Trudie:
"Eten!!" schreeuwde ik door het hele huis, ik had iets heel lekkers gemaakt voor de nieuwe kinderen. Pannenkoeken.
Ik moest heel snel nog iets lekkers maken. "Eten!" riep ik voor de tweede keer. Appie was al gaan zitten maar nog lang niet iedereen.
Daar kwamen ze al, Jeroen, Fabian, een nieuw meisje, nog een nieuw meisje, Amber, nog een nieuw meisje, en nog een?! Wow!
Ah, daar komt Patricia.
"We hebben lekkere pannenkoeken!!" zei ik vrolijk, "En we hebben ook 4 nieuwe meisjes erbij! Stel je maar even voor."
Jo:
Ik ging aan tafel zitten en rook de geweldige geur van pannenkoeken, snel gaf ik Fabian een stomp in zijn maag, hij had gelogen.
"We hebben lekkere pannenkoeken!" zei de huishoudster vrolijk, volgens mijn broer zou dat Trudie zijn.
"We hebben ook 4 nieuwe meisjes! Stel je maar even voor." zei ze terwijl ze naar mij keek, ja tuurlijk ik moet beginnen.
"Nou ik ben Jo en ik kom hier wonen..." zei ik nors en ging weer zitten waardoor de anderen niet de beste indruk van mij kregen volgens mij.
het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]