• Een aantal jaar geleden ben ik deze RPG begonnen, maar hier waren wij mee gestopt. Naar mijn idee voor een nog steeds onduidelijke reden. Ik wil hem graag heropenen, omdat ik toch wel hoor van sommigen dat er weer belangstelling voor is... Let op: We beginnen helemaal opnieuw. Dus rollen die ooit zijn aangemaakt, en verhaallijnen van die rollen bestaan niet meer.
    Meedoen en aanmelden kan via dit topic. Overleggen of vragen stellen kan via dit topic.


    RPG - Everything for money|Speeltopic


    Het verhaal:

    Wij leven in een wereld vol haat, geweld, drugs, seks, prostitutie, en gangsters. Geld is het enige wat je overeind kunt houden in de stad, genaamd: LeroCity. In het hele gebied heerst er armoede. Iedereen moet vechten voor zijn geld. Je bent alles of niets. Hoe ver ga jij om je geld te verdienen? Hoe ver ga jij om aan de top te komen; om de macht te hebben?
    In deze stad heerst in het oosten van LeroCity vooral prositutie. Armoede staat daar voorop, wegen zijn slecht aangelegd etc.. In het westen heersen de bendes; de gangsters en de drugsdealers. Daar ziet het er iets beter uit, maar geld is er niet voldoende. In het noorden ben je veel beter af.. Maar om daar te komen moet je een hele reis af leggen, en de kans dat je daar aan komt zonder lastig gevallen te worden is heel klein. Je moet vechten om jezelf te redden in deze stad. Wat ga je doen om te overleven?


    Extra informatie: Er zijn twee bendes in het westen. 'The No Merci clan' en de 'The Angels of death' clan. Het zijn al jaren rivalen van elkaar. Er zit een duidelijke scheidingslijn tussen de twee groepen. Als je daar overheen gaat, heerst er oorlog dat er bloederig aan toe kan gaan..

    In het noorden kun je niet zomaar komen. Het gebied is voor de rijke mensen, en daar ben je veel beter af.. Tijdens je reis kun je geronseld worden door de pooiers van de hoeren, of je kunt meegenomen worden door de bende leden. Het is helemaal aan jou hoe je gaat overleven..

    In het zuiden is het een gebied waarbij alles een beetje gemixt is. Er wonen normale mensen. Niet rijk en niet arm, en de wegen zijn goed aangelegd.


    Regels:


    - Alleen ik maak de speeltopics aan.
    - Reserveren is mogelijk. Je reservering blijft maximaal drie dagen staan.
    - Je moet sowieso een paar regels neerzetten als je reageert op de ander.. Dus niet `......´ zei Piet tegen Klaas, en dan klaar. Nee, je moet wel minstens een paar regels schrijven.
    - Als je elkaar vermoord, moet de ander het daar ook mee eens zijn. Overleg sowieso als je iets met de ander van plan bent. Dat is wel zo netjes.
    - Het maakt niet uit in welke vorm je schrijft, maar houd het wel overzichtelijk en netjes.
    - Als je een rol maakt, moet je rol minimaal 16 jaar zijn.
    - Sex teksten zijn toegestaan, maar niet té heftig.
    - Je mag meerdere rollen maken. Maximaal 6.
    - Iedereen die vrijwel meteen meedoet kent elkaar al. De rest die erbij komt als de RPG al gestart is, moet elkaar leren kennen.



    Bendeleden The No Merci [ Maximaal 20 leden ]:
    - Melina [Mel] Moore by Kawahi
    - Katherine ''Kath'' Emily McKellen by DreamingGirlx
    - Tyler Jay Lopez by Malec
    - Amberly Queen Sparks by Flowericous


    Bendeleden The Angels Of Death [ Maximaal 20 leden ]:
    - Roxelle Rose Carter by DreamingGirlx
    - Gereserveerd door MaIec



    Drugsdealers [Oneindig]:
    - Gereserveerd door Emeldir

    Noorderlingen/Zuiderlingen [ Maximaal 10 leden]:
    - Arianna Johana Mase by Flowericous
    - Noorderling gereserveerd door Froyo


    Prostituees [Oneindig]
    - Ambrosia 'Rose' North Hale by Malec

    Veel RPG plezier!
    (A)

    MT


    El Diablo.

    Mt.

    MT


    We all just wanna be somebody

    M E L I N A • [M E L] • M O O R E.

    “In three words I can sum up everything I've learned about life: it goes on.”




    Een hard geluid zorgde ervoor dat Melina wakker werd. Ze draaide zich nog een paar keer om en kwam toen overeind. Chagrijnig als ze was, mompelde ze een paar scheldwoorden en drukte het alarm op haar telefoon uit. Het was vandaag een belangrijke dag. Ze kwam uit bed, pakte een paar spullen uit haar kledingkast en liep naar de badkamer. Ze keek rond en trok een vies gezicht.
    'Heeft er ooit iemand van schoonmaken gehoord, verdomme?!' riep ze. Niet dat er iemand terug zou antwoorden, want ze wisten dat ze een ochtendhumeur had. Ze liet de douche warm lopen terwijl ze zich van haar kleding ontdeed. De badkamer zag er echt niet uit. Er hing een goedkoop douchegordijn met een krakkemikkige douchekop die een arm straaltje water gaf. Ach ja, ze moest het ermee doen, net zoals de rest.

    Toen ze klaar was, smeerde ze voor zichzelf een boterham en werkte hem gretig naar binnen. Ze zag niemand. Iedereen zou vast nog wel slapen, of ergens anders zijn. Dit was tenslotte niet ''the place to be''. Melina dacht aan de overval die ze vandaag zou gaan plegen. Haar hart klopte steeds sneller. Ze was bang, maar haar ouders hadden genoeg geld. Zij had het niet. Als ze op de één of andere manier bij hun binnen zou kunnen komen en het geld zou kunnen stelen, zou dat iets opleveren voor de hele bende. Het klonk als een vreselijk plan; je eigen ouders beroven. Maar wat moest ze anders?
    Het deed haar pijn, absoluut. Ze hoopte ergens dat er iemand met haar mee kon om haar te dekken. In haar eentje zou ze veel te emotioneel worden en alles verkloten. Ze graaide in haar broekzak en vouwde het papiertje uit waar het plan op stond. Dankzij haar tekenkunsten had ze een plattegrond kunnen opstellen van de villa van haar ouders. Als het hetzelfde was als toen, wist ze alle codes van elk alarm. Dat was het ergste niet. Ze vroeg zich af of ze het nog zou kunnen als haar ouders onverhoopt thuis zouden zijn en ze ze gedwongen pijn moest doen. Daarom kon ze het niet alleen. 'Hallo?! Gaat er nog iemand wakker worden?' schreeuwde ze zo hard als ze kon.

    [ bericht aangepast op 20 april 2016 - 18:05 ]

    Tyler Jay Lopez




    De vrouw rolde van me af en ik kan de grijns op mijn lippen niet stoppen. Eerlijk? Ik was haar naam vergeten.. Maar dat maakt niet uit want ik heb haar toch al heel de nacht 'babe' genoemd. Het was ook niet dat haar naam heel belangrijk was voor mij. Ik kijk kort naar haar. Naar haar borst die nog steeds snel op en neer gaat, haar ogen gesloten en haar mond net een beetje open. Het kan een Jessica zijn geweest, I don't know. Ik druk nog een snelle kus op haar lippen en sta dan op, waarna ik mezelf begin aan te kleden. Ik check snel of ik alles nog heb en draai me om naar haar, terwijl ze me met een kleine grijns aankijkt. 'Geweldige nacht babe..' grijns ik en ik loop naar haar toe. 'Mhm... Kan je niet blijven?' zegt ze met een pruillipje en ik lach. 'They need me.. Ik bel je ja?' zeg ik en ik druk nog een kus op haar lippen. Ze knikt en ik knipoog speels, waarna ik het appartement uitloop. Ik wist eigenlijk niet eens of ik haar nummer had, maar oh well.. We weten allemaal dat vrouwen in clubs makkelijke wezens zijn 9 van de 10 keer.
    Het duurt niet lang voor ik bij het huis van No Merci aankom en ik de deur voor me open duw met mijn voet. Ik loop net naar binnen of ik hoor Melina al tekeer gaan. 'Hallo?! Gaat er nog iemand wakker worden?' hoor ik haar schreeuwen en ik lach, waarna ik de keuken inloop. 'Weer last van een humeurtje, sweetheart?' zeg ik. De grijns wist ik nog altijd niet van mijn lippen te halen en ik kijk haar dan ook nog altijd zo aan. Waarschijnlijk wist iedereen wel waar ik vandaan kwam, het was ook niet zo moeilijk.. Als je mij kende, zeker na het uitgaan, dan kon je al snel de stukjes bij elkaar rapen.


    El Diablo.

    M E L I N A • [M E L] • M O O R E.

    “In three words I can sum up everything I've learned about life: it goes on.”




    Direct nadat ze haar onvrede had geuit, opende iemand de voordeur. Ze draaide zich om en keek recht in het grijnzende gezicht van Tyler.
    'Weer last van een humeurtje, sweetheart?'
    Ze moest hem nageven dat hij haar goed kende. Kon ook niet anders als je zolang met iemand in een huis leefde. Tenminste, voor zover je het een huis kon noemen. Het viel bijna uit elkaar.
    'Buiten het feit dat ik bijna vanaf hier kan ruiken waar je bent geweest; Nee. Het is iets anders.' Ze keek kort naar haar plan die op tafel lag. 'Ik denk dat ik na een paar maanden voorbereiden een plan heb om een grote som geld binnen te halen.' Ze hield het papier met de bouwtekeningen omhoog.
    'Dit,' begon ze, 'is het huis waarin een groot vermogen ligt opgeslagen. Je raad het al; ik ga er een overval plegen. Ik hoop alleen dat nu je hier toch bent, je me kunt helpen.' Ze glimlachte vriendelijk en keek hem vragend aan.
    Vanbinnen vrat het aan haar dat het om het huis ging van haar ouders, maar dat zou ze Tyler niet vertellen. Ze ging hem überhaupt niet vertellen dat ze zo close was met de mensen waarvan ze het leven kapot ging maken. Dit was gewoon een kans, net zoals alle anderen...

    [ bericht aangepast op 17 april 2016 - 9:33 ]

    Tyler Jay Lopez




    'Buiten het feit dat ik bijna vanaf hier kan ruiken waar je bent geweest; Nee. Het is iets anders.' Ik grijns even en loop naar het aanrecht, waar ik wat koffie klaar maak. 'Ik kan het niet helpen. Vrouwen willen me. Mannen ook natuurlijk, maar die hebben pech' zeg ik met een speelse grijns, waarna ik mijn koffie pak en plaats neem op een van de stoelen. Ik keek naar de verschillende papieren op tafel en frons lichtjes. Voordat ik echter iets kon vragen begon zij al. 'Ik denk dat ik na een paar maanden voorbereiden een plan heb om een grote som geld binnen te halen.' hoor ik haar zeggen en ik knik lichtjes. Mijn ogen lichten wat op en ik kijk op naar haar, wachtend tot ze verder gaat. Ze hield het omhoog en ik keek even naar de bouwtekeningen. 'Dit,' begon ze, 'is het huis waarin een groot vermogen ligt opgeslagen. Je raad het al; ik ga er een overval plegen. Ik hoop alleen dat nu je hier toch bent, je me kunt helpen.' zei ze en ik knik. 'Waarom niet? Het is lang geleden sinds hier ook maar iets van sensatie was...' zeg ik en ik grinnik kort. 'Tell me all about it..'


    El Diablo.

    M E L I N A • [M E L] • M O O R E.

    “In three words I can sum up everything I've learned about life: it goes on.”




    Ze klikte een paar keer met de pen die ze in haar hand had, en bekeek hoe hij zijn koffie klaarmaakte. 'Ik kan het niet helpen. Vrouwen willen me. Mannen ook natuurlijk, maar die hebben pech.' Een speelse grijns verscheen op zijn gezicht. Ze stak haar tong naar hem uit en lachte. 'Daar heb je deels gelijk in,' gaf ze toe. Ze keek hem vragend aan toen ze haar plan kort had uitgelegd.
    'Waarom niet? Het is lang geleden sinds hier ook maar iets van sensatie was...' Hij grinnikte kort. 'Tell me all about it..'
    Fijn dat ze er in ieder geval niet alleen voor stond. Niet dat ze ook maar toe ging geven dat ze het niet alleen kon.
    'Het gaat om een villa waar twee mensen in wonen,' begon ze. 'Deze mensen hebben een grote kluis met geld. Het probleem is dat er camera's hangen, en er codes zitten op het alarm. Toets je die verkeerd in, gaat hij af. Ik heb echter alle codes weten te kraken,' grijnsde ze. 'We gaan er in de avond heen. Jij wacht in de auto zodat je per direct weg kunt rijden als er iets mis gaat. Ik pak al het geld, want ik heb de codes. Als er gevaar dreigt of het uit de hand loopt, los ik een waarschuwingsschot. Als je die hoort, kom je me per direct helpen. Het is dus vrij simpel. Erin, geld pakken en eruit. Moet te doen zijn toch?' Ze stond op, keek naar Tylers koffie en wees er naar. 'Goed idee trouwens. Ik neem ook wat.'

    Katherine ''Kath'' Emily McKellen



    Een schril geluid zorgde ervoor dat ik wakker schrok. Ik vloekte een paar keer en draaide me nog een paar keer om. Het irritante geluid won uiteindelijk. Ik vloekte nog even en pakte me mobiel en zette het alarm uit. Ik besloot om naar de badkamer te gaan. Toen ik daar naar binnen liep, ging ik bijna over me nek net zoals altijd en was het te zien dat er al iemand was geweest. Ik nam een snelle douche en besloot maar om naar de keuken te gaan. 'Hallo?! Gaat er nog iemand wakker worden?' Schreeuwde iemand toen ik halverwege de trap was. Ik rolde met me ogen. Het was vast Mel, altijd een ochtendhumeurtje. Toen ik bij de keuken was zag ik dat Tyler er ook was. 'Moet te doen zijn toch?' Hoorde ik Melina zeggen. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. 'Zo zo tortelduifjes, wat zijn jullie van plan.' Een duivelse grijns kon ik niet onderdrukken. Ik pakte een kop koffie en ging naast Tyler zitten op een kruk die het niet lang meer zou volhouden. Een onbekende geur drong mijn neus binnen, ik trok mijn neus op. 'Was het gezellig daar Tyler, waar the hell je ook hebt gezeten.' Ik keek hem uitdagend aan. Het zal ook wel eens niet. Hij zal vast wel weer bij een of andere vrouw gezeten hebben. Mijn blik viel op een papier dat op een bouwtekening leek, nu keek ik Melina aan. 'Gaan jullie een overval plegen of zoiets? Als dat hetgeen was waar jullie over praatten dan doe ik mee.' Als je mij goed genoeg kende wist je dat het geen zin had om er iets tegen in te brengen, ik zal sowieso meedoen of ze het nou wouden of niet.


    We all just wanna be somebody

    Roxelle ''Rose'' Carter



    Met een gil werd ik wakker, zweet parelde over mijn voorhoofd en rug, mijn adem was gejaagd. Ik probeerde wat rustiger te worden. Langzaam werd mijn adem minder gejaagd. Ik vervloekte de nachtmerrie, die ik nog heel af en toe een keer had. Voorzichtig stond ik op en pakte mijn pijl en boog. Ik besloot om even een korte douche te nemen. Eenmaal binnen in de badkamer kleedde ik me snel uit en stapte onder de douche. De badkamer was samen met de keuken het best onderhouden, De douche rook niet fris maar het zag er prima uit. Uit de douche kop komt nog een best flinke straal.

    Nadat ik klaar was bonkte ik een keer hard op elke deur van het vervallen huis en schreeuwde: 'Wakker worden sukkels!' Dat is iets wat ik standaard doe. Nadat ik daar klaar mee was liep ik naar de keuken, ik gooide de deur open wat niet zo slim van me was want de deur schoot uit z'n scharnieren. Een geërgerde zucht verliet me mond. 'Als er niet iemand snel hier komt zal ik hoogstpersoonlijk iemand hier naar toe sleuren!' schreeuwde ik door het huis. Ik stapte over de deur en pakte een broodje en zette een kop thee. Daar was ik echt aan toe. Ik stopte een hand in mijn zak en voelde dat er een briefje in zat. Snel haalde ik het briefje uit mijn zak en vouwde het open. Een adres? Het was het adres waar mijn ouders woonden toen ik op straat werd gezet. Woede borrelde in mij. Zouden ze daar nog wonen? Ik stippelde een plan uit. Eerst ging ik kijken of ze er nog woonden en als dat zo is dan wacht er een onaangename verassing op hun. Maar eerst die deur. Ik zuchtte diep.


    We all just wanna be somebody