Aan mezelf.
Dat ik me al tijden niet lekker in mijn vel voel. Dat ik nergens zin meer in heb en het liefste de hele dag in bed wil blijven liggen. Dat ik zelfs geen nieuwe stukken meer weet om te spelen op de accordeon. Dat ik mezelf echt moet dwingen om sociaal contact aan te gaan om me vervolgens af te vragen of de mensen mij überhaupt wel leuk genoeg gezelschap vinden. Dat mijn tics de laatste tijd verergerd zijn ondanks de medicatie die ik ervoor slik. Dat ik me steeds afvraag hoe lang onze honden nog te leven hebben aangezien Bambi en Sheila niet lang leefden en ik ze vreselijk mis. Mijn dubbele gevoelens over Chevy aangezien ik de ene keer goed met 'm op kan schieten en de andere keer ik hem een stront irritante hond vind. Dat ik wil schrijven en dichten maar geen onderwerpen weet. Dat ik het moeilijk vind de laatste tijd om mezelf bezig te houden.
Ik erger me gewoon dood aan mezelf en weet niet hoe ik de dingen kan verbeteren.
Zo. Dit moest er even uit. Dank voor uw aandacht en klik hier voor een koekje als bedankje. Tot ziens.
Zo. Dit moest er even uit. Dank voor uw aandacht en klik hier voor een koekje als bedankje. Tot ziens.
• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •