Ik heb echt het idee dat ik iedereen continue teleur stel. Ik heb het gewoon zo druk met vervolgstudie, scriptiegedoe, proberen een relatie op te bouwen met iemand die het ook heel druk heeft, bemiddelen, iedereen op de hoogte houden van wat er in mijn leven gebeurd, leesclubshit, geld verdienen... ik heb het idee dat ik iedereen en mezelf tekort doe en dat ik gewoon niet genoeg tijd aan alles kan besteden. En daar word ik zo verdrietig van, terwijl ik eigenlijk happy wil zijn omdat ik zo godsgruwelijk verliefd ben en omdat ik door de eerste ronde van de master heen ben
Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.