[stelling] Stories over depressies moeten worden afgeschaft: ze zijn niet alleen een trigger, maar ook cliché - Oude Stellingen

De stelling van deze week luidt:
Stories over depressies moeten worden afgeschaft: ze zijn niet alleen een trigger, maar ook cliché

(dit is niet mijn mening, ik plaats alleen de stelling)

[ topic verplaatst door een moderator ]

Caution first, always.

Ik ben het eens met de reacties boven mij.
+ Voor mensen kan het therapeutisch werken, ik heb veel gehaald uit een van mijn char's die depressief was.

Ik ga nu zeggen dat ik het natuurlijk oneens met de stelling ben, niet alleen omdat clichés cliches voor een reden zijn, maar ook omdat schrijvers vrijheid belangrijk is.

Ik ga wel zeggen dat er redenen zijn dat ik het eens ben met de stelling, waarom ik zou zeggen dat stories waarbij staat dat het personage een depressie heeft, gecontroleerd moeten worden en eventueel gecorrigeerd. Dit omdat ik het niet vindt kunnen dat depressie in heel veel verhalen tegenwoordig niet alleen geromantiseerd wordt, maar ook gewoonweg afgeschilderd als een Innerlijk verdriet dat kan woorden opgelost door een jongen zijn kus. Iets wat ik best persoonlijk op kan vatten, zowel door mijn eigen verleden als dat van mijn vrienden.

Daarom vindt ik dat het belangrijk is om thema's en onderwerpen niet te verbieden, maar dat er wel iets gezegd mag worden over individuele verhalen waarin depressie wordt afgeschilderd als een tweederangs huilbui.

We've lived in the shadows for far too long.

Magari schreef:
Ik ga nu zeggen dat ik het natuurlijk oneens met de stelling ben, niet alleen omdat clichés cliches voor een reden zijn, maar ook omdat schrijvers vrijheid belangrijk is.

Ik ga wel zeggen dat er redenen zijn dat ik het eens ben met de stelling, waarom ik zou zeggen dat stories waarbij staat dat het personage een depressie heeft, gecontroleerd moeten worden en eventueel gecorrigeerd. Dit omdat ik het niet vindt kunnen dat depressie in heel veel verhalen tegenwoordig niet alleen geromantiseerd wordt, maar ook gewoonweg afgeschilderd als een Innerlijk verdriet dat kan woorden opgelost door een jongen zijn kus. Iets wat ik best persoonlijk op kan vatten, zowel door mijn eigen verleden als dat van mijn vrienden.

Daarom vindt ik dat het belangrijk is om thema's en onderwerpen niet te verbieden, maar dat er wel iets gezegd mag worden over individuele verhalen waarin depressie wordt afgeschilderd als een tweederangs huilbui.

how dare you speak of grace

Een depressie hoeft geen cliché te vormen. Het wordt pas een cliché als je merkt dat de schrijver het gewoon heeft toegevoegd voor een dramatisch effect en het niets nieuws of extra's aan het verhaal toevoegt. Ik vind wel dat, als je depressie in een story wilt verwerken, dat je wel goed moet weten wat een depressie precies is. Iedereen is wel eens intens verdrietig, maar dat hoeft lang niet te betekenen dat die persoon depressief is. Ik merk dit trouwens ook op Tumblr. Ik heb het idee dat bepaalde aandoeningen bijna als een soort trend worden gezien. Het ene moment is iedereen depressief, het andere moment wordt iedereen mishandeld en weer een week later heeft iedereen last van social anxiety. Aandoeningen zijn geen trends.
Of depressies in verhalen triggers zijn? Dat is heel erg afhankelijk van de persoon, en hoe de depressie in het boek wordt gebracht. Iedereen is vrij om te schrijven wat hij wilt, dus afschaffen is onzin. Iedereen bepaalt zelf wat hij leest, zo ver ontwikkeld zijn we wel. Depressie en andere aandoeningen mogen wat mij betreft best gebruikt worden. De enige "voorwaarde" (want iedereen mag schrijven hoe en wat hij wil) voor mij is dat de schrijver weet wat desbetreffende aandoening inhoudt.

Fus Ro Dah!

Oneens

I'm a warrior, and you can never hurt me again.

Heel veel verhalen zijn cliché, dus dat slaat al nergens op.

"One has to learn to read, as one has to learn to see and learn to live," - Vincent van Gogh