Ik voel een huilbui opkomen. Alleen maar omdat ik op moment zo messed up ben. Ik weet niet wat er met me aan de hand is, maar het lijkt alsof ik in de war ben, ofzo. Ik weet niet wat er met me aan de hand is en het zit me dwars dat anderen ook zien dat er wat is, er naar vragen en ik dan antwoord met "er is niks" alleen omdat ik zelf niet weet wat er is. Naja, afgezien van het feit dat ik me zo nu en dan verschrikkelijk eenzaam voel.. Maar zelfs daarover mag ik nu niet klagen. Like, ik ben door een vriendin mee gevraagd om volgens jaar mee naar freaking Rusland te gaan. Wat is er dan met me? :c
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."