest daar.' Ik zette mijn woorden kracht bij met een glimlach. Ik vond Adam een gezellige jongen en het leek me leuker om met hem naar het feest te gaan, dan alleen tussen de groepjes te moeten lopen.

---

I was an angel living in the garden of evil

---

Zachtjes hoorde ik de klok aan de wand van het kantoortje tikken. Het liet me even aan de kraag van mijn shirtje trekken. Niet omdat ik zenuwachtig was om voor iets op tijd te komen, gezien strandfeesten tot ver na de nacht konden blijven duren. Vroeger had ik altijd ooit naar de Braziliaanse maanfeesten willen gaan. Echter was ik van mezelf wel snugger genoeg dat deze kans zich nooit meer zich voor zal doen. Niet omdat ik niet mijn biezen kon pakken met Dani en ervandoor kon gaan naar waar we wilde. Het was meer het gedeelte dat ik van zulke kleine dingen niet meer kon genieten. Niet meer zoals eerst.
‘Ik wil dat je deze gegevens verifieert, Edin. Als iets niet klopt, zeg je dat. ¿Lo tienes?’ zachtjes knikte ik, maar in plaats van de jonge vrouw aan te kijken, staarde ik naar haar rood gelakte nagels die tokkelde op het witte papier, die bedrukt was met enkele zwarte letters voor haar. Zojuist had ik de vrouw een bril op haar neus zien doen, wat me verbaasde bij haar jonge leeftijd. Het leek mij rot om een bril te dragen en ik was dan ook blij dat ik dit niet hoefde en hopelijk in de toekomst – voor hoe lang ik een toekomst kon rekenen – ook niet.
‘Als voornaam is er ‘Edin’ opgegeven en als achternaam ‘Robbertson’. Je bent een achttienjarige jongen een woonachtig in Miami.’ Direct toen Amaryllis deze woorden hardop uitgesproken had, voelde ik haar kijkers op mij branden; wat waarschijnlijk de teken was dat ik moest of mocht antwoorden. Echter knikte ik slechts als antwoord. Woorden zouden niet toepasbaar hoeven te zijn gezien deze je enkel zwakker voor konden laten komen dan dat je was. Een trilling in je stem hoefde namelijk geen angst of onzekerheid te betekenen. Althans niet in mijn geval. Daarnaast leek mijn voornaam noemen me niet toepasbaar voor dit gesprek. De laatste twee jaar tot tweeënhalf jaar was ik al altijd Edin genoemd en wenste dan ook door niks anders dan deze naam aangesproken te worden. Ik vond het al verschrikkelijk dat ze de achternaam van mijn adoptieouders zojuist hardop haar lippen had laten verlaten.
‘Zowel je waarschijnlijk wel weet, achtten wij jou een opdracht te geven om je loyaliteit aan ons te bewijzen. Lukt deze opdracht je, verwelkomen we je met liefde in de familie. Maar, als je faalt om de opdracht te voltooien, zijn er natuurlijk consequenties.’ Weer knikte ik naar de vrouw, waarbij ik aan mijn vingers begon te frunniken. Ik wist wel dat het een serieuze zaak was waar ik mee bezig was of ging, maar iedere seconden of slechts minuut maakte me enkel nerveuzer omdat ik steeds meer en meer ging beseffen waar ik mezelf in zee probeerde te werken. Ik zat nu nog in een soort van bende. Ik was een drugsdealertje – nog niet eens een volledige gezien ik altijd in de buurt van Tyler moest zijn. Een stap als naar de maffia gaan was enorm en de personen die daarin zaten waren alles behalve lievertjes. Iets of iemand om zeep helpen was niet vreemd voor ze, net zoals illegale handel als in geweren, drugs en woekerleningen. Het was slechts tijd wat mij kon gaan vertellen wat mijn opdracht zou worden. Net zoals alleen tijd kon vertellen of de opdracht me ging lukken of falen.
Rustig ging de vrouw verder, waar uiteindelijk de opdracht vermeld werd. Zoals verwacht was het iemand neerhalen of beter gezegd – de leven uit iemands ogen schieten. Mijn adem stokte even bij de manier hoe de jonge vrouw deze woorden meedogenloos uitsprak. De nekharen in mijn nek waren overeind gaan staan, hoewel mijn ogen noch gezicht enkele emotie verrieden. Een van de positieve dingen van adoptie. Eerst vraag je jezelf nog af waarom je ouders zo egoïstisch waren om je te dumpen bij een weeshuis of nog beter gezegd; waarom je niet goed genoeg voor ze was om bij hen te blijven. Daarna komt pas het besef en de acceptatie. De acceptatie en de gevoelloosheid. Iets wat ongetwijfeld bij Amaryllis ook gebeurt was; al dan via een hele andere weg als ik en Dani hadden bewandeld. Echter was acceptatie een groot woord. Het was vooral een wijd begrip als je het over een duivel of een engel had, hoewel ik op dit moment geen een was. Ik zat in het grijze vlakje. Ik was niet zwart of wit. Ik had geen moorden begaan maar ik was niet onschuldig genoeg om een engel te zijn. Net zoals de persoon was die ik ongetwijfeld moest omleggen. Ik had nog nooit iemand echt fysiek pijn gedaan, laat staan vermoorden. Echter was het nu ik en Dani of de onbekende persoon. Het was niet eerlijk dat ik mijn zus en mijzelf dit zou ontzeggen waardoor we vroeg of laat zouden overlijden aan infecties of erger; honger. Als ik dit kon verhelpen door bij iemand anders de leven van te ontnemen zal ik dit doen. Vooral omdat ik bij voorbaat al wist dat deze man of vrouw net zoals mij geen engel was. De persoon verdiende het niet om het daglicht nog een keer mee te maken. Niet zolang ik een kans had om hoger op te komen.
‘Ben je daartoe in staat? Zo nee, dan geef ik je nu geen verdere informatie.’ Ik schudden mijn hoofd en voor het eerst sinds ik in dit kamertje was gekomen haakte ik mijn kijkers in die van haar, waar ongetwijfeld een glinster van beslotenheid te zien schitteren viel. ‘Nee, ik neem het. Ik kan het.’

[ bericht aangepast op 15 juli 2016 - 20:43 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

• Twenty-Three • Outfit* • Trying to find myself • Somewhere •

      Terwijl mijn armen volgehangen waren met enkele volle tassen, telde ik vluchtig het geld wat ik nog in mijn handen had. Tussendoor vlogen mijn poelen een keer om me heen, om zo in de gaten te houden welke kant ik precies op liep. Een zachte zucht rolde over mijn lippen heen toen ik tot de conclusie kwam dat 2/3 van mijn fooien alweer volledig op waren. Zachtjes zonken mijn tanden in mijn onderlip. Het was nodig geweest. Al onze douche-spullen waren op, en als ik ergens regelmatig naar snakte was het een warme douche mét shampoo, conditioner en douchegel. We hadden anderhalve week zonder gezeten en hoewel ik wat had kunnen lenen bij een van mijn collega’s in de stripclub, had Edin dit geweigerd. Het was daarom dan ook dan ik enkele flessen had ingeslagen, eveneens als wat eten voor de aankomende dagen, en een paar nieuwe t-shirts voor Edin.
      Een sombere trek gleed over mijn gezicht heen terwijl ik de deur van ons kraakpand open duwde. Het waren de eerste schone t-shirts geweest in weken en ik vervloekte mezelf er om dat ik mijn jongere broertje in deze narigheid had gesleept. Diep van binnen huilde mijn hart. Door mijn keuze om weg te lopen, en de beslissing die Edin daarin mee had gemaakt door mee te gaan, zaten we er nu zo slecht bij. Ik werkte zoveel mogelijk uren in de stripclub, waarbij ik misschien soms net iets te ver over mijn grens heen ging, en legde de lat voor het krijgen van een fooi tamelijk hoog. Ik wist dat Edin het verschrikkelijk vond. Ikzelf stond namelijk ook niet te popelen om elke avond uit de kleren te gaan voor een club vol vreemde mannen, maar ik moest iets. Ik moest ons hier weg zien te krijgen, daar ik ook degene was geweest die ervoor gezorgd had dat we hier terecht kwamen. Als ik genoeg geld verdiende, dan had ik ook meer om aan de kant te zetten zodat we — hopelijk — over een poosje eindelijk het tochtige pand konden verlaten.

      ”Edin?”
Mijn hese stem galmde licht door ons gedeelte van het kraakpand heen, maar in plaats van zijn vertrouwde stem te horen, bleef het stil. “Edin, ben je hier? Ik heb wat boodschappen gedaan,” poogde ik nogmaals en plaatste de tassen op ons bed neer. Een klein briefje op het karige tafeltje wat we hadden vertelde me dat de jongen hier niet meer was, maar dat hij naar het strandfeest ging. “Oh, jongen toch,” mompelde ik zacht en liet het briefje tussen mijn vingers doorglippen; zodat het uiteindelijk vergeten op de rond dwarrelde. De bezorgdheid groeide haast direct in mijn borst. Bedenkelijk kauwde ik op de binnenkant van mijn wangen terwijl ik de tassen leegruimde en de nieuwe shirts op het bed neerlegde zodat dit het eerste zou zijn wat hij zou zien wanneer hij weer thuis kwam. De kans dat hij waarschijnlijk eerst boos zou worden nam ik maar voor lief, tenslotte was hij m’n broertje en was het mijn plicht om voor hem te zorgen.
Niet om hem als een schooier over straat te laten gaan.
      Een onbewuste snik zette op in mijn keel. De fles cola die ik in mijn handen had slipte tussen mijn vingers door en stuiterde enkele keren op de grond daar ik mijn handen voor mijn gezicht sloeg; om zo voor een paar tellen te verdrinken in mijn stille verdriet. Hoelang ik uiteindelijk zo had gezeten wist ik niet, maar dat mijn knieën verzuurd waren merkte ik pas op zodra ik overeind kwam en mijn gezicht droog veegde aan het vest wat ik droeg. Het geld wat ik nog over had stopte ik weg in een geheim potje — waar ik alle kleine beetjes indeed die ik trachtte op te sparen — waarna ik besloot om een klets koud water in mijn gezicht te gooien, alvorens ik eens een kijkje zou nemen op het strand.

*Met een dun grijs vest erover.

[ bericht aangepast op 15 juli 2016 - 20:59 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

“Stand for something, even if it means standing alone.”

Nina glimlachte vriendelijk en drukte een kus op zijn wang. 'Hey handsome.' Hoorde hij haar met een flirterig randje zeggen. Bij veel mensen had hij dat een zeer ongemakkelijke begroeting gevonden, maar Nina had iets wat hem toch op zijn gemak liet voelen. Ze woonde hier nog niet zo lang, hij zelf ook niet, zeker omdat hij zich de eerste maanden flink heeft afgezonderd van de buitenwereld. Hij was vrij snel met haar in contact gekomen en had de onverwachte bezoekjes van haar steeds gezellig gevonden. 'Graag. Dan drinken we nog even iets voor we naar het strand gaan. Je bent bij deze uitgenodigd als mijn date voor het feest daar.' Nina sloot haar mededeling af met een glimlach. Adam opende zijn mond om iets te zeggen, maar sloot hem weer. Normaal had hij zijn antwoord al snel klaar. Hij deed een stap naar achteren om de weg voor Nina vrij te maken en sloot de deur. 'Wie zegt dat ik geen andere plannen heb?' Grijnsde hij toen naar Nina, die hoogstwaarschijnlijk al wist dat hij niet zo iemand was die veel vooruit plande. 'En dan nog wel als je date.' Hij schudde afkeurend zijn hoofd, maar vrij snel verscheen er een glimlach rond zijn lippen. 'Ach, ik heb toch niks beters te doen.' Hij liep richting de keuken. 'Ga maar zitten hoor. Als Queen in de weg zit stuur je haar maar van de bank.' Riep hij richting de woonkamer. Uit gewoonte pakte hij de spullen die hij nodig had om koffie te zetten, dat was tenslotte wat hij meestal maakte als Nina langskwam, maar het was warm. Broeierig warm en daar zou iets kouds misschien beter bij zijn. 'Colaatje?' Vroeg hij, maar wachtte niet op antwoord en liet het koude goedje twee grote glazen vullen. Met in beide handen een glas liep hij terug naar de plek waar hij Nina had achtergelaten. Hij had wel wat gehoord over een strandfeest, maar niemand had hem uitgenodigd of hem meegevraagd, dus had hij er niet meer overnagedacht. Hij bekeek zijn kleding en kwam tot de conclusie dat hij er wat simpel uit zag, zeker naast Nina, die er zoals altijd aantrekkelijk uitzag. Dat moest hij zeker toegeven. Hij perste zijn lippen op elkaar. 'Ik zal maar even wat anders aantrekken, want zo kan ik natuurlijk niet met jou mee.' Zei hij met een knipoog.

---

chaos makes the muse

'Wie zegt dat ik geen andere plannen heb? En dan nog wel als je date,' antwoordde Adam, waarna hij zijn hoofd schudde. Al snel verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Zijn lach nam ik moeiteloos over. Ik kende Adam misschien nog niet zo lang, maar ik wist dat hij niet het type was om vooruit te plannen. Hij nam het leven zoals het kwam en probeerde zichzelf niet te beperken door grootste planningen te maken. Ik waardeerde deze eigenschap zeer aan hem en wist dat ik er veel van kon leren. Mijn onuitputtelijke controledrang zorgde ervoor dat ik vaak gestrest was omdat ik mijn eigen planning niet kon naleven.
'Ach, ik heb toch niks beters te doen. Ga maar zitten hoor. Als Queen in de weg zit stuur je haar maar van de bank,' zei hij, waarna hij de woonkamer uitliep. Mijn schoenen en tasje liet ik op de grond vallen. Ik plofte neer op de bank, naast Queen, die compleet ontspannen op de bank lag. Ik aaide het dier over haar kop. 'Hey schoonheid,' mompelde ik tegen de boerboel. Ik was geen grootste dierenvriend, maar Queen was een schatje.
'Colaatje?' hoorde ik hem vragen, maar voor ik kon reageren, hoorde ik dat hij al aan het inschenken was.
Al snel kwam Adam de woonkamer binnen, met twee volle glazen cola. Dankbaar nam ik een van glazen van hem aan en nam direct een slok. Het zoete, koolzuurhoudende drankje voelde als een welkome verkoeling. 'Dank je, dat kon ik wel gebruiken,' zei ik met een lach. Het viel me op dat Adam zijn eigen kleding bekeek en daarna zijn ogen over mij liet glijden.
'Ik zal maar even wat anders aantrekken, want zo kan ik natuurlijk niet met jou mee,' concludeerde hij met een knipoog. Ik beet even op mijn onderlip en knikte toen. 'Ja, dat is een goed idee. Ik heb besloten dat de dresscode 'sexy' is, maar dat is vast geen probleem voor je,' zei ik uitdagend. Ik hield ervan om te flirten en omdat ik Adam graag mocht, vond ik het heerlijk om hem een beetje uit te dagen. Daarbij kon ik niet ontkennen dat ik hem erg aantrekkelijk vond, wat een extra beweegreden was om hem in een sexy outfit te zien. Als ik hem niet zo graag had gemogen, had ik maar al te graag een keer seks met hem gehad. Het was echter zo dat ik bang was om onze beginnende vriendschap te veranderen op het moment dat ik het bed met hem zou delen.
Ik zette mijn glas cola neer, wat inmiddels nog maar voor de helft gevuld was, en griste mijn tasje van de grond. Toen ik mijn pakje sigaretten gevonden had, pakte ik er eentje uit, samen met mijn aansteker. Langzaam stond ik op.
'Als jij je nou eens mooi gaat maken, handsome, dan rook ik nog een sigaret en kunnen we gaan. Je bent dan wel míjn date, maar misschien ontmoet je wel mooie meiden die nog geen slaapplek hebben voor vanavond,' zei ik, bij wijze van een grap. Adam was nou eenmaal niet het type om zichzelf snel bloot te geven, letterlijk en figuurlijk. Hij was eerder wantrouwend.
'Al mag je je natuurlijk ook helemaal op mij focussen, ik heb niet voor niks zoveel moeite gedaan om er zo uit te zien,' zei ik toen, waarna ik een rondje om mijn eigen as draaide. Hardop lachend liep ik naar het minuscule balkon, waar ik, eenmaal buiten, mijn sigaret opstak.

---

I was an angel living in the garden of evil

Mt

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

“Stand for something, even if it means standing alone.”

'Ja, dat is een goed idee. Ik heb besloten dat de dresscode 'sexy' is, maar dat is vast geen probleem voor je.' Zei Nina en opnieuw hoorde hij wat uitdagends in haar stem. Hij kon het wel waarderen, hij betrapte zichzelf er ook regelmatig op. Alhoewel het minder was geworden sinds hij hier woonde. Hij keek toe hoe Nina haar glas op de tafel neerzette en haar tasje van de grond pakte. 'Als jij je nou eens mooi gaat maken, handsome, dan rook ik nog een sigaret en kunnen we gaan. Je bent dan wel míjn date, maar misschien ontmoet je wel mooie meiden die nog geen slaapplek hebben voor vanavond.' Terwijl Nina het vertelde zag hij een twinkeling in haar ogen die het extra duidelijk maakte dat ze wat grapte. Hij wilde net zijn mond open doen om er op in te gaan toen Nina verder ging met praten. 'Al mag je je natuurlijk ook helemaal om mij focussen, ik heb niet voor niks zoveel moeite gedaan om er zo uit te zien.' Ze draaide een rondje en lachte. Haar lach werkte aanstekelijk op hem en hij lachte mee. 'Ik kan de hele dag naar je kijken, mocht je dat willen.' Hij grijnsde naar haar en terwijl zij naar het balkon liep, vervolgde hij zijn weg naar zijn slaapkamer. Snel verwisselde hij zijn, voor dit weer veel te warme, spijkerbroek voor een donkerblauwe zwembroek die makkelijk door kon gaan voor een gewone broek. Zijn t-shirt verving hij door een witte blouse. Hij stapte in een paar slippers en haalde zijn handen door zijn donkere haar. De luchtige kleding was een verademing en hij vroeg zich af waarom hij het niet eerder deze dag had aangetrokken. Toen hij wat hoognodige spullen bij elkaar had geraapt liep hij terug naar de woonkamer. 'En?' Vroeg hij terwijl een rondje draaide zoals Nina eerder had gedaan. Hij lachte en vervolgde. 'Kan het er mee door?' Hij pakte zijn nog bijna volle glas cola op en dronk een paar grote slokken ervan. Het prikte in zijn keel, maar was zeker erg verkoelend. Hij liep door naar Nina en wees naar haar tasje. 'Zouden mijn spullen in je tas mogen?' Hij had geen zin om ze, met een grote kans dat hij ze zou verliezen, in zijn zakken te proppen. Hij keek Nina, die nog steeds op zijn balkon stond, vragend aan. Het kleine balkon was net groot genoeg om met zijn tweeën op te staan waar hij eerst erg aan had moeten wennen, maar had een mooi uitzicht.

---

chaos makes the muse

'En? Kan het ermee door?' vroeg Adam me, nadat hij een rondje om zijn eigen as gedraaid had. Even liet ik mijn ogen over zijn lichaam glijden. De witte blouse stond hem geweldig, dat was zeker. Even beet ik op mijn onderlip. De eerdere opmerking van Adam, dat hij de hele dag naar me zou kunnen kijken, flitste even door mijn hoofd. Als hij er zo uitzag, was dat andersom namelijk ook geen probleem.
'Zouden mijn spullen in je tas mogen?' vroeg hij, voor ik hem kon complimenteren. 'Natuurlijk,' zei ik met een glimlach. De peuk die ik nog vast had, schoot ik naar beneden. Daarna opende ik mijn tasje en pakte Adam's spullen aan. Toen ik deze had weggestopt, raakte ik met mijn vingertoppen even zijn bovenarm aan.
'Ik ben blij dat je mijn dresscode heel serieus neemt. Jezus, wat ben jij toch eigenlijk een lekker ding. Vergeet wat ik heb gezegd over andere meiden, ik neem het terug,' zei ik met een speelse lach. Ik gooide mijn haar over mijn schouder en stapte van het balkon af, terug het appartement in. Bij het passeren van de donkerharige jongen, voelde ik onze lichamen elkaar raken.
Ik liep naar de bank, waar ik mijn schoenen had laten staan en stapte met tegenzin in de hoge sleehakken. Het liefst was ik op blote voeten blijven lopen, maar het wegdek was op dit moment kokend heet en ik zat niet te wachten op blaren. 'Dag lieverd,' mompelde ik tegen Queen, nadat ik haar over haar kop geaaid had.
Soepel draaide ik me om op mijn hakken en keek mijn overbuurman met een brede lach aan.
'Kom, handsome, ik heb zin om met je te dansen,' vertelde ik hem en daar was geen woord van gelogen.

---

I was an angel living in the garden of evil

---

|| at the beach ||

---

---

Ik liep gewoon langs het strand, het was niet alsof ik wist dat er een feest op deze strand gehouden zou worden. Niet dat ik er niets van gehoord had, veel mensen praatte er dag en nacht over. Maar ik wist niet dat die ene feest waar iedereen het over had specifiek op deze strand gehouden zou worden. Zullen we zeggen dat ik op de verkeerde moment op de verkeerde plek was? Want als ik wist dat er hier een feest was, zou ik mij op een grootste afstand met deze plek bevinden. Al op de afstand waar ik nu stond hoorde ik de muziek in mijn oren bonken wat mij bijna migraine gaf. Er waren nu al allemaal jongeren met korte rokjes, gevaarlijke open topjes en allemaal jongens met shorts en t-shirts. Ik haalde een hand door mijn zweterige haren die alweer in mijn nek zaten te prikken. Het werd weer eens tijd dat ik mijn haren zou moeten knippen, maar ik was nog steeds veels te koppig om dat te doen. Ik haalde nog even de bruine lokken voor mij ogen vandaan voordat ik mijn ogen even over de kleding liet gaan die ik op dit moment aan had. Een simpele spijkerbroek met een hoodie. de hoodie die ik altijd aan had. de hoodie die mijn vader in de fik wilde gaan zetten omdat ik het veels te vaak aan had. Ik keek terug naar de locatie van het feest en liet een kleine zucht. Ik moest er wel langs gaan als ik zo snel mogelijk thuis wilde komen. Ik liet nog een diepe zucht voordat ik mijn ogen in het zand boorde en richting het feest liep. De muziek zelf werd steeds luider en het geschreeuw en geroep van de jongeren ook. Er waren niet echt veel mensen, maar ondanks dat vind ik het al druk hier.
Ik haalde mijn ogen van het zand weg om eens rondom mij heen te kunnen kijken tot ik een bekende persoon in de verte zag staan. Ik bleef eventjes staan en staarde de meid aan. Dat was Ivy. Als zei mijn geheimen niet zou weten, zou ik haar ook niet echt kennen. Een vriendin kan ik haar niet echt noemen. Eerlijk gezegd maakt ze me een klein beetje bang. Ze is de enige die mijn diepste geheimen weet, en liever hou ik dat ook zo.
Ik draaide mij plotseling om en liep met kleine, langzame stappen haar richting op. Ik weet niet waarom, maar ook al Is het Ivy, het doet mij goed om op z'n minst een bekend gezicht te zien. Toen ik eenmaal bij haar kwam, leunde ik wat tegen de tafel achter mij aan en keek haar zijdelings aan.
'Heei,' begroette ik de meid maar en draaide mij nonchalant weer om.
'Ook hier voor het feest?'

---

"People aren’t always going to be there for you, that’s why you learn to handle things on your own."

---

---

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Jade Grey


_____________________________________________________________________________________

There is no beauty in the finest cloth of it if
it makes hunger and unhappines

_____________________________________________________________________________________

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

“Stand for something, even if it means standing alone.”

Dankbaar overhandigde hij zijn spullen aan Nina, die ze vervolgens zorgvuldig in haar tasje stopte. Hij voelde hoe Nina kort zijn bovenarm aanraakte met haar vingertoppen. 'Ik ben blij dat je mijn dresscode heel serieus neemt. Jezus, wat ben jij toch eigenlijk een lekker ding. Vergeet wat ik heb gezegd over andere meiden, ik neem het terug,' Er verscheen een speelse lach op haar gezicht en hij kon het niet helpen mee te lachen. Hij wilde tegen Nina zeggen dat zij er ook mocht wezen, maar voordat hij daar de kans voor kreeg liep ze al door richting Queen, die nog steeds languit de bank in beslag nam. Hij volgde Nina's voorbeeld en liet zijn hand ook even over de hond heen glijden. Hij zag dat Nina in de hoge hakken stapte die net nog bij de bank hadden gestaan. Hij vond het altijd wel fijn als een meisje wat langer was. Nina was van zichzelf al niet klein en met die hakken leek hij nog groter. Bij kleine mensen voelde hij zich altijd wat lang en lomp, maar bij Nina was dat zeker niet het geval. 'Kom, handsome, ik heb zin om met je te dansen,' Hoorde hij Nina zeggen waardoor zijn gedachten abrupt werden verstoord. Hij grijnsde even naar haar. 'Dansen is niet mijn sterkste punt.' Hij was in de loop der jaren wel wat beter geworden, maar hoe soepel hij sommigen zag dansen, dat zou hij nooit leren. Hij opende de deur en maakte een kleine buiging. 'Ladies first.' Nadat Nina naar buiten was gegaan volgde hij zelf waarna hij de voordeur met een klap achter zich dicht trok. Hij liet zijn ogen over Nina glijden, ze was onwijs aantrekkelijk en wat ze aanhad werkte ongetwijfeld in haar voordeel. Hij kwam in de verleiding om haar even te raken, even zijn hand over haar rug laten gaan. Maar in plaats daarvan riep hij zijn gedachten een halt toe en keek hij voor zich. 'En over dat dansen, ik zal mijn best doen.'

---

chaos makes the muse

'Dansen is niet mijn sterkste punt,' zei Adam, waarna hij de deur voor me opende. Met een kleine buiging zei hij: 'ladies first.' Ik glimlachte en ging hem heupwiegend voor. Ik hoopte dat hij naar me keek in de tijd dat ik kort voor hem liep. 'En over dat dansen, ik zal mijn best doen,' voegde hij nog toe.
Even keek ik hem schattend aan. 'Iemand met zo'n lichaam moet wel goed kunnen dansen en anders leer ik het je wel,' zei ik tegen hem. Dansen was een van mijn grootste hobby's. Ik kon helemaal opgaan in de muziek en dansen tot ik letterlijk niet meer kon. Ik had nooit op professioneel niveau gedanst, maar de vele dancebattles die ik in de kroeg was aangegaan, had ik nagenoeg allemaal gewonnen. Dit vertelde ik Adam echter niet, omdat ik hem liever zou verrassen met mijn sexy pasjes.
We liepen de trappen af en kwamen al snel buiten. Ik pakte mijn zonnebril uit mijn tasje en zette die op mijn neus. De verstikkende hitte overviel me en viel over me heen als een kokend heet laken. Het jurkje wat binnen nog zo verkoelend had geleken, voelde nu als een dikke trui. Mijn bleke, Britse huid was niet gemaakt voor deze felle zon en ik voelde dat ik het al snel benauwd kreeg.
Voorzichtig trok ik aan de touwtjes die ervoor zorgde dat mijn jurk dichtzat. De simpele strik viel gemakkelijk uiteen en zorgde ervoor dat mijn jurkje nu open hing. Ik was er blij mee dat ik ervoor had gekozen om een bikini onder mijn jurkje te dragen.
'Als je er ten minste geen moeite mee hebt als ik halfnaakt naast je loop,' zei ik flirterig tegen Adam. Ik hield ervan dat hij mij ook uitdaagde en op de een of andere manier was ik altijd extra flirterig als ik bij hem was. Ik kon niet wachten om met hem naar het feest te gaan en was benieuwd wat de avond zou gaan brengen.

[ bericht aangepast op 18 juli 2016 - 22:36 ]

---

I was an angel living in the garden of evil