• • M Y O P I A •
    Are you our new star?



    Myopia is zowel een bedrijf als een leerschool, waar jonge mensen hun dromen waar kunnen maken terwijl ze leren. Myopia is gelegen in het prachtige Californië, Los Angeles. Myopia is jarengeleden nadat ze dichtbij faillissement zijn gekomen overgestapt van een specifiek talentgebied naar een specifiek soort persoon. De beste in hun vak, de mensen met de meeste potentie. Het maakt niet uit waar deze mensen vandaan komen of wat ze doen in de wereld van kunst en cultuur, als ze bewijzen de beste te zijn, neemt Myopia ze aan. Daarom is het dat op "Myopia, arts and business" zowel zangers als schrijvers, als dansers, als technicie zitten. Pas jij op welke manier dan ook in de wereld van de showbusiness? Dan pas jij bij Myopia.

    Wat mensen niet weten is dat Myopia hard werken is en je bereid moet zijn om alles voor hen te doen. Meisjes die hun haar volledig afknippen, jongens die zes keer per week in de sportschool staan, mensen die doen alsof ze daten. Dat allemaal voor The Fame. Wie zal de beroemdheid en aandacht met een glimlach aannemen en wie zal er breken voor ze het gemaakt hebben?

    "Myopia, if we hire you, we own you."

    Rules

    •No Mary Sues or Gary Sue's, natuurlijk zijn deze mensen 'beter' dan andere, anders zaten ze niet bij Myopia, maar nog steeds niet perfect. Ik zal hier dan ook op letten en er iets van zeggen als het moet.
    •Naamsverandering melden.
    • Cliché is okay, maar na-apen wordt niet gewaardeerd. Probeer dan ook zo diverse mogelijk personages te maken. Hierom wil ik jullie ook vragen of jullie dit in de gaten willen houden.
    •probeer je aan 200 woorden minimaal te houden per post en dat is exclusief de naam van je personage, zijn of haar leeftijd, specialiteit en waar hij/zij zich bevindt.
    •Reservaties blijven vier dagen staan, na twee dagen krijg je een waarschuwing, tenzij je gemeld hebt dat het niet lukt om je rol binnen vier dagen af te maken.
    •please blijf aardig tegen elkaar.
    •Relatie lijstjes zijn semi-verplicht.
    •Een talent waar nog geen lessen voor worden gegeven? Geef het aan en ik zet het erbij!


    Rules of Myopia

    • Geen methodes met buitenstaanders bespreken.
    •Doordeweeks allemaal voor tien uur 's avonds binnen zijn
    •Je heb te luisteren naar het promo-team.
    • Je moet per jaar minimal 80% van je lesuren hebben gevolg.
    •In de school is het uniform verplicht.
    •Wat je ook in het weekend doet, laat geen slechte kant zien voor de paparazzi.
    •Maximaal twee huisdieren per kamer.
    •Geen echte liefdes relaties met collega's/medescholieren beginnen, tenzij het promoteam instemt.
    • Je wordt pas aangenomen zodra je twee talenten hebt ingevuld. Dit voor het geval dat je interesse in je eerste talent verliest of de mogelijkheid verliest om je talent uit te voeren.


    Non-available talents
    • Op het moment dat te veel mensen een bepaald talent al hebben, komt het op deze lijst te staan. Het maximaal aantal personages met een bepaald talent is vier, waarvan twee jongens en twee meisjes. •

    Fotografie voor jongens.
    Acteren voor meisjes.
    Dansen voor meisjes.


    Schedual, school and uniform.

    • Doordat onze leerlingen natuurlijk ook al werken, zijn wij flexibel kwa lessen. De regel is dat je je les op de ingeroosterde dag volgt.
    Maandag: Creatief schrijven, fotografie (zowel voor model als fotograaf), acteren, voetbal, handbal,
    Dinsdag: licht en geluid, zang, Make-up, rugby, hockey, songwriting.
    Woensdag: Dans, catwalk training, basketbal, atletiek,
    Donderdag: Presenteren, begeleiding bij het bespelen van instrumenten, turnen.
    Vrijdag: Regiseren, Mode- ontwerpen, cartoontekenen/animatieseries uitwerken, begeleiding bij het vragen beantwoorde tijdens een interview,

    Uniforms
    Tadaa

    Rooms
    Kamers mogen verder zelf ingedeeld en ingericht worden. Waar je de derde slaapkamer voor gebruikt in het geval dat je met ze tweeën bent mag je ook zelf bepalen.

    List.
    Om te verduidelijken. Studenten moeten twee talenten kiezen, sommige beoefenen deze beide tot extreme, en sommige doen dit niet. Voor sommige is het tweede talent alleen een gedwongen plan B, voor als zij in hun eerste talent gebied falen.

    Naam
    Leeftijd (tussen de 18 en de 24)
    Nationaliteit
    Talent (Vul hier twee talenten in)
    Innerlijk
    Uiterlijk
    Extra


    Topics.
    Praattopic |

    Roles.
    Naam • Username • Faceclaims • talents • page.

    Vrouwen STOP
    Elethia Reavyn Orwell | Magari | Alexandra Daddario | Zang en Schrijven| 1.3
    • Zara Alessa Crawford| Deamus | Holland Roden | 400M hardlopen en Tekenen |1.3
    •Gabrielle Ariana Hale |Jaimz |Scarlett Leithold |Dans en... | 1.2
    •Nova-Lynn 'Nova' Deemswood | ItsImpossible |? | Acteren en dans |1.2
    •Adira Luna Arufe | Lutalica |Fotografie en Piano |1.4
    •Maelyn Alexandria Parker| Chikara | Songwriting en acteren |1.4
    Mannen
    • James Finn Grady | Magari | Sam Claflin | Fotografie en gitaar. |1.1
    • Joseph 'Elijah' O'donnel | Philip |? | Dans en fotografie |?
    •Samuel Rafinha Quirino | Avalance | Oscar Dos Santos | Voetbal en basketbal | 1.2
    • Nicolas (‘Nick’) Devantes | Caprice | Benjamin Eidem | Creatief schrijven en Zang |1.2
    • Daniel Wall house | MonophobiaDream| schrijven en Make-up/grimace| 1.4


    Het is de eerste maandagochtend van het nieuwe schooljaar!, Mensen gaan naar school, werk, misschien zin ze er al, of doen hun eigen ding :3. Het is rond elf uur.

    [ bericht aangepast op 14 maart 2016 - 21:28 ]


    We've lived in the shadows for far too long.

    Yay, eindelijk een speeltuin!


    Aan niets denken is ook denken.

    Caprice schreef:
    Yay, eindelijk een speeltuin!


    take me back to the basics and the simple life

    Caprice schreef:
    Yay, eindelijk een speeltuin!


    The Clock Is An Illusion And We Are All Trapped In It. Fye • Onism • Astrophe • Alazia

    Nicolas (‘Nick’) Devantes



    Nicolas werd wakker met het gevoel alsof hij te laat wakker werd. Dat was ook zo. Hij draaide zich om maar zodra hij de tijd op zijn wekker zag besloot hij om maar snel uit bed te komen. Het was vakantie geweest en een van de dingen waarvan hij dan hield was om uit te slapen. Waarschijnlijk zat hij nog steeds in dat ritme en nu de eerste schooldag was aangebroken was hij nog niet aangepast aan het school / werkritme. Hij had precies over 5 minuten creatief schrijven en zou ongetwijfeld te laat komen. De enige vraag was hoe erg te laat hij zou komen. Gelukkig was hij niet zo’n ijdel persoon. Integendeel, hij was zo’n persoon dat niet iedere dag douchte. Daar had hij geen zin in. Immers, als hij de keuze had tussen wat langer slapen of douchen dan wist hij het wel. Hij kon altijd vrij snel de deur uit, want hij verzorgde zich niet zo erg als andere jongens wel konden doen. Zijn haar zat meestal zoals het zat, ofwel warrig door elkaar. Hij kon niet eeuwig nadenken over wat hij aan zou doen, nee hij trok gewoon maar iets aan. Zijn kledingstijl was te beschrijven als mode-onbewust, wat donker en nonchalant.

    Deze keer trok hij dan ook maar wat random uit de kast. Hij wist nog net dat hij maar beter gewoon donkere kleding kon kopen, of in ieder geval niet te veel kleur, want dan konden dingen ook niet niet bij elkaar passen. Dat was zijn logica.
    Hij ging voor een versleten spijkerbroek waar gaten in zaten, samen met een grijs t-shirt en zwarte hoodie erover aan, want hij hield niet van het te koud hebben.
    Hij gebruikte even wat deo, nam de moeite niet om nog in de spiegel te kijken en zocht naar zijn zwarte versleten Vans. Die dingen had hij altijd aan maar was hij ook vaak genoeg kwijt. Meestal slingerde ze ergens rond in de kamer. Nicolas was niet het meest nette persoon te noemen. Nee, hij was gewoon chaotisch van zichzelf en dat viel ook te zien aan zijn plek van de kamer. Er lag altijd genoeg troep. Op zijn bed, onder zijn bed, op zijn nachtkastje, onder zijn nachtkastje. In zijn kast was het chaos. Meestal kon alleen hij zelf er wat in terug vinden maar het kwam ook vaak genoeg voor dat hij zelf niet eens vond wat hij wilde hebben. Hij had er geen problemen mee. Hij zorgde wel dat de troep alleen op zijn plek lag, afgezien van die schoenen dus, die meestal echt overal en nergens konden liggen.

    Hij viste ze snel –stilletjes- achter Elijah zijn bed weg –hoe waren ze daar terecht gekomen?-.
    Hij deed ze gauw aan en liep naar de kastjes en keek of hij snel nog wat kon eten. Meestal at hij niet zoveel in de ochtend, maar hij besloot omdat hij toch wel te laat zou komen nog snel even wat cornflakes te eten. Hij had al een pen achter zijn oor gestoken, dat deed hij heel vaak, want dan kon hij altijd schrijven. Hij schonk wat cornflakes in en deed er wat melk bij. Hij pakte zijn zwarte rugzak, gooide de spullen die hij nodig had erin en ging op een stoel zitten, achteroverleunend, om wat van de cornflakes te eten.


    Aan niets denken is ook denken.

    Caprice schreef:
    Yay, eindelijk een speeltuin!


    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    Caprice schreef:
    Yay, eindelijk een speeltuin!


    I promise you I will learn from my mistakes.

    Joseph 'Elijah' O'donnel
    Dance • Photography • Twenty years old

    'The devil is real and he is not a little red man with horns and a tail.
    He can be beautiful, because he's a fallen angel and he used to be God's favorite.'



    Ik vouwde mijn baddoek rond mijn middel, na een laatste blik in de spiegel geworpen te hebben. De gangen van Myopia waren nog rustig, gezien de meeste mensen het liefst vijf minuten voor lestijd wakker wilde worden, om zich daarna te haasten naar hun lessen. Ik zou het liefst willen toegeven dat ik niet aan deze dagelijks ritueel mee deed, maar niks was minder waar. Ik bleef vaak te lang onder de douche of in de spiegel staren. Kijkend of mijn haar wel goed in model zat, of er niet een of andere stiekeme lelijke puist op mijn gezicht geslopen was of allerlei andere dergelijke dingen. Vandaag was dan ook niks anders en net zoals altijd liep ik rustig in mijn baddoek gehuld richting mijn slaapkamer die ik deelde met James en Nick. Ik kon wel zeggen dat ik het getroffen had met mijn kamergenoten. Beide oordeelde ze niet over mijn geaardheid. Een geaardheid die per ongeluk openbaar geworden was. Ik weet nog goed hoe ik vreesde om mijn hoog behaalde rang in Myopia te verliezen, maar niks was minder waar. Ik was echter nog meer populair geworden voor de publiciteit. Zachtjes opende ik de deur van mijn slaapzaal. Zachtjes was eigenlijk onnodig gezien beide jongens nu al opgestaan hadden moeten zijn. Nick voor creatief schrijven en ik en James voor fotografie. Ik vond Nick dan ook aan de – bij gebrek aan beter te noemen – eettafel, waar de jongen achter over geleund in zijn stoel zat, hoewel het naar mijn mening meer op liggen leek. Een kom cornflakes met melk stond voor hem. Iets wat ik alleen at als ik high was. Ik had namelijk een strak dieet voor het dansen waardoor ik suikerijken voedsel als dat, niet kon permitteren. Echter als ik high was, kreeg ik zo’n crave naar zoetigheid, waardoor geen enkel lolly of wat dan ook veilig voor mij was. Het leek wel alsof ik de tekort aan suiker dan moest inhalen in een té korte tijd.
    Zachtjes liet ik mijn hand even door Nicks haar gaan, terwijl ik langs liep. Ik hield van zijn blonde haren, dat een lichte krul bedroeg. De jongen was weer zoals altijd in het zwart gehuld. Ik wist dat hij het alleen deed uit luiheid gezien hij dacht dat zwart met zwart altijd matchten. Toch kon ik het niet laten om altijd aan zijn hoofd te zeuren om samen te gaan shoppen. Ik vond hem geen lelijke jongen- dat zeker niet en aan de ene kant was de verslonzing van zijn uiterlijk enorm aantrekkelijk, maar toch leek het me leuk om weer eens samen de stad in te gaan om te shoppen. Beide wisten we echter uit ervaring dat we uiteindelijk alleen maar naar kleding voor mijzelf keken in plaats van die van hem. Ik had namelijk het vertrouwde vrouwen probleem. Als ik kledij twee keer gedragen had voelde het al oud en versleten aan. Misschien was dat wel de reden dat ik soms kleding van de andere twee jongens leende – of mijzelf toe eigende. Helaas was ik kleiner dan beide jongens met mijn één meter twee en zeventig, wat betekende dat broekmaten geen succes waren.
    Ik pakte mijn schooluniform uit de kast, die ik helaas zal moeten dragen en deed dit setje aan. Het was redelijk een strak, net pak en hoewel ik van nette dingen hield, hield ik daar meer van als een andere jongen het droeg dan ikzelf. Het paste eenmaal niet bij mijn tatoeages. Daarnaast hield ik meer van losse sportbroeken en strakke tanktops, oftewel mijn danskleding op Myopia. Gekleed en wel, keek ik weer in de spiegel, met de laatste poging om mijn haar voor de duizendste keer in model te krijgen, voor ik naast Nick neer plofte op een stoel. Ik slaakte een zachte zucht. Iets wat ik vaak deed als ik over iets twijfelde en aandacht wilde. ‘Eerste dag van het jaar . Nick en ik zit al in de grootste dilemma ooit.’ Dramatisch zuchtte ik weer, waar ik mijn hand even door mijn haar heen haalde. ‘Wat denk jij, zou ik een snor laten groeien of niet? Niet zo’n vieze, harige snor maar een licht getrimde.’ Kort tuitte ik mijn lippen naar hem als een soort rare duckface, voordat ik toch een hapje van zijn cornflakes stal. Van een hapje suiker ging ik niet dood en daarnaast was eten stelen van je vrienden veels te leuk om het te laten.


    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    Nova-Lynn 'Nova' Deemswood




    Ik gaap en wil mij nog een keer omdraaien. Dan valt mijn oog op de wekker. het is bijna elf uur. 'Shitterdeshit' vloek ik zachtjes. Als ik nog snel wat wil dansen voor ik naar mijn les wil, moet ik nu als de wiedeweerga aan gaan kleden. Ik spring mijn bed uit, en kijk om mij heen. Overal op 'mijn' helft van de kamer ligt mijn kleding verspreid. Ik haal mijn schouders op, loop naar de kast toe, en trek een zwarte legging en een witte croptop eruit. Ook pak ik nog een geblokte blouse, en knoop die om mijn heupen heen. Ik haal een washandje over mijn gezicht heen, en pak snel een pakje yoghurt. Ik heb een gekke bui, en gooi van alles in mijn yoghurt. Hagelslag, suiker, honing, en roeren maar. Ik lepel het naar binnen, zet mijn bakje op de kast, grijp van de kast mijn mobiel, en ren naar de danszaal. Onderweg zie ik wat mensen die of gehaast naar de les rennen, of net als mij, wat gaan doen aan hun talent, dat denk ik in ieder geval. Als ik de danszaal inloop is er nog niemand. Ik grijns, en ik zoek via de muziek installatie een lekker nummer op. Snel zet ik mijn alarm op twaalf uur, zodat ik nog een uur heb voor ik naar mijn acteerles moet. Zodra ik de noten uit de boxen hoor komen, grijns ik en verlies ik mezelf in het dansen.


    I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

    Nicolas (‘Nick’) Devantes



    Nicolas at rustig een aantal happen van zijn cornflakes. Als hij dan wel at in de ochtend moest het wel rustig gebeuren want hij kon niet zo snel dingen naar binnen werken, dat was niet zijn ding. Hij snakte naar een beetje koffie, maar dat zou echt te veel tijd kosten om te maken. Of een sigaret. Hij had soms op de meest rare momenten behoefte aan nicotine, soms rookte hij dan ook ’s ochtends vroeg, zittend met het raam open in het raamkozijn.

    Hij hoorde de deur van hun kamer open gaan maar bleef voor zich kijken. Al snel voelde hij dat iemand een hand door zijn haren haalde en wist al dat dat maar 1 iemand kon zijn. Hij keek op naar Elijah met een slaperige glimlach. “Hai” zei hij ter begroeting en zag dat de jongen enkel gehuld was in een baddoek. Zelfs dan zag hij er nog goed uit merkte hij op. Hij bleef zitten zoals hij zat, vrij onderuitgezakt. Immers het was hun kamer en schaamte had hij ook niet echt.

    Meteen kreeg hij last van die gevoelens die hij wel vaker had als hij de jongen zag of als deze hem aanraakte. Het waren gevoelens die hij al een tijdje had –een behoorlijke tijd zelfs- maar waar hij echt niet wist wat hij ermee aan moest en wat het precies inhield. Ja, hij wist ergens wel wat het betekende maar hij had het altijd alleen maar bij meisjes gehad en snapte er nu dus ook helemaal niets van. Hij wilde het ook niet begrijpen, want erover praten met zijn ouders zou hij voor geen goud doen. Zelfs hier op Myopia zou hij niet tegen iemand erover durven te praten, al liepen er genoeg jongens rond, zoals James, die biseksueel waren. Hij hield zich voor dat het niets betekende en drukte de gevoelens dan altijd weg naar het diepste hoekje in zijn ziel of negeerde ze simpelweg.

    Hij was geconcentreerd bezig met het op vrij langzame –ach ja te laat komen zou sowieso gebeuren- manier wegwerken van de cornflakes en keek een beetje strak voor zich uit. Ochtenden, of beter gezegd: als hij net zijn bed uit was, waren nooit zijn ding. Toen hij weer keek naar Elijah zag hij dat deze zich al had omgekleed. Hij keek toe hoe deze zijn haar in de spiegel deed en een amuserend glimlachje verscheen op zijn gezicht. “Het zit wel goed” merkte hij op en hij nam nog een hap van zijn cornflakes, omdat hij merkte dat hij meer voor zich had uit zitten staren dan dat hij bezig was geweest met eten. Zo schoot het natuurlijk nooit op. Zijn gestaar werd onderbroken toen hij een zucht naast zich hoorde. Hij wist wel wat dat betekende. Elijah had wat te zeggen, of wilde simpelweg aandacht. Hij keek deze dan ook meteen aan. ‘Eerste dag van het jaar . Nick en ik zit al in de grootste dilemma ooit.’ Een dramatische zucht volgde en hij vroeg zich even af of hij zich echt zorgen moest maken, maar al snel bedacht hij zich dat het Elijah was die voor hem zat, dus kon het ook gewoon iets heel onbenulligs zijn. ‘Wat denk jij, zou ik een snor laten groeien of niet? Niet zo’n vieze, harige snor maar een licht getrimde.’ De –soort van- duckface deed hem weer glimlachen. Hij zag dat hij een hapje van zijn cornflakes at, iets wat hij niet erg vond. Integendeel, hij was wel zo iemand die heel veel dingen wel kon delen. Zelfs een tandenborstel, maar dat wilde de ander meestal niet.
    Hij schoof zijn bakje dan ook een beetje richting Elijah, zodat deze er makkelijker bij kon, want zelf zou hij toch niet alles op krijgen. Echt typisch Elijah om zich over zoiets druk te maken. De jongen was een behoorlijk stuk ijdeler dan hemzelf, maar misschien mocht hij dat stiekem wel aan hem. Hij keek naar zijn gezicht en beelde zich een snor erop in. Nee, dat moest hij echt niet doen. Dat zou zijn knappe gezicht verpesten. “Nee, gewoon nee, nee.” zei hij dan ook kort maar eerlijk. Hij was meestal wel eerlijk tegen zijn vrienden.

    “Hoe was je vakantie?” vroeg hij aan hem, want daar was hij best nieuwsgierig naar. Hij had vast wel wat gedaan wat de moeite waard was om te vertellen. Hij dacht even kort terug aan zijn vakantie die meteen kut was begonnen omdat hij weer bij dag 1 merkte dat hij gewoon totaal niet met zijn familie kon opschieten. Ze verschilden te veel en ze hadden het ook niet erg gevonden toen hij vrijwel direct zijn koffers had gepakt om te gaan backpacken, liftend waardoor hij op aparte plekken terecht gekomen was. Wachtend op een antwoord dacht hij weer aan sigaretten en graaide dan ook in zijn zakken om het pakje sigaretten wat er vrij standaard in zat uit te halen. Helaas, het was alweer leeg. Geen sigaret dus. Hij legde het lege pakje op tafel.

    [ bericht aangepast op 10 maart 2016 - 16:36 ]


    Aan niets denken is ook denken.

    Joseph 'Elijah' O'donnel
    Dance • Photography • Twenty years old

    'The devil is real and he is not a little red man with horns and a tail.
    He can be beautiful, because he's a fallen angel and he used to be God's favorite.'



    Tevreden blonk er een klein glimlachje op mijn gezicht toen Nick zijn kom met cornflakes en melk iets mijn kant op school. Misschien klonk het raar, maar het eten van een en dezelfde etenswaar met iemand, was iets wat ik graag deed. Ik had op dat punt totaal geen smet vrees, hoewel ik toch bang was om in Nicks zooi dat de grond van onze gedeelde kamer lag, een rat of dergelijk ongedierte te vinden. 'Nee. Gewoon nee, nee.' antwoorde de jongen resoluut op mijn vraag. De antwoord was dan ook enorm snel gekomen, dat ik me haast afvroeg of hij dacht dat ik deze zomer een hersenletsel opgelopen had, of iets dergelijks, om überhaupt op zo'n idee te komen als een snor te nemen. Toch deed zijn mening de knoop niet doorhakken. Nick wist evengoed als ikzelf dat als ik eenmaal mijn zinnen op iets gezet had, niet snel opgaf. Vandaag, op dit moment ging het over een snor, een ander moment iets anders zoals een jongen in de club. Het maakte me niet uit hoe knap en onbereikbaar een jongen over kan komen of zijn. Ik wist toch dat die persoon aan het einde van de avond van mij zou zijn. Daar hoefde ik helemaal niks of weinig voor te doen. Ik was altijd eerste plaats en zal dat altijd blijven. Ik accepteerde eenmaal geen tweede plaats. Nergens in.
    Zachtjes poeder en prikte ik wat in de kom met cornflakes die Nick zo vrijgevig had afgestaan om met mij te delen. Sinds het deze zomer - bij gebrek aan een beter woord - relatie uit gegaan is met Aaron, zocht ik iets nieuws om aan mijn uiterlijk toe te voegen. De jongen had dan ook onze nep relatie voor de publiciteit met mij beëindigt. Het was totaal onverwachts, net zoals de steek van pijn dat op dat moment door me heen gegaan was toen hij de nieuws bracht. Ik was bezig met mijn tour als gezicht van de LGTB+ community, waardoor een hoop vragen context over Aaron hadden bevat. Iets wat de jongen zeker niet verdiend had. Ik wist niet of Nick dit wist en of het hem überhaupt interesseerde gezien ook hij Aaron kende. Aaron kwam wel eens langs, om mij zogenaamd te zien. Ik wist echter wel beter. Nick leek echter niet te weten wat ik dacht of kon aan denken gezien die druk bezig was met een pakje sigaretten die schijnbaar leeg waren. Daarnaast leek de jongen ook krampachtig naar een onderwerp te zoeken voor gespreksstof tussen ons tweeën en daarmee ook het meest cliché vraag ooit aan mij vroeg, namelijk: 'Hoe was je vakantie?' Op een of andere manier vonden mensen dat altijd de vraag die ze moesten stellen wanneer ze elkaar een lange tijd niet gezien hadden. Mensen leken daar in tegen ook te denken dat ik iets boeienders deed in mijn vakantie dan blowen en een hoog percentage alcohol in mijn keel te drukken. Niks hiervan was minder waar. Ik had eenmaal niet iemand die echt van mij houd of me wilde zien. Ik was alleen als je mijn trouwe vriend, alcohol niet mee rekende dan. Ik zou liegen als ik zal zeggen dat ik niet wist hoe dit gekomen was. Het is allemaal begonnen bij de dood van mijn vader. Ik kon de emoties van mijn moeder niet meer aan die daarop volgde en was zo stom geweest om met een vreemde jongen op een roadtrip in een of andere r4 mee te gaan. Toch had dit alles me wel naar Myopia gebracht. Iedere opoffering had uiteindelijk iets positiefs en dat heeft gezorgd dat allebei mijn ouders een plek op mijn lichaam gekregen hadden. De roos op mijn hand symboliseert mijn vader en op mijn andere hand een magnolia, voor mijn moeder. Magnolia's waren dan ook het enige wat mijn moeder beter verzorgde dan ik en mijn vader. 'Goed.' antwoorde ik dan ook kort, waarbij ik de lepel van Nicks - middels plat geprikte cornflakes - losliet en maar besloot om onzichtbare pluisjes van mijn kledij te plukken. 'Fotoshoots gehad, gefeest, geblowt en gedanst. Het gewoonlijke dus. Het enige wat veranderd is, is mijn relatie status. Dus niks bijzonders.' ik voegde een klein lachje toe bij deze bewering. Puur zodat de jongen niet meer ging vragen en ik even arrogant leek als altijd. 'Heb jij dan nog deze vakantie een leuk meisje aan de haak geslagen of moet ik nog steeds voor je wingmannen.'

    [sorry voor evt spellingfouten en dergelijk. Mobiele post.]

    [ bericht aangepast op 11 maart 2016 - 8:16 ]


    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    Nicolas (‘Nick’) Devantes



    Hij baalde er wel enigzins van dat hij geen sigaretten meer had. Dat maakte zijn ochtend niet beter. Hij had zijn cornflakes gedeeltelijk afgestaan aan Elijah en sindsdien er zelf geen hap meer van genomen. Tot zover goede voornemens.

    Hij wist ergens wel dat zijn mening –al was deze nog zo duidelijk- er niet altijd toe deed bij Elijah. Hij deed uiteindelijk toch wel wat hij wilde en als dat betekende dat hij een snor wilde, zou hij een snor krijgen. Hij hoopte toch maar dat hij het idee niet serieus nam of beter nog, helemaal uit zijn hoofd haalde. Indien hij het toch zou uitvoeren, zou Nicolas er hoe dan ook wat gaan van zeggen. Als hij in en gemene bui was zou hij zelfs persoonlijk het ding van zijn gezicht scheren als hij sliep, zo gek was hij wel. Want het kon echt niet vond hij, al had hij niets te zeggen over de jongen zijn uiterlijk. Hij zag er gewoon zo aantrekkelijk uit als zichzelf en die tatoeages, ondanks dat hij er zelf geen had, vond hij hem heel goed staan en waarom had hij dan in godsnaam nog een snor nodig?
    Hij was weer aan het staren, wakker worden was moeilijk voor hem.

    Hij had de vraag uit pure interesse gesteld, misschien ook wel omdat hij niet zo van stiltes hield. Of dat hij bang was om in slaap te vallen als hij niet door iemand werd afgeleid, want erg goed had hij niet geslapen doordat hij erg onrustig was geweest. Wellicht had het iets te maken met de eerste schooldag weer, maar hij dacht eerder dat het te maken had dat hij zijn kamer weer moest delen met zijn beste vriend. Steeds vaker hield hij toch enkele afstand van hem, zelfs als ze in dezelfde kamer waren, omdat het anders veel te ongemakkelijk voor hem werd. 'Goed.' Hij hoopte dat hij verder zou praten, want dit antwoord was niet heel bevredigend. 'Fotoshoots gehad, gefeest, geblowt en gedanst. Het gewoonlijke dus. Het enige wat veranderd is, is mijn relatie status. Dus niks bijzonders.' Hij knikte en glimlachte. Daarin verschilden ze wel wat. Hoewel hij ook hield van uitgaan, hield hij absoluut niet van de spotlights. Het was dat het soms wel even moest, maar liever meed hij alles wat met camera’s en publiciteit te maken had. Dat was gewoon niet zijn ding en hij was er stiekem ook gewoon te onzeker voor. Hij was dus meer zo iemand die liever achter backstage stond, vandaar dus ook het schrijven, en zijn kleding stijl maakte ook dat hij niet echt opviel.
    Bij het woord relatiestatus keek hij hem iets langer aan dan normaal, om vervolgens weg te kijken naar een random punt in de ruimte wat schijnbaar interessant was. Het kleine lachje zorgde ervoor dat hij er niet naar door vroeg, al was hij wel benieuwd.

    'Heb jij dan nog deze vakantie een leuk meisje aan de haak geslagen of moet ik nog steeds voor je wingmannen.' Het was niet de vraag die hij graag wilde beantwoorden, maar dat liet hij niet uit zijn gezichtsuitdrukking blijken. “Nah nee” antwoordde hij. Het was niet helemaal waar, hij was wel iemand tegengekomen tijdens het backpacken en ze hadden samen gerezen, maar hij was voornamelijk bij haar gebleven voor de seks en misschien ook wel voor de aandacht. Het was een impulsief besluit geweest om te gaan backpacken, als 18 jarige jongen zonder veel geld en ook geen idee van waar heen te gaan, maar hij had het gewoon gedaan. Alles om weg van zijn familie te zijn en hield van –enigszins- risicovol avontuur. Hij had zo min mogelijk spullen meegenomen, met kleding lukte dat makkelijk, om licht te kunnen reizen. Veel eten kon hij niet kopen dus hij was wel een beetje afgevallen. En de hele reis liftend. Hij had wel veel gezien en het was zeker ook avontuurlijk geweest. Hij was vreemde mensen tegengekomen, mooie plekken, had de zonsopgang op een fantastische plek gezien, was naar een fullmoon party gegaan waar hij dus zijn reispartner had ontmoet.

    “Ik ben gaan backpacken, liftend, maar ben geen leuke meisjes tegengekomen” “Alleen een one-night stand” gaf hij toe. Dat deze meerdere dagen had geduurd vertelde hij niet, evenmin als het feit dat het desbetreffende meisje wel voor hem was gevallen en dat het aardig lastig werd om van haar af te komen toen ze per se overdag hand in hand wilde lopen ging het hem echt te ver en hij had haar na de laatste keer –goede- seks gewoon midden in de nacht alleen achter gelaten. Beetje jammer was dat zij een stuk meer verstand had van backpacken dan hij waardoor hij zijn levend kompas was verloren. En zo op verkeerde plekken terecht was gekomen, wat meestal wel goed ging en –naïef als hij was- dacht hij dat het niet zo erg was om in die buurten rond te slenteren. Maar hij was dus wel behoorlijk pijnlijk in elkaar geslagen, waardoor hij nu nog grote blauwe plekken op zijn armen had en als je goed keek kon je zien dat het rondom zijn ene oog nog rood was. Het zag er in ieder geval niet meer zo bloedend en blauw uit als op dat moment. Maar dat vertelde hij dus niet, want dat vond hij niet leuk. Dat zou zijn verhaal verpesten, want hij had gewoon een goede tijd gehad dus wat maakte zoiets dan uit? Hij verborg het liever, zoals hij wel meer dingen verborg.

    Nick zijn liefdesleven was de laatste tijd in twee enkele woorden te beschrijven: chaotisch maar voornamelijk dood. Hij ging wel met meisjes maar na 1 avond had hij het al met ze gezien en hij kon echt niet aan iets vasts met een van hen beginnen. Hij was dus op niemand verliefd geworden. Dat kon ook eigenlijk niet. Hij had zijn hart al bij iemand anders liggen, iemand die niets van die gevoelens af wist en nu naast hem zat.

    [ bericht aangepast op 11 maart 2016 - 16:54 ]


    Aan niets denken is ook denken.

    Nova-Lynn 'Nova' Deemswood




    Ik sta grijnzend tegen de muur aan. Ik ben moe, bezweet maar dat maakt niet uit. Ik hoe ervan om helemaal los te gaan. Ik kijk op de klok, en zie dat ik een halfuur heb gedanst. Ik zucht eigenlijk wil ik langer, maar ik wil ook nog op mijn dooie gemak te gaan ontbijten en om te kleden, make-up op te doen, de standaard meidendingen. Ik pak mijn mobiel, zet de muziekinstallatie weer op stand-by, zodat de volgende weer snel aan de gang kan, en loop naar de kleedkamer. Daar gooi ik een plens water in mijn gezicht, zodat ik niet overal zweet op mijn gezicht heb, en droog me af. Daarna loop ik op mijn dooie gemak weer terug naar de kamer van mij en Gabrielle. In de gang begroet ik zoals gewoonlijk weer de mensen die ik ken, en ik blijf soms staan om met mensen die ik ken een praatje te maken. Als ik uiteindelijk in de kamer van mij en Gabrielle ben, zie ik dat ze nog steeds loopt te pitten. 'Die blijft ook lang slapen zeg' zucht ik. Ik kijk in mijn kast, en pak er een grijze skinny jeans met scheuren eruit. Ook pak ik een zwart hemdje op navel hoogte, en een skater jack. Als laatste pak ik nog mijn geliefde zwarte beanie uit de kast. Ik bekijk mezelf in de spiegel. 'Rawr' grijns ik. Dan pak ik mijn make-up tasje. 'Met welke kleur zou ik vandaag eens op mijn ogen tekenen?' Mompel ik. Uiteindelijk ga ik voor de standaard zwarte, maar dan wel op mijn manier. Zwart met glittertjes erin dus. Dan doe ik nog een laagje mascara op mijn wimpers, werk ik mijn wenkbrauwen bij, en doe ik mijn zachtroze lippenstift op. Ik bekijk mezelf nog eens goed. Ik keur mezelf van alle kanten, en draai een rondje. 'En nu, dames en heren, het grootste probleem voor mevrouw Nova, welke schoenen trekt ze hierbij aan, gaat ze voor de rode All-stars, de blauwe Nikes, of worden het toch de zwarte Adidas gympies?' Mompel ik. Na lang twijfelen kies ik voor de zwarte Adidas. Ik pak nog een zwart armbandje, en dan kan ik er weer tegenaan. Ik twijfel of ik Gabrielle wakker maak, aangezien ik me eenzaam voel, maar als ze nog niet wakker is nadat ik keihard 'Gabrielle!' geroepen heb, besluit ik haar maar te laten liggen en naar de lounge te gaan. Eenmaal daar aangekomen, claim ik een rode bank die vol in het zicht staat van de deur, zodat ik kan zien of er bekenden binnenkomen, zodat ik me niet zo alleen meer voel. Ik pak een tijdschrift uit een van de tijdschrift bakken, en blader het een beetje door, terwijl ik af en toe een artikel lees, en wat dingen mompel zoals 'Aha' en 'Oke' en 'Menen ze die'. Ondertussen is de aandacht van de deur al helemaal naar het tijdschrift gegaan.


    I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

    | Maelyn Alexandria Parker |
    | 20 | Acting | Songwriting |


    Fuck. School. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van school. Het is meer het vroege opstaan op maandagochtend wat me chagrijnig maakt. Ik opende mijn ogen en merkte dat ik een minuut of vijf voordat mijn wekker af zou gaan, wakker was geworden.
    Met een kreun besloot ik uiteindelijk toch op te staan. Vandaag was het maandag, wat betekende dat er een les acteren op het programma stond. Dat was een van de weinige dingen wat me echt gelukkig maakte op maandag. Ik kon dan even laten zien waar ík goed in was, van sport, bijvoorbeeld, kon ik namelijk helemaal niks, heb ik ook nooit gekund. Gym was vroeger echt een hel voor mij. Iedereen leek opeens enorm veel balgevoel, of supersnelle benen te hebben, terwijl ik mijn best moest doen voor een radslag. Gelukkig ben ik nu een stuk zelfverzekerder. Niet dat ik nu wel kan badmintonnen of voetballen, het kan me gewoon niet veel schelen wat iemand van mijn sportkunsten denkt. Ik ben beroemd geworden door het acteren, dus mensen zouden mij niet mogen afrekenen op mijn lenigheid, of iets dergelijks.
    Iet wat slungelig loop ik naar de badkamer toe, waar de douche al op me staat te wachten. Mijn blonde haar doe ik even snel in een knot, zodat het niet nat zal worden. Dan zou ik mijn haar weer moeten föhnen en daar had ik niet veel zin in. Tien minuten later stap ik de douchecabine weer uit; ik wil niet al te lang eronder blijven staan. Vlug droog ik me af en trek ik mijn uniform aan. Mijn stomme, lelijke uniform. Het had natuurlijk erger gekund, maar ik was geen fan van wat we moesten dragen op school. Ik vroeg me altijd af waarom we verplicht waren dat te dragen. Ik zou iemand echt niet anders behandelen omdat die persoon zijn eigen kledingstijl heeft.
    Nadat ik wat oneffenheden op mijn gezicht heb weggewerkt met concealer en de rest van mijn make-up op heb gedaan, ontbijt ik snel met wat yoghurt. Zoveel honger had ik niet en 's Middags zou ik nog wel wat meer eten. Ik bekeek mezelf in de spiegel; op zich zag ik er goed uit. Natuurlijk niet perfect, dat gebeurde alleen als ik op de rode loper stond, of interviews had. Maar mijn uitstraling zei wel: Ik weet wie ik ben en wat ik doe. Mensen moesten weten dat er niet met mij te spotten valt. Ik ben Maelyn Parker en ik kan alles.

    [ bericht aangepast op 11 maart 2016 - 19:24 ]


    nothing like the rain, when you're in outer space

    Joseph 'Elijah' O'donnel
    Dance • Photography • Twenty years old

    'The devil is real and he is not a little red man with horns and a tail.
    He can be beautiful, because he's a fallen angel and he used to be God's favorite.'



    Starend keek ik maar naar de kom gevuld met geplakte cornflakes, die ik noch Nick meer aangeraakt hadden na mijn ene hapje. Als afleiding van het gestaar probeerde ik dan ook als vermaak te rekenen hoeveel calorieën ik binnen gekregen had en hoe schadelijk dit was voor mijn dieet. Waarschijnlijk niks, maar het was beter dan na te denken over het feit dat Nick me aanstaarde, nogal verbaasd na mijn bekentenis dat mijn relatie status veranderd is. Ik vermoedde dan ook dat de jongen deze vakantie alles behalve roddelbladen gelezen had of andere dergelijke bladen. Iets wat misschien jammer was, gezien ik de cover geweest was van een van deze bladeren. Ik kon het altijd hem zelf nog laten zien, maar ik vond het leuker als mensen daar over begonnen dan dat ik het zelf moest doen. Ik was er dan ook enorm trots op, terwijl ik de meespelen reden waarom ik de cover ben geworden, negeerde. Aaron had mijn reputatie met zijn break- up gelukkig niet verpest, eerder dat van zichzelf. Het was niet alsof ik de jongen werkelijk om zijn karakter zou missen, maar ik wist zeker dat ik de momenten dat ik even vergat dat we 'fake' waren ging missen. Zijn lichaam die mij warm maakte wanneer ik koud was, of alle andere kleine dingen. Soms waren one night stands wel leuk, hoewel ik het nooit echt voor de seks deed. Het was dan ook puur aandacht en was dan ook nooit nuchter met iemand in het bed gekropen. Over ervaringen hoefde je dan ook niet bij mij aan te kloppen, gezien ik geen flauw idee had wat dronken Eli deed. Niet dat nuchtere Eli dat nou beter wist en lang had ik ook niet om na te denken gezien Nick eindelijk het begrip praten weer onder controle leek te hebben, als kleine woordjes zoals 'nah, nee' het niet echt leek te bevestigen.
    'Ik ben gaan back packen liftend, maar ben geen leuk meisje tegen gekomen. Alleen een one night stand.' Nu was het mijn beurt om even ietwat verbaasd op te kijken, tot ik spontaan in lachen uitbarsten. 'En ik maar denken dat je de heilige maagd Maria was, terwijl jij zelfs in the middle of nowhere onschuldige meisjes weet te strikken achter losliggende bosjes. Lijkt me wel heet, though. De liefde te bedrijven in de wilde woestijnen. Men zegt dat je van sommige cactussen kan gaan hallucineren. De indianen gebruikten het vroeger en die wisten er wel een hoop vanaf.' zachtjes pookte ik de jongen, die duidelijk een betere vakantie dan mij gehad had. Misschien klonk de opsomming van mijn vakantie wel fantastisch, maar dat was het niet. Ik rookte wiet om van stress af te komen en ging uit om niet alleen 's avonds te zijn. Ik dronk mezelf dan weer te ver heen zodat ik niet alleen wakker zou worden en dat was dan mijn leven. Geweldig. Ik wist zeker dat Nick en mijn andere vrienden anders over mijn intieme leven dachten, maar eigelijk was ik nog een klein kind op zoek naar liefde en dan maar allerlei vormen daarvan accepteert. Zelfs al betekende dat om een lust object te zijn dan iets meer. Daarnaast streek de tijd sneller weg dan als ik eenzaam en alleen op onze kamer bleef zitten. Een voor uit zicht wat waarschijnlijk vanavond weer eens ging gebeuren gezien het een door de weekse avond was op Myopia. Niet dat ik me tot dusver aan de regels gehouden had, want ik was nog steeds niet naar de les gegaan net zoals Nick. Ergens voelde het wel goed dat de jongen zijn les onder mijn aanwezigheid had geplaatst. Ik wist wel dat we een bepaald aantal percentage aan aanwezigheid in de les moesten voldoen, maar een les missen kon geen kwaad. Voor mij was het toch maar fotografie en geen dans en Nick kon in principe toch overal schrijven waar hij wilde. Daar had je geen lokaal voor nodig en daarnaast kon je beter veel nuttigere dingen in je leven doen zodat je stof had om te schrijven. Met nuttigere dingen bedoel ik dan ook shoppen en uit gaan. Het was de eerste dag van het schooljaar en de jongen naast me zag eruit alsof hij een paar kilo's afgevallen was, iets wat ik niet leuk vond. Hij was mijn eigen persoonlijke, levende teddybeer en in ons 'contract' staat niet dat hij mocht afvallen. De jongen leek daarnaast nog wat gespannen dus zich losmaken van stress was ook wel weer nodig en er was niet iets wat Joseph Elijah O'Donnel niet kon regelen. 'Ik vind..' begon ik dan ook zodat ik de aandacht van Nick kreeg, die weer in gedachten verzonken leek over weet ik veel wat. 'Ik vind dat een eerste schooldag speciaal en onvergetelijk moet zijn. Niks kan dat beter als jou een make over geven in de stad en vanavond uit gaan. Nu we toch al zo rebels begonnen zijn in het begin van het jaar, zullen wij ook deze rebelse dag moeten afsluiten.' speels porde ik de jongen weer en ik voelde mezelf weer stralen van mijn briljant idee. Dat veel beter was dan wat dan ook wat Myopia ons vanavond kon brengen. 'Lijkt het je leuk?'

    [sorry voor evt spellingfouten en dergelijk. Mobiele post. Again]

    [ bericht aangepast op 12 maart 2016 - 10:40 ]


    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    Nicolas (‘Nick’) Devantes



    Hij had na zijn gestaar wel weggekeken, waardoor het hopelijk niet zo was opgevallen. Hij was gewoon verbaasd over het feit dat zijn relatiestatus was veranderd. Had hij helemaal niet opgelet dat hij dit had kunnen missen? Naja, hij besloot er maar verder niet over na te denken. De jongen was toch onbereikbaar voor hem als hij niets van zijn gevoelens liet merken, wat volgens hem ook zo zou blijven.

    Nicolas had de cornflakes niet meer aangeraakt. Er zat nog wat in maar hij gokte zo dat ze het beide niet meer gingen op eten. Zijn bekentenis had hem verbaasd, wat niet zo verrassend was en blijkbaar was het ook erg lachwekkend. 'En ik maar denken dat je de heilige maagd Maria was, terwijl jij zelfs in the middle of nowhere onschuldige meisjes weet te strikken achter losliggende bosjes. Lijkt me wel heet, though. De liefde te bedrijven in de wilde woestijnen. Men zegt dat je van sommige cactussen kan gaan hallucineren. De indianen gebruikten het vroeger en die wisten er wel een hoop vanaf.'

    Het was niet verrassend dat Elijah hem verbaasd had aangekeken. Wat de meeste mensen echt niet van hem verwachten en ook niet wisten, omdat hij vrij onschuldig overkwam, was dat hij best wel heel erg los was op het gebied van seksualiteit. Hij had wel meerdere one-night stands gehad en daar hoefde hij niet voor te drinken. Hij ging vrij snel mee met vreemden en vond het niet erg om in een bed wakker te worden wat hij niet kende. Hoewel hij dus een onschuldig persoon op dat gebied leek, kon hij zich wel helemaal laten gaan op die momenten maar hij was wel zo dat hij deze verhalen niet deelde. Zodat iedereen dus nog zou denken dat hij best wel onschuldig was. Dat vond hij wel best, want hij was niet op zoek naar aandacht. Misschien was het omdat hij niet op zoek was naar echte liefde maar wel open stond voor tijdelijke affectie of aandacht, en zijn ouders hem vrij lieten en geen idee hadden wat de jongen op dat gebied uitspookte. Ze konden hem er dan ook niet op aanspreken. Dus hij kon gewoon zijn gang gaan zonder dat iemand erover zeurde.
    Hij moest lachen toen Elijah het over cactussen ging hebben en een wat onzinnig feitje naar boven haalde.

    “Nah, geen cactussen en woestijn daar hoor. Maar wel strand.” Ja, hij was ook behoorlijk bezopen geweest op dat moment, want nuchter zou het dus niet op zo’n plek doen.
    Hij had wel door dat dit gesprek hem niet hielp om nog naar de les te gaan, want hoe meer te aan het praten waren, hoe minder zin hij kreeg om daar zijn gezicht nog te laten zien.

    'Ik vind..' Hij had door de woorden door dat hij weer in gedachten verzonken was geweest waardoor hij nu weer meteen naar Elijah keek. Hij had een plan, dat konden die woorden alleen maar betekenen. 'Ik vind dat een eerste schooldag speciaal en onvergetelijk moet zijn. Niks kan dat beter als jou een make over geven in de stad en vanavond uit gaan. Nu we toch al zo rebels begonnen zijn in het begin van het jaar, zullen wij ook deze rebelse dag moeten afsluiten.'
    Hij voelde een speelse por in zijn zei waarvan hij het heel even warm van binnen kreeg en bij het idee van Elijah moest hij wel glimlachen. Alhoewel, dat make-over gedeelte sprak hem niet zo aan. Hij wilde niet dat Elijah helemaal los zou gaan en hij zich heel ongemakkelijk ging voelen in kleren die hij nooit van zijn leven zou dragen. 'Lijkt het je leuk?' vroeg hij aan hem.

    “Oké dan” stemde hij in. Hij zou toch een introducerende les hebben gezien het het begin van het jaar was. Iets wat hij wel kon missen dus en meer tijd met Elijah doorbrengen was eigenlijk altijd leuk. “Niet te ver gaan in die make-over he Eli?” waarschuwde hij hem. “Anders ga ik niet mee” voegde hij eraan toe, alhoewel hij betwijfelde of deze woorden echt effect hadden op Elijah. Als hij straks iets leuks voor hem zou zien zou hij ongetwijfeld na wat gepush in de paskamer belanden. Hij had wel echt zin om uit te gaan. Hij hield zich voor om niet te veel te gaan drinken, of in ieder geval geen sterke drank, maar dat was lastig als je in het gezelschap van Elijah verkeerde. Bovendien wist hij toch wel dat hij meer zou drinken dan dat hij zich van te voren zou voornemen. En dan kon hij nogal losjes worden dus vaker dan eens zag hij zijn grenzen niet meer, met het akelige gevolg dat hij de volgende ochtend zich zeer brak voelde en vaker dan eens boven de wc hing te overgeven –ja, hij was zo iemand die echt wel moest overgeven van te veel –al dan niet sterke- drank. Er was nog iets waar hij even over nadacht. Het feit dat er een avondklok was van 11 uur, daar zouden ze zich dus niet aan gaan houden. Hopelijk leverde dat dan niet te veel troubles op.

    Hij keek weer naar de cornflakes. “Wil je nog wat?” vroeg hij aan hem. Hij nam aan van niet. “Nee, dacht ik al” vulde hij dan alvast maar voor hem in. Hij nam het bakje mee naar het aanrecht en ruimde de cornflakes op en maakte het even schoon. Zo was hij dan wel weer, hij maakte minimaal schoon maar zou er niet tegen kunnen als dingen gingen stinken, gezien hij niet tegen sterke geuren kon. Hij pakte een glas uit een kastje en schonk er water in en dronk er even wat van.

    “We kunnen wel vragen of er wat mensen mee willen?” stelde hij voor terwijl hij leunde op het aanrecht en vanaf naar Elijah keek. Hij vond het ook prima om met zijn tweetjes uit te gaan als Eli dat liever wilde. Maar met meerdere mensen was ook altijd gezellig. “James, Elethia, Maelyn en Samuel?” stelde hij zo voor. Al wist hij niet hoe Elijah over het laatst genoemde persoon dacht.
    Wanneer Eli weg wilde wist hij niet precies, hij vond alles best gezien hij wel een relaxed persoon was ging hij meestal overal in mee.

    [ bericht aangepast op 12 maart 2016 - 16:22 ]


    Aan niets denken is ook denken.