Hyeee, peepz.
Ik moet tegen morgen een verhaaltje schrijven gebasseerd op een gedicht n_n. Zo'n dingen laat ik niet graag lezen aan mam/pap/zus/.. Dus zouden jullie het eventjes willen lezen en zeggen wat jullie er van vinden? Het is niet zo héél lang.
Alvast bedankt x3
Gedichtje:
Iedereen ziet mij lopen.
Niemand ziet wat er in mij schuilt.
Ze zien mijn lippen lachen,
Maar ze zien niet dat mijn hartje huilt.
Ze denken dat ze me kennen..
Gezellig..Lief..Spontaan..
Vanbuiten ben ik de vrolijkheid zelf.
Vanbinnen ben ik een grote traan.
De mensen denken dat ze me zien.
Maar ze zien mijn "neppe" ik alleen.
Ze kunnen niet in me kijken, ze kijken dwars door mij heen...
Verhaal:
Soms voelt het alsof ik doodga. Het gevoel dat het laatste beetje hoop uit mijn lichaam word gezogen, doet pijn. De hoop die ik ooit had, is er nu niet meer. Ik had grootse plannen. Ik heb al zoveel meegemaakt en dan moet dit er nog bij komen. Waarom ik? Kon Hij geen ander slachtoffer uitkiezen? Nooit zal ik een gezinnetje kunnen stichten. Al van kleins af aan ben ik zot van kinderen. Ja, ook het plan om ooit kinderen te krijgen, moet eraan geloven. Iedereen hier op school kijkt me aan alsof ik een buitenaards wezen ben. Dat ben ik niet. Zien ze dan niet dat ik een normaal meisje ben? Ook al heb ik geen haar meer? Ik steek mijn tong uit naar een meisje die me aangaapt met haar mond halfopen. “Bekijk iemand anders, wil je?!” Ze kijkt me gechoqueerd aan. Ik kijk haar breed glimlachend aan. Ze lacht terug, maar draait zich dan om. “Mooi zo.” Ik steel enkele niknakjes uit Malika haar doos, gooi ze in mijn fles water en begin er mee te schudden. “Alle eendjes zwemmen in het water, lalalalala.” Malika, Astrid en Yinthe komen niet meer bij van het lachen, ook ik moet moeite doen om het niet uit te proesten. Ze zullen me nog gaan missen. Het klinkt misschien egoïstisch, maar ik weet gewoon dat ze mij graag hebben. Af en toe kijken ze mij bezorgd aan als ik stil ben. Dan denken ze dat ik pijn heb, maar dan schud ik mijn hoofd en zeg: “Ik heb geen pijn.” Ik kan gewoon van hun gezichten lezen wat ze denken. Diep vanbinnen heb ik wel pijn, maar ik wil geen medelijken. Ik weet dat als alle hoop uit mij is, ik zal opgeven. De druk op mijn longen wordt onverdraagzaam. Voor de zoveelste keer kijken ze mij bezorgd aan. “Neen, ik heb geen..” Als een baksteen val ik neer op de grond. Ik hap naar adem. Dit is het moment waarop alle hoop uit mij is. Honderden leerlingen staan om me heen. Ga weg, denk ik. Geen enkel woord verlaat mijn mond nog. “Bel de 100” roept iemand door de heisa heen. Het is te laat. Ik probeer nog tegen Malika, Astrid en Yinthe te zeggen dat ik van hun hou. Een deel van mijn zin kan ik nog zeggen. Ik wist dat ik ergens deze dagen ging sterven. Alleen mijn vriendinnen wisten het niet. Ik hap nog voor de laatste keer naar lucht. Mijn lichaam sterft langzaam af. Dit was mijn laatste dag. Vandaag ben ik gestorven..aan kanker.
Nederlands n_n - School
-
12 nov 2008 - 16:28
12 nov 2008 - 16:29
12 nov 2008 - 16:31
Echt mooi ,, dat gedicht is al helemaal geweldig en dan ook nog dat geniaale verhaal der bij ..
Als die wijffie of mannelijke wijffie je hier geen 10 voor geeft ga ik hm/haar stalken
^^Crack a bottle
12 nov 2008 - 16:32
12 nov 2008 - 16:32
12 nov 2008 - 16:33
12 nov 2008 - 16:33
12 nov 2008 - 16:34
12 nov 2008 - 16:37
12 nov 2008 - 16:40
@ CuteAsHell: ze is niet echt een bitch, maar ze schrijft zelf. Ze schrijft elk jaar een toneelstukje waar de leerkrachten aan meedoen en het na de examens voor alle leerlingen voorbrengen. Ze schrijft zelf wel goed, maar blijkbaar vind ze haar dé beste in schrijven
@ JoyceLoveTom: Ook jij bent bedankt ^^12 nov 2008 - 16:42
12 nov 2008 - 17:04
12 nov 2008 - 17:06
12 nov 2008 - 17:08
12 nov 2008 - 17:09
12 nov 2008 - 17:15
