Mensen waar ik een positief gevoel van krijg als ik ze zie, omdat we goede gesprekken kunnen voeren samen. Dus mensen die op dezelfde golflengte zitten met me, op één of meerdere terreinen. Daarnaast moet het wederzijds zijn, dus niet dat alleen ik bijvoorbeeld sms of voorstel om af te spreken. Het initiatief en de interesse moet van beide kanten komen. Mijn vrienden moeten ook een zekere bescheidenheid in zich hebben, en lief zijn en zich kunnen inleven in het standpunt van een ander en begrip en empathie kunnen tonen. Ik kan met iedereen opschieten, zolang ze maar niet dominant doen tegenover me, van die mensen die denken dat ze de grote jan zijn, en waarvan het verboden is dat je een weerwoord op ze hebt, die van alles moeten zeggen, maar die eisen dat je het inslikt en waar tegen je zeker niets mag inbrengen omdat ze een voorkeursbehandeling verwachten, daarmee kan ik niet bevriend zijn en zij nu eigenlijk ook niet bepaald echt met mij, aangezien ik daar niet tegen kan en met zo'n mensen kom ik altijd, vroeg of laat, mee in de clinch. Dus attente, bescheiden, lieve mensen, dat vind ik wel een must eigenlijk, en iets wat er echt moet zijn om van een goede vriendschap te kunnen spreken. Mensen waar ik een goed gevoel van krijg, en geen gefrustreerd gevoel dus met andere woorden.
Echte vriendschap voor mij zijn de mensen die me nog nooit hebben laten vallen. Ik ben nog altijd bevriend met mijn vriendin van in de eerste kleuterklas. Ik zie haar soms een jaar niet, ik hoor ook niet iedere maand van haar, maar als ik haar nodig heb, dan zal zij er altijd staan voor me. En ik voor haar. Dat is mijn definitie van een echte vriendschap; ik hoef mijn vrienden niet elke dag te horen of te zien, om te weten dat ze er altijd zullen zijn.
[ bericht aangepast op 3 april 2016 - 17:52 ]
Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.