• Hoi,

    Ik loop hier al een tijdje mee, maar twee verschillende huisartsen hebben nu gezegd dat ik er min of meer mee moet leren dealen en ik kan daar niet echt mee omgaan. :')

    Het is zeg maar zo dat ik heel erg snel pijn heb, overal waar ik mijn huid indruk. Of dat nu op mijn schenen, bovenarmen of romp doe. Ik heb dat nu een jaar of zeven en het wordt steeds erger. Ik kan bijvoorbeeld niet meer tegen een deurpost leunen, een beetje stoeien met iemand doet pijn en laatst tikte een kind me aan met tikkertje en toen ging ik ook door de grond van de pijn.

    Ik heb dus eigenlijk overgevoelige zenuwen en de twee huisartsen waar ik naar ben geweest wisten daar geen oplossing voor. De neuroloog die zij raadpleegden stelde voor om bloed te laten prikken om te kijken of er iets mis was met mijn bloedsuiker, schildklier of vitamines, maar dat was allemaal in orde. De enige uitslag waar ik nu nog op wacht is die van de ziekte van Lyme, maar ik acht die kans wel heel erg klein.

    Dus nou ja. Ik ben een beetje ten einde raad en eigenlijk vroeg ik me af of er toevallig mensen zijn die deze klachten herkennen. Het belemmert me steeds meer, zo maak ik me nu al druk over de Efteling meeting volgende maand, want achtbaankarretjes zijn niet heel chill, maar ik wil ook weer niet dat het zo erg mijn leven gaat beheersen dat ik helemaal geen leuke dingen meer kan doen (dingen als survivallen en paintball doe ik ook al niet meer), dus ik wil het in elk geval proberen.

    Dus ja. I dunno. Ik verwacht niet dat hier mensen met hetzelfde probleem zitten, maar het frustreert me dat er niets is gevonden bij het bloedonderzoek en ik moet het even van me afschrijven. :'D


    Every villain is a hero in his own mind.

    Nee, ik herken de pijn niet maar wel de frustratie dat er niks wordt gevonden terwijl er duidelijk iets mis is. Bij mij was het zelfs zichtbaar. Maar nee, moest er gewoon mee leren leven. Was toch kerngezond volgens de testen! Dat is echt vreselijk irritant.

    Kunnen ze je eventueel niet doorverwijzen naar een dermatoloog? Omdat het pijn doet bij aanraking en druk van de huid en dus niet zomaar spontaan zonder aanleiding ontstaat.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Wow, dat lijkt me echt heel erg naar zeg... Herken het zelf niet op die manier maar het lijkt me vreselijk hinderlijk.

    Klein ideetje: zou je misschien kunnen noteren op welke momenten de pijn het heftigs is of wanneer je er juist geen last van hebt? Zo kan je misschien een beetje een patroon erin ontdekken, en zo dus de momenten waarop je meer pijn heb inschatten en het meer verlichten. Bijvoorbeeld bij meer kou of bij vermoeidheid.
    Het komt trouwens ook wel eens voor dat veel lichamelijke klachten waar geen verklaring voor is te vinden een psychische oorzaak hebben. Had je dat al eens in overweging genomen?

    Veel sterkte!


    It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child - Pablo Picasso

    Nou, dan moeten we maar heel vaak in Joris en de Draak gaan, die heeft de zachtste stoeltjes, haha. (;

    Nee, wat ontzettend vervelend, Natas. Wat ik je eigenlijk alleen maar kan aanraden is dat je moet blijven volhouden.
    Ik heb het zo ook meegemaakt bij mijn neus (iets van zestien jaar moeten wachten totdat ze toch maar vonden dat ik er te vaak voor terug kwam bij de dokter, ik kreeg een doorverwijzing naar de KNO en heb nu twee succesvolle operaties gehad waardoor ik bijna geen last meer heb van mijn neus en zonder permanente neusspray hoef te leven) en mijn moeder ook met haar huid (ze heeft echt een heleboel soorten allergieën, waardoor ze heel slecht tegen additieven in eten kan, maar ook kaneel en andere dergelijke dingen, is ze pas een jaar achter ofzo). Mijn moeder heeft geloof ik echt gewoon een doorverwijzing af moeten dwingen, omdat ze anders niet serieus werd genomen.
    Dus je komt er uiteindelijk wel, zolang je het volhoudt. En ik zou zelf inderdaad suggesties geven en gewoon duidelijk aangeven dat je echt niet voor de lol bij de dokter komt en dat je gewoon een beter antwoord op jouw vraag wilt.
    Bij sommige dokters moet je namelijk gewoon heel koppig zijn en je niet zomaar iets laten wijsmaken, want ze kunnen (ik zeg niet alle, maar ik heb het wel vaker) best wel 'lui' zijn. En de dokter weet ook niet alles, dus daarom is het belangrijk dat je wordt doorverwezen naar de juiste specialist.
    Ik hoop dat je dit kan doorzetten en toch zo snel mogelijk een antwoord kan vinden!


    Deep inside, I've never felt alive

    Oh meh dat lijkt mij echt heel erg vervelend. Ik heb er ook nog nooit van gehoord dat iemand dit had of het zelf meegemaakt (ik heb een vrij hoge pijngrens, ik ben die malloot die snel te lang doorloopt en dan meteen een week in het gips mag als ze vervolgens niet meer kan lopen *kuch*)

    Het lijkt mij toch het verstandigst om gewoon bij de dokters te blijven doorvragen. Er moet een reden zijn en er is vast een dokter die weet wat het is. Pijn is immers voor een gedeelte wel weg te denken, maar omdat dit door zulke kleine dingen veroorzaakt wordt, lijkt dat mij hier niet echt de optie en er moet een reden voor zijn. Een suggestie die ik nog wel kan geven zijn misschien eens naar een dokter in alternatieve geneeswijzen gaan (accupunctuur, bioresonantie en dergelijke, wie weet dat dat helpt) of eens naar iemand te stappen die kan kijken of er misschien bepaalde soorten voedsel zijn waar je slecht op reageert. Mijn oom en tante hebben dat compleet laten uitmeten en hebben nu op elk gebied veel minder kwalen. Mochten dokters je niet kunnen helpen, kan je dat nog proberen, maar ik heb geen idee of dat er iets mee te maken kan hebben.

    Heel veel sterkte in ieder geval!


    Happy Birthday my Potter!

    Wat nu in mij opkomt is het topic van Manon die vroeg wat te doen tegen menstruatiepijn. Ik legde daar uit dat de receptoren die verantwoordelijk zijn voor pijn, ook wel nociceptoren genoemd, worden gestimuleerd in hun gevoeligheid door prostaglandinen. Ze worden geactiveerd door bradykinine. Wat je zou kunnen proberen, is het slikken van medicatie die een van die twee of beide remt. Wat betreft de prostaglandinen ben je prima af met paracetamol. Dat is een NSAID, een COX-remmer om precies te zijn, die de vorming van prostaglandinen remt. Je zou ook aspirine kunnen proberen, maar aangezien dit je bloed verdunt is dit alleen geïndiceerd bij mensen die trombotische neigingen hebben.
    Wat de bradykininen betreft, zou je even je huisarts oid moeten vragen of je apotheek, als je die overigens nog vertrouwt. Misschien kan je ook die medicatie zonder recept krijgen bij de drogist.

    Ik hoop dat ik je zo een klein beetje verder heb geholpen. ^^ Als je nog vragen hebt kan ik altijd nog even in mijn boeken duiken.

    Overigens, wat hierboven ook al is gezegd: laat je niet afschepen door je artsen. De patiënt hoort centraal te staan, en dat mag je gerust opeisen. ^^

    [ bericht aangepast op 28 mei 2016 - 11:59 ]


    Slightly drunk.

    Ik herken dit heeel erg. Ik heb heel lang 24 uur per dag pijn gehad in mijn spieren en gewrichten en de huisarts vond maar niks en zei toen dat het tussen mijn oren zat.
    Daarna ben ik naar een natuurgenezer (veel minder zweverig dan het klinkt) gegaan die een heeeel uitgebreid bloedonderzoek heeft gedaan en allerlei andere orgaan testen en zo.
    Er kwamen toen allerlei tekorten naar boven die de reguliere geneeskunde niet linken aan bepaalde klachten, maar die er wel mee te maken hebben. (Ik had een enorm vitamine B- en D tekort en slecht functionerende bijnieren.)
    Als ik jou was zou ik zoiets proberen. Het is echter wel best duur, maar dan heb je ook wat.


    I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

    Ik wil iedereen nog even bedanken voor de reacties. Ik heb het allemaal meteen gelezen, maar moest het even laten bezinken.
    Uit de bloedtesten was niets gekomen, dus toen ben ik naar de neuroloog gegaan. Die constateerde inderdaad een probleem en nu moet het worden uitgezocht of het aan de zenuwen of de spieren ligt. Volgende week krijg ik een EMG (wat ik doodeng vind :x) en een een naaldonderzoek en daarna gaan ze nog opnieuw bloed prikken om te kijken of het een reumatologische aandoening of een auto-immuun ziekte is. Erg spannend vind ik het allemaal, maar ik ben wel blij dat er nu in elk geval onderzoeken gestart zijn!

    [ bericht aangepast op 20 juli 2016 - 9:16 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Lothar schreef:
    Ik wil iedereen nog even bedanken voor de reacties. Ik heb het allemaal meteen gelezen, maar moest het even laten bezinken.
    Uit de bloedtesten was niets gekomen, dus toen ben ik naar de neuroloog gegaan. Die constateerde inderdaad een probleem en nu moet het worden uitgezocht of het aan de zenuwen of de spieren ligt. Volgende week krijg ik een EMG (wat ik doodeng vind :x) en een een naaldonderzoek en daarna gaan ze nog opnieuw bloed prikken om te kijken of het een reumatologische aandoening of een auto-immuun ziekte is. Erg spannend vind ik het allemaal, maar ik ben wel blij dat er nu in elk geval onderzoeken gestart zijn!


    Dat is fijn om te horen! Ik vind het altijd zo egoïstisch als een dokter zegt dat je er maar mee moet leren leven omdat hij het niet weet, in plaats van je door te sturen naar een andere specialist. Hun ego lijkt soms te groot om toe te geven dat ze niet alles weten en een ander misschien wel.

    Ik duim heel hard dat er iets uitkomt zodat er iets aan gedaan kan worden!


    Your make-up is terrible

    Het is al vier maanden geleden dat ik hier heb gepost, maar ik wilde toch een update doen. Door de neuroloog ben ik doorverwezen naar de reumatoloog. Vandaag kreeg ik de uitslag van een röntgen- en bloedonderzoek, en daar was niets uitgekomen. De reumatoloog heeft nu de diagnose fibromyalgie gesteld, al voldoe ik maar aan een paar 'eisen'. Toch weet hij niets anders wat het zou kunnen zijn. Volgend jaar begin ik met psychosomatische fysiotherapie en verder kan er eigenlijk niet zo veel aangedaan worden, dus dat is best rot. :/ Maar ja. Er zijn nu in elk geval wel een boel enge ziektes uitgesloten, al weet ik niet echt of ik me nou helemaal in deze diagnose kan vinden.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Nou Natas als je, je er niet in kan vinden kun je altijd door blijven zoeken! Mits je dat wilt natuurlijk. Het kan zomaar een vrij zeldzame ziekte zijn en dat kan echt lang duren om te vinden. Al kan ik me ook voorstellen dat je het op een begeven moment ook wel zat bent.<3


    You were born original, don't die as a copy.

    Ik weet dat schade aan de zenuwen een tekort kan zijn van vitamine B-12 (ik weet niet of daarop al is getest), maar ook een nier- of leverziekte.


    "One has to learn to read, as one has to learn to see and learn to live," - Vincent van Gogh

    Standal schreef:
    Ik weet dat schade aan de zenuwen een tekort kan zijn van vitamine B-12 (ik weet niet of daarop al is getest), maar ook een nier- of leverziekte.

    Ja daar ben ik allemaal op getest, maar dat was gelukkig in orde!


    Every villain is a hero in his own mind.

    SPECS schreef:
    Nou Natas als je, je er niet in kan vinden kun je altijd door blijven zoeken! Mits je dat wilt natuurlijk. Het kan zomaar een vrij zeldzame ziekte zijn en dat kan echt lang duren om te vinden. Al kan ik me ook voorstellen dat je het op een begeven moment ook wel zat bent.<3

    Hmm ja. Ik weet niet. Volgens mij heb ik op dit moment te weinig symptomen om er iets anders van te kunnen maken.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Ik heb ooit wel eens iets gelezen in de Girls waar een meisje eigenlijk al in pijn lag als er een deken op haar benen werd gelegd is wel een heel oud artikel maar ik herken dit wel.

    Misschien vind je hier wat? Link 1 Link 2


    Without me, his world will go on turning. A world that's full of happiness, that I have never known